851 matches
-
ceasul ? B1 Nu aveți ceas ? A2 Nu. B2 Este ora 6. A3 Mulțumesc. Acest text este asemănător celui precedent, dar, pe de o parte întrebarea (b) este foarte bine interpretată ca fiind o cerere și nu i se răspunde prin dedublarea arătată mai devreme; pe de altă parte, replica B1 vine să complice serios situația înlănțuirii, conferind anasamblului interacțiunii o tonalitate conflictuală: A1 Scuzați-mă, vă rog. .............................. [a] A1 Cât este ceasul ?.................................................... [b]. B1 Nu aveți ceas ?................................................[a' c]...... A2 Nu
by Jean-Michel Adam [Corola-publishinghouse/Science/1083_a_2591]
-
gest, o privire, un cuvânt, favorizat de lipsa de control și de frânare a impulsurilor agresive. O altă cauză a declanșărilor este scăderea nivelului de serotonină. Condițiile extraordinare de la Pitești au impus adaptarea psihicului, astfel că s-a ajuns la dedublarea personalității, Ioniță dând exemplul unor mici gesturi prin care aceiași colegi care îl agresau îi arătau înțelegere și compasiune. Mihai Buracu face o interesantă paralelă între destinul deținuților politici și cel al lui Iona, considerând eliberarea ca o trecere dintr-
[Corola-publishinghouse/Science/2118_a_3443]
-
-și poate încă face apariția așa cum este ea într-adevăr, fiindcă aici spiritualul nu constituie semnificația propriu-zis dominantă. Această trinitate de zei ar fi spirit dacă al treilea zeu ar fi unitate concretă și reîntoarcerea la sine din distincție și dedublare. Fiindcă, potrivit reprezentării adevărate, Dumnezeu este spirit întrucît este această activă și absolută diferențiere și unitate care constituie în general conceptul de spirit. Dar, în Trimûrti, al treilea zeu nu este totalitatea concretă, ci el însuși nu este decît o
India şi Occidentul : studii de istoria culturii by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1393_a_2635]
-
avut originea numai în observarea prin intermediul simțurilor; ei determină mai precis cele trei atribute astfel: ... (doctrina celor trei guna, cu comentarii...). Astfel că primul atribut este unitatea cu sine însuși; cel de-al doilea este manifestarea principiului diferenței, impulsul, dedublarea binelui și a răului; cel de-al treilea este simpla negare, ce este reprezentată concret și în mitologie sub forma lui Siva, a lui Mahadeva sau a lui Maheçvara, zeul distrugerii și al schimbării. Deosebirea importantă față de modul nostru
India şi Occidentul : studii de istoria culturii by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1393_a_2635]
-
prihană, dar ei umblă cumulte vicleșuguri” (Ecclesiast 7, 29); „Șarpele era cel mai șiret”(Facere 3, 1), cel mai lipsit de inimă, stare simbolizată prin „cu-noașterea binelui și răului” ca închidere a inimii, locașul Împărăției,al stăpânirii lui Dumnezeu și dedublare a minții pentru cruzime de-monică. Era sămânța aruncată de Lucifer, vrăjmașul lui Dumnezeucare se înfricoșează de „Atotputernicie”, dar este vrăjmașul chipu lui lui Dumnezeu ca „Atotțiitor”. Prin ruperea de Dumnezeu cumsfâșie puiul de viperă sânul mamei sale la naștere, Lucifer
CREDINŢA ŞI MĂRTURISIREA EI by Petre SEMEN ,Liviu PETCU () [Corola-publishinghouse/Science/128_a_428]
-
participare). Imaginea este lucrul pe care îl reprezintă; semnificantul și semnificatul nu fac decât un singur lucru".8 La Mihai Eminescu, intratextul joacă un rol important. De la proză/dramaturgie la poezie, nuanțele diferă, dar semnificația generală este una gravă, începutul dedublării discursului literar de care vorbea Roland Barthes. "Pentru postmoderni, intertextualitatea este o manieră, în timp ce la Eminescu ea echivalează cu raportarea critică și dramatică la sine (și la literatură, la operele corespunzătoare "cărții bizantine" invocate de Dionis-Dan)"9. Principiul participației se
[Corola-publishinghouse/Science/1575_a_2873]
-
intensitate a acumulării, prin absența virgulei) narațiunea heterodiegetică deschide o paranteză în care ne este prezentată fiica spătarului Tudor Mesteacăn, Maria. Presupunem că această prezență onomastică polisemantică mai putea aștepta câteva paragrafe.Ea este un pretext de suspendare a producerii dedublării. (H2b) E un moment mare, să mă cuget mai întâi gândi el [...] umbra lui începu iar a prinde conturele unei icoane în oloi, cu fruntea naltă, palidă, pleșuvă, cu buze vinete, cu părul de câteva fire sure, cu privirea fixă
[Corola-publishinghouse/Science/1575_a_2873]
-
cu privirea fixă și profundă, pe care și-o ținti lung asupra cărții deschise înaintea lui Dan. Umbra lui îi șoptea în gânduri lungi tocmai ceea ce voia el să i se răspundă (Sărmanul Dionis Eminescu: 2011, II, p. 49). Filmul dedublării este din nou întrerupt de o paranteză, care oferă justificarea filosofică a procesului (de/re)materializării. Portretul zugrăvit în ulei se poate vedea de aproape, cu detalii relevante sau nu pentru momentul inițierii, însă, în orice caz, cu o risipă
[Corola-publishinghouse/Science/1575_a_2873]
-
cadru, sări jos de pe părete și sta diafană și zâmbitoare, rostind limpede și respectuos: Bună seară! Lampa cu flacăra ei roșie sta între Dan și umbra închegată (Sărmanul Dionis Eminescu: 2011, II, p. 50). În hipotext (varianta transliterată și facsimil), dedublarea pare scurtmetraj, totul se petrece repede, fără ritual numerologic, fără etapizarea procesului ori luminarea detaliată a portretelor protagoniștilor. Dacă în hipertext dialogul dobândește pregnanță în trei faze (impresia sonoră a cugetărilor certitudinea auditivă a gândirilor umbrei completarea percepției sonore cu
[Corola-publishinghouse/Science/1575_a_2873]
-
care anumite aspecte exterioare par să-i apropie”. Spre a ușura comparația cu alte liste, vom adopta ordinea alfabetică, specificând totuși între paranteze numărul de ordine corespunzător poziției lor din lista elaborată de Bergeret: Anularea (12) Condensarea (20) Contrainvestirea (1) Dedublarea imago-urilor (22) Dedublarea eului (21) Denegarea (13) Deplasarea (19) Evitarea (24)13 Forcluderea (15) Formațiunea de compromis (4) Formațiunea reacțională (2) Formațiunea substitutivă (3) Formarea de simptom (5) • Un moment important în recunoașterea poziției centrale ocupate de mecanismele de
[Corola-publishinghouse/Science/2070_a_3395]
-
par să-i apropie”. Spre a ușura comparația cu alte liste, vom adopta ordinea alfabetică, specificând totuși între paranteze numărul de ordine corespunzător poziției lor din lista elaborată de Bergeret: Anularea (12) Condensarea (20) Contrainvestirea (1) Dedublarea imago-urilor (22) Dedublarea eului (21) Denegarea (13) Deplasarea (19) Evitarea (24)13 Forcluderea (15) Formațiunea de compromis (4) Formațiunea reacțională (2) Formațiunea substitutivă (3) Formarea de simptom (5) • Un moment important în recunoașterea poziției centrale ocupate de mecanismele de apărare în psihopatologie este
[Corola-publishinghouse/Science/2070_a_3395]
-
notăm că în lista lui Valenstein apare reliefarea afectelor. Vezi și definiția dată la subcapitolul dedicat afirmării de sine din a doua parte a lucrării noastre, precum și prezentarea făcută reliefării afectelor (v. infra, capitolul de față). 5) Bergeret prezintă separat dedublarea eului (mecanism de apărare de mod psihotic împotriva angoasei de fărâmițare și de moarte) și dedublarea imago-urilor, mecanism pus în evidență de școala Melaniei Klein (în principal cu privire la obiectul parțial al fazei schizoparanoide și la obiectul total al fazei
[Corola-publishinghouse/Science/2070_a_3395]
-
afirmării de sine din a doua parte a lucrării noastre, precum și prezentarea făcută reliefării afectelor (v. infra, capitolul de față). 5) Bergeret prezintă separat dedublarea eului (mecanism de apărare de mod psihotic împotriva angoasei de fărâmițare și de moarte) și dedublarea imago-urilor, mecanism pus în evidență de școala Melaniei Klein (în principal cu privire la obiectul parțial al fazei schizoparanoide și la obiectul total al fazei depresive), sub denumiri diverse (clivaj al obiectului, clivaj al realității etc.). În a doua parte a
[Corola-publishinghouse/Science/2070_a_3395]
-
Istorictc "Istoric" Chestiunea subiectului divizat a fost abordată în 1889 de Janet, apoi, în 1895, de Freud și Breuer, în legătură cu isteria sau hipnoza, pe seama cărora aceștia din urmă pun clivajul conștiinței, explicând astfel rezistența la rememorarea amintirilor, ca și faimoasele dedublări ale personalității. După Freud și Breuer, „clivajul conținuturilor conștiinței este consecința unui act de voință din partea bolnavului”. Într-o concepție diferită, psihiatrii, și mai ales Bleuler, se sprijină pe conceptul de Spaltung pentru a descrie disocierea proprie schizofreniilor. Abia spre
[Corola-publishinghouse/Science/2070_a_3395]
-
activitatea (Dicționar de Psihologie, coordonator U. Șchiopu, 1997). Autocunoaștere (engl. self-congnition, fr. connaissance de soi) Metodă de cunoaștere de sine în psihologia introspectivă E. Kant și A. Comte s-au îndoit de valoarea ei științifică, considerînd că nu este posibilă dedublarea conștiinței. Psihologia modernă nu este atît de fermă în această problemă. Formă de observație de sine (Dicționar de Psihologie, coordonator U. Șchiopu, 1997). Autodepășire (engl. selfexceding, fr. auto-dèpassement) antrenarea în acțiuni de efort excesiv ce solicită posibilitățile curente, obișnuite ale
by ELENA LUPU [Corola-publishinghouse/Science/1004_a_2512]
-
auzului; în arta fotografică, de stimulii reali în contactul lor cu văzul; în arta dramatică diferența constă în actul performării etc. În cadrul percepției, obiectele de artă sunt fenomene expresive unde conținutul suferă o modificare: ceea ce este perceput ca prezent este dedublarea existentului. Situația prezenței este specifică existenței, iar fară prezență existența nu ar fi fost posibilă. Un roman poate exista într-o bibliotecă, dar el nu poate fi prezent în cadrul unui act al conștiinței decât la nivel imaginativ. Prezența este absentă
[Corola-publishinghouse/Science/84972_a_85757]
-
roman poate exista într-o bibliotecă, dar el nu poate fi prezent în cadrul unui act al conștiinței decât la nivel imaginativ. Prezența este absentă, iar imaginația poate duce la transformări ale unui existent ce este prezent doar prin absența sa. Dedublarea existentului este, însă, o expresie a puterii imaginației ce se manifestă prin prezența dublului obiectului de artă în stare fenomenologică. În procesul de recunoaștere al scrisului în parole, Derrida avea să sublinize că "nu există etică fără prezența celuilalt dar
[Corola-publishinghouse/Science/84972_a_85757]
-
prin intermediul realității imaginii. Ceea ce subiectul contemplă este o imagine a irealității realității. Pentru ca apariția să ia loc, tabloul trebuie să fie prezent și să dispună de spațiu și lumină. Prezența bidimensională a tabloului înseamnă prezența unei realități în realitate: o dedublare a vieții normale prin care se încearcă pătrunderea în sfera unei irealități. Irealitatea nu se opune realității ci se suprapune ei și simbolizează lărgirea orizontului privirii prin contemplație. Irealitatea poate fi considerată copia realității întrucât spațialitatea tabloului cuprinde momentul imitației
[Corola-publishinghouse/Science/84972_a_85757]
-
PRINTED IN ROMANIA VLAD-IONUȚ TĂTARU Conștiința de sine Eseu despre rolurile multiple ale reflexivității INSTITUTUL EUROPEAN 2011 Bunicii mele, pentru dragostea cu care m-a crescut. Cuprins Introducere: Diseminările unui concept polisemantic: conștiința de sine / 9 Capitolul 1: Unitate și dedublare a conștiinței. Două forme de sinteză / 21 Capitolul 2: Personalitate, reflexivitate, educație / 39 Capitolul 3: Mai mult decât percepție. Premisele autentice ale schimbării / 57 Capitolul 4: Conștiință de sine și adaptare. Norma morală ca parte a unui sistem de exigențe
Conştiinţa de sine. Eseu despre rolurile multiple ale reflexivităţii by Vlad-Ionuţ Tătaru [Corola-publishinghouse/Science/929_a_2437]
-
se face în numele unui mai mult decât eul (sau decât o constelație a faptului imediat, a momentului prezent), aspirându-l pe acesta într-o reorganizare permanent superioară care sfârșește prin a restabili de fiecare dată, sintetic, unitatea perturbată de o dedublare specifică oricărei reflexivități. Aceasta din urmă mediază, așadar, o revenire sporită, o regăsire transfigurată în care doar se câștigă și în care este îngăduită renunțarea doar cu prețul unei desprinderi necesare de vechi. Conștiința de sine strânge laolaltă un întreg
Conştiinţa de sine. Eseu despre rolurile multiple ale reflexivităţii by Vlad-Ionuţ Tătaru [Corola-publishinghouse/Science/929_a_2437]
-
să îmbogățească statutul incert care ar putea să caracterizeze standardul umanismului actual. Fără ea nu este de conceput evoluția pe verticală, iar întrebările prezentului și-ar putea cu greu găsi o cale către un nou răspuns. Capitolul 1. Unitate și dedublare a conștiinței. Două forme de sinteză Contribuția conjugată a câtorva secole de tratare tematică a problemei conștiinței a condus, în bogata literatură filosofică actuală (în special în filosofia continentală), la distingerea și fixarea a trei tipuri fundamentale care se definesc
Conştiinţa de sine. Eseu despre rolurile multiple ale reflexivităţii by Vlad-Ionuţ Tătaru [Corola-publishinghouse/Science/929_a_2437]
-
o realizează? Dacă o conștiință unitară însumează toate experiențele posibile, pe ea însăși cine o observă? Cine se apleacă asupra fenomenului cumulativ în sine? Astfel pusă, întrebarea dovedește o necesitate structurală supraadăugată demonstrațiilor anterioare: cea a recunoașterii unui fenomen de dedublare a eului, constitutiv oricărei reflexivități și întemeietor al oricăror premise teoretice de definire a faptului conștiinței la primele două niveluri ale sale. În această idee, psihologul Henri Ey caracterizează reflexia astfel: "o deschidere a conștiinței, o sciziparitate a ființei noastre
Conştiinţa de sine. Eseu despre rolurile multiple ale reflexivităţii by Vlad-Ionuţ Tătaru [Corola-publishinghouse/Science/929_a_2437]
-
reflexivități și întemeietor al oricăror premise teoretice de definire a faptului conștiinței la primele două niveluri ale sale. În această idee, psihologul Henri Ey caracterizează reflexia astfel: "o deschidere a conștiinței, o sciziparitate a ființei noastre conștiente, care introduce o dedublare, un interval sau un spațiu în "reprezentarea" sa"15. Trebuie să existe așadar, un autor real al acestei auto-perceperi care asumă rolul de subiect absolut al cunoașterii de sine, al unei cunoașteri care își adecvează stilul și tehnicile după natura
Conştiinţa de sine. Eseu despre rolurile multiple ale reflexivităţii by Vlad-Ionuţ Tătaru [Corola-publishinghouse/Science/929_a_2437]
-
întreg) umplu universul viu al interiorității, punctând adaptarea inerentă ipostazelor sufletești aflate în zona intermediară dintre două stadii de dezvoltare. Ele compun planul general al inițiativei reformatoare care gestionează fluxul vital. Se poate afirma fără riscul erorii că însuși fenomenul dedublării conștiinței se realizează în acest caz între conștiința observatoare și acest întreg anterior care va juca rolul de conștiință observată, între o entitate constituantă aflată în exercitare coagulantă și o entitate vizată în caracterul său vremelnic. Cogniția suprastructurantă activă specifică
Conştiinţa de sine. Eseu despre rolurile multiple ale reflexivităţii by Vlad-Ionuţ Tătaru [Corola-publishinghouse/Science/929_a_2437]
-
cezura salvatoare fie și numai prin simpla ei exercitare luminătoare. Este, de aceea, admis că pentru a reinterpreta vechiul trebuie să te separi cu adevărat de el, să beneficiezi de avantajul unei distanțări, ceea ce în cazul interiorității este realizat de către dedublarea reflexivă. Astfel, comportându-se ca un întreg, egoul îmbracă temporar haina unei staze premergătoare și se lasă observat, înglobat și depășit pentru a se regăsi pe sine transfigurat la finalul unui proces care nu are nimic de a face cu
Conştiinţa de sine. Eseu despre rolurile multiple ale reflexivităţii by Vlad-Ionuţ Tătaru [Corola-publishinghouse/Science/929_a_2437]