1,325 matches
-
încât mai că le preferi acoperite cu o mască de vreun fel. Unul dintre militanții aceștia, jurnalist la Ziua, dornic să ajungă în față cu orice chip, nu este în mod sigur preferabil unui fost informator care a scris un geamantan de cărți și are un discurs științific remarcabil. Și nu doar fiindcă și-a început cu tam-tam o campanie de demascări, publicând o listă de jurnaliști de verificat de către CNSAS, adică suspecți de a fi colaborat cu Securitatea în care
Cum am spânzurat-o pe Emma Bovary by Doina Jela [Corola-publishinghouse/Science/937_a_2445]
-
nu atît într-un registru violent, cît într-unul blînd halucinatoriu. Aspectul corespondențelor programatic bruscate pare produs prin diluarea lor în apa cotidianului stătut, monocord: Aici oamenii fac dragoste se plimbă bîrfesc pe cei de alături tăcerea mea e insuportabilă geamantanul meu a născut azi dimineață o bibliotecă veverițele de aici și-au pierdut libertatea gesturile lor fac parte din civilizație tariful biletului nostru roz de sindicat" (Poem la Soveja). Sau: "o bătrînică firavă coborîse din istorie să ne vîndă fragi
Poeți ai "Școlii nemțene" by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/17052_a_18377]
-
era ocupat cu descărcatul bagajelor, iar pasagerii să arate cu degetul care erau ale lor. Toți bărbații optaseră pentru genți sport de umăr din pânză, deși una dintre gențile lui Bennie era o imitație de Gucci din mușama. Femeile preferaseră geamantane pe rotile cât mai mari, decorate cu mănunchiuri de ațe colorate care l-ar fi făcut pe un hoț mai discret să caute altundeva. Heidi Împărțea antibiotice din rezerva ei abundentă. — Două pastile pe zi, timp de trei zile, spuse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2218_a_3543]
-
târziu, Harry bău ultima gură din sticla de șampanie pe care o achiziționase la prețul exorbitant practicat de Heinrich; o luase ca să ciocnească cu Marlena pentru Începutul poveștii lor de amor. Puse jos sticla și se apucă să scotocească În geamantan după litrul de tărie duty-free cumpărat În avion. Iată-l, Johnnie Walker Black, bunul lui prieten scoțian Într-o noapte de singurătate. Afară, un pescar Intha, În stare mai mult decât avansată de ebrietate, Începu să lălăie cu o forță
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2218_a_3543]
-
cu piciorul, dar reveneam, mulțumit de chicotelile băbuțelor. Pe la șase ani, s-a terminat cu dulceața și pupăturile: simplu, brusc, ineficient, așa cum se termină totul în viață. Odată cu începerea școlii, ne-am mutat la bloc, cărând după noi lăzi și geamantane, ca-n război. Bunică-meu înjura, apoi încerca să zâmbească, zicându-mi: „E mai bine așa“. Nu, nu era mai bine, auzeam dimineața ușa trântindu-se și tropăituri pe scări, iar când mă trezeam i se profila șapca gri la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
cu o întreagă încărcătură, de toate mărimile și culorile: și verzi, și galbene, și negre-putred. Se minunaseră și vameșii: toți călătorii îngrămădeau în țară televizoare, combine, frigidere, aparate de fotografiat; numai unul aterizase cu banane, într-o ladă cât un geamantan. Cât despre foenuri, Maria le schimba în fiecare an, comanda și cataloage speciale de la magazine și edituri. Se abonase la editura ei preferată, „Le Foehn Bleu“, specializată în descrierea de aparatură capilară. Trimiteau albume întregi, cu poze și date tehnice
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
nostru preferat, care îi amintea Mariei de cineva drag: „La Mama“. Pe drum, am mai oprit la câteva magazine de pantofi, doar așa, de probă. Se-apropiau sărbătorile și lumea, păcălită de mărfurile multe și sclipitoare, cumpăra aproape orice, de la geamantane la inele cu diamant. Pantofii și cizmele, mai ales, erau la mare căutare, parcă nimeni nu-și dădea seama că aceleași chestii se vindeau și-anul trecut, doar că mai ieftine și cu altă formă. Venise rândul unei mode ciudate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
cârciumă, nu o galerie de artă...“ „Nu fi mitocan!“ „La noi la facultate, n-ai cu ce să pleci: sunt vreo patru calculatoare cu totul, unul la decanat, două la secretare, unul la noi la catedră. Monitoarele arată ca un geamantan, iar două au încă țipla pe ele. Dacă se sparge sau se strică ceva, plătim cu toții, din buzunar. Așa că nimeni nu se bagă, fiecare își vede de treaba lui, nu-l interesează, preferă să nu umble.“ „ În fine. Fotografia pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
a făcut turul facultăților, după care a dispărut. Mai aflasem de la un coleg că, prin ’96, la o renovare a secretariatelor, un muncitor dăduse jos tabloul cu Lovinescu și descoperise în spatele lui o gaură în perete, de dimensiunea unui mic geamantan. Din gaură fusese extrasă o cutie de lemn, cu butoane, cabluri și-o manetă ca de vatman. Lumea s-a adunat în jurul cutiei, de la asistenți la paznicul facultății. Fiecare vroia să pună mâna pe obiectul misterios. Dacă trăgeai de manetă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
la Viena?“ „Vă spun pe tren. Toată povestea.“ Nu mințeam decât pe jumătate. Am urcat primul și i-am ajutat și pe ei. În afară de valijoara și servieta lui Mihnea, nu trăgeam după noi decât o sacoșă de umăr și-un geamantan gol. În sacoșă, îndesasem actele și niște țoale de schimb, nu multe, să nu atragă atenția vameșilor. Cât despre geamantan, mă inspiram din experiențele trecutului: se întorcea ticsit de haine, ca o burtă de gravidă umplută cu pulovere și cardigane
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
și pe ei. În afară de valijoara și servieta lui Mihnea, nu trăgeam după noi decât o sacoșă de umăr și-un geamantan gol. În sacoșă, îndesasem actele și niște țoale de schimb, nu multe, să nu atragă atenția vameșilor. Cât despre geamantan, mă inspiram din experiențele trecutului: se întorcea ticsit de haine, ca o burtă de gravidă umplută cu pulovere și cardigane (era o diferență între ele, îmi explicase Maria). „Unde sunt locurile?“, s-a interesat Maria. Era îmbrăcată în blugi, cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
prin noi cu zeci de stări și obiecte: dușul, clăbucii gălbui ai săpunului, tricoul de schimb, medicamentele, lanterna, așternutul neatins, răcoarea pufoasă a pilotei. Îți venea s-o strângi la piept, s-o rulezi, să pleci mișelește cu ea în geamantan. Am adormit îmbrățișați sau cel puțin așa i s-a părut Mariei. Pe la unsprezece, bântuiam singur pe străzi. Maria dormea liniștită, îi potrivisem plapuma în brațe, în forma unui al doilea corp. Sau poate se trezise și-mi citise biletul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
pe toată lumea cum fac să ajungă la "Vallorbé" (accent delicios pe ultimul e), acolo unde se afla centrul de azil de unde urma să fie expluzați cu bilet gratuit de întoarcere și bani de buzunar. 16 aprilie 2004 Cărți aduse în geamantan la Geneva. Tinerețile lui Daniel Abagiu de Cezar Paul Bădescu și O lume dispărută. Mărturii despre comunism, scrisă de patru tineri de vârsta mea, patru cavaleri memoriali ai apocalipsei comuniste. Le-am citit cu furie, cu dragoste, cu disperare, ca
Fals jurnal de căpşunar by Mirel Bănică [Corola-publishinghouse/Memoirs/1440_a_2682]
-
Nici chiar la ai mei, fiindcă întotdeauna cu astfel de promisiuni eram un fel de Toma necredinciosul. Voiam să apuc ziua plecării, să știu sigur că am pregătit pașaportul, biletele de avion, programul, că la orele cutare fix, îmi iau geamantanul și plec. Până la plecarea în Suedia s-au mai petrecut două evenimente, aparent neînsemnate, despre care aveam să aflu mult mai târziu. Printre studenții noștri, catedra de pedagogie a împărțit niște fișe sociologice cu un chestionar ce trebuia completat și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1522_a_2820]
-
care între anii 1939-1945 își luaseră lumea în cap, formând cea mai numeroasă diaspora din țările peste care trecuse tăvălugul celui de-al Doilea Război Mondial. Din Cernăuți, acest Wladislav Stransky fugise îmi spusese el însuși, cândva cu un simplu geamantan, în care azvârlise în pripă, ceea ce găsise în cale: schimburi de drum, câteva cărți și puținele economii pe care le adunase în anii tulburi din ajunul războiului. Când la Yalta discuțiile contradictorii între Cei Trei Mari Stalin, Churchill și Roosevelt
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1522_a_2820]
-
vorba ceea, cine călătorește, mai și chibzuiește. Și tot pățitu-i priceput. Am plecat, deci, într-o sâmbătă după amiază cu acceleratul de la Suceava la Timișoara, iar a doua zi la orele 7 eram în gară, dormiți, odihniți. Ne-am lăsat geamantanele la bagaje și sprinteni am pornit-o prin oraș, spre centru. Era o zi cu soare, frumoasă, senină, îmbietoare. Mai cald ca la Suceava. Orașul curat, elegant, ademenitor, necunoscut încă pentru amândoi, ca o carte ce te-ndeamnă s-o
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1522_a_2820]
-
Eram puși în fața unui fapt împlinit. De ce nu ne-a explicat despre o astfel de excursie înainte de a ne fi urcat? Nu cumva avea de gând să ne ducă undeva, să ne facă de petrecanie, să ne ia banii, apoi geamantanele și să ne lase goi, departe, în vreun crâng? Amândoi făceam fețe-fețe, deși ne chinuiam să-i zâmbim, să-l aprobăm, să nu-l lăsăm să ne simtă teama, îndoielile din adâncuri. Mașina alerga cu o viteză moderată. Ieșisem din
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1522_a_2820]
-
-l tulbur cu nimic. Cerul de deasupra noastră se îmbrobodise cu nori de cenușă plumburie. Se pornise un vânt rece. Și în jurul nostru dansau fluturi albi mici și mari, de zăpadă. Ceasul arăta 15 fără 20 de minute. Am scos geamantanele, le-am pus în portbagaj și în mai puțin de 10 minute eram în stația unde trebuia să vină omnibuzul din Capitală, lângă Complexul Selgros. Lumea era deja adunată în stație care cu bagaje, din cei ce urmau să plece
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1522_a_2820]
-
ca și noi, sau din cei ce veniseră să-și conducă frații, surorile, rudele, prietenii. Am aflat de la cei ce s-au interesat care sosiseră mai devreme că omnibuzul avea și ceva întârziere, vreun sfert de oră. Am dat jos geamantanele din portbagajul mașinii, le-am așezat lângă șirul de bagaje ale celorlalți. Și, în sfârșit, am scos din buzunarul din interiorul hainei, portofelul. Acest blestemat de portofel, pe care-l burdușisem la plecare și pentru care îl privisem cu atâta
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1522_a_2820]
-
în obraz, cu ochi căprui și mari, sclipind de inteligență, cu un păr des și negru ca tăciunele, cu sprâncenele stufoase și groase, cu fruntea înaltă și ușor bombată. Purta un costum gri de tergal. În mâna stângă ducea un geamantan de carton și un balonseider de pânză albă. Întreaga sa înfățișare exprima tinerețe, dârzenie, încredere, siguranță, curaj dar, în același timp, și modestie, prudență, spirit introvertit, cumpătare. Nu cunoștea pe nimeni în acest târgușor. Îl știa doar în mod vag
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1522_a_2820]
-
stea la taifas cu prietenele ei și să-i facă rost de câte-un caș de brânză de oi, așa "cum se face pe la noi", la Ilișești, ori la Stroiești, "numai să fie bine uscat", să-l poată duce în geamantan, tăiat felii, puțin sărat, fără să curgă zerul din el... Într-un an, în 2002, coana Zitta a revenit la Suceava. Era într-o vineri, în toiul verii. Sâmbătă s-a dus să se coafeze. I se făcuse dor să
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1522_a_2820]
-
deținuți. Vă mai amintiți momentul eliberării? Am fost eliberat de la Tichilești În septembrie 1962. Ziua, pe la 9, a venit un coleg al meu de școală, unul Timur, că a avut o treabă la Brăila, și când l-am văzut cu geamantanul... A zis: „Băi, Ioane, am venit să te iau”... Și tocmai atunci a ars satul și i-am zis: „Lasă, mă, Timur, nu mai veni.”. Și am mers 15 kilometrii pe jos și de la Brăila am venit la Constanța. Se
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
Timișoara, dar avea ceva familie prietenă, și vroiau să tragă acolo, că credeau că n-o să se gândească să-i caute. Și-au plecat acolo. La vreo două săptămâni după aia, fratele meu s-a Întors singur, că lăsase ceva geamantane cu lucruri de-a lor la verii mei. Verii mei locuiau doi frați În aceeași casă, și unuia tocmai Îi murise soția. Și cum Îi la-nmormântare, vine lume multă, și lor le-a fost frică ca nu cumva copiii
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
fiind arestată din august, eram fără ciorapi, că nu m-am gândit unde o s-ajung... Bietul fratele meu avea haine la el, că fusese la băi la Borsec În concediu, și de-acolo l-o luat, și noroc c-ave’ geamantanul cu toate hainele... Săracu’, m-o văzut că-s numai cu pantofii goi și mi-o dat niște ciorapi de-a lui, care i-am ținut mult timp... Și noaptea la 12 ne-o luat la grefă, ne-o făcut
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
franceză din Râmnicu Vâlcea, Constantin Rădulescu, un preot din Vlădești, Andreescu, niște contabili din Brezoi și niște Învățători de prin județ. Am stat acolo vreo două zile... Mi s-a spus să trimit acasă o notă, ca să-mi trimită un geamantan cu lucruri, fiindcă voi rămâne arestat. Și am primit un pachet cu cămăși, schimburi etc. Peste câteva zile, cam pe la ora 10-11, am fost duși În gara Râmnicu Vâlcea și suiți Într-un vagon de marfă. Acesta a fost atașat
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]