1,083 matches
-
mărturisește într-un loc: „Dacă n-aș crede în autenticitatea obsesiilor mele, m-aș socoti cel mai mare impostor din câți au fost vreodată” (II, 236). Peste două pagini, o afirmație asemănătoare: „Fără conștiința nefericrii, aș fi cel mai mare impostor din câți există”, pentru ca, imediat, într-o paranteză să expliciteze: „Impostura se manifestă acolo unde excesul de luciditate nu e însoțit de conștiința nefericirii” (II, 238). Or, în aceste notații pentru sine (ce altceva sunt, chit că nu le-a
[Corola-publishinghouse/Science/1920_a_3245]
-
nu e însoțit de conștiința nefericirii” (II, 238). Or, în aceste notații pentru sine (ce altceva sunt, chit că nu le-a dat foc, Caietele?), Cioran aduce în apărarea sa luciditatea și conștiința nefericirii. Ba chiar, conștiința acestei imposturi: „Un impostor conștient că-i impostor e negreșit mai înaintat în cunoaștere decât un om serios, plin de merite și dintr-o bucată” (III, 325). E aceasta felul lui Cioran de a-și asuma identitatea precară și precaritatea lumii. Și dacă am
[Corola-publishinghouse/Science/1920_a_3245]
-
conștiința nefericirii” (II, 238). Or, în aceste notații pentru sine (ce altceva sunt, chit că nu le-a dat foc, Caietele?), Cioran aduce în apărarea sa luciditatea și conștiința nefericirii. Ba chiar, conștiința acestei imposturi: „Un impostor conștient că-i impostor e negreșit mai înaintat în cunoaștere decât un om serios, plin de merite și dintr-o bucată” (III, 325). E aceasta felul lui Cioran de a-și asuma identitatea precară și precaritatea lumii. Și dacă am numi jocul, poltroneria, cabotinismul
[Corola-publishinghouse/Science/1920_a_3245]
-
urmărit și pe el o astfel de teamă? Să-l fi ajutat și pe el Ă nu în scris, ci în viața cotidiană Ă momentele de ipocrizie? Acesta să fie sensul „ipocriziei” cioraniene? Al imposturii? „Nu sunt chiar atât de impostor”, îi spune cuiva care îi reproșează că mai ține la părerile celorlalți. Și continuă: „Voiam să spun că scepticismul meu nu e total, că mai cred în demnitate, că mai am prejudecăți, că încă prețuiesc un lucru ca respectul de
[Corola-publishinghouse/Science/1920_a_3245]
-
ș...ț, fac figură de trădători” (III, 255). Cu câteva excepții, Cioran trăiește revendicându-se de la mitul bunului sălbatic și al paradisului originar din care va fi căzut. E un demon căzut, care șchioapătă; histrionic, ștrengar uneori, ipocrit din fatalitate, impostor prin damnare, probabil că suferea de strabism. Dacă nu șchiopăta, dacă nu suferea de strabism, atunci va fi fost la mijloc numai o greșeală a naturii. Numai că, în legătură cu ipostazierile acestea ale adevărului în originar, Cioran are o revelație, sinonimă
[Corola-publishinghouse/Science/1920_a_3245]
-
disprețuiești propria moarte” (I, 311). Dar, în timp ce-și disprețuiește propria moarte, Cioran se disprețuiește adesea pe sine. În paranteză fie zis, nu mai are nici o importanță faptul că uneori găsește chiar în „poltronerie” o soluție. Să ne amintim: „impostor e orice om care, din exces de luciditate sau din alt motiv, nu e în stare să se identifice cu ceva” (II, 222-223). Or, el preferă să rămână un „melc”, chiar dacă „prefăcut” (II, 232) și, de n-ar fi un
[Corola-publishinghouse/Science/1920_a_3245]
-
Noi, ceilalți, care avem aerul că am reușit, noi am ratat-o pe a noastră, și este purul adevăr că, în raport cu el, suntem niște decăzuți” (II, 161). În comparație cu oricine, mai ales cu cei care au suferit, Cioran se consideră un impostor. Tânjește către suferința și eșecul lor căci, în miezul lumii trăind, se vede neputincios, neîmplinit, abia aici locuind marginea sau chiar abisul. Tinde să creadă că, în alte locuri, ar fi avut el însuși șansa acestei împliniri prin eșec. Căci
[Corola-publishinghouse/Science/1920_a_3245]
-
familia, Eleazar este un revoluționar mistic și anarhic care ar vrea să-i pedepsească pe cei necredincioși, Emilian scrie un roman bazat pe autenticitate și participă la mișcarea revoluționară alături de comuniști, Jean Ciutariu este un tânăr compozitor, dar și un ,,impostor sentimental”, Lazarovici scrie și el un roman și împărtășește aceleași vederi de stânga, Vlădescu este mereu dezamăgit de ceea ce îl înconjoară. Fiecare personaj este foarte vag creionat, în linii caracterologice șterse. Replicile sunt menite să susțină idei și nu pe
Mircea Eliade : arta romanului : monografie by Anamaria Ghiban () [Corola-publishinghouse/Science/1263_a_1954]
-
erou tragic într-un roman erotic în care se amestecă istoricul și metafizicul”. Celălalt fir epic mai redus ca dimensiune și ca importanță, înfățișează aventurile și aspirațiile unui personaj opus lui Ștefan Viziru: Spiridon Vădastra, ,,tipul clasic al mitomanului dâmbovițean, impostor și vorbăreț”. Între aceste două planuri se naște un larg spațiu epic, plin de evenimente și de prezentări ale unor destine care creează un fundal propice dezvoltării temelor majore pe care Eliade își propune să le trateze pe parcursul celor peste
Mircea Eliade : arta romanului : monografie by Anamaria Ghiban () [Corola-publishinghouse/Science/1263_a_1954]
-
Rebreanu, La Révolte, pref. Ov. S. Crohmălniceanu, București, 1957; Jean Anouilh, Ciocârlia, București, 1958; Louis Aragon, Poeme, pref. trad., București, 1958; Honoré de Balzac, Iluzii pierdute, pref. trad., București, 1959; Constantin Prisnea, Bacchus en Roumanie, București, 1962; Paul Vialar, Vremea impostorilor, pref. trad., București, 1964; Teatru francez contemporan, București, 1964 (în colaborare); Beaumarchais, Bărbierul din Sevilla. Nunta lui Figaro, pref. Mihai Murgu, București, 1967 (în colaborare cu Anda Boldur). Repere bibliografice: Corneliu Nistor, „Valori franceze”, O, 1968, 9; George Pruteanu, „Valori
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287822_a_289151]
-
Kaplan (1989: 9-11, 235) rezumă simptomatologia în cazul Chatterton, conchizînd că printre factorii care au favorizat falsul, dar și suicidul, se numără și absența tatălui: Thomas Chatterton, deși într-adevăr a suferit de o perversiune caracterială, nu a fost un impostor pur-sînge. El a fost un tînăr care s-a luptat să găsească o cale către o viață adultă morală și o identitate de gen în ciuda absenței unui tată ca atare în viața sa. Pentru că a fost talentat artistic - ca poet
[Corola-publishinghouse/Science/84941_a_85726]
-
Altceva: un scriitor trebuie să trăiască în iluzia că scrie pentru veacurile viitoare; asta nu înseamnă să fie infatuat (din contră) și nici lipsit de simțul răspunderii și de luciditate. Dar dacă nu face un pariu cu posteritatea e un impostor. De aceea, nu are voie să se teamă de critică (iar dacă o disprețuiește își fură căciula) și nici să-și măsoare valoarea după adulația pe care reușește să o obțină. august 1972 POEZIA ȘI PROZA NOASTRĂ DE AZI - I
[Corola-publishinghouse/Science/2234_a_3559]
-
din București, unde vine în 1952, în plină teroare stalinistă, tânărul arădean întâlnește o altă lume, dar cu aceeași frică teribilă intrată în oase ca frigul. În amfiteatre apar mari profesori (Tudor Vianu, Iorgu Iordan, Al. Rosetti), dar și numeroși impostori de care studenții râd pe înfundate. Au loc, aproape ritualic, „ședințe de demascare”, și cu cât se apropie celebrul „moment al repartizărilor”, cu atât zelul revoluționar al unora crește în proporție geometrică. O confesiune gândită ca o eliberare morală. Naratorul
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286411_a_287740]
-
Pitagora și Platon. Așa se explică deci mai lesne faptul că, înainte de a-și exercita meseria de peripateticiană la Tyr, ea a putut fi acea Elena căreia i se datorează războiul troian, pentru a deveni mai apoi ocazia filosofică a impostorului Simon care propovăduiește mulțimilor având alături compania galantă și ademenitoare a Elenei - un argument suplimentar pentru a seduce poporul de rând... Moartea lui Simon este comparabilă celei a Răstignitului prin nimbul de glorie cu care se aureolează. Există două versiuni
[Corola-publishinghouse/Science/2094_a_3419]
-
care îi păcălește și îi convinge pe oameni de necesitatea cumpărării iertării divine în vederea unei vieți fericite, cum le ține predici și pozează în om evlavios. Este din nou o critică indirectă la adresa clerului superior care permitea unor astfel de impostori să se cufunde în abuzuri, să transforme elementul sacru în ceva vandabil și să mizeze, permanent, pe inocența, incultura și setea de senzațional a mulțimii. Deși am evidențiat pierderea moralității în spațiul eclesial, surprise de Giovanni Boccaccio sau de Geoffrey
La donna angelicata – la donna demonicata în opera lui Giovanni Boccaccio şi a lui Geoffrey Chaucer by Oana Simona Zaharia () [Corola-publishinghouse/Science/1618_a_3076]
-
186. Depistăm, în proza publicistică argheziană, o dublă versiune a agresivității: pe de o parte, cea a unui lexic brutal, injurios, descalificant, aparținând unor registre-sursă inventariate minuțios de Ruxandra Cesereanu, și anume: infracțional (canalii, lichele, bandiți, găinari, profitori, samsari, pezevenghi, impostori etc.)., de tip bestiariu, aici zoomorfismul este privilegiat și extrem de variat, de la animalitatea domestică sau cea sălbatică, până la creaturi hidoase, insectar, teriomorfe (șerpi, năpârci, reptile), rozătoare, de asemenea, registrul septic care plasticizează imundul, pestilențialul, infecția, putridul, descompunerea sau cel al
by Minodora Sălcudean [Corola-publishinghouse/Science/1086_a_2594]
-
acestea la fel de multe emoții adevărate și prefăcute, dar cum să le distingem? Pentru a da bine pe ecran, trebuie să fii natural și "să spui adevărul". Să pari că "ești tu însuți" este o artă care, fără a fi apanajul impostorilor, se învață ca și celelalte (chiar dacă ne afectează să descoperim că o anumită "ieșire", o "improvizație bulversantă" care au adus succes vreunuia dintre marii noștri actori politici, intelectuali sau de alt soi a fost cu grijă pregătită și repetată). Fiecare
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1095_a_2603]
-
comportamentului său independent. E de acord că societatea românească e degradată până la o limită de la care nu se mai poate coborî. „Ce-i de făcut?”, mă lamentez eu. Neîncrederea generalizată poate naște seisme, declanșa explozii necontrolate, orientarea spre demagogi și impostori poate determina apariția unor mesia, cum s-a Întâmplat mereu În istorie. Care-i soluția? „Simplu”, Îmi explică acest tânăr care a avut o șansă În perioada formării sale - școlirea Într un liceu american. „Am Învățat În America două lucruri
Psihologia servituţii voluntare by Adrian Neculau () [Corola-publishinghouse/Science/854_a_1579]
-
O carte recent reeditată a lui Stelian tănase exploatează cu succes complexul „subteranei”, reflexul „străinului” venit În societatea românească din altă lume, din periferie, fără tradiții și educație socială. Complexați, conștienți de handicapul lor, de faptul că sunt priviți ca impostori, dar și aroganți, știind că au În spate armata de ocupație sovietică, „elita revoluționară” era animată de ură Împotriva „dușmanului” și-și organizează acțiunile sub semnul violenței. Voiau revanșa, dar, operând pe un teren străin, nu se simțeau În siguranță
Psihologia servituţii voluntare by Adrian Neculau () [Corola-publishinghouse/Science/854_a_1579]
-
am sărit brusc din pat și m-a luat cu frig"400) pe care le servește celorlalți pe aceeași treaptă ca importanță cu poveștile despre Oana, Iozi, Lixandru etc., intervine în coeziunea ierarhiei acestei lumi tehnocrate (Borza este demascat ca impostor, Economu se sinucide, Anca Vogel își pierde funcția etc.). Politicos și șters ca aspect (figura ștearsă, ochii fără expresie, hainele decolorate, foarte largi, parcă n-ar fi fost ale lui, pălăria veche de paie, iar spre mijlocul prozei, haina veche
[Corola-publishinghouse/Science/84970_a_85755]
-
la o realitate mitică 778. De aceea, condamnă acțiunea de întrerupere a tratamentului de către doctorul Nedelcu. În aceeași ierarhie de stat intră "spirite conformiste și geloase", cu "nume criptice" ca Imaculata-Concepțiune și Catastrofa-Trei- Ierarhi, care îi desemnează pe "delatorii și impostorii epocii totalitare"779. Aluzia sacralității este semnul profanizării unei lumi în care misterul este prohibit, iar imaginația, pedepsită. Dintre toponimele mitice, La fontaine de Jouvence/ Fântâna Tinereții echivalând-o pe cea din basmele populare este sursa apei magice vindecătoare pe
[Corola-publishinghouse/Science/84970_a_85755]
-
SALUTAR DACĂ SE AFLĂ CEVA ÎNDĂRĂTUL LOR. (Basarab Nicolescu) MARIONETELE NU POT NICIODATĂ SĂ TRAGĂ SFORILE. DAR AU AVANTAJUL DE A PUTEA GÂNDI CĂ SUNT ÎN STARE S-O FACĂ. (Basarab Nicolescu) Într-un fel, un regizor e întotdeauna un impostor, o călăuză de noapte care nu cunoaște zona, dar nu are de ales: trebuie să călăuzească, învățând drumul pe măsură ce merge. (Peter Brook) Prin ritualul propriului rol, actorul invocă, dezvăluie ceea ce zace în fiecare om și ce ascunde el în viața
[Corola-publishinghouse/Science/1510_a_2808]
-
iubire, atunci n-am înțeles decât foarte puțin din ea. În general, frica (ne) complică viața! Dacă tot răul spre bine, înseamnă că și tot binele spre rău? Cei mai mulți și pentru mult timp, trăim gâtuiți de invidie. Lumea funcționează cu impostori, ariviști, îngâmfați, trufași pentru că impostorii, ariviștii, îngâmfații și trufașii fac lumea. Ce păcat că pe lumea asta nu putem citi după pofta inimii! Cred că învățământul/educația nu se (poate) face cu oameni îngâmfați... În cunoaștere, nu ne putem măsura
[Corola-publishinghouse/Science/84934_a_85719]
-
decât foarte puțin din ea. În general, frica (ne) complică viața! Dacă tot răul spre bine, înseamnă că și tot binele spre rău? Cei mai mulți și pentru mult timp, trăim gâtuiți de invidie. Lumea funcționează cu impostori, ariviști, îngâmfați, trufași pentru că impostorii, ariviștii, îngâmfații și trufașii fac lumea. Ce păcat că pe lumea asta nu putem citi după pofta inimii! Cred că învățământul/educația nu se (poate) face cu oameni îngâmfați... În cunoaștere, nu ne putem măsura decât cu absolutul. Trăim în
[Corola-publishinghouse/Science/84934_a_85719]
-
pe care versurile și izul poetic al expresiei Îi Încântă nevoie-mare3. Iată dar că din acest motiv poezia și-a pierdut adevărata ei Însușire și a fost izgonită de lângă tripod. Ea a fost pusă În slujba oricui, fie mișei, fie impostori sau falși ghicitori. 26. Fără Îndoială, nu am de ce să mă mir că uneori, În timpurile de altădată, (D) apărea și nevoia unor ambiguități, aunor ocolișuri și a unei exprimări neclare. Căci, pe Zeus! adevărul este că nu oameni oarecare
[Corola-publishinghouse/Science/1931_a_3256]