1,016 matches
-
când, copiindu-le pe cele vechi, obținem fără greș ceva infinitezimal diferit? Ehei, dar istoria nu avansează numai cu pași mici, ci mi se pare că mai face și salturi, sugeră Bart. − Face, dar nu când vrea omul. Salturile își disimulează măreția în pașii ăștia mici, cu care unii totuși nu se sfiesc să înainteze, încrezători în puterea lor de a atrage într-o deschidere umilă diferența cea mare și râvnită. Ruptura de normă nu poate fi produsă la comandă, deși
[Corola-publishinghouse/Science/84994_a_85779]
-
să fiu, mi-e teamă că o locuire ce le-ar facilita afirmarea identitară i-ar și expune imprudent de mult. Au pățit-o rău prin Italia, din câte am auzit, așa c-ar fi în interesul lor să se disimuleze cât mai deplin în peisajul arhitectural local. − Pe de-o parte tocmai asta și vor, speculă Bart, dar, pe de alta, și-ar dori și să fie priviți un pic mai cu interes. Ca noi toți, dacă ne gândim: vrem
[Corola-publishinghouse/Science/84994_a_85779]
-
afacerii să alunece benefic și definitiv în uitare dacă firul povestirii s-ar fi desfășurat, într-adevăr, până la capăt. Dar povestirile nici nu încep și nici nu contenesc la soroacele hotărâte de oameni; în mâna lor predispusă prestidigitației, ghemul își disimulează stângace sporul prin metamorfoza pulsului, care-i țiitorul de taină al întâmplărilor. Pentru Ian, prezumtiva ieșire din scenă avea să fie doar o amânare a reintrării. Când e vorba de personajul neștiut ce îl avem de jucat, pauzele lungi nu
[Corola-publishinghouse/Science/84994_a_85779]
-
se aplică, ci de-curge din ea. Ca tot omul, Ian se îndrepta spre întâlnirea cu inevitabilul cum era mai sigur, adică fugind de el de-a lungul unei meștere lucrări-lucrături de acte omise. Logica ei principală era să-și disimuleze intrările în colimatorul inexorabilului sub aparența ieșirilor din el. Dar cum anume se zidi concret de viu arhitectul în această greu detectabilă incintă aderentă, fapt împlinit cu fapt împlinit? După primirea bizarei epistole, la ora 9:24 îi ceru secretarei
[Corola-publishinghouse/Science/84994_a_85779]
-
țintui în centrul câmpului vizual i-ar eroda serios caracterul problematic, rezolvând-o pe jumătate. O problemă corect identificată e intrată deja serios pe panta soluționării, așa că problema problemelor fiecăruia se păzește strașnic de o fatală identitate cu sine însăși. "Disimulează-te, sau vei fi rezolvată" constituie legea evoluției în materie de probleme (verificată exemplar de imprudența Sfinxului antic și altei faune înrudite ieșite în calea eroilor). Acțiunea capabilă să-i vină de hac s-ar declanșa atunci de la sine în
[Corola-publishinghouse/Science/84994_a_85779]
-
Deshaies). Aceasta situație sporește la un grad extrem starea de dependență a bolnavului în cadrul relației sale interpersonale cu medicul. Interesant însă este faptul că, în afara unei relații de simpatie reciprocă (cazul ideal), pot exista relații de respingere unilaterală care sunt “disimulate cu grijă de ambele părți deoarece ele ar contraveni “regulilor jocului” (bolnavul are o poziție defavorizată). Când respingerea este bilaterală pot avea loc conflicte care însă, de regulă, sunt și ele estompate, spre deosebire de situația din cadrul asistenței ambulatorii, unde în astfel
PSIHOLOGIA MEDICALĂ: COORDONATE APLICATIVE by Viorel ARMAŞU, Iuliana ZAVADOVSCHI () [Corola-publishinghouse/Science/100959_a_102251]
-
reușesc să o îndeplinească. Cei cu un statut inferior manifestă în genere o credință oarbă în puterea medicului, în timp ce bolnavii cu un statut ridicat consideră adesea că boala lor este foarte dificil de tratat și, cu multă greutate, reușesc să disimuleze neîncrederea lor în posibilitățile de tratament în general și în capacitatea medicului, în special. Este mai ales cazul internărilor fortuite într-un salon aparținând unui medic despre care bolnavul este informat de alte persoane (inclusiv de unii bolnavi nemulțumiți de
PSIHOLOGIA MEDICALĂ: COORDONATE APLICATIVE by Viorel ARMAŞU, Iuliana ZAVADOVSCHI () [Corola-publishinghouse/Science/100959_a_102251]
-
persoanele neimplicate în luptă, în timp ce e de așteptat ca teroriștii să nu aibă nici o milă nu numai față de adversarii răniți ori capturați, ci chiar față de propria lor populație civilă pe care sunt tentați s-o folosească metodic drept scut uman, disimulând obiective militare în speranța că atacatorul va renunța la acțiune; imposibilitatea existenței neutralității într-un astfel de conflict, multe state arabe fiind de acord cu acțiunea de respingere a terorismului, unele din ele punând doar condiția ca operațiunile să se
by Gabriel Toma [Corola-publishinghouse/Science/1082_a_2590]
-
sonoră te iubesc. Actul mărturisirii implică o smulgere din tăinuire, o aducere în lumina clarității evidenței care adesea violentează, silește, o scoatere dură și nemijlocită în prim-plan, o expunere fără menajamente prin decopertare, prin ridicarea oricărui voal, maramă ce disimulează menținând un adevăr în secret. Mărturisirea înseamnă depunerea unei mărturii pe o masă așezată în văzul liber, la vedere și postularea unui martor, garant al veridicității, al realității celor așezate și propuse pe o astfel de masă a oferirii, a
[Corola-publishinghouse/Science/84933_a_85718]
-
se vor sufoca” și, dacă nu vor obține resurse de materii prime, „vor muri de foame”. Cu varii deosebiri, ideologia a fost folosită în anii ’30 și de Italia și Japonia pentru a-și justifica politicile imperialiste și a-și disimula obiectivele imperialiste 9. Cea mai des practicată deghizare și justificare a imperialismului a făcut referire totuși la ideologia antiimperialistă 10. Așa cum, după Huey Long, fascismul va ajunge în America sub masca antifascismului, la fel și imperialismul s-a instalat în
[Corola-publishinghouse/Science/2126_a_3451]
-
al autodeterminării naționale în apărarea noului statu-quo. Aceasta a fost cea mai puternică armă ideologică de la sfârșitul primului război mondial până la încheierea celui de-al doilea. Printr-o lovitură genială de propagandă, Hitler a folosit principiul respectiv pentru a-și disimula și justifica politicile de expansiune teritorială. Minoritățile germane din Cehoslovacia și Polonia, sub stindardul autodeterminării, urmau să joace același rol în subminarea celor două state precum cel jucat de naționalitățile cehă, slovacă și poloneză care, cu argumente similare, l-au
[Corola-publishinghouse/Science/2126_a_3451]
-
în anii imediat următori, acest status s-a dovedit a fi doar provizoriu și supus unor interpretări și pretenții contradictorii ale diferitelor națiuni. Ideologia ONU este folosită deci de diverse state pentru a-și justifica interpretarea proprie și a-și disimula interesele specifice. Toate națiunile pozează în campioni ai ONU și citează Carta în sprijinul politicilor lor. Ele fiind contradictorii, referința la ONU și la Carta sa a devenit un instrument ideologic care justifică o strategie prin principiile general acceptate, în
[Corola-publishinghouse/Science/2126_a_3451]
-
am spus despre balanța de putere este adevărat numai presupunând că ea este folosit, doar pentru scopul admis al protecției. Dar am văzut deja cum dorința de putere a națiunilor preia principiile și le transformă în ideologii pentru a se disimula, explica și a se justifica. Același lucru s-a întâmplat și cu balanța de putere. Ceea ce am spus mai sus în legătură cu popularitatea ideologiilor antiimperialiste în genere i se aplică și ei. Națiunile care se doreau imperii au pretins adesea că
[Corola-publishinghouse/Science/2126_a_3451]
-
constituind, după cum am văzut, însăși esența balanței de putere, o transformă pe ultima, într-o anumită măsură, în primul rând într-o ideologie. Balanța își asumă o realitate și o funcție pe care nu le deține și deci tinde să disimuleze, să raționalizeze și să justifice politica internațională așa cum este ea. Inadecvarea balanței de puteretc " Inadecvarea balanței de putere" Am recunoscut contribuția reală a balanței de putere, în secolele al XVII-lea, al XVIII-lea și al XIX-lea, la stabilizarea
[Corola-publishinghouse/Science/2126_a_3451]
-
unor informații de ghid turistic ori a popasurilor în zona unui exotism atractiv pentru cititor, se observă capacitatea autorului de a stăpâni jurnalistic materialul furnizat de observația directă, care devine pe unele porțiuni cvasiomologabil ficțional. Rutina călătorului reușește să se disimuleze și să creeze sentimentul de inedit în desfășurare, fie și prin tranzitivitatea declarației emoționale, care invită cititorul la coparticipare. Montajele pe marginea realităților întâlnite au o dublă motivație: pe de o parte, livrarea de informații noi, antrenante și utile, pe
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287357_a_288686]
-
reprezenta tocmai viața (...). Nu va putea fi Însă vorba de știință despre om, decât dacă Întrebarea se va adresa felului În care indivizii și grupurile Își reprezintă partenerii de producție și de schimb, modul În care aceștia descoperă, ignoră sau disimulează această funcționare și poziția pe care ei o ocupă În interiorul ei, felul În care ei se simt integrați, izolați, dependenți, aserviți sau liberi În această societate. Obiectul științelor umane nu este acel om care, din zorii lumii, de la primul strigăt
Psihosociologia managerială by Elvira Nica () [Corola-publishinghouse/Science/204_a_187]
-
fluență a circulației și în același timp generează o stare de tensiune vizuală. În parcurile și grădinile amenajate liber (mai aproape de stilul peisager) aleile nu se impun vizual în acceași măsură ca în compozițiile geometrice; traseul lor sinuos este parțial disimulat cu ajutorul vegetației, iar perspectivele nu coincid niciodată cu aleile. Aici importanța peisagistică a aleilor nu este mai mică, dar este mai subtilă. Parcurgerea aleilor, urmând curbele și contracurbele, determină vizitatorului o schimbare succesivă a unghiurilor și distanțelor de vedere, o
ARHITECTURA PEISAJULUI CURS PENTRU LICENŢĂ by SANDU TATIANA () [Corola-publishinghouse/Science/328_a_625]
-
a fost incapabilă să-și producă propria forță politică și propria ideologie. În capitalismul românesc care se naște după 1989, mica burghezie a fost prima nouă categorie socială care a reușit să se afirme - valorificând perioada în care a existat „disimulată” în interstițiile societății socialiste -, dar și cel mai puțin capabilă să modeleze noua realitate. În schimb, a fost principala sursă de legitimare și de sprijin a ideologiilor deformate și ineficiente ale intelectualității. Și tocmai faptul că cele două neputințe s-
[Corola-publishinghouse/Science/2089_a_3414]
-
și a rezultatelor obținute. Noutatea descoperirilor sau aceea a speranțelor pe care le dădeau ele științei pot singure scuza ceea ce ar fi fost fastidios În repetiția obligatorie a anumitor detalii, cărora nici un artificiu de stil nu le-ar fi putut disimula uniformitatea. Acest motiv și faptul că monumentul este izolat de altele explorate de dl Honigberger În Împrejurimile Jelalabadului mă determină să fac cunoscute mai Întâi st¿pa de la Bahrabad și succesul săpăturilor executate acolo sub conducerea acestui călător plin de
[Corola-publishinghouse/Science/2270_a_3595]
-
măreția. Ritualul meditației contact al omului cu Conștiința Cosmică Nici rațiunea abstractă, nici experiența, nu pot ajunge la sursa primară de unde izvorăsc ideile noastre de necesitate și de universalitate. Această sursă este ascunsă ochilor savantului și originea sa extrasenzorială se disimulează în investigațiile metafizicianului. Dar, pentru a rezuma, conștiința este mereu acolo; este la fel de adevărat, cu unitatea sa imuabilă, legea cosmică conduce destinele omului și lucrurilor create de mâna sa pentru activitatea și înțelegerea lumii sale. Ideile de adevăr și de
by LIVIU PENDEFUNDA [Corola-publishinghouse/Science/986_a_2494]
-
dat a priori, ci a posteriori. Dionisiace în purul „fapt-de-a-fi-în-lume”, producțiile filosofice devin apolinice după o operație a spiritului: ordinea decurge dintr-un efort intelectual subiectiv. Eu revendic această subiectivitate - și nu cred în obiectivitatea revendicată de sufletele nobile care disimulează logica prelevărilor lor la fel de ideologice ca ale mele. Diferența dintre ele și mine? Faptul că eu îmi mărturisesc presupozițiile: eu propun istoria unei filosofii care nu se constituie împotriva trupului, în ciuda lui sau fără el, ci cu el. Ca și
[Corola-publishinghouse/Science/2095_a_3420]
-
i se interzice să navigheze sub propriu-i stindard. Pierdut în masă, el pare mai ușor de evitat. Pentru că iată rațiunea acestei escamotări: adversarii filosofului au tot interesul să nu-l scoată în evidență, să facă totul pentru a-l disimula, a evita popularizarea lui și aducerea existenței lui în plină lumină. Ca să-l sustragă mai ușor dezbaterii, discuției, confruntării tezelor, e mai bine să-l evite pur și simplu... Trăim într-adevăr sub domnia învingătorilor: istoria filosofiei e scrisă de
[Corola-publishinghouse/Science/2095_a_3420]
-
teoriile geniului sau ale miracolului. Ascultându-l pe Epicur, trebuie deci să luăm în considerare trupul care gândește o propoziție teoretică, apoi o încarnează în condiții istorice precise. Ideea, se înțelege, acționează eficient la antipozii unui platonism care șterge biografia, disimulează trupul ca și cum ar fi o dovadă de culpabilitate jenantă, recuză momentul istoric sau geografic pentru a nu lua în considerare decât ideile pure, cerul inteligibil și cauzalitatea ideală - cifre, numere, idei, forme... Realul epicurian pleacă de la pământ, de la o realitate
[Corola-publishinghouse/Science/2095_a_3420]
-
te expune, a nu face cunoscute tuturor detaliile existenței tale, a dezvălui ceea ce este accesoriu pentru a păstra tăcerea asupra esențialului și a-l ascunde mai bine, a vorbi pentru a-ți organiza tăcerea, a da la iveală pentru a disimula mai bine ceea ce trebuie să rămână la adăpost. Adică exact contrariul unei vieți trăite într-o cușcă de sticlă, așa cum ar impune Republica lui Platon... Acolo unde Platon, ca pitagorician fidel, le atribuie femeilor un rol secundar (asigurarea perpetuării familiilor
[Corola-publishinghouse/Science/2095_a_3420]
-
identitate. Cuvântul și violența. Omul este violent, nu atât prin natură cât mai ales ca produs al devenirii sociale și al educației, refuzând Însă cel mai adesea să admită că este. Cuvântul Îi servește În primul rând pentru a-și disimula sau justifica agresivitatea. Cuvântul este dat ca să ascundă intențiile - ne atrăgeau atenția anticii. Nu arareori mesajele de pace, de bune intenții ascund gânduri ostile sau preocupări războinice. Si vis pacem, para bellum - ne avertizau Înaintașii noștri romani. Violența este Întotdeauna
Peripatethice by Sorin-Tudor Maxim () [Corola-publishinghouse/Science/1800_a_3164]