454 matches
-
se unesc un moment în acord deplin. Câteodată o găsesc drăgălașă și trandafirie ca o purcea de pe o ilustrată pascală, în care, totuși, aparențele pledează contra nevoii de a se bălăci prin mlaștină. Are ochii calzi și negri, cu reflexe cărămizii, umeziți de umană bunătate. Când îi sărut pleoapa lăsată, un val de sânge îmi dă năvală în inima îmbătrânită. Îmi promit să uit mocirla în care se afundase și unde se simțea mai la largul ei. Mi-am pus în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2305_a_3630]
-
vorba de un pistol automat, care la o apăsare pe trăgaci, scuipă ca o mitralieră, douăzeci de gloanțe. Ioșca mi-a făgăduit un asemenea exemplar, dar minte... A mințit din leagăn... De altfel, de când mi-a furat pijamaua de postav cărămiziu cu lampasurile și brandenburgurile de mătase, nu mai are cutezanța să mă viziteze. Trebuie să mă înțelegi: Nu cred în nimeni și ceea ce este cu mult mai grav nu cred nici în dumneata. Singura mea dorință e să posed un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2305_a_3630]
-
de fumat țigară de la țigară Îi făcuseră fața să arate ca o casă de vacanță pentru riduri și pliuri. Purta un costum cu pantalon de la Markies, gri-cărbune, ca să nu se vadă scrumul care Îi cădea mereu din capătul țigării. Bluza cărămizie de dedesubt nu rezistase la fel de bine. Era greu de crezut că ea era cea mai mare afemeiată din poliție. Un telefon mobil Îi era prins Între ureche și umăr, și vorbea la el din colțul gurii ca să nu-și deranjeze
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1999_a_3324]
-
Mie nu-mi place Matsuki, dar... nu pot să mă fac creștin... Porniră iarăși într-o lungă călătorie, de data aceasta către Madrid. Japonezii, carele și căruțele cu desagi înaintau în șir indian prin câmpia Andaluziei unde se întindeau dealuri cărămizii și livezi de măslini. Nu semănau deloc cu câmpurile sălbatice, arse de soarele dogoritor din Nueva España. Dealurile și câmpurile de măslini se iveau unul după altul ca valurile mării. Dealurile erau roșii, iar frunzele măslinilor fluturau în vânt și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2352_a_3677]
-
nu mai era nimic din toate acestea. Însoțiți de slujbași, se îndreptară către templul unde înnoptaseră înainte de plecare. Nimic nu se schimbase. Egumenul templului își aminti de ei și îi conduse într-o cameră. Când dădu cu ochii de rogojinile cărămizii, arse de soare, samuraiul se gândi brusc la Tanaka Tarozaemon. Pe acele rogojini își petrecuseră noaptea el și Nishi împreună cu Tanaka și Matsuki. Nici Tanaka și nici Matsuki nu mai erau aici. Mormântul vrednic de milă al lui Tanaka în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2352_a_3677]
-
albastru peste masa pîinilor pentru punerea înainte, și deasupra să pună străchinile, cățuile, ceștile și potirele pentru jertfele de băutură; deasupra să fie și pîinea care se pune necurmat înaintea Domnului; 8. peste toate aceste lucruri să întindă un covor cărămiziu, și să-l acopere cu o învelitoare de piele de vițel de mare; apoi să pună drugii mesei. 9. Să ia un covor albastru și să acopere sfeșnicul, candelele lui, mucărele lui, cenușarele lui și toate vasele lui pentru untdelemn
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85128_a_85915]
-
înțelegeam nici cum am șters-o din memorie în acea seară în care Madeleine a luat o carte de pe noptieră și eu mi-am pierdut vocea. Era aceeași carte. Eram sigur, deși nu puteam înțelege cum de exista. Supracoperta era cărămizie, culoarea sângelui uscat. Poza ei acoperea jumătate din copertă. Ochii imenși se uitau la mine. Erau negri și acuzatori. Buzele pline erau strânse. În semn de ce? În semn de judecată. Fața era mică, umerii înguști și extrem de fragili. Uitasem că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2025_a_3350]
-
am ajuns pe Prinsengracht chiar în fața numărului 263. M-am așezat pe o bancă pentru a studia harta mică pe care mi-o dăduse portarul când ieșisem din hotel. Canalele se întindeau ca niște panglici albastre curate peste un oraș cărămiziu. Numere mici indicau restaurantele, hotelurile și cluburile de noapte pline cu femei îmbrăcate țipător, care își făceau reclamă pe marginile hărții. Diferite simboluri exprimau puncte de interes. Ceea ce arăta ca un templu grecesc mic desemna Anne Frank Huis. Mi-am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2025_a_3350]
-
de brun, culori adînci ce mă Îndemnau să-l cred. În altă parte Însă, totul era clar: doi șerpi de culoarea brumei Încolăceau un arbore cu frunze foarte rare, În care tremurau niște porumbei cenușii. De neuitat era și silueta cărămizie a unei cetăți pe o creastă de munte, Înconjurată de prăpăstii adînci și de luciul unor săbii sau cuțite pe fundul gropii. Îmi mai amintesc de o casă impunătoare din streșinile căreia curgeau flori mari, aurii și purpurii, iar doi
O vara ce nu mai apune by Radu Segiu Ruba () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1375_a_2743]
-
din cînd În cînd de picioarele podului. Tot În fața primăriei, dar puțin spre dreapta, mai precis, În dreptul casei lui Müller, se găsea o stație de autobuz acope rită, un fel de adăpost cu o săliță de așteptare, o construcție măruntă, cărămizie, Înconjurată, culmea, de o grădină cu plante neroditoare, deci, un parc Închis, inaccesibil publi cului. Prin spatele parcului, vuia torentul. La șase dimineața, pe Întuneric, Îndărătul unei stive de coșuri, genți și valize, familia Weisz aștepta cursa de Satu Mare. Nu
O vara ce nu mai apune by Radu Segiu Ruba () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1375_a_2743]
-
cât să nu poți să-ți găsești un colțișor de odihnă, stai așa, că-mi place ce-mi aduc aminte, adica cum dormea Vero și vreau să-ți povestesc și ție. Era foarte înaltă, avea peste 1,80. Tenul era cărămiziu, nu știu dacă din naștere sau din cauza lunilor petrecute pe barcă, în soare și vânt, pentru că am uitat să-ți spun că toată lumea făcea plajă fără costum. Da, fără nimic, dacă cumva te-ai gândit la topless, fără nimic și
Singur sub duș by Dan Chișu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295575_a_296904]
-
aștepta pe cineva, oricum, nu părea prea bucuros că mă vede. L-am întrebat dacă era adevărat că murise. A bâiguit ceva pe când partea de jos a obrazului, vânătă din cauza folosirii prea dese a briciului și străbătută de o cicatrice cărămizie, i s-a învinețit și mai mult. „Poți să nu-mi răspunzi“, am adăugat. „Nu țin neapărat să știu...“ În clipa aceea, pe cealaltă parte a străzii a trecut Iason, nu ne-a văzut. „Uite-l și pe ăsta“, am
Zenobia by Gellu Naum () [Corola-publishinghouse/Imaginative/614_a_1257]
-
mai tare, privind-o printre aburii mâncării și prin pulberea zidurilor, care se prăbușesc în orele de program ale șantierului, dând o consistență brun-roșiatică atmosferei de pretutindeni, de afară și din casă. Totul, aici, e înconjurat de o vagă sferă cărămizie, acoperișurile, ce se deșelaseră lent sub vremuri, nu mai există la locul lor, schelete de ziduri, cu contururi roșcate, aproape gingivale, asamblează un labirint al obstinării, care dizolvă, de cu seară și pe tot parcursul nopții, orice instinct de orientare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1512_a_2810]
-
învălmășeală asurzitoare de glasuri vesele, luând hotărâri neprecupețite, îl încolțiră și-l obosiră cu tertipuri din cele ce se folosesc la stână, pentru alegerea berbecilor din turma de oi, nu li se vlăguiesc puterile, până nu-l tăvăliră prin mocirla cărămizie a dărăpănăturilor și până nu-l lăsară, cu grație și responsabilitate de conștiință, pe seama miliției poporului. Astfel că, după cinstita lor manevră, organele de ordine îl găsiră pe campionul de lupte greco-romane printre năruituri, cu o gratie de fier, roșie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1512_a_2810]
-
adeverirea presentimentului său. Se strecură precipitat, prin fereastra îngustă, fără cadru de lemn, atent să nu-și zdrelească pielea pantofilor eleganți în cioburile tăioase de ceramică, trezindu-se pe dată într-o trecătoare, așternută cu aceleași straturi groase din crupe cărămizii, mărginită de maluri, consolidate în pereți zdrențuiți, care păreau să fie într-o stare de beție continuă. Rămase și mai surprins să se întâlnească, brusc, în faptul serii, cu băieții de la Școala de reeducare, înțoliți, ca totdeauna, în hainele lor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1512_a_2810]
-
oricum, probabil, nu avea o mamă ca lumea)! Iar faza următoare reflexiei fu un pumn năprasnic, tras în plină figură. În secundele următoare, Babița își umezi, la fel de prostește și de agale, buzele crăpate de lovitură, înainte de a-i țâșni sângele (cărămiziu, probabil, semiobscuritatea nepermițând o considerație cromatică precisă), și bolborosi un șuvoi de cuvinte inundate: Ce dai, mă, ce dai? Ce, dacă ești mai mare ca mine, nu știi de joacă și de glumă? Pistolul său cel negru îi căzu din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1512_a_2810]
-
hotel, unde fu întâmpinat cu același refuz: E ful, șefu', nu mai avem locuri! Constatându-i starea bahică evidentă, paltonul descheiat și fularul în vânt, ca la mirele întârziat, grăbind către propria cununie de la biserică, atât flăcăii bruneți în vestoane cărămizii de la recepție, cât și păroasele gorile din apropiere îl tratară cu dispreț, luându-l peste picior și recomandându-i în batjocură: Ar fi fost necesar, domnu', să dați de dimineață un telefon, aici, la recepția hotelului, ca să rețineți cameră. Al
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1512_a_2810]
-
cu dispreț, luându-l peste picior și recomandându-i în batjocură: Ar fi fost necesar, domnu', să dați de dimineață un telefon, aici, la recepția hotelului, ca să rețineți cameră. Al'dată, așa se procedează! Mâniindu-se pe dâmbovițenii cu vestoane cărămizii, autorii prețioaselor indicații, cu privire la un incert viitor, precum și pe gorilele păroase ce aruncau actuale căutături ironice, Vladimir medită cu voce tare: Auzi, colo: să dau telefon! Orice prost știe asta! Chestia e: ce facem acum, asupra nopții? Oricum, Vladimir nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1512_a_2810]
-
mare de la mâna dreaptă În dreptul șalelor. — Nu vă plac confesiunile? — Nu neapărat. Fie că e vorba de confesiuni, fie de altceva, problema nu e că nu-mi plac, spuse el, Înghițind Încă două aspirine. Apoi scoase trei pastile de culoare cărămizie dintr-o cutiuță cilindrică de plastic și le-ndesă În gură și le dădu pe gât cu Miller Lite. — Ce sunt alea? — Niște medicamente chinezești pentru detoxifierea organismului. Acum vreo patru-cinci ani, ba nu, acum vreo doi-trei ani, erau foarte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1950_a_3275]
-
Da? — Jură-mi pe Angela că Angela n-a murit. — Îți jur. Pe Angela. Jos bolnavii s-au oprit, s-au așezat pe o bancă și fumează. Pe lângă straturile de flori trece o femeie între două vârste, cu un palton cărămiziu. Omenirea, fetițo, omenirea care mișună. Omenirea care merge înainte. Ce-o să se întâmple cu noi, cu mine și cu mama ta? Ce-o să se întâmple cu chitara ta? Am făcut dragoste, apoi am rămas nemișcați ascultând zgomotul mașinilor pe viaduct
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2069_a_3394]
-
toți se precipită. Dar, cumva, cu cât sunt mai ocupată, cu cât mai multe provocări îmi sunt aruncate, cu atât iubesc locul ăsta mai mult. — Apropo, zice Lalla. Sora mea - cea despre care ai zis că ar trebui să poarte cărămiziu... — A, da! E foarte drăguță. — Mi‑a zis că te‑a văzut la televizor. În Anglia! Vorbind despre haine! — A, da! zic, ușor fâstâcită. Am o rubricuță la o emisiune de lifestyle. Becky de la Barney’s. E o chestie despre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
că ai două... se întoarse spre Ira, luă punga de plastic din mâna ei stângă, luă și punga din dreapta, continuau să meargă alături, fără a vorbi. Ajunseseră la vila unde locuia Irina, o cochetă clădire îngustă, cu acoperișul de olane cărămizii. Urcară treptele, coborâră în hol. Ira dezbrăcase hanoracul, peste blugii scorțoși avea o largă jachetă albă, de lână groasă. Într-o mână ținea sticla de vin roșu, în cealaltă un pahar pictat cu floricele albastre și o cană țărănească. — Nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
data aceasta o cruce mare, cu plecăciune până la dușumeaua proaspăt dată cu gazolină. O bătrânică de lângă ușa sălii de ședințe numărul trei îl observă și îi răspunse și ea cu o plecăciune și o cruce mică, repezită. Era în costumul cărămiziu popa, cu umbrela șiroind, cu geanta voluminoasă lucind de apă, cu barba roșcată răsfirată. Părea un negustor venit să vândă ceva, orice, unul dintre nenumărații comercianți ambulanți care năvăleau prin birouri, perturbând dulcea tihnă a făcutului de-a muncitul cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2143_a_3468]
-
nevoie. Femeia se liniștise. O trase mai deoparte, spre vitrina cinematografului. Păru interesată de cele câteva poze cu parașutiști, cu o fată dansând goală pe o masă, cu un taraf grupat în fața unui benner pe care scria cu litere mari, cărămizii, „Ansamblul de muzică tradițională românească Brandaburlea @ Brandaburlea dând Koncert la Teatrul Oliymipyica, Paris, Capitala din Franța“, cu o altă imagine a unui soare mare, imens, ivindu-se dintr-un larg de mare. Se rezemă de bara metalică din dreptul vitrinei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2143_a_3468]
-
-ul: O sută de parai, meniu complet! Mama a căzut din brațele Mioarei, pentru că tânăra decanta în pahare gradate un cocktail din abnegația (strânsă în sticluțe etanșate) pentru Mama, pastile de dragoste roșie, de iubire albastră, de renunțări și eșecuri cărămizii, de dor îngălbenit, pe care le zdrobi cu un pisălog de usturoi. Și-i bău conținutul. Mioara 1 și Mama 2 se întâlniră în mulțime, întâmplător. La fel și Mama 1 cu Mioara 2, fără să-și dea seama de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]