736 matches
-
Cauzele sînt mai multe și împletite strîns: temperamentul, mediul, elementele de biografie socială și intelectuală. Negreșit, temperamentul său era al unui războinic - viguros, hotărît, temerar - pentru care lupta e soluția cea mai firească de a tranșa un conflict: luptă deschisă, cavalerească, bazată pe muncă și convingeri, nu lucrătura vicleană, „înțepătura pe la spate”, „critica orală”. în timp ce unii, comozi, împăcați cu propria lor evoluție, lași, tăceau în fața anumitor situații anormale, a unor limitări sau a unor abuzuri, el „ieșea la bătaie”. „... trebuie - îmi
Scrisori către un redactor vol. I by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/859_a_1713]
-
implicarea În complotul antidinastic, acțiune criticată de mulți contemporani printre care și Costaforu. Acesta a ținut să scrie un articol „Petre Carp calomniat”, publicat În ziarul „Adevărul” din 20 mai 1919, În care spunea că „i-a admirat totdeauna caracterul cavaleresc de om mândru și Întreg, conștient de propria lui valoare, precum și de respectul ce i se datorește". Împovărat de ani și de boală, Petre P. Carp s-a stins Într-o duminică - 19 iunie 1919, fiind Înmormântat În marele parc
ASPECTE DIN ACTIVITATEA POLITICĂ ȘI DIPLOMATICĂ by CRISTINA NICU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91556_a_92304]
-
Traian Galan fusese asistent la Facultatea de Matematici din Cernăuți și odată, mai tarziu, mi-a povestit că s-a duelat cu spadă cu un student polonez. Atunci am tras concluzia că profesorul era un bun cunoscător al Codului Onoarei cavalerești și a regulilor duelului. În plin stalinism profesorul a insuflat elevilor din clasa noastră sentimentul solidarității și al combaterii delațiunii. Îmi amintesc că de câteva ori ne-a spus că vrea să dezvolte în noi caractere și chiar a reușit
PESTE VREMI…ISTORIA UNEI GENERATII – PROMOTIA 1952 – by Șorea Niculai () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91807_a_93322]
-
o Universitate cu o facultate de medicină modernă, în acest scop înființând, la Cotnari, celebra "Academie de la Cotnari". În scurt timp, a concentrat acolo o pleiadă de învățați ai timpului, introducând, în planurile lui, o școală în stil occidental pur cavaleresc, invitând profesori celebri, dar în exclusivitate catolici. Instituția urma să devină o înaltă academie cu limba de predare latină. Iacob Eraclide (numele patrimonial al lui Despot Vodă) a intrat într-un conflict cu nobilimea autohtonă și a fost ucis, proiectul
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1542_a_2840]
-
medievală franceză și sublinieri de date ce țin de istoria mentalităților. Le-am citit studenților două documente de limbă, Jurămintele de la Strasbourg și Scrisoarea lui Neacșu, după care am angajat un dialog despre diferențele de mentalitate, cea balcanică și cea cavalerească, occidentală. E.M.: Tocmai! Dar ați scris, mai recent, și o carte foarte valoroasă despre George Călinescu. Cum explicați această mobilitate a d-voastră în câmpul cercetării, interesul simultan pentru epoci foarte depărtate între ele. Cum ați încerca să vă definiți
[Corola-publishinghouse/Science/1560_a_2858]
-
mod esențial fenomenul romanului istoric. Așa-numitele romane istorice din secolul al XVII-lea [...] sunt istorice numai prin tematica lor pur exterioară, numai prin costumația lor". De altfel și astăzi continuă, pe alocuri, să fie numite istorice unele dintre romanele cavalerești sau dintre cele picarești, ori pastorale (mai ales germane), gotice ori baroce. Pentru autorii respectivelor scrieri (Madeleine de Scudéry, Philippe von Zesen, Gauthier de la Calprenéde, Thomas Leland, Horace Walpole, Ann Radcliffe etc.) istoria este un pretext al aventurii exotice, de
[Corola-publishinghouse/Science/1560_a_2858]
-
timocratic este zugrăvit ca unul dezbinat între rațiune și dorință, iubitor de biruințe și onoruri, funcționând în gama gimnasticii și a vânătorii: „el pășește pe calea de mijloc, tras de ambele tendințe”. Cetatea timocratică funcționează și ea potrivit unui principiului cavaleresc al cheltuirii și al războiului, iar semnul este cel al leului. Oligarhia trebuie să reprezinte „imperiul dorinței”. Bogăția și banul fiind etalonul acestei orânduiri, este limpede că magistraturile sunt preluate aici de partea apetentă. Dacă în cetatea timocratică constituția și
[Corola-publishinghouse/Science/1983_a_3308]
-
desenată se poate observa cel mai bine diferența dintre "povestea populară", unde eroul este făcut de istorie, unde nu este calificat din start, ci trebuie să-și cucerească statutul prin depășirea situațiilor pe care nu el le provoacă, și "povestea cavalerească", în care eroul face istoria, calificarea sa fiind evidentă încă de la început. ibidem, p. 141. De reținut și remarca lui Gilles Chaillet, care afirmă că și atunci când se încearcă redarea cât mai fidelă a unei epoci trecute (vorbind de banda
by Gelu Teampău [Corola-publishinghouse/Science/1113_a_2621]
-
Pierre Brunel, op. cit., vol. 2, p. 291. 782 În ibidem, p. 294. 783 În ibid, p. 293. Francis Lacassin era însă de părere că în banda desenată cultul eroilor "survine dintr-un univers epic, transpus direct din cel al romanelor cavalerești și al chansons de geste." apud Piere-Louis de Cours Saint-Gervasy, Tintin au pays des fascistes?, în Charles Olivier Carbonell, op. cit., p. 141. 784 Ibid., p. 294. 785 Bradford Wright, op. cit., p. 20. 786 Ibidem, p. 26. 787 Richard Reynolds, op. cit
by Gelu Teampău [Corola-publishinghouse/Science/1113_a_2621]
-
IMBERIE ȘI MARGARONA, carte populară. Originalul îndepărtat al acestei cărți de dragoste și aventuri este un roman cavaleresc francez din secolul al XV-lea, Histoire du vaillant chevalier Pierre, fils du comte de Provence, et de la belle Maguellonne, fille du roi de Naples. Romanul, tipărit prima oară la Lyon în 1453, s-a răspândit în paisprezece literaturi, ajungând
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287536_a_288865]
-
neobișnuite care despart temporar doi îndrăgostiți. Prelucrarea versificată neogreacă, tipărită începând din 1553 în numeroase ediții venețiene, urmează în general structura epică a romanului francez, pe care îl prescurtează și căruia îi transformă parțial concepția. Se renunță la unele elemente cavalerești - cultul onoarei și simțul războinic - și se modifică psihologia eroilor, sentimentul de amour courtois fiind transpus în cadru familial. Traducerea românească, datând din secolul al XVIII-lea, este o adaptare prescurtată și conținând unele elemente locale, făcută după versiunea neogreacă
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287536_a_288865]
-
din 1789, păstrată într-un miscelaneu de texte religioase, aparține logofătului Ioniță (Niculae) Șoimescu, din părțile Muscelului, care a intitulat-o Istoria lui Imberie, fecior împăratului al Provenții. Narațiunea se deschide în momentul în care Imberie câștigă, în urma unei întreceri cavalerești, mâna Margaronei, fiica regelui din Moreea. Încercând să se întoarcă în Provența, tinerii trec printr-o serie de aventuri al căror conflict (frecvent, ca motiv literar, în poeme și romane medievale și, de asemenea, într-o poveste din O mie
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287536_a_288865]
-
de o furtună pe mare, prins de pirați, vândut ca rob în Egipt, dar, îmbogățit peste câțiva ani, el se întoarce, după o călătorie cu noi peripeții, la Margarona, alături de care va domni în Provența. În literatura română, vechea povestire cavalerească dobândește factura unei narațiuni de basm. O serie de particularități lingvistice, stilistice și de conținut integrează această carte în literatura populară românească. Versiunea conține expresii și mijloace stilistice de natură folclorică: „mă usuc ca floricica câmpului”, „mor cu zile”, „năravul
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287536_a_288865]
-
autohtone cu dinamismul civilizației occidentale, al cărei fiu adoptiv domnitorul era. Conflictul nu mută însă cu totul accentul în zona ideilor nobile, fiindcă autorul este, până la capăt, sedus de soluțiile literare „sentimentale”, înlocuind în chip fals intriga ucigașă prin duelul cavaleresc. Privit în întregul său, scrisul lui R. se situează în zona literaturii „alexandrine”, a maximei dexterități prozodice, nedepășind prin nimic modelele, altfel ușor de recunoscut. Popularitatea în epocă se datorează limbajului flexibil și unei anume acurateți a expresiei, care a
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289104_a_290433]
-
față de sistemul de cote agricole, făceau să se nască uneori rapoarte cât se poate de realiste. Conform raportului din 1942 al ordinului "Cavalerilor cei Bravi" (Vitézi Szék), ni-i putem imagina pe foștii luptători de pe front renunțând la preocupările pur "cavalerești" ca să discute evenimentele lumii: "Pulsul populației din comitat denotă încredere în evoluția războiului (...). Se speră în încheierea cât mai rapidă a războiului cu rezultatele scontate, datorită intervenției Japoniei"92. Legătura tragică între problemele diasporei maghiare, transferul de populație și evreime
[Corola-publishinghouse/Science/84996_a_85781]
-
forme de proză. Deși unele relatări în proză narativă din secolul al XVII-lea folosesc "pragul romanului realist al clasei de mijloc", care se dezvoltă odată cu Defoe la începutul secolului al XVIII-lea, "tradiția dominantă era a romanului de dragoste cavaleresc, curtenesc sau pastoral" (Bush, 53). Cu alte cuvinte, romanul de ficțiune dinaintea lui Defoe consta în mare parte din texte înghețate permanent în imaginea bakhtiană distanțată a trecutului absolut. Lucrurile se schimbă în timpul lui Defoe; el preia familiarul ca subiect
[Corola-publishinghouse/Science/84971_a_85756]
-
stilului în care își scria jurnalul (Memorii, 206). Observațiile reflectă ascensiunea romanului ficțional și implică faptul că relatările reale trebuie să imite ficțiunea. Boswell va realiza o astfel de "novelizare" (atât de diferită față de "novelizarea" întâlnită în romanele de dragoste cavalerești!) în, printre alte lucrări, jurnalul său de călătorie, The Journal of a Tour to the Hebrides with Samuel Johnson LL.D. (1786) și în biografia sa, Life of Samuel Johnson (1791). Dar, în această percepție se pot vedea începuturile unei
[Corola-publishinghouse/Science/84971_a_85756]
-
defensive se dezvoltă și ele. Fiecare combatant poartă coif cu vizieră, o cămașă de zale grea, coiful simplu (cască conică care-i apără capul), apoi scutul, pavăză de lemn întărit în centrul său de o armătură metalică. Această nouă scrimă cavalerească impune, pe lîngă un echipament costisitor, care face necesară posedarea unui fief, calități atletice și un antrenament care se dobîndcsc de foarte devreme. La șapte ani, deci, băiatul menit carierei armelor învață să încalece. Cînd ajunge la 12 ani, el
by Serge Berstein, Pierre Milza [Corola-publishinghouse/Science/962_a_2470]
-
cine știe cărei posesiuni, a cine știe cărei parcele de pămînt sau, alteori, pentru motive chiar și mai puțin importante, în clipele sale de pace, cavalerului îi place să se întreacă în turniruri, divertisment bărbătesc care atrage o mare mulțime de avizi ai aventurilor cavalerești. La război, ca și la turniruri, scopul cavalerului e mai ales să-1 hărțuiască pe adversar și să-1 facă prizonier, pentru a-i putea cere, astfel, o răscumpărare, deși riscul de a muri sau de a fi grav rănit este foarte
by Serge Berstein, Pierre Milza [Corola-publishinghouse/Science/962_a_2470]
-
care, prin aventurile și curajul său, caută să cîștige inima doamnei gîndurilor sale, găsind astfel drumul către virtute și bine. Dragostea "curtenească" își face apariția în texte care devin mărturia unei evoluții încă timide în raporturile dintre sexe. Acest ideal cavaleresc, adevărată cultură de clasă, împărtășită de toți reprezentanții lumii nobiliare, înalță între aceasta și lumea celor "grosolani" o barieră din ce în ce mai de netrecut. În secolul al XI-lea, cea mai mare parte a Occidentului, de la Italia de Nord și pînă la
by Serge Berstein, Pierre Milza [Corola-publishinghouse/Science/962_a_2470]
-
a petrecut în deplină înțelegere cu marii feudali, conții de Flandra sau ducii de Normandia, de exemplu, mai puțin dintr-o grijă anume de a-i apăra pe cei slabi și mai mult pentru a limita răzbunările care decimau familiile cavalerești și amenințau, astfel, dominația lor asupra satelor. Oricum, fie că a fost cu adevărat motorul unei schimbări de mentalitate, fie că n-a fost decît instrumentul unei simple voințe de instituționalizare a ceea ce exista deja, mai exact, voința cavalerilor de
by Serge Berstein, Pierre Milza [Corola-publishinghouse/Science/962_a_2470]
-
Franța este atunci țara cea mai populată și cea mai prosperă din Europa, țara în care se întretaie și intră în contact oameni de afaceri veniți din cele patrii puncte cardinale ale continentului. Este țara care și-a exportat elitele cavalerești către Spania, Italia de Sud, Anglia, Pămîntul Sfînt, Moreea etc. și a cărei capitală, Parisul, devenită centrul intelectual cel mai important al Occidentului, atrage magistri și mulțimi de studenți provenind chiar din marile universități străine. A doua trăsătură a acestei
by Serge Berstein, Pierre Milza [Corola-publishinghouse/Science/962_a_2470]
-
Sfînt, Moreea etc. și a cărei capitală, Parisul, devenită centrul intelectual cel mai important al Occidentului, atrage magistri și mulțimi de studenți provenind chiar din marile universități străine. A doua trăsătură a acestei literaturi medievale clasice este declinul speciilor pur cavalerești în favoarea romanului zis "curtenesc" și a poeziei lirice. Cîntecele de gestă nu dispar, desigur, de la o zi la alta din orizontul cultural al lumii feudale, deci nici din Franța, unde genul a atins apogeul în secolul al XII-lea. Formulele
by Serge Berstein, Pierre Milza [Corola-publishinghouse/Science/962_a_2470]
-
care sunt imaginate violențe tot mai multe și mai monstruoase grație imaginilor de cinema și de televiziune este fără precedent.” - Jean Daniel. Banalizarea violenței este răul absolut. În programele TV, violența nu mai este cel mai adesea legendară, eroică ori cavalerească sau instrumental-pragmatică (după epocă, ca în literatură), ci un amalgam pseudocultural, deosebit de periculos pentru copii, întrucât violența apare în postura de comportament culturalizat ca universal. În plus, cultura televizuală este predominant un show cvasipermanent al violenței. Chiar și prezentarea suferinței
[Corola-publishinghouse/Science/2237_a_3562]
-
Discourse Processes, Lawrence Erlbaum Associates, 1999, 28 (2), pp. 109-120. 40 Cunoașterea este împățită în teoretică, definită de episteme, și practică, definită de techne și phronesis. 41 Forma originară a noțiunii de romance este înțeleasă în sens larg ca "roman cavaleresc". 42 Tzvetan Todorov, The Fantastic: A structural Approach to a Literary Genre, Cornell University Press, New York, 1975, p. 25. 43 "[...] reject allegorical as well as poetic interpretations". Tzvetan Todorov, op. cit., p. 33. 44 "[...] to perceive realism and fantasy as threshold
[Corola-publishinghouse/Science/84972_a_85757]