720 matches
-
de respect apoi l-a întrebat retoric dacă a spus măcar ”Dumnezeu să o ierte”. Reacția reporterului a fost incredibilă. Și-a cerut scuze apoi i-a dus iarăși microfonul la gură lui Mircea Petru. În cele din urmă, bărbatul euforic a fost potolit de colegii săi.
Cum să nu fii reporter TV () [Corola-journal/Journalistic/28001_a_29326]
-
sociale și a avut perioade de autism încă din copilărie. Exista o singurătate mai veche, de dinaintea vieții sociale, care îl atrăgea și abia de cîțiva ani s-a putut dedica acestei atracții, desolidarizîndu-se de grup, încercînd să-și recîștige trăirea euforică proprie fătului în cele nouă luni intrauterine și pruncului din primele 18 luni atmosferice. În opoziție cu prima lume, cea uterină, obscură, lichidă, silențioasă și-a denumit ciclul Ultimul regat: "Este un mod substanțial de a spune că a doua
Premiile toamnei franceze by Adriana Bittel () [Corola-journal/Journalistic/14611_a_15936]
-
și îi studiază. Un astfel de martor incomod este Dorin Tudoran. În mod fatal el a devenit cu ani în urmă indezirabil pentru regimul comunist, un regim al mistificării. Dar Dorin Tudoran incomodează pe aproape toată lumea. El nu se solidarizează euforic nici cu anticomuniștii, pentru a sărbători prăbușirea comunismului, ci îi privește critic și pe ei. În orice împrejurare, refuză să se îmbete cu iluzii. Inclusiv pe șine se judecă exact, cu o obiectivitate inumana, ceea ce inspiră respect, dar și teama
După douăzeci de ani by Alex. Ștefănescu () [Corola-journal/Journalistic/18083_a_19408]
-
conștientă: între feericul de fantasmă din primele pagini și luciditatea austeră și ușor sfătoasă din tonul lui Cornel Ungureanu se întrupează, de fapt, eroul cărții, așa cum e el: fantastic, dar totuși real. Faptul că un asemenea om există îi face euforici pe partenerii săi de conversație. Cum altfel ar putea fi? Michael Heim, Un Babel fericit, volum coordonat de Daciana Branea și Ioana Copil-Popovici, Editura Polirom, Iași 1999, 212 pagini, preț nemenționat.
O hagiografie modernă by Andreea Deciu () [Corola-journal/Journalistic/16972_a_18297]
-
Darwin are un ton sec și riguros, de filatelist avid de ordinea fiecărei pagini de clasor. Are un ochi inflexibil de tenace scrutare interpretativă, pe Mircea Flonta fiindu-ți imposibil să ți-l închipui în transă patetică sau în postură euforică. Un exeget de mare onestitate al cărui principal merit stă în puterea de a nu lua partea nici unei tabere.
În umbra lui Darwin by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/5839_a_7164]
-
e de univers plat, meschin și fără orizont spiritual. Ce uimește nu e că bizareria exemplelor trezește interesul sociologic al autorului, lucru cît se poate de firesc dată fiindu-i specialitatea, ci că aceste exemple sînt întîmpinate cu o mină euforică de carnaval zilnic. Autorul se prăpădește de haz contemplînd malformațiile vieții citadine, precum un chirurg care intră în salonul cu estropiați, spre a-și lua porția de veselie profesională. Rare sînt articolele în care simți că tonul discuției prinde o
Cetatea comică by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/3694_a_5019]
-
Gheorghe Grigurcu Degajată, mai-mult-decît-degajată, scriitura lui Liviu Georgescu se învecinează, pe una din laturile sale, cu avangarda. Se află într-însa o năzuință a eliberării de conveniențe precum ridicarea unui zăgaz ce dă drumul euforicului flux asociativ, un flux puternic, în stare nu doar a înlătura toate piedicile ci și a antrena materiale eterogene, a-și contura identitatea cu ajutorul acestora. Un vertij vizionar biruitor în pofida oricăror reguli, preconcepții, delimitări. Stihialitatea imaginarului pare sans rivages. Și
între formal și informal by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/10806_a_12131]
-
Vasile Morar are o mină curtenitoare de mic burghez pedant, al cărui ștaif se simte în vestimentație (costum și cravată) și în eleganța gesturilor. E un meticulos corect fără stridențe de atitudine. Nu l-am văzut niciodată supărat, dar nici euforic. Pe stradă sau pe culoarul facultății trage după sine un zîmbet perpetuu fără fluctuații faciale, genul de surîs ce pare dăltuit în faldurile fizionomiei, grație unui reflex expresiv devenit obișnuință. Vasile Morar parcă surîde unei icoane lăuntrice căreia numai el
Epoca postmorală by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/5809_a_7134]
-
de mic. Un om de un tact desăvârșit, săritor, gata să-și primească numeroșii musafiri, ceea ce îl face nervos. De unde obsesia lui cu privire la "catastrofa necesară", la apocalipsa iminentă, a cărei imagine pare să-i provoace o satisfacție de-a dreptul euforică? Dezamăgirea iubirii de aproapele, insomnie, crize de creație? Disperarea oamenilor prea blajini. 16.3.1977. Cioran și Sperber sunt personificarea celor mai ascuțite contradicții: unul dintre ei ține la aspectul pozitiv, în ciuda unui destin propriu dintre cele mai dure, este
Wolfgang Kraus despre Emil Cioran () [Corola-journal/Journalistic/7297_a_8622]
-
Negoițescu era sigur că vom fi eliberați,... că va veni regele,... că literatura va scăpa și ea de proletcultism și că el, Negoițescu, va scoate în fine revista lui mult visată Euphorion, de care avea știință și N. Balotă... An euforic, acest 1956, toamna lui pînă la finele lui noiembrie și decembrie cu valurile de arestări. Cu I. Negoițescu, în vara acelui 1956, aveam lungi discuții în timpul plimbărilor noastre prin Cișmigiu. De obicei, ne opream și vorbeam precauți la rotonda statuilor
În amintirea lui Nego by Constantin Țoiu () [Corola-journal/Journalistic/16897_a_18222]
-
unei politici a spiritului", ar trebui ca fenomenul cultural să se bucure de aceeași considerație ca fenomenul politic. Or, clasa noastră politică actuală este - după opinia mea - alergică la cultură, la cultura adevărată. Trăim cu entuziasm și inconștiență o epocă euforică a subculturii." Mai e ceva de spus? * "E un paradox faptul că lipsa de obiectivitate a lumii este dezvăluită de obiectivul aparatului de fotografiat", scrie Jean Baudrillard. Citatul l-am luat dintr-o splendidă publicație consacrată fotografiei: Artphoto (nr. 1
Actualitatea by Cronicar () [Corola-journal/Journalistic/14988_a_16313]
-
la Frumoasa senzația că făceam parte și eu, ca și oamenii, ca și tot ce mă înconjura, din natură, din lumină, din pământul morților, către care mă voi întoarce. (p. 92) Călătorul nostru e emoționat și transpus într-o stare euforică și când se întâlnește cu un basarabean de viță veche. Cum s-a vădit a fi cel cunoscut la Iași, în timpul războiului, în persoana tânărului și mândrului Simeon Mustafa, pentru care orice carte cu slovă românească era ca un grăunte
Klaus HeItmann - Mihail Sadoveanu călător prin Basarabia by Dumitru HîNCU () [Corola-journal/Journalistic/11036_a_12361]
-
este să faciliteze dialogul valorilor, peste limitele provinciilor și chiar peste limitele militantismelor naționale. Discuția ar merita redeschisă (a mai fost purtată), din moment ce s-a putut observa un paradoxal fenomen de enclavizare culturală tocmai într-o epocă a celei mai euforice comunicări. Dincolo de orice teorie sau opinie, pentru mine e foarte clar că există o literatură basarabeană, care a evoluat izolat și în sincope, timp de o jumătate de secol (1940-1990), separat de literatura din România. Două state cu populație românească
Există o critică regională? by Ion Simuț () [Corola-journal/Journalistic/11540_a_12865]
-
mai corect. N. Costenco atribuia provinciilor românești conștiințe naționale separate: ,Provinciile alipite au caractere specifice și distincte. Au conștiințe naționale proprii, exclusiviste" (p. 18). Iată gândirea politică cea mai periculoasă pentru ,națiunea" basarabeană, a cărei logică duce spre un izolaționism euforic, adică o enclavizare, o închidere în sine ca o aberantă formă de apărare. Până în 1940 această opțiune ideologică era benevolă, dar după 1940 închiderea era obligatorie, manifestată și administrativ, iar N. Costenco va fi o victimă a acestui blocaj, suferind
Există o critică regională? by Ion Simuț () [Corola-journal/Journalistic/11540_a_12865]
-
de lumină. Dar mai ales mîinile, întîi și-ntîi mîinile: fără trup, mintea nu suferă de durere și, zic eu, și reciproca e valabilă. Ar trebui să rîd, și o fac, o fac, numai că rîsul nu te vindecă, te face euforic apoi te pocnește. Într-un loc întunecat, răsunetul propriului hohot de rîs poate fi ceva îngrozitor. În biroul meu, ferestrele sunt deschise, perdelele par să n-aibă astîmpăr, se înfoaie cu de la sine putere. Masa de lucru mi-a explodat
Madeleine Thien (Canada) - Câini la periferie by Irina Horea () [Corola-journal/Journalistic/6282_a_7607]
-
așteaptă să fie smuls din chietudine de ceva rău ce i se întâmplă omului de lângă el, iar el însuși poate fi oricând lovit. Dacă are o fire nefericită, se lasă doborât. Altfel, prezentul lui, încă bun, e mai dens, mai euforic decât al oricui. Iar dansul pe marginea prăpastiei este, orice s-ar zice... Îi spun lui T cât de fericită e înțelepciunea, sau cum să-i zic, de a trăi ca și cum viața n-ar trebui să se termine, știind totodată
Însemnări by Livius Ciocarlie () [Corola-journal/Journalistic/5082_a_6407]
-
de tipărituri ține nu numai de inspirația și expresivitatea vizuală, ci și de calitatea hîrtiei, a tipografiei. Nu prea merg una fără de cealaltă. Or, nu prea s-au înghesuit investitori în acest depozit de lux al memoriei. Exista, din perioada euforică a teatrului postdecembrist, o mărturie a ideii dublului în cîteva dintre spectacolele lui Mihai Măniuțiu, poate chiar prima apariție pe drumul acesta, apoi, cu un impact remarcabil, albumul de fotografii-comentariu despre cîteva montări ale lui Silviu Purcărete, editat și tipărit
Povești cu fotografii by Marina Constantinescu () [Corola-journal/Journalistic/8405_a_9730]
-
dată cu un alt bărbat. Zilele trecute însă, cântăreața a fost fotografiată în niște ipostaze senzaționale. Imediat după ce a plecat dintr-un club, la miezul nopții, însoțită de două amice, Anda Adam a oferit un adevărat spectacol în mijlocul intersecției. Artista, euforica la maxim, a oprit mașina în plină stradă și a început să danseze și să facă un show pe cinste, în văzul tuturor. Frumoasa blondă și prietenele sale au dansat și s-au fotografiat printre mașinile care se aflau în
Anda Adam a făcut dezmăț în plină stradă la miezul nopții - VIDEO by Andrei Moisoiu (Google) () [Corola-journal/Journalistic/72684_a_74009]
-
metrou se pierde în "Aventurile lui Habarnam" citite pe cimentul rece Muncitorul care va muri mâine se grăbește să parcheze camionul omidă vis-a-vis de Bellu în față la Mall într-o viață de om nu contează decât cele cinci secunde euforice care nu mai vin niciodată Ei cred că înțeleg totul ei au toți chei răngi și șperacle ascultă discuția înflăcărată a celor doi orbi auzită de privirile disperate ale surzilor bătrâna cu cartea de rugăciuni în mână se roagă în
Actualitatea by Constanța Buzea () [Corola-journal/Journalistic/8617_a_9942]
-
evidente de apreciere) imaginea unui Creangă scriitor satiric, un „geniu satiric”, ceea ce va produce o polemică pe această temă cu Vladimir Streinu, autorul unei monografii apărute postum 5, în care este demontată cu eleganță atare idee, în favoarea ironiei și umorului euforic, subsumate comicului 6. Portretul lui Creangă realizat de Zoe Dumitrescu-Bușulenga pe seama operei și a mărturiilor contemporanilor, are ca nucleu de emergență conceptul de popor, cuvânt cu intonație mistică în epocă: fiu de răzeș, neconformist, cu temperament sanguin, jovial, veșnic surâzător
„Lumea pe dos” și „personajul anapoda”, într-o viziune comparativă by Cristian LIVESCU () [Corola-journal/Journalistic/3463_a_4788]
-
de șah... Se anulau una pe alta. Le priveam pe toate că pe niște fapturi imperfecte, infirme, lipsite de voință și de personalitate, acceptînd tot și multumindu-se cu nimicul sufletesc pe care li-l aruncăm a firimituri". Sub aparențele euforice ale boemei, existentă scriitorului ce nu șovăie a se socoti o "victima pasivă", străbate o durere ce i se pare incurabilă: "în loc de inimă aveam o rană. Iar rănile, daca nu se vindecă, se amorțesc cu tot soiul de balsamuri. Pentru
Cezar Petrescu, îndrăgostit by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/17602_a_18927]
-
societate idilică în care termeni precum "handicapați", "tarați", "alcoolici" și "retardați" vor deveni noțiuni interzise. Ne așteaptă vremuri frumoase, lipsite de bolnavi, de sinucigași, de scrîntiți, de pederaști și de curve. Bolile vor primi denumiri plesnind de optimism, niște metafore euforice sugerînd obligatoriu fericirea, iar vorbele nasoale (scuzați expresia!) nu vor mai primi dreptul de fi rostite în public. Ne așteaptă o societate perfectă. Noi abordări Interesant i s-a părut Cronicarului în Apostrof (nr. 1/2008), dosarul Alexandru Șafran realizat
Actualitatea by Cronicar () [Corola-journal/Journalistic/7610_a_8935]
-
arătat ca marijuana diminuează riscul de diabet zaharat ÎI datorită proprietăților sale antiinflamatorii. Deși drogul are destul de multe beneficii, canabisul nu trebuie văzut că o substanță inofensiva arată NORML. Compușii săi activi pot produce o varietate de efecte psihologice și euforice. Național Institute on Drugs Abuse din Statele Unite ale Americii arată că marijuana cauzează o creștere a ritmului cardiac, fapt care ar putea duce la un infarct, în cazul persoanelor consumatoare. Fumul marijuanei conține agenți cangerigeni similari cu cei prezenți într-
Beneficiile şi riscurile pe care le aduce consumul de marijuana () [Corola-journal/Journalistic/65557_a_66882]
-
de îndoială în butucul mașinăriei lumii. Drept urmare, aceasta își schimbă cursul. În sfârșit, e cum a vrut el, „vițăvercea”. După o vreme însă, iarăși nu e bine. Și simte că-i necesară ca aerul o nouă „revuluție”. Ceea ce numim scandalul euforic. La remușcări, se retrage demn și inabordabil în căință asupra greșelii. Care, odată recunoscută, este pe jumătate iertată. De aceea, românul nu e niciodată vinovat. E doar semiculpabil. Și mai mult victimă. Din când în când, fără nicio noimă, românul
Ultima schimbare la față a românului – o fiziologie cu ambâț – by Florin Toma () [Corola-journal/Journalistic/5382_a_6707]
-
limbă oficială sau națională un idiom romanic -, și mă investisem fără ezitare, îmi vorbeau de la sine preocupările la care ne solicita momentul. Conivența lor, exaltănd patrimoniul latinității, desena un soi de concurs bine venit, unde ne produceam, într-o emulație euforică, reprezentanți de pe meridiane disparate, de la Jorge Amado, gloria prozei braziliene, și Luis Jaime Cisneros, președinte al Academiei peruane, care înfășura evenimentul în acolada unor reconfortante, fraterne identificări filologice, pînă la savanți devotați scrupulului experimental, Philippe Lazar, de pildă, director la
Roma Embleme și principii by Dan Hăulică () [Corola-journal/Journalistic/8343_a_9668]