901 matches
-
indefinită, și, prin aceasta, nu este nici determinată numeric. Dacă am accepta definiția prin negație, atunci termenii „barbar” sau „animal” nu ar avea nici o valoare pentru cunoaștere. Deci părțile obținute prin divizare trebuie să aibă ambele un statut logic și epistemic pozitiv. Unitățile multiple definite sunt părți ale unui gen față de care sunt specii și căruia îi aparțin în mod esențial. Teza împărțirii naturale este aceeași ca în Phaidros, unde se spune că împărțirea se face după specii (kat' ei)/dh
[Corola-publishinghouse/Science/1983_a_3308]
-
acolo unde vreau să ajung, se însoțește cu Socrate; seducția, cu Alcibiade, cu precizarea că dacă Socrate rezistă ambilor termeni (și redus și sedus), Alcibiade nu rezistă niciunuia. Alcibiade e imun reducției erotice așa cum o vede Marion. Poate suporta reducția epistemică (e de recunoscut un lucru prin ceea ce este în el repetabil, permanent, fie acest lucru un eu sau un obiect, fie eu ca obiect sau ca subiect; toate acestea cad sub ceea ce adunăm sub codul - „teoria științei”) sau reducția ontologică
[Corola-publishinghouse/Science/1983_a_3308]
-
dintr-o anumită epocă. Imaginile constituie, în plan politic, un pericol nu doar prin potențialul revolut pe care îl păstrează, ci și pe temeiul relativei neutralități față de o „exactitate” acreditată oficial. Și cum societatea modernă tinde să identifice în plan epistemic adevărul cu exactitatea controlul imagosferei devine, în mod prioritar, o chestiune de putere. În mod paradoxal viziunea politică a lui Platon oferă oamenilor o libertate mai consistentă decât democrația. Binele nu reprezintă o valoare care se naște prin acordul orb
[Corola-publishinghouse/Science/1983_a_3308]
-
obținute. În concluzii am încercat să sintetizăm dimensiunea cognitivă a motivației și importanța integratorilor educaționali și am precizat validarea ipotezei.Devenirea personalității, dezvoltarea structurilor motivaționale nu sunt un simplu rezultat al evoluției, ci al coevoluției. Folosind această perspectivă, a complementarității epistemice încercăm să facem un pas înainte spre ierarhizarea nevoilor și motivelor umane de la treapta inferioară până la nivelul superior a părților aflate în interacțiune. Am dori ca soluțiile propuse de noi să reflecte conceptul de ”cercetare-acțiune” și să permită implementarea din
Motivația învățării școlare by Mioara Vasilachi, Maria Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Science/1756_a_92285]
-
interacțiunii factorilor dinamogeni cu strategii psiho - educaționale active; 3.3 Identificarea factorilor familiali și de grup care pot influența pozitiv crearea și dezvoltarea motivației intrinsece a elevului pentru învățare. 3.4 Compararea productivității comportamentului elevilor cu statut diferențiat al motivației epistemice și al performanțelor școlare. 3.5 Determinarea diferențelor cantitative și calitative privind procesul structurării motivației educaționale la băieți și fete în cadrul unei activități de grup orientare cooperatoare și competitivă. 3.6 Analiza și interpretarea efectelor formative pe care le
Motivația învățării școlare by Mioara Vasilachi, Maria Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Science/1756_a_92285]
-
rapid în liceul de specialitate ce-l va urma, de a urma o anumită școală sau facultate; b) motive cognitive, rezultate din caracterul procesual al învățării și din nevoia de a i se asigura un continuum de stimulare cognitivă: curiozitatea epistemică; interesul și nevoia de a (re)descoperi și de a construi raționamente științifice; satisfacții provocate de conținutul învățării, de nivelul aplicării practice a multora din ideile predate și învățate; c) social - morale, caracterizate prin elemente atitudinale cu nucleu social relativ
Motivația învățării școlare by Mioara Vasilachi, Maria Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Science/1756_a_92285]
-
importantă decît oricînd dacă dorim să obținem performanțe superioare de la elevii noștri. Idei ca: respectarea particularităților de vîrstă și individuale, valorificarea aptitudinilor copilului, învățarea activă, periodizarea educației în conformitate cu treptele de vîrstă ale copilului, educația neautoritară, învățarea prin descoperire, stimularea curiozității epistemice, lupta împotriva prejudecăților, pentru libertate și demnitate umană sînt astăzi foarte actuale. În articolul intitulat "Jean-Jacques Rousseau, Ideile sale pedagogice și critica acestora", apărut în Anuarul Institutului pedagogic-teologic ortodox-român din Arad, anul școlar 1913-1914, Petru Pipoș arăta care sînt defectele
by IZABELA NICOLETA DINU [Corola-publishinghouse/Science/974_a_2482]
-
1998 5. Blackburn, Simon, Dicționar de filosofie (Oxford), Editura Univers Enciclopedic, București, 1999 6. Călin, Marin, C., Filosofia educației, Editura Aramis, București, 2001 7. Călin, Marin, C., Filosofia educației. Antologie, Editura Aramis, București, 2001 8. Călin, Marin, Teoria educației. Fundamentarea epistemică și metodologică a acțiunii educative, Editura ALL, București, 1996 9. Ciocîrlie, Livius, Negru și alb. De la simbolul romantic la textul modern, Editura Cartea Românească, f.l., 1979 10. Claparède, Edouard, Educația funcțională, EDP, București, 1973 11. Comenius, Jan Amos, Didactica magna
by IZABELA NICOLETA DINU [Corola-publishinghouse/Science/974_a_2482]
-
Pericle Martinescu, introducere la: Jean-Jacques Rousseau, Confesiuni, vol. I, Editura pentru literatură, f. l., 1969, p. XXX 4 Gabriela Danțiș (coord.), Scriitori străini. Mic dicționar, Editura Științifică și Enciclopedică, București, 1981, p. 492 5 Apud. Marin Călin, Teoria educației. Fundamentarea epistemică și metodologică a acțiunii educative, Editura All, București, 1996, p. 1 6 Cezar Bîrzea, Arta și știința educației, Editura Didactică și Pedagogică, R. A., București, 1998, pp. 97-98 7 Pericle Martinescu, introducere la: J.-J. Rousseau, Confesiuni, vol. I, op. cit., p.
by IZABELA NICOLETA DINU [Corola-publishinghouse/Science/974_a_2482]
-
a unei aventuri existențiale, este carte și viață, În același timp. Materia cărții este organizată În șase capitole. Primul oferă o introducere metodologică, dispusă Însă pe două niveluri: opinii critice și judecăți subiective cu privire la scrisul istoric românesc; un mic inventar epistemic, cuprinzând concepte, metode și direcții de investigație utile cercetării de față. Capitolul al doilea prezintă o serie de discuții publice la care am participat, În ultimii ani, pe tema identității transilvane. Ele ating cele mai controversate aspecte ale acestui subiect
[Corola-publishinghouse/Science/2263_a_3588]
-
nu este, așadar, decât un succedaneu al istoriografiei național-comuniste. Principalele sale caracteristici sunt: a) promovarea unei viziuni unice cu privire la trecutul istoric și contestarea violentă a oricăror discursuri alternative; b) refuzul teoriei și al autoreflecției În cadrul disciplinei, deoarece un asemenea demers epistemic ar submina doctrina adevărului unic, perfect deductibil din litera documentelor. Frustrarea capitală a istoriografiei tradiționale, care are darul de a-i strânge pe adepții săi pe baricade, vine din faptul că istoria tinde să Își piardă, la ora actuală, funcția
[Corola-publishinghouse/Science/2263_a_3588]
-
ales dacă o comparăm cu aserțiunile peremptorii, ritoase, ale istoriografiei tradiționale, de genul „să cunoaștem istoria așa cum a fost ea cu adevărat”. Ce poate fi Însă mai caracteristic pentru un demers intelectual care vizează aflarea adevărului decât prudența, măsura, modestia epistemică, adică tocmai conduita care ne ajută să nu cădem În eroare? Înțelegerea faptului că produsele istoriografice sunt construite de oameni și sunt tributare subiectivității acestora a dus la interesul manifestat față de deconstruirea subiectelor istorice. Este ceea ce face, de exemplu, Lucian
[Corola-publishinghouse/Science/2263_a_3588]
-
mai expresiv și, totodată, mai corect) ca două tabere ostile, două „lagăre istoriografice”, În cei mai negri termeni ai limbajului ideologic din anii comunismului. Și aceasta tocmai pentru că ele nu reprezintă doar două școli istoriografice diferite, două concepții teoretice și epistemice diferite, ci, În primul rând, au la bază două viziuni ideologice diferite. Ele sunt, de fapt, două concepții opuse „despre lume și viață” - ca să rămân la formulele materialismului dialectic și istoric, un limbaj pe care mulți par să-l fi
[Corola-publishinghouse/Science/2263_a_3588]
-
conceptele care pot fi aplicate În studiul alterității; teoria relațiilor internaționale, studiul opiniei publice și al propagandei - În măsura În care aceste domenii nu sunt acoperite de disciplinele evocate mai sus, aparținând științelor politice. În fața acestui redutabil arsenal pluridisciplinar, principala dificultate de ordin epistemic și metodologic a imagologiei comparate o constituie realizarea efortului transdisciplinar și de sinteză necesar unificării unor optici, metode și concepte atât de diferite, care se focalizează totuși, deși din unghiuri diverse, asupra unei problematici comune. Printr-un travaliu de reunire
[Corola-publishinghouse/Science/2263_a_3588]
-
occidentale și de peste Atlantic dă uneori impresia că nu s-au Înregistrat mari progrese, la un popor atât de atașat de tradiții și de specificitate, de pe vremea lui Iosif Many XE "Many" și până acum. Încheiere Trăim sub o zodie epistemică generoasă. Metodele, Întrebările și teoriile cele mai diverse ne călăuzesc cercetarea, Învățându-ne cum să căutăm cele o mie de fețe ale adevărului. Poate că această plajă prea largă de opțiuni ascunde anumite capcane și, fără Îndoială, are darul să
[Corola-publishinghouse/Science/2263_a_3588]
-
ieșirea în etern ființei umane, lăsăndu-ne posibilitatea unui destin, într-o lume guvernată, totuși de o legitate inexorabilă. Vorbim aici de o restabilire a spiritului prin educație, de orientarea către valori în integralitatea lor, nu doar acționale („a face”) sau epistemice („a ști”), ci de readucerea omului la el însuși, de restabilire a umanului din el. Odată „întreg”, omul va „produce” și o realitate socială care să fie mai prietenoasă, senzația de noroi, și decrepitudine universală lăsănd loc optimismului și acțiunii
Ieşirea în etern. Exerciţiu împotriva căderii by Gabriel Galtoi () [Corola-publishinghouse/Science/1134_a_2269]
-
Washington, La Paris, despre care vom vorbi în cap. 4 (§ 5.2). Aceste forme exemplare de mediere 6, numite astfel de la lucrările lui Z. Guentchéva încoace (1994 și 1996), plasează o zonă textuală sub dependența unei surse de cunoaștere (mediere epistemică) sau de percepție (mediere perceptuală). Enunțurile pot astfel să nu fie asumate de un locutor-narator. De exemplu în cele două pasaje din faptul divers T5: T5 (urmare) [...] Acolo, chiar pe trotuar, a fost găsit copilașul, "cu cîrpa și cu ursulețul
by JEANMICHEL ADAM [Corola-publishinghouse/Science/981_a_2489]
-
atitudinea descriptorului (Vogeler 1992): descriere perceptuală exemplificată prin "se vedea un amoraș" de la sfîrșitul lui T46; descriptorul poate să vadă, să audă, să atingă, să simtă sau chiar să guste, așa cum vom vedea în poemul T80 din cap. 6; descriere epistemică (descriptorul posedă anumite cunoștințe), exemplificată cu "după cît îmi aduc eu aminte" și "Tom Jarndyce știe precis mai multe..." din T67. Combinarea celor două moduri de asumare a descrierii permite descrierea fără a vedea, descrierea fără a (re)cunoaște, descrierea
by JEANMICHEL ADAM [Corola-publishinghouse/Science/981_a_2489]
-
acest timp exprimă un proces trecut fictiv, imaginar. Întîlnirea este deplasată într-un loc îndepărtat (În alte părți, departe de-aicea) și într-un timp fără timp (veșnicie). La schimbările verbo-temporale se adaugă trecerea de la percepția auditivă și vizuală la epistemic (nu cunoști, nu știu, tu care știai). Putem considera aceste versuri atît ca o situație finală-Pn5, cît și ca o evaluare finală-PnΩ datorită prezenței puternice a naratorului și a acestor modalități epistemice. Referințe și lecturi recomandate: - Jean-Michel ADAM: Le Texte
by JEANMICHEL ADAM [Corola-publishinghouse/Science/981_a_2489]
-
adaugă trecerea de la percepția auditivă și vizuală la epistemic (nu cunoști, nu știu, tu care știai). Putem considera aceste versuri atît ca o situație finală-Pn5, cît și ca o evaluare finală-PnΩ datorită prezenței puternice a naratorului și a acestor modalități epistemice. Referințe și lecturi recomandate: - Jean-Michel ADAM: Le Texte narratif, Paris, Nathan, 1994 (1985). - Jean-Michel ADAM: Le Récit, Paris. PUF, coll. Que sais-je?, nr. 2149, 1999 (1984). - Jean-Michel ADAM: "Conditions et degrés de narrativisation du poème", Degrés 111, Bruxelles, 2002: a1-a26
by JEANMICHEL ADAM [Corola-publishinghouse/Science/981_a_2489]
-
din Tapalque povestesc următoarea întîmplare]. Uvertura acestui text este o formă exemplară a ceea ce situam, în capitolul 3, § 3, în cadrului mediator. Enunțurile cuprinse în cadrajul mediator nu sînt nici asertate sub autoritatea locutorului-narator, nici asumate de el. Această mediere epistemică este confirmată de paranteza P4 ("cronica a pierdut circumstanțele exacte și nu-mi place să născocesc ceea ce nu știu"). La indicația sursei mediatoare ("cronica") vin să se alăture modalizările epistemice ("a pierdut", "ceea ce nu știu") care subliniază neștiința autorului. Tăcerile
by JEANMICHEL ADAM [Corola-publishinghouse/Science/981_a_2489]
-
asertate sub autoritatea locutorului-narator, nici asumate de el. Această mediere epistemică este confirmată de paranteza P4 ("cronica a pierdut circumstanțele exacte și nu-mi place să născocesc ceea ce nu știu"). La indicația sursei mediatoare ("cronica") vin să se alăture modalizările epistemice ("a pierdut", "ceea ce nu știu") care subliniază neștiința autorului. Tăcerile istoriei au drept consecință modalizarea a numeroase propoziții. În [e2b] regăsim o indicație vagă a unei surse de cunoaștere la fel de nesigură (impersonalul spaniol se dijo que) ca și ceea ce relatează
by JEANMICHEL ADAM [Corola-publishinghouse/Science/981_a_2489]
-
chiar lipsă totală de asumare enunțiativă a enunțurilor (enunțare istorică exemplară). Vedem așadar cum întreaga povestire se caracterizată totodată prin incertitudine și printr-un cadru mediator continuu care nu se schimbă decît în ultima frază. Schimbarea este marcată prin modalizarea epistemică a vrea să știe și prin menționarea "numelui propriu al locutorului" (Benveniste 2000: 172) "eu" 5.26 Această formă 627 trimite la cadrul mediator inițial și la modalitatea epistemică din paranteza din P4. Lui "nu știu" îi răspunde dublul său
by JEANMICHEL ADAM [Corola-publishinghouse/Science/981_a_2489]
-
se schimbă decît în ultima frază. Schimbarea este marcată prin modalizarea epistemică a vrea să știe și prin menționarea "numelui propriu al locutorului" (Benveniste 2000: 172) "eu" 5.26 Această formă 627 trimite la cadrul mediator inițial și la modalitatea epistemică din paranteza din P4. Lui "nu știu" îi răspunde dublul său "aș fi dorit să știu": AȘ FI DORIT SĂ ȘTIU CE a simțit, oare, în clipa aceea de amețeală, cînd trecutul și prezentul s-au suprapus; AȘ FI DORIT
by JEANMICHEL ADAM [Corola-publishinghouse/Science/981_a_2489]
-
o reacție la nesiguranță și la ambiguitate. O sarcină rutinieră nu invită la investigație iar alta prea incertă poate provoca tulburare și neliniște ceea ce duce la reducerea explorării. D.E. Berlyne vorbește de o curiozitate „perceptivă“ și de o curiozitate „epistemică“. În curiozitate epistemică esențial este conflictul conceptual, lupta dintre două sau mai multe impulsuri contrarii. Conflictul conceptual (ca și cel perceptual de altfel) denotă un grad ridicat de incertitudine. Intensitatea incertitudii scade pe măsură ce se dobândesc informații, cunoștințe despre obiectul curiozității
Motivaţia preadolescenţilor pentru învăţare: între expectanţă şi performanţă şcolară by Adet Nicoleta () [Corola-publishinghouse/Science/1730_a_92280]