912 matches
-
Ak Sarai avea loc o Întrunire. Pictorul traversă cu privirea mulțimea care se adunase să-l slăvească pe stăpânul lumilor, trimisul lui Alah În marea Împărăție a osmanilor. Brusc, observă o statură cunoscută, cu un chip necunoscut, ascuns sub eterna glugă peticită. Cerșetorul. Alexandru Îl observă atent, cu ochiul deprins să deslușească portrete sau trăsături interioare chiar și acolo unde nu părea a fi nimic deosebit. Dar, din nou, nu reuși. Ori, tocmai acesta era lucrul ciudat. Oricine Își dezvăluie, involuntar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
că ne vom vedea în Franța și vom bea vin roșu de Bordeaux împreună... chiar nu ne trecuse prin minte! Cel mult visam să avem un post bine plătit și stabil la Romtelecom sau la Sidex, combinatul siderurgic din Galați. Gluga cea roșie care acoperea capul călăului din Evul Mediu nu avea decupată decât o fantă pentru ochi, dar nu și una pentru gură, pentru că acesta era obligat doar să vadă, nu și să vorbească. 24 decembrie, seara Ajunul Crăciunului, singur
Fals jurnal de căpşunar by Mirel Bănică [Corola-publishinghouse/Memoirs/1440_a_2682]
-
vară, îmi lăsasem restant examenul de limba latină, cu gândul să învăț mai mult, să iau o notă mai mare, să îmi păstrez bursa. Și-n vreme ce părinții umblau la câmp, la cules porumbul, la tăiat și pus în glugi strujenii, la cărat și așezat fânul în stoguri plecând în țarină dis de dimineață și întorcându-se odată cu noaptea, frânți de oboseală eu mă căzneam cu latina ca Trăsnea cu gramatica, citind, notând, făcând scheme, traducând, repetând și, uneori, învățând
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1522_a_2820]
-
sudoare de pe obraz, că Timur Lenk, de-ndată ce se uita la un tablou, îl și cataloga "respins", iar gâdele îl apuca pe autor de plete ori de după ceafă și-l așeza pe buturugă, după ce-i arunca pe ochi o glugă neagră și numai ce ridica și lăsa securea plină de sânge. Și gata cu o viață de om. După ce-au trecut, bunăoară, și-au pierdut câțiva dintre artiștii celebri ai antichității Fidias, Myron, Scopas, Praxitelles, Lisip iată-l venind
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1522_a_2820]
-
nu facem norma, că snopii trebuie să fie puși pe jumătate. Și i-am Învățat și pe ceilalți cum să facă: tăiam un mănunchi de stuf, Îl Îndoiam În două, Îl băgam În mijloc și legam pe urmă. Și făceam gluga: „Vino să numeri!” Cui Îi convenea să vină să verifice? Totul era ca brigadierul să nu ne toarne. Am fost ulterior descoperiți, dar abia spre sfârșitul etapei de stuf. Cei care vroiau să facă norma, de frică, au Început să
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
Gata, s-a terminat cu recoltatul”. A urmat o altă etapă. Luam snopii de stuf și Îi căram pe distanțe lungi pe malul grindului, să vină cu vase, cu șlepuri și să-i Încarce. Ei, atunci au descoperit că erau glugi cu snopi măsluiți și nouă ne-au creat niște greutăți, că trebuia să-i dezlegăm și să-i legăm din nou... Era deja luna martie, o primăvară care Începea să se arate așa, câte puțin, zgârcită, dar se arăta. Era
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
toți din primărie la cules de porumb. Pe o vreme câinoasă, mai în căruță, mai pe jos, am ajuns în două ore la locul cu pricina, obosiți, uzi pe haine și la picioare. Era lapoviță. Cojocelul elegant de Orăștie, cu glugă, de care eram foarte mândră, s a udat în scurt timp, iar cizmele din piele, cu tocuri înalte au tras umezeală și s-au umplut de noroi. Ploaia s-a transformat puțin câte puțin în chiciură, iar știuleții erau uzi
BIETUL OM SUB VREMI by DORINA STOICA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/531_a_938]
-
Am pus mâncarea gătită în două genți și m-am acoperit cu o blană mare de oaie în spate și cu pături pe picioare. Eram îmbrăcată cu o salopetă pufoaică, din acelea care foloseau alpiniștii, o haină tot pufoaică, cu glugă și cizme îmblănite. Astfel echipată, am plecat la drum. Nu simțeam frigul. Eram decisă să înfrunt viscolul. La fel de bine îmbrăcat era și bunul nenea Turuianu. Cu mare greutate am ajuns la ieșirea din comună. Mai erau cinci km până la șoseaua
BIETUL OM SUB VREMI by DORINA STOICA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/531_a_938]
-
șir de oameni care se apropiau cu pași Înceți. De la ei venea acea cântare. Grupul părea alcătuit din supraviețuitorii unui naufragiu. În fruntea tuturor pășea un bărbat Înalt, Înveșmântat Într-o sutană austeră și Întunecată, cu capul bărbos afundat În glugă. Înainta sprijinindu-se Într-un baston lung, terminat În partea de sus printr-o cruce Înscrisă Într-un cerc. Înapoia lui, o mică oaste de bărbați și femei, Îmbrăcați cu toții ca și când călăuza lor i-ar fi adunat nemijlocit de la activitățile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1915_a_3240]
-
cap până În picioare cu tunica de stofă grosolană a pelerinilor În Țara Sfântă, strânsă pe talie cu o frânghie de cânepă sub care ținea o cruce groasă din lemn. I se putea vedea doar partea de figură lăsată descoperită de glugă, Împodobită cu o barbă moale și lungă, neagră ca pana corbului, care Îi cobora până la jumătatea pieptului. Mâinile Îi erau ascunse În mânecile largi. Era călugărul pe care Îl văzuse călăuzind neobișnuita ceată de pelerini, la poartă. Dante era sigur
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1915_a_3240]
-
aceeași pe care o văzuse la Porta del Prato. Dar acum, În picioare, În fața altarului, chipul călugărului nu mai avea nimic din expresia posedatului extenuat care Îi apăruse În lumina nelămurită a zorilor. Cu un gest dramatic, bărbatul Își aruncă gluga pe spate, descoperindu-și țeasta complet cheală, cu o frunte maiestuoasă. Parcă statuia de marmură a unui roman din vechime ieșise din pământ spre a păși din nou printre oameni. Nu avea nimic umil, se gândi Dante, observându-l cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1915_a_3240]
-
De câteva momente, noul venit se apucase să se Învârtă prin mijlocul mulțimii, agitând un săculeț În care aduna banii pe care mulți se zoreau să Îi ofere. Dante observă că se ținea departe de dânsul, cu capul adâncit În glugă, ca și când s-ar fi temut să Îi Întâlnească privirea. Poate pentru că pe chipul lui se putea citi, probabil, limpede perplexitatea, se gândi el. Între timp, ritul expunerii Fecioarei părea să se apropie de final. Relicva Își Închise Încet ochii, reașezându
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1915_a_3240]
-
profite de surpriză. Înșfăcând puternic țărușul de care se folosise ca să forțeze intrarea, sări afară, Înfigându-se În fața omului. - Stai pe loc și nu sufla, sau Îți crăp capul ca pe-o nucă! Necunoscutul tresări cu un geamăt. Își apucă gluga de după gât și și-o trase peste cap, În timp ce, cu mâna cealaltă, Încerca să Își ascundă fața. Dante sări asupra lui, descoperindu-l. În Întuneric, văzu pentru o clipă lucind figura călugărului Brandan, Înainte ca aceasta să Înceapă să se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1915_a_3240]
-
mână Îi apăsa țesătura peste gură. Încercă să sară În picioare, zbătându-se. Simțea În mod limpede masa unui trup În spatele lui și, din instinct, se smuci Într-o parte, Încercând să scape din strânsoare. O lamă sfâșie din spate gluga improvizată, alunecându-i pe umăr. Simți răceala oțelului trecându-i peste grumaz și o durere ascuțită urcând dinspre baza gâtului. Apoi atacatorul Își retrase arma ca să lovească din nou. Între timp, cu o smucitură puternică, izbutise să se elibereze; Își
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1915_a_3240]
-
arătă spre plăcile Învelite În fetru, poruncind să fie dispuse de-a curmezișul, lângă cadavru. Călugării de la Misericordia erau din ce În ce mai Înmărmuriți. Sub greutate, oiștea carului gemea periculos. - Parcă e de marmură! exclamă unul dintre cei doi, leoarcă de sudoare pe sub glugă, pe când celălalt, ajutat de Dante, urnea căruța. Dar ce-i Înăuntru? - Un vis, murmură priorul, ștergându-și fruntea și el. Un vis visat de un om mare. - Va trebui să Îl informăm pe căpitanul de la Misericordia de toate astea. - Mâine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1915_a_3240]
-
Încă mai tremura. În preajmă, bezna era Îmblânzită de strălucirea lunii. Dante indică direcția Baptisteriului. Cu o Îmbrâncitură, carul o porni pe urmele lui. La un colț de stradă, se opri dinaintea unui rond de cartier. La vederea oamenilor cu glugi, soldații se dădură grăbiți la o parte, făcându-și semnul crucii. Priorul trecu mai departe fără să catadicsească a le arunca o privire. Pentru o clipă, crezu că cei doi călugări aveau de gând să li se adreseze străjerilor și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1915_a_3240]
-
din umbră. Știam că Încăpățânarea dumitale te va aduce aici, mai devreme sau mai târziu. În stelele acestei nopți era indicată ora exactă a smintelii dumitale. Omul ședea pe unul dintre sarcofagele romane alipite de peretele Baptisteriului. Capul, Înfundat În gluga hainei de călătorie Își ascundea trăsăturile, Însă Dante Îl recunoscu de Îndată. Făcu câțiva pași spre el. - Sănătate dumitale, messer Marcello. Și eu știam că te voi Întâlni, Într-o bună zi. Sau poate că ar trebui să te chem
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1915_a_3240]
-
se fac ultimele lucrări la mozaicul cel mare de pe cupolă și o lasă deschisă ca să treacă meșterii și muncitorii. Din spatele lor, cei doi călugări asistaseră la această Înfruntare de la Început până la sfârșit, În tăcere, cu expresia lor perplexă ascunsă sub gluga trasă peste chip. Grupul se strecură pe lângă peretele lateral al Baptisteriului, intrând pe străduța Îngustă care Îl despărțea de construcțiile cele mai apropiate, Îngrămădite pe lângă forma lui perfectă ca niște cerșetori zdrențăroși. - Împingeți carul și apoi lăsați-ne. O să am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1915_a_3240]
-
Thea era terminată de fericire că progresa. Și eu la fel, în ceea ce o privea, și pentru o sumă întreagă de motive, printre care admirație, căci vedeam cum reușește să îmblânzească vulturul. Păsărilor care vânează trebuie să li se pună glugă pe cap; Thea își pregătise una deja, o acoperitoare cu un smoc, și cu șireturi pe care le trăgeai sau le slăbeai înainte să lași animalul să se ridice în aer și să își pândească prada. Dar înainte să i
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
Thea își pregătise una deja, o acoperitoare cu un smoc, și cu șireturi pe care le trăgeai sau le slăbeai înainte să lași animalul să se ridice în aer și să își pândească prada. Dar înainte să i se pună glugă vulturului, trebuia să fie complet sub control, și eu a trebuit să îl duc pe braț vreo patruzeci de ore, fără să dorm. Nu voia să se dea jos, iar Thea m-a ținut treaz. Asta s-a întâmplat în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
și puterea altuia; îți extinzi ființa lui în gânduri, unde el sălășluiește. Moartea, cu monumentele ei, face ca imaginea oamenilor importanți să fie astfel amintită. Așa că a trebuit să suport privirea lui Caligula. Și am făcut-o. S-a împotrivit glugii multă vreme. De câteva ori am încercat să i-o punem, și mi-a sfârtecat mîna rău, iar eu l-am înjurat cu sete; dar am continuat să-l port pe mână. Din când în când, Thea mă mai înlocuia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
teamă că o să o ia razna. L-am dus înapoi în cameră și i-am dat bucăți de carne ca să-l liniștesc. Apoi, în mijlocul nopții, sub lumina becului cu infraroșii din trusa fotografică a Theei, am mai încercat încă o dată gluga, și în sfârșit a acceptat-o. Am continuat să îl hrănim cu ea pe cap, și a fost calm. Ochii acoperiți îl făceau mult mai docil. Din acel moment a început să stea ori pe pumnul meu ori pe al
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
acceptat-o. Am continuat să îl hrănim cu ea pe cap, și a fost calm. Ochii acoperiți îl făceau mult mai docil. Din acel moment a început să stea ori pe pumnul meu ori pe al Theei și a primit gluga fără să mai dea cu ciocul. După această victorie și după ce l-am lăsat pe Caligula pe noptieră cu gluga cu smocuri pe cap, ne-am sărutat și am dansat, tropăind prin cameră. Thea s-a dus să se pregătească
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
mai docil. Din acel moment a început să stea ori pe pumnul meu ori pe al Theei și a primit gluga fără să mai dea cu ciocul. După această victorie și după ce l-am lăsat pe Caligula pe noptieră cu gluga cu smocuri pe cap, ne-am sărutat și am dansat, tropăind prin cameră. Thea s-a dus să se pregătească de culcare iar eu am adormit în pantaloni și am fost ca și mort vreo zece ore. Ea mi-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
fum de ocote, prăjeală, piatră, rahat și mălai, pui fiert, piper, câine, porc, măgar. Nimic nu mai era ca înainte; totul era straniu. În curtea hambarului, care s-a cutremurat de groază când l-am băgat înăuntru pe Caligula cu gluga pe cap; și în dormitor, unde aerul parfumat al muntelui rămuros se revărsa peste peretele alb și peste miasmele comunității, așa cum impulsul din largul oceanului zvârle la mal portocalele putrede și resturile de gunoaie; și așa cum o femeie indiană dă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]