2,571 matches
-
de dezalienare. Dialectica dorinței Înțelese ca dorință de dorința celuilalt, a alimentat, grație Învățăturilor și interpretării lui Alexandre Kojève, atât dialectica sartriană a călăului și a victimei, cât și primele teorii ale lui Lacan despre dorință. Veritabilă schemă a modernității, dialectica recunoașterii printr-o luptă pe viață și pe moarte nu este decât cel mult o tentativă de a descrie alienarea. Dar alienus nu este totuna cu alter. Filosofia posthegeliană (care este și postmarxistă) dezvoltă un alt registru al alterității, care
[Corola-publishinghouse/Administrative/1934_a_3259]
-
și Întâlnire. Experiența se face asupra unui obiect. Întâlnirea mă așază În fața celuilalt. Nu experiența pune bazele Întâlnirii, ci, din contră, Întâlnirea face posibilă experiența (Buber, 1992). Departe de a relua aceeași schemă și de a o opune drept alternativă dialecticii hegeliene, Emmanuel Lévinas, În ceea ce-l privește, consideră că Buber nu a mers până la capăt. Îi reproșează un formalism al reciprocității: „Ne Întrebăm dacă relația cu alteritatea celuilalt, care apare ca un dialog, Întrebare și răspuns, poate fi descrisă fără
[Corola-publishinghouse/Administrative/1934_a_3259]
-
afirmarea sa este indisociabilă de validarea pe care i-o acordă ă sau i-o refuză ă celălalt. Cu alte cuvinte, orice „imagine de sine” propusă de subiect este supusă recunoașterii de către celălalt. Recunoaștere care este Înscrisă, și ea, În dialectica identității și alterității, Întrucât celălalt trebuie să recunoască persistența anumitor trăsături care asigură unicitatea subiectului și să-l poată distinge totodată de ceilalți. Această recunoaștere este indispensabilă pentru garantarea afilierii individului la un grup dat: apartenența la un anumit mediu
[Corola-publishinghouse/Administrative/1934_a_3259]
-
alimentează În mod direct naționalismul. Clasele populare sunt profund atașate de aceste construcții identitare. Lăsate singure, ele n-ar putea totuși să le transforme În simboluri naționale. Aceste clase prezintă astfel un caracter „pre-politic” și „nu au găsit Încă o dialectică pentru a-și exprima aspirațiile”. Acțiunile lor „nu sunt decât tatonări oarbe”. Convertirea lor la naționalism necesită așadar un impuls din exterior. Patrioții furnizează tocmai acest impuls: ei se străduiesc să deturneze protonaționalismul de la cursul său natural, pentru a-l
[Corola-publishinghouse/Administrative/1934_a_3259]
-
să le opună o barieră ideologică. Naționalismele englez sau francez nu provin din vreo dinamică internă; ele nu servesc decât pentru a legitima din nou un imperialism ajuns la capătul puterilor. Trebuie așadar să Înțelegem că „dezvoltarea inegală este o dialectică”. În „războiul dezvoltării”, „naționalismul poate fi privit ca o «antiteză» opusă «tezei» dominației metropolitane. Însă efectele sale se transmit Întregului proces” (Nairn, 1977, p. 338). În teoria lui Nairn, ca și În cea a lui Wallerstein, mobilizările naționaliste alimentează o
[Corola-publishinghouse/Administrative/1934_a_3259]
-
Au existat dintotdeauna doi poli unificatori În istoria Bătrânului Continent: Atena și Roma, În Antichitatea precreștină; Roma și Ierusalimul, În era creștină; apoi Roma papală În opoziție cu statele monarhice. Regăsim până În prezent această opoziție dintre universal și particular În dialectica Europei și a națiunilor sale. Această tensiune (necunoscută sau chiar de neînchipuit În cultura chineză, de pildă) Între doi poli de referință este atât de generală, Încât depășește opoziția dintre Atena și Ierusalim, dintre filosofie și religie sau dintre pământ
[Corola-publishinghouse/Administrative/1934_a_3259]
-
nu putea să nu atragă critici, date fiind modurile În care ar putea fi exploatată. Discuție critică Sartre, care, În al său Orphée noir1, a adus un sprijin foarte clarnegritudinii, denunțând etnocentrismul, emite ulterior anumite rezerve cu privire la statutul noțiunii În dialectica istorică. Lui Senghor, care arată că, pentru Césaire, albul și negrul simbolizează capitalul și respectiv munca, Îi răspunde că noțiunile de clasă și de rasă nu se pot suprapune. „De fapt”, spune el, „negritudinea apare ca timp slab al unei
[Corola-publishinghouse/Administrative/1934_a_3259]
-
Boston, Ginn. ULLMAN-MARGALIT Edna (1977), The Emergence of Norms, Oxford, Clarendon Press. Φ Anomie, Devianță, Reglementare socială, SOCIALIZARE, Valori Ptc "P" Pact republicantc "Pact republican" Φ DREPT ȘI CULTURĂ, FRATERNITATE Paradigmă familialătc "Paradigmă familială" Φ FRATERNITATE Particularisme/universalismtc "Particularisme/universalism" Dialectica lui unu și a multiplului, a singularului și a generalului, a particularului și a universalului este, fără Îndoială, cum credea și Georg Simmel, un invariant de care mintea omenească nu se poate lipsi. A gândi astfel Înseamnă pur și simplu
[Corola-publishinghouse/Administrative/1934_a_3259]
-
globală și practică, pe abstracția incertă conform unei mistici a participării; 3) principiul diviziunii, care permite alternarea sau coabitarea, la același individ sau În cadrul aceleiași culturi, a unor logici sau categorii care sunt În sine incompatibile sau ireductibile; 4) principiul dialecticii materie-formă, semnificând că materia simbolică este cumva pre-formată, marcată de utilizările sale anterioare. Memoria se Întrupează În corp și se perpetuează prin gesturi cotidiene și prin acțiuni rituale. În lingvistică, este numită sincretică fuzionarea a două funcții de-a lungul
[Corola-publishinghouse/Administrative/1934_a_3259]
-
totuși aceeași la toate culturile. O dată efectuate aceste rememorări, trebuie spus că ne-am Înșela dacă ne-am imagina că suntem condamnați să imităm În mod pasiv modelele preexistente. Între cel care transmite și cel care primește se instaurează o „dialectică”. Deși dorim să acceptăm faptul că pozițiile nu sunt fixe și că deciziile luate nu țin neapărat de un habitus sau un ethos de clasă, condiționarea nu este niciodată perfectă și se izbește de multe rezistențe. Să recunoaștem totuși, fără
[Corola-publishinghouse/Administrative/1934_a_3259]
-
Ruby, care vede În ea „un mod de a pune problema unității politice a societății În termeni de unificare, și nu de unitate abstractă: refuzând despotismul singularului pornind de la o presupunere și diseminarea liberală a multiplului, ea instituie o infinită dialectică a acțiunii” (ibidem, p. 104). Din perspectiva unei acțiuni infinite, solidaritatea este Într-adevăr o politică inextricabil legată de conștiința unei transformări necesare a istoriei și a unei alte societăți de construit. A. P. & BOUGLE Célestin (1906), „Note sur les origines
[Corola-publishinghouse/Administrative/1934_a_3259]
-
Le Totalitarisme encore une fois”, Communisme, nr. 59-60, trimestrele trei și patru, pp. 29-44. TRAVERSO Enzo (2001), Le Totalitarisme. Le XXe siècle en débat (texte alese și comentate), Paris, Seuil. Φ DOMINAȚIE, DREPTURILE OMULUI, POPOR, Putere, Servitute, VIOLENȚĂ Tradiție/modernitate (dialectica Î)tc "Tradiție/modernitate (dialectica ~)" Φ DREPT ȘI CULTURĂ, MULTICULTURALISM, NAȚIONALISM, PARTICULARISME/UNIVERSALISM Transgresiunetc "Transgresiune" Φ Devianță, Marginalitate/marginalizare Tranzacțietc "Tranzacție" Definirea tranzacției necesită apelul la mai multe discipline: economie (lucrările de pionierat ale lui Ronald Coase asupra costurilor intrării
[Corola-publishinghouse/Administrative/1934_a_3259]
-
Communisme, nr. 59-60, trimestrele trei și patru, pp. 29-44. TRAVERSO Enzo (2001), Le Totalitarisme. Le XXe siècle en débat (texte alese și comentate), Paris, Seuil. Φ DOMINAȚIE, DREPTURILE OMULUI, POPOR, Putere, Servitute, VIOLENȚĂ Tradiție/modernitate (dialectica Î)tc "Tradiție/modernitate (dialectica ~)" Φ DREPT ȘI CULTURĂ, MULTICULTURALISM, NAȚIONALISM, PARTICULARISME/UNIVERSALISM Transgresiunetc "Transgresiune" Φ Devianță, Marginalitate/marginalizare Tranzacțietc "Tranzacție" Definirea tranzacției necesită apelul la mai multe discipline: economie (lucrările de pionierat ale lui Ronald Coase asupra costurilor intrării, informării și coalizării În cadrul unei
[Corola-publishinghouse/Administrative/1934_a_3259]
-
din partea bărbaților (Opie & Powers 2008). Este, însă, foarte probabil că, date fiind prioritățile impuse de ciclurile proprii de viață ale fiecărui sex, nici unul din sisteme să nu se fi putut impune în exclusivitate: ele s-au aflat într-o permanentă dialectică (Layton 2008), fapt cu atât mai credibil cu cât uriașul interval de timp discutat aici include, printre altele, o creștere a longevității perioadelor de maturizare și, implicit, a strategiilor vitale proprii fiecărui sex. Oricum ar sta lucrurile, după modelul majorității
Arta antropomorfă feminină în preistoria spațiului carpato-nistrean by Mircea Anghelinu, Loredana Niţă () [Corola-publishinghouse/Science/303_a_645]
-
un studiu al operei lui Lucian Blaga, volumul identifică nucleul gândirii acestuia în „tensiunea esențială” dintre metaforă - înțeleasă nu ca simplu trop, ci ca instrument deopotrivă ontologic și gnoseologic - și revelație, proces urmărit în toate sinuozitățile sale, de la antinomie la dialectică și apoi la coincidentia oppositorum. Respingând tentația de a explica compartimentele operei lui Blaga unul prin celălalt, criticul caută un nucleu de profunzime, care să explice în egală măsură generarea discursului poetic și a celui filosofic. P. optează pentru o
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288932_a_290261]
-
întotdeauna rodnice pentru creator. (...) Cu oricît de puțin talent, un scriitor poate face o operă profitabilă. (...) Eu unul prefer pe scriitorul patriot înflăcărat de construcția socialistă, chiar făptuind unele greșeli (emendabile în traiectoria lui), impecabilului placid" etc., etc. Pentru Călinescu, "dialectica înfățișează legea cea mai generală în care se mișcă universul, forma structurală a naturii în veșnică mișcare și dezvoltare, esența ei. Astfel problema ontologică a fost dezlegată fără evadare în metafizic". Cît de simplu ne-a scăpat marele critic de
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1574_a_2872]
-
a părții întunecat-subterane a eului) din care izvorăște. Adept al estetismului, de la care reține ideea perfecțiunii formale, ca și pe aceea a metafizicii fondului, P. a dovedit, în același timp, o evoluată înțelegere a spiritului național în artă și a dialecticii tradiționalism - modernism, anticipând disputele teoretice ale deceniilor următoare (Momentul național în artă, 1900, Arta națională, 1901). Înainte de Lucian Blaga, a scris despre locul misterului în poezie și despre rolul inconștientului în evoluția formei interne în artă. Simbolismul începe în literatura
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288770_a_290099]
-
instinctul și cu sentimentele. (9a, p. 95) Într-un limbaj mai apropiat de cunoașterea comună (și aceasta respinsă de autor odată cu rezervele sale față de "votul universal", de "bunul-simț"), tradiția este aceea care asigură continuitatea și indestructibilitatea umană în lume prin dialectica părților cu întregul unui popor dotat etic și juridic, capabil de creații mai durabile. O astfel de dialectică o susține și noua metafizică. Ea este altceva decât reprezentarea marxistă despre "metafizica rivala dialecticii materialiste de la antici la moderni". Coloratura scientist-partinică
by TĂNASE SÂRBU [Corola-publishinghouse/Science/1010_a_2518]
-
de autor odată cu rezervele sale față de "votul universal", de "bunul-simț"), tradiția este aceea care asigură continuitatea și indestructibilitatea umană în lume prin dialectica părților cu întregul unui popor dotat etic și juridic, capabil de creații mai durabile. O astfel de dialectică o susține și noua metafizică. Ea este altceva decât reprezentarea marxistă despre "metafizica rivala dialecticii materialiste de la antici la moderni". Coloratura scientist-partinică foarte accentuată prin anii 1960 nu s-a modificat prin recunoașterea noilor metafizici, unele promovate de gânditori de
by TĂNASE SÂRBU [Corola-publishinghouse/Science/1010_a_2518]
-
continuitatea și indestructibilitatea umană în lume prin dialectica părților cu întregul unui popor dotat etic și juridic, capabil de creații mai durabile. O astfel de dialectică o susține și noua metafizică. Ea este altceva decât reprezentarea marxistă despre "metafizica rivala dialecticii materialiste de la antici la moderni". Coloratura scientist-partinică foarte accentuată prin anii 1960 nu s-a modificat prin recunoașterea noilor metafizici, unele promovate de gânditori de origine română stabiliți în Occident. Ecouri timide în țară au fost totuși. Fiindcă noua metafizică
by TĂNASE SÂRBU [Corola-publishinghouse/Science/1010_a_2518]
-
de natură, apropiat o vreme de Emerson transcendentalistul. (7, vol. 6, pp. 29-129) Ideile filosofilor europeni au suferit dispute și completări de sensuri și argumentări. Dacă Nietzsche considera conflictul o condiție a creativității, în America conflictul constituia, împreună cu termenul de dialectică, un îndemn spre terapie, completată cu alte substituiri valorice. Dumnezeu a fost înlocuit prin sacru, dragostea s-a redus la sex chiar de către filosofi de faimă (un Russell la britanici și un Sartre la francezi, arăta englezul P. Johnson în
by TĂNASE SÂRBU [Corola-publishinghouse/Science/1010_a_2518]
-
care cei menționați până acum au trecut. Tradiționaliștii Filosofii citați până aici și-au susținut punctele de vedere despre tradiție și reformă culturală fie de pe pozițiile fenomenologiei transcendentale husserliene, evocate în prima parte, fie ale unor idei pregătite printr-o "dialectică marxistă à la Marcuse", scandate în amplele mișcări liberale de masă din anii 1960 din Occident, descrise amănunțit de A. Bloom, mai în fugă de G. Durand, amândoi amintiți în paginile anterioare. În Est, liderul reformatorilor comuniști din Cehoslovacia care
by TĂNASE SÂRBU [Corola-publishinghouse/Science/1010_a_2518]
-
comune Vestului și Estului. Conflictele interpartinice, sau tensiuni între configurația economică generată de proprietatea privată și configurațiile "publice" ale "societății civile", dintre instituțiile de "stat" și ONG-uri ș.a.m.d., au venit de la "legi". Altele decât reputatele "legi ale dialecticii". Articolul 16 din Constituția țării enunță interdicția " Nimeni nu este mai presus de lege". Dar când RTV-urile dezvăluie că, în conținuturile lor, unele legi adoptate în Parlament favorizează posesorii de mijloace, susținute de scopuri și interese bine țintite, mai
by TĂNASE SÂRBU [Corola-publishinghouse/Science/1010_a_2518]
-
de Georges Dumézil și un Cuvânt înainte al autorului, traducere de M. Noica, Editura Humanitas, București, 1992, pp. 371-372. 11. Culegerea de studii menționată mai sus (5) cuprinde fragmente din: Asupra conceptului de participare politică; Teoria analitică a științei și dialectica; Cunoaștere și interes; Tehnica și știința ca "ideologie"; Preliminarii la o teorie a competenței comunicative; Probleme de legitimare în capitalismul târziu; Teorii ale adevărului; Asupra reconstrucției materialismului istoric; Materialismul istoric și evoluția unor structuri normative. A. Marga i-a consacrat
by TĂNASE SÂRBU [Corola-publishinghouse/Science/1010_a_2518]
-
ideal antic ce însoțește istoria filosofiei și care este accentuat în momentele de mare creație, și deci, de mare angajare speculativă. Atunci când mai apoi, această excelență a gândirii nu este doar more geometrico, ci și geometria este străbătută de o dialectică riguroasă, ea devine more historico. Așa cum se știe, idealismul transcendental a însemnat viziunea istoristă a gândirii ca gândire absolută. Abandonarea în plasa dialecticii sale, nu ne pune doar la adăpostul alogicii condiției umane, ci și la adăpost de orice impreviziune
De ce filosofia by Armando Rigobello () [Corola-publishinghouse/Science/100977_a_102269]