1,846 matches
-
răspunse ea. Aproape terminaseră de mâncat, când intrară doi bărbați burtoși, de vârstă mijlocie, și se așezară la masa de alături. Sam stătea cu spatele la ei, dar Ruby, care stătea cu fața, observase că se opreau Întruna din vorbit și se holbau la ea. La Început crezu că e murdară de mâncare la gură, iar Sam e prea politicos ca să-i atragă atenția. Își șterse buzele cu șervețelul, dar privirile continuau. Pe urmă, grăsanii Începură să râdă. Ruby Își Încordă auzul. Îi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2001_a_3326]
-
neîncrezătoare. Am câștigat. Chiar am câștigat. Cred că-s vreo cincizeci de lire aici. Se trezi aruncându-se la gâtul lui și pupându-l pe obraz. Oamenii care jucau la aparate vecine Îi văzuseră câștigând și se Întorseseră să se holbeze. Pentru o clipă, Ruby crezu că o să aibă probleme când adolescenții În treninguri, care Încă erau pe-acolo, strigară: „Ne-au ciordit ăștia banii!“. Dar Își traseră glugile și o șterseră. —Vezi, râse Sam. Și mai râdeai de metoda Epstein
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2001_a_3326]
-
mulțumită să-i lase să-și vadă de treaba lor și răsfoia o copie veche din revista Hello!, care era lăsată pe tejghea. Ruby tocmai pusese tava jos când Își dădu seama că Hannah se oprise din răsfoit și se holba la o poză În special. Trebuie să fi trecut cinci secunde, și ea nu schița nici o mișcare. —Ești bine? spuse Ruby În sfârșit. Hannah tresări. — Da... Bine... De fapt, lasă ceaiul. Trebuie să plec. Spunând asta, se ridică, Îl luă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2001_a_3326]
-
vene. Hotărî că niște lapte cald ar putea s-o mai liniștească. După ce puse cana În cuptorul cu microunde, se duse la geantă și scoase din ea lista cu semnătura lui Sam. Sprijinită de blatul de la bucătărie, stătea și se holba la scrisul de mână. Cu vreun motiv sau altul, probabil că Jill l-a convins pe Sam, la fel și pe ceilalți doctori străini, să se semneze pe ultima coloană Înainte ca celelalte detalii să fie adăugate. Celelalte informații erau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2001_a_3326]
-
piept pe gură, s-ar fi prăvălit În țărână și ar mai fi bătut de câteva ori. Pe Ploconul din anul care urmase, Tușa povestise Întâmplarea așa: Străinul, călare pe bicicletă, se proptea cu pieptul de trunchiul salcâmului; ochii se holbau Îngroziți la inima ce țâșnise pe gură; de capătul subțire al barierei Închise atârnau doi copii; În spatele a toate, mare, cu ochii ferestrelor sparți și găuriți, cu streașina strâmbată de ploi și de soare, rânjea casa. În alt rând, pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
ne gândim că-l ajunseseră bătrânețile - se apropia de treizeci de ani - și el era tot șeful vânătorilor. Nu avea o Înfățișare prea plăcută: picioare scurte, mâini lungi, frunte Îngustă și teșită - la fel ca a ta, dobitocule care te holbezi la geam -, un nas lătăreț, lăbărțat pe un bot ieșit În afară și cu buzoaie groase. Nu mă Întrebați de unde știu toate astea: mi-ar lua ani Întregi să vă explic pe Îndelete. Numai să vă Înșir cărțile pe care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
unde am un pat ce ține la tăvăleală...” Petrecăreții, Însă, nu se puteau dezlipi de scaune. Încercau să le vâre fetelor palmele pe sub fuste, dar ele se fereau ca-n joacă și mâinile păroase cădeau obosite pe masă. Soldații se holbau la ferestre. Spre zori, șefii adormiseră care pe unde i se aplecase capul. Țiganii Își strânseră În liniște sculele și plecară tiptil. Cele două fete n-aveau cu ce ajunge la ora aia la ele În sat. Ieșiră să ia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
Dunăre a satului și se duce la școală. Înainte să ajungă, trece negreșit pe la poștă. El și dirigintele sunt prieteni vechi și e foarte firesc să mă ducă gândul că ăla Îi dă voie să-mi dezlipească plicurile. Ce te holbezi așa? N-ar fi nici prima și nu va fi nici ultima oară. Când eram copil, aveam un vecin, Mișu; tată-său era poștaș și bețiv. I se Întâmpla de multe ori să vină acasă cu tolba. Mișu, ca să se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
Cu mult Înainte să se ia la pumni cu profesoara Lizica, venea fierbând de la o clasă a șaptea și exploda În cancelarie după ce arunca pe masă catalogul. Tremura de furie și de neputință: „E o vacă acolo, domnule, care se holbează toată ora la mine. Nu mai pot să vorbesc, oameni buni, după ce mă Întâlnesc cu privirea ei tâmpită! Trebuie să Închid ochii sau să-i plimb pe fereastră și pereți. Când o Întreb de ce se zgâiește la mine, se ridică
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
lighioana de pe umerii nevestei - care le mâncase oile, caprele și porcii. El izbutise să Îmblânzească dihania care nu făcea nimic fără să-i poruncească, atât de tare o stăpânea cu vorba și cu mintea. Băieții, Însă, nu la șarpe de holbau; știau ei că pe Valea Puțului se afla un balaur față de care ăl de pe scenă părea o biată râmă. Lor li se opriseră noduri În gât la vederea unduirilor femeii. Când se Întorcea cu spatele, Își lipeau ochii de liniile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
pe la șapte și mă Întorceam aproape de miezul nopții cu vreun autobuz hărtănit care se retrăgea la garaj. Șoferii de pe acel traseu mă cunoșteau, opreau și mă lăsau să urc la ei În cabină unde, la Început, Îmi plăcea să mă holbez la luminițele colorate ale bordului. După ce plecam de la școală, mă opream Într-o piață vestită a orașului, stăteam cam trei sferturi de oră la coadă și-mi cumpăram covrigi calzi. După asta coboram pe bulevard, unde se Înșirau cinci săli
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
de schimb, i-a făcut țăndări pușca de trunchiul unui stejar, l-a lăsat să zacă, inconștient, În buruieni, a descărcat lemnele În curtea cui le comandase, și-a Încasat onorariul și a dispărut de la domiciliu; Icu Poștașu, În vreme ce se holba la avionul de stropit aterizat pe o miriște, a observat câteva nituri retezate În coada hărăbăii, bucurându-se apoi de recunoștința piloților care, după ce au remediat defecțiunea și contra unei damigene de zece litri de vin roșu, l-au plimbat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
scleră este expusă ceva mai mult (decât în 5B)... 5D) expunerea sclerei trebuie să fie sever mai mare decât în fața neutră ; 5E) pleoapa superioară este ridicată la maxim (atât cât poate per-soana să expună irisul), privirea este fixă, ochii sunt holbați. 6 a) trage pielea din zona ochilor spre tâmpla și obraji; b) ridică triunghiul infraorbital și obrajii; c) împinge pielea care înconjoară ochii spre orbită, putând îngustă apertura ochiului sau rida pielea de sub ochi... d) poate formă ridurile numite "labă
by Livia Durac [Corola-publishinghouse/Science/1054_a_2562]
-
fereastră în urma unei disperări, sau? (Brusc Cântăreața și Mecena se liniștesc și se uită lung și fix înainte) CÂNTĂREAȚA (cu liniște de mormânt): A fost crimă, o crimă dublă de la spate. MECENA: De la spate... împins de la spate. (din nou se holbează o pereche la cealaltă lung și cu un aer victorios. Apoi Cântăreața pășește încet spre Compozitor și Mecena către Pianistă) PIANISTA: Aha, am ajuns deja acolo. Înstrăinarea absolută, pricinuită de contrariu. COMPOZITORUL (ridică mâna încet): Adio! PIANISTA: - Adio. (Cu gest
by Werner Schwab [Corola-publishinghouse/Science/1078_a_2586]
-
oamenii aceia cu toții, veniți ca să consoleze familia, atât doar că fumau și mă serveau și pe mine, cel de pe catafalc, cu bomboane, și că trăgeam și eu dintr-o pipă bună... În geamul vitrinelor își turteau nasurile palide și-și holbau ochii o mulțime imensă de gură cască.... privind cu toții în sală la bolnav și șoptind între ei tot felul de presupuneri și informații despre boala, vârsta și gravitatea cazului meu39. În același roman, avem și intenția mărturisită de Blecher lui
[Corola-publishinghouse/Science/1448_a_2746]
-
de data aceasta de a primi în Sicilia un marinar norvegian foarte bolnav. Pietro Milio (don Paranza), care are rol de viceconsul al Suediei și al Norvegiei, își oferă casa unui "biet bolnav aproape scheletic care, plin de teamă, își holba ochii săi enormi, de un azur, atât de limpede încât i-ai fi crezut de sticlă pe chipul său livid și slab cu barbă mult crescută" și care fusese adus pe o targă. Acest "pește de un fel nou"481
[Corola-publishinghouse/Science/84946_a_85731]
-
fel de știre? strigă cu năduf munteanca. -Eu de unde pot ști? Eu nu sunt vinovat cu nimica, zise neamțul ridicîndu-și în laturi palmele. Eu cred așa că, dacă nu i s-a întîmplat ceva neplăcut, se întoarce el singur acasă. Vitoria holbă ochii răi”. Munteanca încă se mai cumpănea între frica de moarte și gelozia feminină, între a „i se fi întîmplat ceva neplăcut” și între „s-o întoarce el singur acasă”. Ultima sintagmă, cu aluzie la crailîcurile lui Nechifor, o făcea
Mioriţa : un dosar mitologic by Petru URSACHE () [Corola-publishinghouse/Science/101018_a_102310]
-
trecând peste granița istorică, au intrat tocmai în noaptea aceea în Rander. Unde pe cine au găsit? Pe Sâlkin! Cum tocmai în noaptea aceea, Lidia Mihailovna era cu soțul, Grigori Ivanovici ședea pe o bancă în parcul comunal și se holba la lună. Așadar, Grigori Ivanovici Sâlkin nu dormea. Și cine nu doarme? "Dușmanul nu doarme!" o știe și un copil mic. Așa că l-au închis în magazia cantinei. Unde era frig și destule alimente. Câte în cămara notarului Plașkin. Dimineața
[Corola-publishinghouse/Science/1517_a_2815]
-
Pe vlăjganul de Rică nu reușise să-l respingă și, cu toate astea, el se oprise de bunăvoie, când nimic nu-i mai stătea în cale, pentru a o privi scăldată în umilința extremă a neputinței. Rânjea fasolea și se holba la ea cu ochii lui verzi-gălbui, de parcă i-ar fi zis: "ei, acum să te vad!" Nu era chiar mare la trup, dar avea... așa, ca statuile din parcurile publice... ceva de jur-împrejur... cum îi zice?... de ocupă mult loc
[Corola-publishinghouse/Science/84994_a_85779]
-
perfect normal ca omul să se înșele în privința semenilor. Ce mai tumbă ar fi făcut lumea obișnuințelor la auzul unui ușor agasat "noi n-avem nevoie de nimic" din partea lor! Ah, să-i fi văzut atunci pe domnii cei spilcuiți holbându-se și fâstâcindu-se, trăgând zadarnic în piept aerul sterp în căutarea unei replici salvatoare, în vreme ce, îngăduitoare și fără ranchiună, gazdele le-ar fi umplut din nou paharele! Cineva mai nerăbdător de prin vecini deschise larg ușa cortului și, oprit
[Corola-publishinghouse/Science/84994_a_85779]
-
s-a întâlnit cu un val de femei și bărbați grăbiți să ajungă acasă de la muncă. O femeie cu trăsături ascuțite, între două vârste, i-a văzut brusc pe cei doisprezece oameni. S-a oprit din drum și s-a holbat la ei timp de un minut. Apoi și-a aruncat punga de cumpărături, a fugit pe stradă în fața unui camion cu combustie pe lemn și s-a aruncat cu un strigăt convulsiv asupra celui de-al treilea prizonier. Prizonierii și
[Corola-publishinghouse/Science/2126_a_3451]
-
la un moment dat, am depășit problema. I: Nu a existat o diferență foarte mare între nivelul tău din școala primară și liceul acesta? S: Nu, îți spun - în primul an doar. Unii deschideau ușa la clasa noastră și se holbau la noi, voiau să vadă cine erau cei care făceau parte dintr-o clasă specială. Nu ascund lucrurile astea. E-adevărat, nu e un secret. Dar nu după mult timp stăteam împreună în pauze, iar unii dintre noi chiar și-
[Corola-publishinghouse/Science/1883_a_3208]
-
a primit-o în cadrul programului de reabilitare. A fi special poate deveni un motiv de jenă - nu pentru ea, zice Sara, ci pentru alți elevi din „clasa experimentală” - ca atunci când descrie felul în care unii elevi din clasele normale „se holbau la noi... de parcă am fi fost maimuțe de la grădina zoologică”. Oricum, în cazul Sarei, sentimentul propriei valori este atât de puternic, încât acest episod rămâne izolat într-o poveste de viață care accentuează calitatea ei de a fi unică, specială
[Corola-publishinghouse/Science/1883_a_3208]
-
trei premii Oscar, nu și-a putut imagina În 1946 că televiziunea va câștiga popularitate. El a prezis că televizorul nu va fi bine-primit pe piață mai mult de șase luni și că “Oamenii se vor plictisi curând să se holbeze la o cutie În fiecare noapte.” În 1939 New York Times a publicat un articol care spunea că „Problema televizorului este că oamenii trebuie să-și lipească ochii de un ecran, iar americanul de rând n-are timp de așa ceva”. Dar
Medicina si psihologie cuantica by Valentin AMBĂRUŞ, Mariana FLORIA, () [Corola-publishinghouse/Science/1642_a_2904]
-
necontrolate, interne sau externe. Ele stau la capătul fizic și material al altor două importante procese (verbale sau mentale), deci pot fi considerate exemple ale acestora, reprezentate mai degrabă într-o lumină materialistă: a se uita, a privi, a se holba, a asculta, a respira, a tuși, a se strîmba, a se încrunta, a zîmbi, a visa, a țipa, a se îneca, a clipi și a plînge. Din punct de vedere gramatical și sintactic, ele se află la mijlocul drumului dintre
Naraţiunea Introducere lingvistică by Michael Toolan () [Corola-publishinghouse/Science/91885_a_92305]