1,188 matches
-
ficțiune, oferindu-și luxul libertății interioare, al lucidității, scriind pentru sertar și trimițând în eter "scrisori către bunul Dumnezeu". Citind aceste scrisori, avem totodată impresia că, asemeni personajelor din jurnal, cu care se întreține diaristul, destinatarii epistolelor se transformă cu toții, imperceptibil, în "ficțiuni ale singurătății", parteneri de dialog imaginar, dând autorului exilat la Craiova-Isarlâk șansa supraviețuirii, prin cuvânt, în literatură. Cred că Ion D. Sîrbu nu a ratat șansa aceasta. Bibliografie Opera lui Ion D. Sîrbu (selectiv) Sîrbu Ion D., Jurnalul
[Corola-publishinghouse/Science/84944_a_85729]
-
metru 83 mulțumesc astfel generoasei gazde a cărei „cămară“ tocmai o vizitez, pentru șoricelul acestor trei minute. Mă Întreb Însă de ce a invitat la microfon o pisică? Poate pentru că e curioasă, atentă la tot ce e În jur, pentru că pășește imperceptibil pe pământ, pentru că știe să transforme o tortură chinezească Într’un mătăsos tors. Mă refer desigur la sfârâit, nu la genul plastic omonim care, mărturisesc, nu mă lasă nici pe mine rece... mai ales de e și cald... Poate pentru că
Gânduri în undă by Cristinel Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1186_a_2365]
-
un „pispis“... Sau, chiar de e vorba de mine, poate că eu, Moti, nu vreau să spui tuturor bruma din ce-ai aflat despre mine. Cu bună intenție desigur, căci mi-am câștigat locul În inima ta picurând, constant și imperceptibil, mici Întâmplări... - Am să meditez la asta, Moti, dar vorbele tale - chiar alcătuite doar din cele patru sunete ale unui miau - Îmi trezesc acum alte gânduri. Poate așa procedăm noi, oamenii, și cu alții, și am În vedere nu doar
Gânduri în undă by Cristinel Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1186_a_2365]
-
preferat postura unui evadat hăituit de poteră. Culmea e că ne hăituim singuri. Am evadat de sub controlul Naturii, iar asta Înseamnă și de sub controlul numărului nostru, iar asta În situația În care tot atâta Soare coboară pe Pământ, ba chiar - imperceptibil - tot mai puțin. - Aha! Mie Natura Îmi reglează numărul după câtă energie se află În ecosistem. Voi, cum spune bunul tău prieten și tiz cu omorâtorul de balauri 143 143 Gheorghe Hurmuzache - dușman al faunei, deci poluator - „pisici de petrol
Gânduri în undă by Cristinel Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1186_a_2365]
-
indiferent care idee. Radicalismului Îi urmează firesc, atunci când nu dobândește echilibrarea, problema persistând, fanatismul. Parcurgerea acestui drum, care până acum nu Înseamnă decât atitudine, se materializează: Pacea, materializarea echilibrului, degenerează În război. Intervenția radicalismului devine gherilă, iar pasul următor, aproape imperceptibil, materializează fanatismul În terorism. În Natură orice acțiune se face cu maxima economie de mijloace. Parcurgerea acestui drum nu face nici ea excepție. Mijloacele puse În joc devin tot mai reduse, implicit tot mai obscure, incontrolabile, dar și tot mai
Gânduri în undă by Cristinel Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1186_a_2365]
-
urmare, "paorii" o cheamă cu încredere la muncă. Mama e obosită, doarme pentru a-și reface stocul de energie. Mâine va avea din nou o zi grea, epuizantă. Dar acum, dacă te uitai cu atenție la fața mamei, vedeai o imperceptibilă stare de mulțumire, de satisfacție. Da, mama era într-adevăr obosită, dar era mulțumită și bucuroasă că seara se întorcea la cuibul ei sărăcăcios, cu sacoșa cu pâine și mâncare pentru copilași. Da. Era bucuroasă. Copiii erau sănătoși, cuminți și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1481_a_2779]
-
înalți, viețuiau peste tot în bună înțelegere. Calul a târât cu anevoie căruța pe o alee hârtopită, lângă o margine a gardului cârpocit cu sârmă ghimpată, unde așteptau nepăsători groparii, tolăniți pe lutul galben. Babica, săltată din căruță și balansată imperceptibil pe frânghiile întinse, a fost depusă cu grijă pe pământul rece al gropii. Văzuse și ea multe înmormântări la viața ei și sperase, ca noi toți, de altfel, să ajungă aici cât mai târziu. Acum, preotul își modula ultima litanie
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1481_a_2779]
-
care numai franțuzească nu e. Noile edificii coexistă cu construcții tradiționale, unele de tip aproape rural, chiar În plin centru (case fără etaj, cu grădină), pentru a nu mai vorbi de cartierele mărginașe, de „mahalale“, care prelungesc orașul, pierzându-se imperceptibil În Împrejurimile lui rurale. Sunt și străzi, precum bine cunoscuta stradă comercială Lipscani (de la Lipsca, vechiul nume românesc al Leipzigului, de unde veneau negustorii cu mărfuri), care păstrează un aspect oriental tipic. Nici lumea nu era chiar pariziană. Ce aveau cu
România ţară de frontieră a Europei - ediţia a IV-a by Lucian Boia () [Corola-publishinghouse/Memoirs/587_a_1291]
-
să tindă către perfecțiune, spre artă) și așa numita comunicare nonverbală, aptitudine de mare finețe, complexitate și utilitate. Despre persoanele care viețuiesc împreună sau care conlucrează vreme îndelungată se spune că se înțeleg din priviri. Afirmația vizează acele modificări, aparent imperceptibile ale feței și ale părților ei, gesturile membrelor sau mișcările corpului în ansamblu care, în diverse împrejurări și pentru unele persoane, au multiple conotații. Mihail Sadoveanu evocă cu măiestrie această însușire a personalității învățătorului său: ...Uite, și acum mi se
CHEMAREA AMINTIRILOR by Vasile Fetescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/504_a_769]
-
apare un alt cîine, În cătunul de la Mar Verde: „Félix l-a mîngîiat pe cap, iar cîinele l-a privit. Félix s-a uitat la el, apoi a schimbat cu mine o privire vinovată. Brusc, toată lumea a tăcut. O tulburare imperceptibilă ne-a cuprins pe toți, căci privirea umilă, deși poznașă a cîinelui părea să aibă În ea o umbră de reproș. Se găsea acolo, printre noi, cățelul ucis care ne privea prin ochii alui cîine.“ Era Comeback, care se Întorsese
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1962_a_3287]
-
Eu - lucrul-din-mine“ (I - it-in-me) se deschide și se Închide fără oprire, fără să devină vreodată prea strîns, făcînd loc unui stil care preferă să rămînă ascuns vederii. Pusă În pagină, proza sa face lumină, dar nu se hrănește din strălucirea imperceptibilă a narațiunii. Cursul ei e undeva Între descrierea senzațiilor (În Episoade, „hotărît, ucigașul lăsa În urmă o dîră de colibe arse, de tristețe aspră...“) și relatări narative În care el se caută pe sine (În Jurnal: „Omul, măsura tuturor lucrurilor
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1962_a_3287]
-
Încă o zi din călătoria noastră care a descurs cam În aceeași manieră ca celelalte și, În sfîrșit: CUZCO! EL OMBLIGO Buricul Pămîntului Cuvîntul care descrie cel mai bine orașul Cuzco este „evocator“. Pe străzile sale stă așezat un praf imperceptibil, dintr-o altă epocă, ce se ridică precum sedimentele răscolite de pe fundul unui lac, atunci cînd Îl atingi. Există Însă două sau trei Cuzco diferite sau, mai bine zis, sînt două sau trei feluri În care poți descoperi orașul. Atunci
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1962_a_3287]
-
plin de năduf. Trebuia să ne fi pus ciocanele pe el și-l dădeam afară una-două. Bucățele-bucățele! Motorul nu ieșea, dar În schimb se săltase botul camionului și toată partea din față de pe borduri și bulumacul dintre crăci se curba imperceptibil. — Mai lasă-l jos nițel, Relule, că-i demolăm caisu’ lu’ moș Victor. Îl las de tot, că nu l-ai desfăcut din toate șuruburile. Pune dracului mâna pe cheia aia, nu-l vezi că-i prins Încă? Dar el
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2023_a_3348]
-
da’ numaidecât e gata și masa. Pe cimentul podelei era risipită sfărâmătura de pământ bătătorită pe alocuri cu tălpile. Până la glezne i se cunoșteau urmele semnalelor fiului ei, contrastând cu albeața strălucitoare a gambelor și pulpelor ce păreau să tresară imperceptibil. Se Învârtea ca un animal Într-un țarc cu pământ bătătorit pe jos, pe lângă cratița cu fiertură și tigaia cu rântaș pe aragaz, și mai era loc În țarc pentru o masă mică de brad nevopsită, aidoma celei pe care
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2023_a_3348]
-
de Timișoara, cu pâinea sub canadiana lui Hansi. M-am așezat pe o bancă din capul peronului să mănânc. Pe măsură ce-mi oblojeam rana din stomac, ochjii mi se redeschideau și-mi reaminteam. Dintotdeauna m-au fascinat chipurile oamenilor. Imperceptibila lor transformare de la o secundă la alta și curgerea ireversibilă prin vârste mi-au propus În răstimpuri erecții dureroase ale văzului și minții. Treptat am ajuns să percep aceste priveliști ca pe niște ispite conținându-și pedepsele În ele Însele
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2023_a_3348]
-
trăiască În Întuneric și penumbră care sunt. Mă năclăisem tot de transpirație opărită și eram plin de nisip. Să mă spăl și să mă răcoresc barem și pe urmă oi mai vedea. Am intrat Într-o mare calmă, legănându-se imperceptibil spre cerul de un albastru incandescent. Înotam și mă scufundam și vedeam sub mine nisipul de pe fund presărat cu stânci, traversat de pale de lumină difuză În timp ce Înaintam În larg și-mi aduceam din ce În ce mai repede aminte de tot ce uitasem
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2023_a_3348]
-
unde trei cucoane în halate albe trăgeau cu poftă din țigările ajunse aproape de filtrul roșu îmbâcsit de ruj. Nu erau nici urâte și nici frumoase femeile, nu îmi mai amintesc bine acele corpuri diforme ori informe, multiforme, care sporovăiau ceva imperceptibil auzului meu, bruiat de urletul vântului de afară. Vântul suflă cu putere, cerul continuă să plângă la vederea morbidului peisaj. În fața ușii ,,din stânga'' exagerat de înaltă, un tip solid, la prima vedere simpatic, fuma și el dintr-un Kent, admirând
FOAIE DE OBSERVAŢIE -jurnalul unei conştiinţe- by VIRGIL ANDRONESCU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/274_a_499]
-
va obseda toată viața și care va fi „leagănul morții lor”, o luntre a lui Charon. Funcția mașinii În roman e una arhetipală și, de câte ori imaginea ei apare „ se Întâmplă o rupere de nivel și destinele se decid sau devin imperceptibile” (). Alegerea unei mașini (exponent prin excelență a lumii moderne) ca motiv arhetipal trimite la teoria camuflării sacrului În profan. Dacă la Început amintirea Ilenei și a sărutului ei, dragostea pentru Ileana, Îl ajută pe Ștefan să se mențină În afara timpului
FORMELE FUNDAMENTALE ALE SACRULUI ÎN OPERA LUI MIRCEA ELIADE by GHEOCA MARIOARA () [Corola-publishinghouse/Science/1287_a_2109]
-
sau un obiect cu neputință de precizat ... )” (/33), menite să marcheze nesiguranța și ambiguitatea lucrurilor și trecerea cu ușurință de la o formă la alta. Sugestia mai profundă, formulată clar În finalul nuvelei, este că de la viață la moarte trecerea este imperceptibilă și că, În fapt, omul trăiește concomitent sau succesiv În două universuri. Din amândouă i se fac ,,semne”, În amândouă este supus la ,,probe” fără să știe. Uneori visul, care este o mitologie camuflată, alteori plăcere (experiențele lui Gavrilescu În
FORMELE FUNDAMENTALE ALE SACRULUI ÎN OPERA LUI MIRCEA ELIADE by GHEOCA MARIOARA () [Corola-publishinghouse/Science/1287_a_2109]
-
Toate razele lumii într-un grăunte uimit , În el îs toate, dânsul e 'n toate ce-a gândit." (Povestea magului călător în stele) Nu altfel citește Gerard de Nerval interiorul bulgărului de lut cu "sâmburele" lumii: "Adonai așeză o scânteie imperceptibilă în centrul mulajului de pământ din care, se gândise el, îl va face pe om, iar această fărâmă a fost de ajuns pentru a încălzi steiul, pentru-al însufleți și a-l face să gândească, dar, acolo sus, acest suflet
[Corola-publishinghouse/Science/1516_a_2814]
-
Precum vedeți, dacă punem mâna pe acest șurub, vedem că se învârtește, se învârtește, se învârtește... Dar, cu toate că conul Alecu făcea sforțări desperate ca să-l sucească, șuru bul nu se mișca deloc. Și atunci conchise: — ...se învârtește într-un mod imperceptibil! Cu o vorbă de spirit conul Alecu a scăpat de rușine. La franceză un foarte cult și distins profesor, Antonin Roques, căruia însă elevii îi făceau tot felul de zile amare fiindcă era străin. în bucurești 55 11. Alexandru Borănescu
Bucureştii de altădată Volumul I 1871-1877 by Constantin Bacalbaşa () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1327_a_2710]
-
nu există „un cuib de intrigi și de minciuni politice” mai primejdios decât reprezentanța diplomatică italiană la București. Analiza acestor date a conchis că inițiativele arbitrare ale monarhului în politica internă și externă a țării ascund „primejdii mari și, deocamdată, imperceptibile”, iar contactele cu U.R.S.S. și Turcia nu vor aduce nici un folos României, ci dimpotrivă, vor fi „fatale” atât pentru stat, cât și pentru dinastie. O „sursă serioasă” a Corpului Detectivilor a oferit noi imagini percepute în rândul cercurilor diplomatice
Istoria serviciilor de informaţii-contrainformaţii româneşti în perioada 1919-1945 by Alin SPÂNU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101011_a_102303]
-
foarte frecvent în proza narativă. De exemplu, în acest fragment din Parfumul lui Süskind: T28 Tocmai se gîndea să părăsească plictisitoarea serbare, pentru a se întoarce pe lîngă Galeria Luvrului spre casă, cînd vîntul îi aduse ceva: ceva minuscul, aproape imperceptibil, o fărîmă infimă, un atom de miros, ba chiar și mai puțin, mai degrabă presimțirea unui parfum decît un parfum adevărat, și totuși, în același timp, presimțirea sigură că era ceva nemaimirosit. Se apropie din nou de zid, închise ochii
by JEANMICHEL ADAM [Corola-publishinghouse/Science/981_a_2489]
-
regele Gomorei. În al doilea rând, autorul nostru îi caracterizează pe falșii profeți de la curtea regelui Achaab ca „profeți ai lui Baal”, aluzie intenționată la figura lui Ilie (3Rg. 18,22), un alt profet incomod. Prin aceste retușuri fine, aproape imperceptibile, el reușește să întemeieze o veritabilă tradiție a profeților persecutați - invocată și de arhidiaconul Ștefan în momentul martiriului său, relatat de Faptele Apostolilor -, o tradiție alcătuită de Ilie, Isaia și Miheia, și de care se prevalează, nu fără mândrie, comunitatea
[Corola-publishinghouse/Science/2074_a_3399]
-
dovadă de originalitate, dar falsifică sensul textului de la 2Tes., care spune: „Și acum știți ce‑l oprește, ca să nu se arate decât la vremea lui” (v. 6). Apostolul vorbește de omul nelegiuirii, Theodoret, de idolatrie, schimbând printr‑o distorsiune aproape imperceptibilă semnificația fragmentului. 3. În fine, al treilea loc în care episcopul Cyrului vorbește despre Anticrist nu este un comentariu, ci un text polemic și dogmatic în același timp. Este vorba despre Haereticarum fabularum compendium, un tratat impresionant, pe care îl
[Corola-publishinghouse/Science/2074_a_3399]