1,538 matches
-
Pas de-o convinge! Cum deschid gura, urgent la origine: "atît știi de la maică-ta și de la taică-tu!" Vezi, de-aia, înainte, țăranul lua țărancă, iar orășanul orășancă. Ea e de la oraș! exclamă Muraru, sorbind un pahar. Crede cu frenezie că-mi este superioară, că este superioară oricui de la țară, numai pentru că s-a născut cu cișmea la poartă, undeva într-o mahala din Iași. Ce educație, ce cultură?! Prin clasa a șaptea a fost și ea o dată la filarmonică
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
urechi, una la gură". Se discuta literatura unei anume perioade iar tînărul student, sclipitor în păreri, scrisese aceasta, la numai o zi după o contrazicere în plin amfiteatru, la ora de curs. "O găselniță, de care m-am legat cu frenezie gîndește profesorul. Alți studenți, în alte centre universitare, făcuseră greșeli, puerile e drept, dar eu, în Iași, trebuia voiam! să ies în evidență, să... Trebuia să abat și bănuiala că..., să atîrne mai greu articolul cu metafora decît declarația ăluia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
tipul ăsta, spuse el. Nu l-am auzit niciodată rostind atâtea cuvinte dintr-o dată și Încă În mod coerent. De obicei, bate câmpii. Cât a lipsit Pegg, am mâncat niște chipsuri. Până atunci, nu voisem să mă pun În calea freneziei sale devoratoare. — O s-o cârmesc spre Jeff, acum, am spus, cu gura plină de chipsuri cu gust de carne de vită. Simt că sunt pe val. Când Pegg se reașeză pe scaun, cu o halbă de bere dinainte, i-am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2136_a_3461]
-
brusc apa, în toaleta turcească. Iată...! Iată cum se tâmpește, cum căpiază și cum se imbecilizează omenirea, domnule! Capete seci! Ciulamale! Minți de gherțomani! își confecționează Fratele o reintroducere dramatică, aducând cu sine un iz de clor și agitând cu frenezie o bucățică sfâșiată, dintr-o pagină jegoasă de jurnal. Uită-te, ca să râzi și tu, ce-am putut găsi aici, sub scară, la closetul comun al Bossului și al băieților veseli, de la "Foi de plăcintă & co"! Un articol de ziar
Apocalipsa după Sile by Dinu D. Nica [Corola-publishinghouse/Imaginative/889_a_2397]
-
nimerit să-și îndrepte atenția, spre ceea ce crede el, cu adevărat. Bine, să purcedem de-acum la rezolvarea problemei pentru care am străbătut, prin efracțiune, înăuntru... Doamne iartă-ne! În coș, ocupantul reîncepuse să miorlăie înfocat și se zbată cu frenezie, tumbă, după tumbă, după tumbă, după tumbă! Bănuiește ce-l paște, amărâtul. Vai și-amar de traista și de mămițica lui! îl căinează Vierme. Ca la un semn, beznele din naos se risipesc, de parcă oare-cineva, ascuns, scăpărase o feștilă sau
Apocalipsa după Sile by Dinu D. Nica [Corola-publishinghouse/Imaginative/889_a_2397]
-
confuză, se manifestau peste tot, dar la o scară mult mai redusă. Pentru o sută de oameni și o sută de camioane în partea din față, aici erau numai douăzeci dar care trudeau din greu cu aceeași intensitate, cu aceeași frenezie, vizibil convinși că nu peste multă vreme, mulțimea irezistibilă le va disputa aceste facile achiziții. Zgomotul continua să scadă în intensitate. Gosseyn și Lyttle ajunseseră la copertina de sub care dispăruse distorsorul și abia dacă văzură o duzină de camioane oprite
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85125_a_85912]
-
o regină, oricâtă putere ar avea, nu-i până la urmă decât tot o piesă. Atunci, cine-i jucătorul? Unde a început partida?... O dată mai mult... (gândul deveni incoerent)... cercul se închide și nu suntem cu nimic avansați"! Gosseyn lupta cu frenezie să păstreze contactul, dar acesta se estompă, apoi se întrerupse complet. În timp ce se concentra pentru a recepta și alte gânduri, realiză deodată fantasticul acțiunii sale. Se văzu pe el însuși, în mijlocul ruinelor acestei clădiri cu pereții bătuți în pietre scumpe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85125_a_85912]
-
se lăsă convins, doar cu condiția ca ea să se Întindă alături. Emma Își cufundă buzele În părul lui. Kevin mirosea a zbenguială și a biscuiți. „Hakuna matatta/ ce dulce poezie“ Începu să-i murmure la ureche. „Hakuna matatta/ numai frenezie/ fără griji Îți va fi viața/ și cine-o va căuta/ va găsi libertatea.“ Filosofia de viață a animalelor savanei din Regele Leu, desenul preferat al lui Kevin, nu-i mai păruse niciodată atât de Înțeleaptă ca acum. Hakuna matatta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
să aștepte un om În vârstă - pentru el, timpul curge altfel decât pentru noi. Antonio surâse și porni motorul. Cum abia așteptase să rămână singur cu ea - nu avea nici o intenție să o ducă la general și se gândea cu frenezie la străzile pustii din spatele Forului Italic - Începu să depășească mașinile Încolonate spre centru. Șoferii care veneau din față Îi claxonau și Își pâlpâiau farurile pentru a-i atenționa că erau pe contrasens. Antonio simți o greață instantanee față de Tiburtina, strada
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
nu știu câta oară pe veranda de sticlă, și Încă nu observă prezența de sub masă. Este operatorul Îngenuncheat lângă Victima Numărul Doi - fata cu părul prins În coadă de cal. Filmează cadru larg și apoi focalizează, apoi strigă ceva cu frenezie - dar agentul principal nu-l aude, simte nevoia să iasă, și iese În balcon. În fața lui Roma, infinit de Îndepărtată. Nepăsătoare și luminoasă. Un labirint Întortocheat de mașini, de pietre și ciment, un zigzag fantastic de ziduri, cruci, cupole, acoperișuri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
gură bucățile pe jumătate mestecate, să le lipesc la loc pe sandvici și să i-l dau Înapoi - ia-ți-l și bagă-l la loc În dulap! Ne Încurajăm să coborîm la poarta spitalului. Sufăr de un soi de frenezie, o energie fără țel, ceva de animal tînăr În a cărui alcătuire psihică expresia LIBERTATE funcționează ca fisiunea nucleară. SÎntem liberi. LIBERI. Din acest moment, orice devine posibil. Televizorul nu ne mai mulțumește. Lucrurile Încep să se repete, luptele trebuie
1989, roman by Adrian Buz () [Corola-publishinghouse/Imaginative/805_a_1571]
-
se întâmplă, uneori, să intrăm într-o sală de teatru ca să vedem o piesă anume sau fără o motivație expresă, pentru ca la urmă să constatăm că noi înșine am fost cutare sau cutare personaj, că publicul ne-a aplaudat cu frenezie, fără ca noi să ne fi mișcat de pe banca sau fotoliul nostru de spectatori, neutri la propria existență. Inima îmi bătea tot mai tare, până în clipa în care trenul, zguduindu-și fierăria tampoanelor, opri în gara pe care o părăsisem cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1887_a_3212]
-
elementele complexului (românesc) de inferioritate“. Revolta împotriva destinului românesc și atmosfera de „decrepitudine și inerție“ • Ibidem, p. 22-23. l-au condus pe tânărul Cioran, în mod paradoxal, la fascinația revoluției bolșevice, în care descoperea semnele unui destin major, caracterizat prin „frenezia industrializării“, mistica lumii urbane, măreția absolută a unui salt istoric și „discontinuitatea ca o manifestare vitală“11. Adică exact ingredientele istorice care, în viziunea lui Cioran, lipseau românilor din epoca sa. Peste doar câțiva ani, ne întrebăm cum va fi
[Corola-publishinghouse/Science/1525_a_2823]
-
nenorocita asta de criză". Modul de instalare a crizei este unul simplu,cel puțin în teorie. Noua paradigmă economică, să zicem apariția automobilului la început de secol XX (sau noile tehnologii informatice la început de secol XXI), duce la o frenezie în jurul său. Toată lumea privește cu optimism spre viitor. Investitorii și creditorii lor contribuie împreună la punerea bazelor noului ciclu economic. Creditorii (stăpâni ai economiei financiare) pun în mișcare sume de bani din ce în ce mai importante la costuri din ce în ce mai reduse, iar investitorii (stăpâni
[Corola-publishinghouse/Science/84937_a_85722]
-
pluriperspectivismul și, în situația romanului Patul lui Procust, eroii se reliefează unul prin celălalt adică, după cum s-a mai remarcat, grație complementarității. Să nu omitem nici o clipă destinul individual al autorului. Ce amănunt biografic susține poetica intercondiționării caracterologice repetată cu frenezie? Într-o copilărie marcată de absența dureroasă a părinților naturali, obligat să îndure cu stoicism privațiuni materiale și ofense aduse de vecinii din mahala, singura figură luminoasă, de care scriitorul își va aminti mai târziu cu nostalgie, este prietenul Tutulă
[Corola-publishinghouse/Science/1457_a_2755]
-
a recunoscut talentul celui care este, pe drept, apreciat ca stâlp de rezistență al modernismului prozei și dramaturgiei românești. Polemica dintre cei doi rămâne, cu regret, la aspecte de suprafață și ratează confruntarea de profunzime, pentru că ambii se macină în frenezia vanităților rănite. Totuși, din aceeași perspectivă inițială, extrem de interesantă, a relației Maestru/Magistru-Discipol detalierile anterioare evidențiază laturi ideatice fertile. De pildă, Camil Petrescu nu a fost capabil să sesizeze capacitatea extraordinară a lui Lovinescu de a recupera decalajul față de Europa
[Corola-publishinghouse/Science/1457_a_2755]
-
lemn, pentru fiecare sector al vieții și al vârstelor. Pentru copii, existau generice speciale, întreceri, lansări, inițiative și, mai ales, chemări. Pionierii se „chemau” între ei continuu, lăsând impresia unei autonomii articulate la Chemarea Mare a țării, cea la care frenezia atingea cote ultime de entuziasm: „Pionierii din localitatea Cobadin au lansat către toți pionierii și școlarii din județul Constanța chemarea «Florile hărniciei și recunoștinței pionierești», adoptată cu entuziasm de delegații la Conferința Județeană a Organizației Pionierilor. Între cele două conferințe
[Corola-publishinghouse/Science/2369_a_3694]
-
se lasă inspirat. Continuă: „În condițiile fericirii intră, în primul rând, marea și femeia. Apoi nihilismul”. Tentația anonimatului, ca fugă de istorie și ca instrument al fericirii, este la Cioran semnul tutelar al adevărului. Dacă la începuturi Cioran trăia din frenezia cu care voia să construiască în istorie (de nu cumva chiar istoria), acum el e adânc înrădăcinat în sentimentul dezrădăcinării. Tocmai de aceea, lipsa adevărului se metamorfozează în șansă. Întrebarea este dacă nu cumva ruptura e înscrisă în chiar manifestările
[Corola-publishinghouse/Science/1920_a_3245]
-
mai important decât propria ființă, adică decât prezentul. Cei prinși în această capcană a trecutului sunt acuzați de ridicol. Apoi, urmează mărturisirea: „Din tot ce am trăit acolo, numai copilăria continuă să mă intereseze. În rest am uitat aproape tot. Freneziile unei anumite perioade din tinerețea noastră îmi par acum aproape de neconceput” (6 aug. 1979 Ă 370). Ba chiar nu înțelege cum e posibil ca unui om care s-a rupt definitiv de trecut și care suportă angoasele marginalității, ale unui
[Corola-publishinghouse/Science/1920_a_3245]
-
exterior experiența căutării interioare. Chestiune asupra căreia, în alt context, vom reveni. Deocamdată, iată: „Ieri, duminică, am făcut peste douăzeci de kilometri la marginea pădurii Lyons, mai cu seamă în splendida vale a Lovreriei (plecând de la Gisors). Astăzi, euforie și frenezie filozofică” (I, 340). De unde această frenezie? O rătăcire fără sens ipostaziază adevărul și îi oferă lui Cioran mai multă proximitate a lui decât cititul. Să nu fi fost Cioran din același motiv un împătimit al cititului, mai ales când aflăm
[Corola-publishinghouse/Science/1920_a_3245]
-
căreia, în alt context, vom reveni. Deocamdată, iată: „Ieri, duminică, am făcut peste douăzeci de kilometri la marginea pădurii Lyons, mai cu seamă în splendida vale a Lovreriei (plecând de la Gisors). Astăzi, euforie și frenezie filozofică” (I, 340). De unde această frenezie? O rătăcire fără sens ipostaziază adevărul și îi oferă lui Cioran mai multă proximitate a lui decât cititul. Să nu fi fost Cioran din același motiv un împătimit al cititului, mai ales când aflăm că era pasionat de biografii? Dar
[Corola-publishinghouse/Science/1920_a_3245]
-
adevărul» trebuie să-l găsești în tine însuți, nu altundeva. În mine însă nu găsesc decât îndoială și meditație despre această îndoială” (I, 112). Cititul îl nemulțumește, explorarea în sine îi aduce îndoială, în vreme ce rătăcirea fără sens înseamnă euforie și frenezie; dar stările acestea sunt tranzitorii. Se declară în schimb „martirul ființei”, și asta pentru că ființa este un „factor de suferință” (I, 238); cei care au suferit „vor fi trăit cu maxim de profit” (I, 294). De aceea îi admiră pe
[Corola-publishinghouse/Science/1920_a_3245]
-
am o misiune de îndeplinit, o influență de exercitat. ș...ț Când mă gândesc că în 1936 (?), la München, am ajuns să cred că o nouă religie avea să apară în Balcani Ă atât de intens trăiam și într-atât frenezia mea îmi dădea încredere în mine” (III, 124). Așadar, Cioran își descoperă, cu aceeași intensitate și în momente atât de apropiate unele de altele, fondul activist și deopotrivă steril. În alt loc, cu trimitere explicită la crezurile tinereții, dar și
[Corola-publishinghouse/Science/1920_a_3245]
-
mersului pe jos. Notează la un moment dat, într-o zi târzie de toamnă: „Ieri, duminică, am făcut peste douăzeci de kilometri la marginea pădurii Lyons, mai cu seamă în splendida vale a Lovreriei (plecând de la Gisors). Astăzi, euforie și frenezie filozofică” (I, 340). Era 11 octombrie. Într-un alt an, pe 6 octombrie, Cioran notează: „Șase ore de mers în regiunea Dourdan sub un soare suportabil și pentru mine. Tot timpul, senzația că sunt fericit, că nu doresc nimic altceva
[Corola-publishinghouse/Science/1920_a_3245]
-
sie însuși un sens în istorie. Notează Cioran: „La douăzeci de ani, aveam o nesățioasă dorință de glorie; Ă acum nu o mai am. Iar fără ea cum să acționez?” (I, 22). Iată cum, deși blamat uneori, trecutul acesta, al freneziilor, poartă în el ceva întemeietor și Cioran nu se poate sustrage nostalgiei sau admirației. Spune: „Când mă gândesc la pasiunile, la ardoarea tinereții mele, mi-e necaz că am ajuns la acreala asta searbădă, la acest neant penibil în care
[Corola-publishinghouse/Science/1920_a_3245]