692 matches
-
și s-au luat la sfadă bunica cu bunicu zicându-i: "Ho, bursucule, mezu nopții, ursule, otravă, veninule, dihurule, pâclă". Și bunicu a zis: "hai, hai, babă hăi, hai hai". Și pe atunci femeile înainte de a se îmbrobodi purtau un feli de ciucitor pe cap cum poartă azi ungurancele din satele din jurul orașului Roman și apoi se îmbrobodeau cu tulpanul 7. Și tulpanu ședea mai sus pe cap. Și dintr-o dată moșu a băgat amândouă mânele pe sub tulpan și a prins
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1519_a_2817]
-
locuitori satului Râșca se trag din țiganii cari au fost robi ai Mănăstirii Râșca. Cu apucături sălbatice. Grigore Chetreanu a avut un băiat pe Constantin, care era negru, dar era foarte cuminte. Toader Chetreanu nu era de treabă nici de feli. Ancuța lui Gh.Chetreanu va fi fost mai mare ca noi cu 2-3 ani, că era comandantul nostru. Ea ne lua la cules bureți râșcovi, opintici, primăvara viorele și în Bou pădurea din fața satului, care era a proprietarului moșiei Baea
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1519_a_2817]
-
peste țâță și peste obraz". Și așa era, țâța mamei era albă și a Tasiei era neagră. Cu Toader Chetreanu, fratele Ancuței celei dragi și frumoase cari a murit n-am putut fi prieten că nu era cinstit nici de feli. Cu Constantin a lui Grigore Chetreanu, căruia oamenii în răutatea lor îi ziceau Părăsitu, că l-a născut măsa mai târziu, înspre bătrânețe, am fost foarte bun prieten că era de cuvânt și cinstit. Cu el am îmblat cu clopoțelu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1519_a_2817]
-
Saveta lui dascălu Costachi Teodorescu. Aceia a fost foarte frumoasă și chiar mi-a fost și foarte dragă. Și Grigore Chetreanu și Gheorghe Chetreanu erau oameni foarte cinstiți. N-au furat nimănui un capăt de ață. Dar Grigore avea un feli de nebuneală; când se îmbată băga coasa în casă ca să tae baba. Pe Gheorghe îl bătea Casandra lui că el era mic și slab cât muncea și ea era înaltă și voinică. Vorba ceia: "Badea înalt ca un husar Lelea
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1519_a_2817]
-
Gostachi Ghiorghițanu, căci avea ciudă pe mama. Era o fimee borcănoasă 16 și foarte răutăcioasa, că am cunoscut-o și eu crescând mai mare. Și 20 de ani a trăit mama ca tata foarte bine. Nu se sfădeau nici de feli și se înțelegeau minunat. Dar oameni din comuna Sasca l-au ales, primar și de atunci tata s-a stricat. Nu mai venea acasă când trebuia. Și când venea făcea huit și s-o bată pe mama și ea fugea
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1519_a_2817]
-
din acești băeți l-am cunoscut la București când avea gradul de colonel și mi-a spus că fratele său îi tot colonel și-i comandantul Școalei militare din Cernăuți. Și nu pricep de ce Mihai Sadoveanu nu pomenește nici de feli în toate scrierile lui de acești 2 băieți, cari au ajuns foarte bine și n-au fost răi. Mihai Sadoveanu era elev al gimnaziului "Alecu Donici" din Fălticeni. Și era un băițoi mare parcă era ficior de lipovan. Casandra lui
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1519_a_2817]
-
de lei". Și bietul tata a plătit 300 de lei, că el era primar mic și Domnița Suțu era soră cu Dumitru Sturza, [22] care atunci era prim ministru. Avea protopopul o barbă ca un măturoi, dar obraz nici de feli. Tata a trebuit să-l dea în judecată, dacă nu tata, atunci eu, că aveam 27 de elevi martori, care au auzit că nu voi plăti nimic. Protopopul Gh. Zarian avea 4 moșioare: Jacota, Hreasca și țarna Mare, a căror
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1519_a_2817]
-
eu mi-am zis în capu meu, tu ești prost și eu am să reușesc, că nu-s prost cum zici tu. Ne-am dus, eu și cu Lupașcu la Fântâna Mare, la învățătorul Gh. Vasilachi și am dat un feli de concurs. El ne-a dat o problemă. Pe mine m-a pus la poartă iar pe Lupașcu la grajd. Eu am făcut-o și Lupașcu nu. Și Vasilachi a zis: "Rădășanu reușește la concurs și tu nu ". Pe ziua
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1519_a_2817]
-
foarte frumos cu haine strâmte și cu guler călcat și manșete. Și i-am zis: "Domnule, iar când am văzut că nu pricepe, i-am zis: Domnule, da dumneata nu ești prost puțin ! ". El a copiat de la mine, că alt feli, nu putea scrie nimic. Și a reușit și el cu mine. În timpul concursului ne-a venit o scrisoare de acasă. Și un pedagog Pestescu a strigat: Rădășanu N. Gheorghe, și eu am răspuns: prezent ! Și au venit 3 băeți și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1519_a_2817]
-
întrebă: Cine a tăiat copacul ista mă ? ".Gavril Veleșcă răspunde: "Eu ! ". Dă toporul încoace ! "zice pădurarul. Veleșcă zice: "Ți-l dau numai mută tu lemnul cela și-l razimă de cellalt copac ! ". Se necăjește pădurarul și nu poate nici de feli să-l mute. Și atunci Gavril Veleșcă zice către pădurar: "Măi bicisnicule ție să-ți dau eu toporul că nici nu-l poți muta, și eu îl duc de aici până în Bogata cale de 10 Km. Chei dinaintea mea că
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1519_a_2817]
-
Apoi nu merita să fie învățător ? Aista a fost Gheorghe Ursulescu din Sasca. În clasa a I-a la Școala normală, mi-a fost foarte greu la limba germană. Aveam 1 în oral și 9 în extemporal că copiam, alt feli aș fi fost eliminat din școală. Și în clasa V-a am învățat de gustul meu cu un alt elev nebun Iliescu care s-a căsătorit cu Maria fiica preotului Crivăț de la Luncani județul Bacău. Fata era de frumuseță rară
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1519_a_2817]
-
gospodăriei. Lui i-a plăcut să citească nopți întregi, citea diferite cărți și romane și fuma. A venit bolnav din războiul din 1916-1918. A luat parte la toate luptele din cei doi ani și n-a fost rănit nici de feli. Se ducea anume ca să fie rănit și să fie trimis acasă și totdeauna venea sănătos. Avea un suflet foarte bun. Am dansat alături cu el la școala normală, dansa minunat. Și 13 ani înainte de-a muri a fost foarte
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1519_a_2817]
-
că nu-mi arată la matimatică. El era al 2-lea la clasificație din 100 de elevi, și eu eram al 24-lea. Pe lângă că era foarte deștept era și foarte bun la inimă și nu era fudul nici de feli. Vorba lui Celibe Moisă: "Cine-i fudul ? Slujbașul mic și prostu mare ! ". În 1903 în luna august, a fost o nuntă foarte frumoasă la casa de pe moșia Antoceni. Și am fost poftit și eu. Grigore Lateș ficiorul popei din comuna
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1519_a_2817]
-
foarte bine: Domnișoara Singhel și Brustureanu, și celelalte mai greu. Erau colege de-a soției mele Eugenia care au învățat școala primară în Târgu Neamț, la Doamna Moțoc. Însă una foarte frumoasă și voinică, nu se dă învârtitului nici de feli. O chema Isăcescu. Am asudat cât m-am năcăjit s-o învârt, și dacă nu putea ea mă învârteam eu în jurul ei, ca să ajung și s-o pun pe scaun, lângă masa de unde am luat-o, căci nici o fată nu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1519_a_2817]
-
Că eram fericit atunci că-mi trăia Eugenia soția mea scumpă și drăgălașă. La începutul anului școlar în clasa III-a, 1903-1904, am început a învăța Algebra. Pentru capul meu a fost tare turcească că n-o pricepeam nici de feli. Am uitat să spun că între jucăușii clasei noastre a III-a era și un elev foarte prost, care în loc să joace Corăbiasca, ciorsăia picioarele unul de altul fără nici o socoteală și încă se uita să vadă, îl mai vede cineva
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1519_a_2817]
-
clasa V-a și unul de Istoria Pedagogiei, pentru clasa a VI-a. Am încasat bani frumoși pe aceste 3 caiete. Când le tipăream? În zilele de sărbători și noaptea, că de la clasă nu era chip să lipsesc nici de feli. Aveam bani dar din pricina muncii prea mari, nu eram decât o umbră de om, așa eram de slab. Am tipărit și Dlui Director I. Mitru un caiet de limba franceză, că venea la școala noastră Dl. Victor Castano, profesor de
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1519_a_2817]
-
preotul I.U.Soricu, care avea poezii foarte frumoase publicate în revista "Drum Drept" a lui Nicolae Iorga! [44] Tot în 1905 în gara Predeal l-am văzut pe G. Coșbuc [45] poetul, îmbrăcat în haine vișinii și pălărie la feli. Era un foarte simpatic și delicat și cu o bărbuță roșuță. Iar în restaurantul gării din Ploiești, l-am văzut pe Ion Luca Caragiale [46] ca vânzător, că restaurantu era a lui Dobrogeanu-Gherea, [47] nu a lui. Am cumpărat un
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1519_a_2817]
-
sunt de mult în mormânt! În 1906 după ce am dat examen pentru diplomă în iunie, spre sfârșitul lunei am făcut o excursie cu școala la Galați, Brăila Lacul Sărat și Constanța. Galațiul nu mi s-a părut frumos nici de feli. Am fost găzduiți în Școala Normală "Costachi Negri" din Galați. Și de acolo eu cu Condrea Mihai și cu un elev mai mic am fugit și ne-am scăldat în Dunăre și cât pe ce de nu ne-am înecat
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1519_a_2817]
-
de boli lumești. Plângeau și se văicărau de mare durere de să ferească Dumnezeu. Și nu se puteau urina. Membru tăiat în 4 în 6. Se urinau cu sonde de cauciuc ori de sticlă. Și din membru le curgea un feli de sânge negru și foarte urât. Eu țineam ligheanu când le făcea doctoru spălături și-i înjurau de toți Dumnezei și crucile. Să-mi fi vorbit toți doctorii din lume despre pericolul bolilor lumești, nu băgau atâta groază în mine
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1519_a_2817]
-
ea vreodată vreo vacă? Ție îți trebue o fată de gospodari, să te ajute în toate trebile gospodăriei de la țară. Să trimiți fetei și scrisori și fotografie și să te liniștești cu treabă frumușică. Și așa am făcut că alt feli nu era de chip, cu tata nu era de jucat, când zicea el o vorbă era zisă. Am plâns să înnebunesc, dar nu s-a ales nimica de logodna noastră din octombrie 1907. Maria Ionescu s-a măritat mai pe
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1519_a_2817]
-
bunica Smaranda, mama tati. Și lua în căsătorie pe Marița lui Costachi Dohotaru din Bogata, o fată foarte frumoasă. Deși era iarnă, dar a fost o duminică cu mult soare și foarte liniștită și n-a fost frig nici de feli. Și i-a cununat Nică Dediu cu soția lui Anica, cel mai mare gospodar din Baea și mai frumoși și mai cinstiți. Și au venit la nuntă tot tineretul și din Baea și din Bogata. Și s-a făcut o
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1519_a_2817]
-
Pipirig județul Neamț și am dat cu ochii de Eugenia pe care am luat-o de soție. Iar Saveta s-a măritat cu Gheorghe a lui Toader a Roșcăi. Un flăcău foarte bun dar negru și nu frumos nici de feli. Și a avut 3 copile și 2 băieți foarte frumoși și deștepți. Și la 15 oct.1968 în vârstă numai de 81 de ani Saveta cea frumoasă a închis frumoșii ei ochi pe veșnicie! Și acum cântă la radio, când
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1519_a_2817]
-
văd dacă-mi mai place domnișoara Eugenia Vasiliu, că în 1908 când am fost nu mi-a plăcut, că o sfădise măsa, că o lumânare, i-a picurat o bluză manias și deci ea era foarte supărată și nici de feli voioasă. Și într-o sâmbătă am plecat la Boboești singur singurel prin pădure la Boboești. Și l-am găsit pe preotul Mihai Vasiliu la un stog, unde făcuse cu niște săteni, un țarc ca să nu-i mănânce vitele satului fân
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1519_a_2817]
-
din țara noastră; Obștea Tărnicuța, Societatea flăcăilor,etc. Eu eram însărcinat să scriu articolașe pe înțelesul țăranilor și să le duc la nașul N.Stoleriu. Și când dintr-o pricină oarecare nu puteam duce, apoi nu eram cruțat nici de feli de nașul N.Stoleriu. Alături cu Neculai Stoleriu era și preotul Ioan Cojan din satul și comuna Sasca, vecine cu Baea. Dar preotul Ioan Cojan de locul lui era din comuna Măgirești, județul Bacău, unde s-a dus în 1916
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1519_a_2817]
-
căpitanu C.Cosma, advocat din Huși, județul Fălciu, om foarte cumsecade. Și înlocuit cu maiorul Gh.Gr.Voiculescu, de loc din Ploiești. În vremea tinereții lui a fost comisar regal. Era iar foarte cumsecade numai că nu se interesa nici de feli de coloană. Eu am sfătuit soldații mei ca atunci când vin de la transport și le ies locuitorii din sate să le aducă strânsura de pe câmp. Și să le dea și lor pentru cai un bostan, fân, strujeni. Iar când trec prin
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1519_a_2817]