1,619 matches
-
a fost introducerea elementelor din stilul Drum and bass în melodii că „What About Uș” și „My Everything”. A colaborat cu mai mulți artiști, printre care Josh Gallahan, Haley Gibby (de la Summer of Space), Betsie Larkin, Aruna, Tiff Lacey, Roberta Carter Harrison (de la Wild Strawberries), Apple&Stone, Jades and Flanders. ATB a anunțat lista melodiilor pe data de 27 martie 2009 pe blogul său de MySpace.
Future Memories () [Corola-website/Science/323763_a_325092]
-
precum identitatea individuală, ce ne face umani, semnificația morții și etica vieții”. Justin Howe apreciază că „proza lui Scalzi revine la Epoca de Aur a science fictionului, rămânând în același timp proaspătă și plină de vibrație”. De cealaltă parte, Stuart Carter remarcă faptul că, deși i-au plăcut primele scene ale cărții „cele de pe Pământ, de pe orbită și din campusul de antrenament”, romanului „îi lipsesc surprizele mari și ideile radicale”, ceea ce, împreună cu „prezentarea relativ banală a scenelor importante de luptă și
Războiul bătrânilor () [Corola-website/Science/323732_a_325061]
-
științifico-fantastic din 1924 scris de Ralph Milne Farley influențat de lucrările lui Edgar Rice Burroughs. A fost prima oară publicat sub formă de serial în revista Argosy începând cu 26 iunie 1924. Romanul este o imitare a aventurilor lui John Carter sau ale lui Jason Croft (James Ullrich Giesy), dar într-un stil alert, cu un oarecare umor și lovituri de teatru. Romanul a avut succes la public și prin urmare a avut mai multe continuări ’’The Radio Beasts’’ (1925), ’’The
The Radio Man () [Corola-website/Science/324178_a_325507]
-
1923), a fost al cincilea conte de Carnarvon; împătimit colecționar de antichități egiptene și, totodată, egiptolog britanic. Posibilitățile materiale l-au ajutat îndeajuns pentru susținerea financiară a expediției de săpături arheologice, a căror conducere a încredințat-o conaționalului egiptolog, Howard Carter, operațiune care a dus la descoperirea mormântului lui Tutankhamon în Valea Regilor, din Egipt. A intrat în istorie cu numele simplu de Lordul Carnarvon. În anul 1890, la moartea tatălui său, Henry Herbert (cel de-al patrulea conte de Carnarvon
George Herbert () [Corola-website/Science/307003_a_308332]
-
colecții. Dându-și imediat seama că era absolut necesar să aibă pe teren un expert care să fie și la curent cu dificultățile unei astfel de cercetări, a cerut părerea lui Gaston Maspero, care l-a indicat pe arheologul Howard Carter, ca fiind persoana cea mai potrivită și care, pe deasupra, în acea perioadă rămăsese fără ocupație. Cei doi s-au înțeles de îndată și, între ei, s-a născut o profundă prietenie. Cu bogățiile familiei, Lordul Carnarvon, a finanțat săpăturile conduse
George Herbert () [Corola-website/Science/307003_a_308332]
-
persoana cea mai potrivită și care, pe deasupra, în acea perioadă rămăsese fără ocupație. Cei doi s-au înțeles de îndată și, între ei, s-a născut o profundă prietenie. Cu bogățiile familiei, Lordul Carnarvon, a finanțat săpăturile conduse de Howard Carter la Theba (Egipt) și altele, care au îmbogățit substanțial colecția de piese egiptene a contelui. Arheologul însă, visa să descopere în Valea Regilor mormintele a doi faraoni, despre care se știa puțin pe atunci: Amenoth al IV-lea, „"Faraonul eretic
George Herbert () [Corola-website/Science/307003_a_308332]
-
Faraonul copil"”. L-a convins pe Lordul George Herbert să finanțeze întreprinderea. Grație abilității sale, Lordul a reușit să obțină concesionarea săpăturilor, care pe atunci erau încă în mâinile arheologului Theodore M. Davis, și astfel în 1917 echipa condusă de Carter a început excavările. Au urmat cinci ani de muncă fără nici un rezultat în schimb cu mari eforturi financiare pentru Lordul Carnarvon astfel că în august 1922, dazamăgit, a declarat închis șantierul. Entuziasmul, încă viu, al lui Carter l-a convins
George Herbert () [Corola-website/Science/307003_a_308332]
-
echipa condusă de Carter a început excavările. Au urmat cinci ani de muncă fără nici un rezultat în schimb cu mari eforturi financiare pentru Lordul Carnarvon astfel că în august 1922, dazamăgit, a declarat închis șantierul. Entuziasmul, încă viu, al lui Carter l-a convins, în cele din urmă, să mai acorde „visătorului” încă o stagiune de excavări, timp suficient să termine sectorul care rămăsese încă necercetat. Pe 3 noiembrie 1922 săpăturile și-au reluat cursul și, deja în cea de-a
George Herbert () [Corola-website/Science/307003_a_308332]
-
intacte ceea ce însemna că în decursul mileniilor mormântul n-a fost violat de nimeni. Lordul Carnarvon, în acel moment în Anglia, a fost chemat imediat în Egipt, unde a ajuns pe 20 noiembrie. După numai 7 zile a asistat - împreună cu Carter - la deschiderea mormântului care în acel moment își revela „bogăția sa funerară” exact așa cum fusese dispusă cu mii de ani înainte. Pe bună dreptate această descoperire este considerată cea mai mare descoperire arheologică a sec. al XX-lea, nu atât
George Herbert () [Corola-website/Science/307003_a_308332]
-
precum identitatea individuală, ce ne face umani, semnificația morții și etica vieții”. Justin Howe apreciază că „proza lui Scalzi revine la Epoca de Aur a science fictionului, rămânând în același timp proaspătă și plină de vibrație”. De cealaltă parte, Stuart Carter remarcă faptul că, deși i-au plăcut primele scene ale cărții „cele de pe Pământ, de pe orbită și din campusul de antrenament”, romanului „îi lipsesc surprizele mari și ideile radicale”, ceea ce, împreună cu „prezentarea relativ banală a scenelor importante de luptă și
Războiul bătrânilor () [Corola-website/Science/323468_a_324797]
-
obedienți și zeloși precum col. Chiriac, col. Stanciu, col. Rădulescu, maiorul Cârnaru, col. Matei, col. procuror Bârcă, cu toții din București, și col. Maxim din Medgidia. La sfârșitul anului, în urma presiunilor exercitate asupra lui Ceaușescu de către președintele SUA de atunci, Jimmy Carter, și organizația Amnesty International, cei cinci protestatari au fost liberați, achitați și expulzați pe rând din România. Raymond V. Păunescu s-a stins din viață la 24 februarie 2004, la New York, ca urmare a unei îndelungate suferințe pricinuite de tratatmentul
Grupul Canal 1977 () [Corola-website/Science/316376_a_317705]
-
compus de Madonna, Rick Nowels și Robert Miles, a fost înregistrat inițial pentru albumul "Ray of Light", cu toate că nu a mai fost inclus pe album. Varianta demo a apărut pe internet în vara anului 2002. Cântecul, scris de Madonna, Dwayne Carter, Justin Franks, Carlos Centel Battey, Steven Andre Battey și Brandon Kitchen, este unul din cele două, scrise special pentru un nou album greatest hits, alături de „Celebration”. În decembrie a fost lansat ca ultimul single de pe album. Cu o producție semnată
Indicele cântecelor de Madonna () [Corola-website/Science/317176_a_318505]
-
a pierdut insignă și orice șansă de reabilitare. Acum ne aflăm într-un alt oraș, la un alt moment, iar O’Connor are o ultima șansă. Agenții FBI din Miami par să aibă vremuri grele încercând să-l prindă pe Carter Verone (Cole Hauser), un important om de afaceri care face parte de fapt dintr-un cartel de spălare a banilor. Agenții îl supraveghează pe Verone de peste un an dar nu au putut dovedi decât legătură acestuia cu lumea curselor ilegale
Mai furios, mai iute () [Corola-website/Science/330635_a_331964]
-
superstar american al genului hip hop. Videoclipul a fost susținut de Warner Bros. Records. În urma susținerii sale de către Lil Wayne, Lamar și-a lansat cel de-al treilea mixtape în 2009, intitulat "C4", având o tematică asemănătoare LP-ului "Tha Carter III" al lui Lil Wayne. La scurt timp după, Lamar a decis să renunțe la numele de scenă K-Dot, și să-și folosească numele primit la naștere. În același an a pus bazele supergrupului hip hop Black Hippy, alături de colegii
Kendrick Lamar () [Corola-website/Science/336771_a_338100]
-
o firmă de avocatură din Cleveland, înainte să devină profesor de drept la Universitatea Statului Virginia. La începutul anilor 1970, a ocupat diverse posturi în cadrul administrațiilor Nixon și Ford, în cele din urmă fiind procuror general adjunct. În perioada administrației Carter, a predat la Universitatea din Chicago, unde a devenit unul dintre primii profesori consilieri ai Societății Federaliste, aflată în fază incipientă. În 1982, Ronald Reagan l-a numit judecător la Curtea de Apel a Statelor Unite pentru Circuitul Districtului Columbia. În
Antonin Scalia () [Corola-website/Science/335606_a_336935]
-
primul și unicul său caz în fața Curții Supreme, "Alfred Dunhill of London, Inc. v. Republic of Cuba". Scalia, în numele guvernului SUA, l-a susținut pe Dunhill, iar poziția a avut câștig de cauză. După înfrângerea lui Ford în fața lui Jimmy Carter, Scalia a lucrat mai multe luni la American Enterprise Institute. Apoi s-a întors în mediul universitar, mutându-se la Facultatea de Drept a Universității din Chicago între 1977 și 1982, deși a petrecut un an și ca profesor vizitator
Antonin Scalia () [Corola-website/Science/335606_a_336935]
-
rezoluții ale Consiliului de securitate al ONU au rămas fără efect în următoarele luni. În martie 1980 planurile și exercițiile pentru o posibilă intervenție militară limitată erau atât de avansate, încât conducerea militară a SUA a putut prezenta președintelui Jimmy Carter opțiuni militare. Acest lucru s-a întâmplat la Câmp David în data de 22 martie. Consilierul de securitate Zbigniew Brzeziński coordinase planificaările pentru o eventuală intervenție cu înalți ofițeri de-a lungul lunilor anterioare, ținând cont de strategia politică a
Operația Eagle Claw () [Corola-website/Science/315025_a_316354]
-
militare. Acest lucru s-a întâmplat la Câmp David în data de 22 martie. Consilierul de securitate Zbigniew Brzeziński coordinase planificaările pentru o eventuală intervenție cu înalți ofițeri de-a lungul lunilor anterioare, ținând cont de strategia politică a lui Carter, care dorea să evite un război cu Iranul. În 11 aprilie Carter a decis pornirea operațiunii secrete; numele de cod pentru operație fiind Eagle Claw. Ca termen de execuție a fost fixat cea mai apropiată dată posibilă, 24 aprilie 1980
Operația Eagle Claw () [Corola-website/Science/315025_a_316354]
-
22 martie. Consilierul de securitate Zbigniew Brzeziński coordinase planificaările pentru o eventuală intervenție cu înalți ofițeri de-a lungul lunilor anterioare, ținând cont de strategia politică a lui Carter, care dorea să evite un război cu Iranul. În 11 aprilie Carter a decis pornirea operațiunii secrete; numele de cod pentru operație fiind Eagle Claw. Ca termen de execuție a fost fixat cea mai apropiată dată posibilă, 24 aprilie 1980. În data de 16 aprilie conducerea militară a confirmat că Eagle Claw
Operația Eagle Claw () [Corola-website/Science/315025_a_316354]
-
secrete; numele de cod pentru operație fiind Eagle Claw. Ca termen de execuție a fost fixat cea mai apropiată dată posibilă, 24 aprilie 1980. În data de 16 aprilie conducerea militară a confirmat că Eagle Claw va putea avea loc. Carter a intervenit însă asupra planului, interzicînd atacuri aeriene cu patru aeronave AC-130H Spectre (gunship) pentru a reduce pierderi de vieti iraniene și pentru a evita o declarație de război din partea Iranului. În afară de asta, Carter a precizat că nu va interferi
Operația Eagle Claw () [Corola-website/Science/315025_a_316354]
-
Eagle Claw va putea avea loc. Carter a intervenit însă asupra planului, interzicînd atacuri aeriene cu patru aeronave AC-130H Spectre (gunship) pentru a reduce pierderi de vieti iraniene și pentru a evita o declarație de război din partea Iranului. În afară de asta, Carter a precizat că nu va interferi în timpul acțiunii dar că dorește să fie informat asupra tuturor evenimentelor. Obiectivele strategice și operative ale operației Eagle Claw au fost definite cum urmează: Operația a fost prevăzută că o acțiune complexă în două
Operația Eagle Claw () [Corola-website/Science/315025_a_316354]
-
Baillet și Georges Bénédite în 1888, și în sfârșit Victor Loret din 1898 până în 1899, care a descoperit 16 noi morminte. Când Gaston Maspero a fost renumit ca șef al Serviciul de antichități egiptene, acesta l-a numit pe Howard Carter ca inspector șef, iar acesta a descoperit câteva noi morminte și a explorat altele. La începutul secolului 20, americanul Theodore M. Davis a primit permisiunea de explorare în vale, și echipa sa a descoperit câteva morminte regale și nobiliare (KV43
Valea Regilor () [Corola-website/Science/311347_a_312676]
-
1907 au descoperit posibila cameră ascunsă din perioada Amarna în KV55. După ce au descoperit presupusa cameră mortuară a lui Tutankamon (KV61), au anunțat că valea este explorată complet și nu vor mai fi descoperite noi morminte. În noiembrie 1922 Howard Carter a descoperit adevăratul mormânt al lui Tutankamon (KV62). La sfârșitul secolului, proiectul "Theban Mapping Project" a redescoperit și explorat mormântul KV5, care este probabil cel mai mare, având cel puțin 120 de camere. În 2001 proiectul "Theban Mapping Project", pornit
Valea Regilor () [Corola-website/Science/311347_a_312676]
-
zonă restrânsă în centrul Văii de est, unde au fost probabil înmormântați faraonii Tiy și Smenkhkare sau Akhenaten. În apropiere se află KV62, al lui Tuthankamon, una din cele mai faimoase descoperiri arheologice, făcută la 4 noiembrie 1922 de către Howard Carter. Mormântul a fost găsit aproape intact, deși s-a mai intrat în el înainte de data descoperirii lui. Opulența mormântului este impresionantă, știindu-se că Tuthankamon a fost un faraon neimportant, putându-se presupune că alte morminte (jefuite de-a lungul
Valea Regilor () [Corola-website/Science/311347_a_312676]
-
14 luni mai târziu. Succesorul lui Nixon, Gerald Ford, a arătat foarte puțin interes în lupta împotriva lui Lennon, iar decizia de deportare a fost ridicată în 1975. Anul următor, Lennon primește Cardyl Verde, certificând rezidența permanentă, iar când Jimmy Carter a fost inaugurat ca președinte în ianuarie 1977, Lennon și Ono au participat la bal. Biograful lui Lennon Bill Harry scrie că Lennon a început să deseneze la o vârstă fragedă, la îndemnul unchiului său. El a adunat poveștile, poeziile
John Lennon () [Corola-website/Science/297909_a_299238]