495 matches
-
după 5 decembrie 1950, când au început bătăile în celulă, a fost ajutorul lui Titus Leonida, ulterior trecând și pe la camera 3-muncă silnică. Pe tot parcursul anului 1951 a fost folosit ca informator, la diverse camere, inclusiv după transferul la Gherla din luna august. Interesant este faptul că prin iulie 1950, când a primit ordin de la Țurcanu să strângă informații de la deținuții din camera 2-subsol, a acceptat doar în schimbul promisiunii că nu va fi trimis într-o cameră unde să fie
Piteşti: cronica unei sinucideri asistate by Alin Mureşan () [Corola-publishinghouse/Memoirs/617_a_1345]
-
invective, pentru a ne «bate joc de cei ce mai cred» în astfel de lucruri', motiv pentru care s-au compus scenetele triviale și cântecele batjocoritoare. Spre sfârșitul lui 1951, Neculai Popa l-a întâlnit pe Cornel Pop în Zarca Gherlei, deși nu îi cunoștea traseul în demascări. Bănuia după îmbrăcăminte că face parte dintre oamenii lui Țurcanu, dar îl descrie ca pe un om tăcut și care căuta mereu singurătatea. Observase că Popa nu mânca și, într-o zi, i-
Piteşti: cronica unei sinucideri asistate by Alin Mureşan () [Corola-publishinghouse/Memoirs/617_a_1345]
-
este completat și de absența din declarațiile sale din anchetă a referirilor la perioada Pitești. A participat totuși la 'școala de cadre' din camera 4-spital din primăvara lui 1950. Rolul important și l-a câștigat de-abia după sosirea în Gherla cu un lot din care mai făceau parte Vasile Pușcașu, Mihai Livinschi, Constantin Bogos, Andronache, Octavian Zbranca ori Negrilă. Popa spune că încă din tren a fost chemat de Pușcașu și Andronache: primul l-a însărcinat să le comunice celorlalți
Piteşti: cronica unei sinucideri asistate by Alin Mureşan () [Corola-publishinghouse/Memoirs/617_a_1345]
-
fost îndeplinit. Popa avea un puternic instinct de conservare, probabil unul dintre principalele motive pentru care a acceptat să treacă de partea agresorilor. Aristotel Popescu spune că Popa a fost consultat (uneori de Popescu însuși) și internat la infirmeria din Gherla în primăvara lui 1951. Pentru că bănuia că nu este sănătos, nemulțumit fiind de răspunsul lui Popescu că nu are boli organice, a cerut să fie controlat de doctorul Bărbosu. Internat în infirmerie în luna iulie 1951, a trecut, la cererea
Piteşti: cronica unei sinucideri asistate by Alin Mureşan () [Corola-publishinghouse/Memoirs/617_a_1345]
-
Andreescu, Constantin Păvăloaie și Dan Dumitrescu, dar, după mai puțin de o lună, a fost scos de Țurcanu în atelier, cu ordinul de a obține informații de la muncitori. S-a întors repede la infirmerie cu pleurezie și TBC. La Zarca Gherlei, s-a întâlnit cu N. Cojocaru, Constantin Oprișan, Ioniță Sârbu și Sergiu Mandinescu, care era atât de traumatizat de Pitești încât își dorea moartea și stătea ore întregi numai în cămașă în fața geamului deschis, în plină iarnă, refuzând să se
Piteşti: cronica unei sinucideri asistate by Alin Mureşan () [Corola-publishinghouse/Memoirs/617_a_1345]
-
nu îl trimită în temnița argeșeană. Grefierul l-a ajutat până în iunie 1951, când s-a scuzat că nu îi mai poate ține dosarul. A ajuns la Pitești într-o perioadă în care nu mai aveau loc torturi. Transferat la Gherla cu lotul din august 1951, a fost torturat la camera 99 începând cu luna septembrie. În urma bătăilor i-a plesnit o venă de la ceafă și urina sânge, dar a refuzat să lovească un coleg deținut, astfel că a fost bătut
Piteşti: cronica unei sinucideri asistate by Alin Mureşan () [Corola-publishinghouse/Memoirs/617_a_1345]
-
adaugă chiar că, dacă Steier și Gebac spun altfel, el va declara că aceștia doi depun mărturie mincinoasă! Afirmația însă este puternic contrazisă de fapte, Pușcașu fiind cel care a supravegheat uciderea lui Bogdanovici în luna aprilie. După transferul la Gherla din iunie 1950, a devenit unul dintre liderii mișcării, fiind cunoscut drept cel mai sadic dintre bătăuși. Având o condamnare mică, a fost eliberat pe parcursul anului 1951 și se pare că a căutat să colaboreze cu Securitatea și din libertate
Piteşti: cronica unei sinucideri asistate by Alin Mureşan () [Corola-publishinghouse/Memoirs/617_a_1345]
-
Aurel Suciu și Mihai Buracu. Bătăile au început pe 25 martie 1951 și au fost aplicate de un 'comitet' condus de Țurcanu, Constantin Juberian și Tudor Stănescu, care dădea lovituri la cap cu un bici ud. Rodas a plecat spre Gherla cu transferul din august 1951, dar și-a prevenit doi cunoscuți să nu vorbească cu nimeni despre activitatea lor din libertate, pentru că riscă să fie torturați. Unul dintre cei doi i-a transmis lui Eugen Măgirescu cele aflate de la Rodas
Piteşti: cronica unei sinucideri asistate by Alin Mureşan () [Corola-publishinghouse/Memoirs/617_a_1345]
-
liste cu cei propuși pentru izolare, nu s-a putut manifesta în totalitate din cauza opoziției puternice a majorității celor închiși la Târgșor, care îl mai puneau la punct când devenea prea agasant, uneori molestându-l fizic. A fost transferat la Gherla în decembrie 1950, când Târgșorul a fost desființat în calitate de centru pentru elevi, și a intrat foarte repede în legătură cu Alexandru Popa, căruia i-a spus că încercase o acțiune de 'reeducare'. A fost ușor convins de Popa să i se alăture
Piteşti: cronica unei sinucideri asistate by Alin Mureşan () [Corola-publishinghouse/Memoirs/617_a_1345]
-
la vârsta de 25 de ani. Cristian Paul Șerbănescu Născut în București în iunie 1922 sau 1923, a fost arestat pentru apartenență la o organizație regalistă și condamnat la 3 ani de închisoare pentru tipărire de manifeste, fiind încarcerat la Gherla din august 1949. La scurt timp după sosirea sa în închisoare, a fost acostat de Alexandru Matei, care i-a propus să devină informator, punându-l, în acest scop, ca ajutor de frizer la parter. După plecarea lui Matei (octombrie
Piteşti: cronica unei sinucideri asistate by Alin Mureşan () [Corola-publishinghouse/Memoirs/617_a_1345]
-
fost transferat la Ministerul de Interne, unde pretinde că a fost anchetat de Nicolschi în persoană, care l-a amenințat la ultima întâlnire: 'Teja, n-ai vrut să ne spui nouă, o să spui la ai tăi'. A fost transferat la Gherla în ianuarie 1951, unde a fost schingiuit și strangulat de Vasile Pușcașu. Deși Livinschi i-a avertizat să nu raporteze ce se petrece în cameră, la închidere, Teja a cerut raport la director, dar, în loc să fie scos la raport, a
Piteşti: cronica unei sinucideri asistate by Alin Mureşan () [Corola-publishinghouse/Memoirs/617_a_1345]
-
de Țurcanu la Gherla, care îl va obliga să o mănânce. Anchetat de Securitatea Galați aproape un an de zile, a fost condamnat pe 17 octombrie 1950 la 20 de ani de închisoare, ulterior reduși la 15. A ajuns la Gherla în vara lui 1951. După două săptămâni petrecute într-o cameră de izolare, a fost dus la camera 107, unde i s-a cerut să dea informații. A fost transferat apoi la camera 99 pe la începutul lui septembrie, găsindu-i
Piteşti: cronica unei sinucideri asistate by Alin Mureşan () [Corola-publishinghouse/Memoirs/617_a_1345]
-
pe Mărtinuș, Livinschi, Dan Diaca, iar dintre victime pe Voinea, Cornel Pop, Ieronim Comșa, fiind obligat să asiste la torturi timp de câteva săptămâni. A participat și la 'școala de cadre' din aprilie-mai 1950, întrucât avea să fie transferat la Gherla cu lotul din iunie 1950. S-a declarat zidar, scăpând astfel de bătăi, motiv pentru care a fost certat de Țurcanu. După încetarea acțiunii la Gherla, a fost mutat la Văcărești, unde a fost vecin de celulă cu DezmØri Zsombor
Piteşti: cronica unei sinucideri asistate by Alin Mureşan () [Corola-publishinghouse/Memoirs/617_a_1345]
-
1951. Activitatea sa a fost mult redusă în perioada de până la transferul la Gherla și nu putem decât presupune că a început să aibă unele dubii în privința utilității sale și a corectitudinii celor care l-au instruit. A plecat spre Gherla în august 1951 cu un ultim transport din Pitești și s-a adaptat situației găsite la fața locului mai degrabă de nevoie, întrucât Popa 'Țanu' controla tot ceea ce se întâmpla la etajul III al închisorii, unde aveau loc torturile. Asemenea
Piteşti: cronica unei sinucideri asistate by Alin Mureşan () [Corola-publishinghouse/Memoirs/617_a_1345]
-
lui nu mai îngrozea pe nimeni'. Pe de altă parte, alți deținuți afirmă că, la plecarea din Gherla, el se lăuda că se duce să fie eliberat și să primească gradul de colonel promis de către autorități. A fost ridicat din Gherla în decembrie 1951 și dus la Jilava, unde Ioan Cerbu l-a întâlnit resemnat în mai 1952. Acesta pretinde că Țurcanu a fost anchetat la Ministerul de Interne în primele luni ale lui 1952, însă documentele rămase sunt datate în
Piteşti: cronica unei sinucideri asistate by Alin Mureşan () [Corola-publishinghouse/Memoirs/617_a_1345]
-
Constantin Juberian. Bătăile și autodenunțurile au durat până în aprilie 1950. La mijlocul lunii a fost transferat la camera 3-lagăr și menționează că, pe 20 mai 1950, a declarat tot ce știa 'din frică, nu din convingere'. Voin a fost trimis la Gherla cu primul lot, în iunie 1950. Întrebat de ce a trecut de partea acțiunii, Voin a răspuns că îi era teamă de bătaie, întrucât a realizat că nu exista scăpare, și pentru că întrezărea posibilitatea eliberării din închisoare înainte de termen. A fost
Piteşti: cronica unei sinucideri asistate by Alin Mureşan () [Corola-publishinghouse/Memoirs/617_a_1345]
-
provocând bătăile. A petrecut jumătate de an în camera 2, în care era șef Titus Leonida, iar la începutul lui 1951 a fost pus de Țurcanu să fie agresorul lotului clujean Blaga-Chebeleu, după care a fost numit planton. Transferat la Gherla în august 1951, a lucrat în atelierul de tâmplărie o lună și jumătate, fiind internat apoi în infirmerie din cauza unui icter negru. Despre ancheta de la Râmnicu Sărat spune că a fost făcută sub presiuni morale și fizice. Declarațiile le-a
Piteşti: cronica unei sinucideri asistate by Alin Mureşan () [Corola-publishinghouse/Memoirs/617_a_1345]
-
a stat împreună cu Zbranca la camera 107, spune că au stat deseori de vorbă și că Zbranca nu a fost nici mai bun, nici mai rău decât alții, fiind probabil sacrificat din cauza poziției tatălui său în Legiune. Zbranca a părăsit Gherla la 31 mai 1953, aproape sigur cu destinația Râmnicu Sărat, pentru anchetă. A fost și el condamnat și executat în decembrie 1954. Capitolul IV Instantanee macabre Ingeniozitatea macabră a acțiunii de la Pitești și Gherla a produs elemente de tortură fizică
Piteşti: cronica unei sinucideri asistate by Alin Mureşan () [Corola-publishinghouse/Memoirs/617_a_1345]
-
cifra reală să depășească cu mult 60 de morți. Sunt cunoscute în Pitești morțile lui Cornel Niță, Alexandru Bogdanovici, Gheorghe Șerban, Gheorghe Vătășoiu, Eugen Gavrilescu, Ion Pintilie, Mihai Iosub, Chirică Balanișcu, Paul Limberea, Ion Turtureanu și Ion Grigoraș, iar la Gherla cele ale lui Ion Cristea, Vasile Dâmbu, Alexandru (Dumitru?) Radovan, Dumitru Vasile, Garofil Dimciu, Petre Popescu, Ion Dincă. La Târgu Ocna au mai murit cel puțin trei deținuți din cauza torturilor suportate în Pitești, iar lista este completată de Ion Simionescu
Piteşti: cronica unei sinucideri asistate by Alin Mureşan () [Corola-publishinghouse/Memoirs/617_a_1345]
-
vara lui 1949, Sucegan și Avădanei (ca și Augustin Șleam, la Târgu Ocna) au fost informați pe parcurs cu privire la rolul lor. Implicați cu sau fără voia lor au fost apoi directorii penitenciarelor, mai ales Alexandru Dumitrescu și Constantin Gheorghiu (la Gherla), primul participând activ la bătăi în decembrie 1949, precum și gardienii din acele secții de la Pitești și Gherla în care se tortura. Un exemplu care poate fi reprezentativ pentru membrii administrației este cel al lui Alexandru Dumitrescu, prins fără voia sa
Piteşti: cronica unei sinucideri asistate by Alin Mureşan () [Corola-publishinghouse/Memoirs/617_a_1345]
-
parcurs cu privire la rolul lor. Implicați cu sau fără voia lor au fost apoi directorii penitenciarelor, mai ales Alexandru Dumitrescu și Constantin Gheorghiu (la Gherla), primul participând activ la bătăi în decembrie 1949, precum și gardienii din acele secții de la Pitești și Gherla în care se tortura. Un exemplu care poate fi reprezentativ pentru membrii administrației este cel al lui Alexandru Dumitrescu, prins fără voia sa în vârtejul evenimentelor, conform mărturiei lui Nicolae Itul. Dumitrescu l-a prevenit pe Gheorghe Miulescu, care îi
Piteşti: cronica unei sinucideri asistate by Alin Mureşan () [Corola-publishinghouse/Memoirs/617_a_1345]
-
realizat în Cluj-Napoca, 15 iulie 2006. Ilea, Vasile (născut pe 29 octombrie 1930 în satul Lita, județul Cluj, condamnat la 1 și jumătate de închisoare într-un lot de elevi condus de Leon Abacioaie; a fost închis la Târgșor și Gherla), interviu realizat în Cluj-Napoca, 8 februarie 2006. Lucinescu, Dan, interviu realizat în București, 17 iulie 2007. Nagy, GØza, pr., interviu realizat în Târgu Mureș, 29 mai 2007. Nanu, Silvestru, interviu realizat în Târgu Mureș, 31 mai 2007. Otparlic, Eugen (născut
Piteşti: cronica unei sinucideri asistate by Alin Mureşan () [Corola-publishinghouse/Memoirs/617_a_1345]
-
pentru delicte politice, pentru acțiuni împotriva ordinei de drept, numeroși cetățeni între care amintescă pe Ioan Păvăluță, preotul din Lunca, Gheorghe Vraciu, învățător, directorul școlii din Lunca, Ion Corniță, învățător din Fruntești, Ciuchi Virgil, Eugen Pâțu, Puiu Dumitru (închisă la Gherla), Dumitru Ungureanu (Slobozia). Suferințele, închisorile și martiriul preotului Ioan Păvăluță sunt mai bine cunoscute, fiind cercetate și înscrise într-o carte dedicată celor care au suferit în temnițele comuniste. Preotul Păvăluță a suferit o primă condamnare prin Sentința din 18
Pe Valea Dunăvăţului : Lunca, sat al bejenarilor bucovineni by Ion Cernat () [Corola-publishinghouse/Administrative/91889_a_93195]
-
miniștri, miniștri, episcopi greco-catolici ș.a.m.d., în total 180 de persoane. Acolo au sfârșit personalități emblematice ale istoriei românești: Iuliu Maniu, C.I.C. Brătianu, Gheorghe Brătianu ș.a. închisoarea Aiud era destinată legionarilor; cea de la Galați era pentru foștii membri PNȚ; Gherla pentru intelectuali; Făgăraș, foști polițiști; Pitești, foști studenți; Târgșor, elevi; Mislea, femei; Târgu Ocna, închisoare-spital pentru bolnavii TBC; Jilava, închisoare de tranzit. Este unanim acceptat că închisoarea Pitești a devenit simbolul regimului inuman de care aveau parte deținuții din penitenciarele
[Corola-publishinghouse/Science/1865_a_3190]
-
o știință a detaliului demne de cel mai pasionat autor naturalist: descrierea călușului folosit de anchetatori, îmbibat cu saliva tuturor deținuților care trecuseră prin același supliciu, este un detaliu care poate impresiona chiar și pe cel mai insensibil lector al Gherlei. Este de la sine înțeles că poetica cruzimii exclude, de la bun început, tehnica literară savantă și figura de stil: limbajul narațiunii este unul direct, sacadat, în care tensiunea provocată de nerăbdarea „spunerii” a ceea ce nimeni nu îndrăznește să denunțe răbufnește parcă
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287312_a_288641]