660 matches
-
se face de râs" așa cum s-a făcut și Traian Băsescu. Purtătorul de cuvânt al PSD a declarat că Executivului nu i se poate reproșa nimic referitor la privatizarea CFR Marfă. "Domnul Blaga merge pe urmele lui Băsescu și lansează insinuări cu privire la intențiile Guvernului în procesul de privatizare a CFR Marfă. Ca și Băsescu la momentul din CSAT, când nu a fost în stare să spună concret ce nereguli ar exista în procedură, Vasile Blaga se face de râs atunci când trebuie
Ivan: Guvernul a procedat corect. Blaga se face de râs ca Băsescu by Covrig Roxana () [Corola-journal/Journalistic/34720_a_36045]
-
mai elogios. Cunoaștem prea bine fenomenul. Există scriitori (și deloc puțini, am zice chiar: legiune) care își imaginează că ei sînt cei ce au dreptul de a-și alege cronicarii și nu invers. Oferirea unei cărți devine nu o dată prilejul insinuării unei prezumate obligații. La noi e încă foarte înrădăcinată mentalitatea, de iz provincial, cum că actul critic ar fi unul ancilar. O altă mostră de conduită anticritică o alcătuiește echivalarea criticii neconvenabile (mai ales a celei consacrate aspectelor etice) cu
O specie "demodată"? by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/15069_a_16394]
-
inspirație, Mădălin Voicu a lăsat-o mai moale, admițând că dacă el și ai săi nu vor fi forțați "să ia lumină" la malul mării, totul e O.K. Biruit de argumentele preopinenților, dl Voicu n-a mai reacționat la insinuarea rasistă a lui Păunescu ("Cine v-a civilizat?"), după cum n-a reacționat nici la suburbana lui sudalmă. Ceea ce s-a văzut cu ochiul limpede e gradul de decădere al politicului în România. Pe acest fundal, Păunescu făcea figură de liberal
Învierea prin partid by Mircea Mihăieș () [Corola-journal/Journalistic/15186_a_16511]
-
viitorimii drept autorul schițelor apartamentului în care locuia Vlad Georgescu, cerute de Securitate probabil pentru a-l lichida pe directorul "Europei Libere". Ce credibilitate puteai să ai, când ideologul en titre al ziarului era veninosul Adrian Severin? Pro-cesele de intenție, insinuările mârșave, ura ideologică drapată în principiile resentimentare ale corectitudinii politice au fost, ani în șir, armele prin care acest personaj marginalizat a încercat să cucerească pozițiile de odinioară. S-a dovedit că nu are nici anvergura, nici talentul necesare unei
O mătură pentru vrăjitoare by Mircea Mihăieș () [Corola-journal/Journalistic/8804_a_10129]
-
al scrisului său fiind al unei mortale plicticoșenii, lucrurile sunt ceva mai complicate cu fosta prim-colaboratoare a lui Emil Constantinescu. Inteligentă, cultivată, din când în când chiar expresivă în scris, doamna Zoe Petre e trecută prin vechea școală a insinuării perfide și a atacului surprinzător - din lateral sau pe la spate. Reprezentantă a direcției resentimentare ilustrată până la sațietate de fostul său boss, d-na Petre are probabil resurse de-a mai întoar-ce-o o dată ca la Plevna. Ce e drept, atacurile sale
O mătură pentru vrăjitoare by Mircea Mihăieș () [Corola-journal/Journalistic/8804_a_10129]
-
Valeriu Râpeanu într-un articol din "Curierul Național" din 2012 afirmă: Criticul Alex Ștefănescu scria în 2002 în "România literară": Despre opera Zaharia Stancu, Nicolae Manolescu a afirmat: ... iar despre omul Zaharia Stancu: O sumă de remarci subtile și fine insinuări despre viața lui Stancu a formulat fostul său secretar particular, scriitorul Vlad Mușatescu, în memoriile sale publicate și în emisiunea Cafeneaua literară la TVR Proza lui Zaharia Stancu nu este ușor de pus în scenă, efectul actului artistic fiind generat
Zaharia Stancu () [Corola-website/Science/297578_a_298907]
-
asemenea investigație în interiorul tabloului devine pur și simplu fascinantă. Privitorul este purtat cu multă discreție, dar cu tot atîta siguranță, în toate dimensiunile imaginii, de la cele imediate, materiale, și pînă la cele imponderale, simbolice sau spirituale. Prin apropierea microscopică, prin insinuarea în alcătuirea infinitezimală a suprafeței pictate, ochiul capătă informații diverse - și din perspective multiple - privind substanțialitatea acesteia, fermitatea ori delicatețea gestului, fluxul de energie transpus în statica sau în dinamica tușei. Prin baleiajul suprafeței, imaginea este analizată și comunicată ca
O clipă de artă: Clip Art by Pavel Șușară () [Corola-journal/Journalistic/17216_a_18541]
-
aceeași (dez)ordine filologica, Saul Bellow e dat că Below și că autor al românului Dorul lui Humboldt (!), Saroyan că Saroyon, iar Șukșin, ca Șușkin... În fine, Aurel Dumitrașcu confundă consecvent pe or cu ori, ceea ce - să admitem - e o insinuare nepermisa a poeziei în gramatică. Cei doi prieteni joacă aproape totul pe cartea artei, a POEZIEI, cu verzale. Această pasiune comună le întărește relația afectiva și le-o prelungește pe cea epistolara. Între Borca, unde-și face veacul profesorul suplinitor
Doi poeți by Daniel Cristea-Enache () [Corola-journal/Journalistic/7593_a_8918]
-
și iar să repete pînă cînd cititorul acuză semnele oboselii. Și atunci, în momentul în care, copleșit de redundanță, ai intenția să lași deoparte cartea, atunci îți dai seama că farmecul prozei lui Bernhard, este provocat chiar de efectul de insinuare pe care repetiția îl dă cuvintelor sale: ideile lui ți se insinuează în minte chiar și atunci cînd nu ești de acord cu ele, și asta numai și numai grație repetiției insidioase pe care autorul a săvîrșit-o întruna. Există o
Tehnica repetiției by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/10930_a_12255]
-
portugheză... Când primește prefixe, în latină, capio devine cipio: accipio, concipio, decipio etc. Românește: accepție, concepție, decepție, excepție, unele cu variante active și chiar cu sens diferit cu sufixul -iune. Incepția e un cuvânt nou. Are sensul de „început”, „întemeiere”, „insinuare/ inseminare” într-un loc străin pentru a manipula sensuri (vezi și filmul lui Christopher Nolan, Inception). În majoritatea cazurilor, formele „ceptive” se intersectează, nici una nu e regăsibilă în stare pură, nu e monodrom epic, unicale auctorială. Dar în „oglindirea” lumii
Forme „ceptive“ ale prozei contemporane by Irina Petraș () [Corola-journal/Journalistic/5780_a_7105]
-
fi citită prin comparație cu Nouăsprezece trandafiri de M. Eliade, prin lumea (totalitară, pseudo-politică), văzută ca vis și ca teatru echivoc, distructiv și constructiv. În fine, în Biserica fantomă, observând o recurență tematică din primul volum de proză ficțională, urmărim insinuarea spiritualului în materialitate, a eternului în tern. Sertarul cu aplauze, 1992, unicul său roman (reeditat de încă trei ori), este mai bine situat în canonul extern (două ediții germane) decât în acela intern. Romanul este o expresie deplină a personalității
Dincolo de poezie by Marian Victor Buciu () [Corola-journal/Journalistic/8990_a_10315]
-
scrise în doi, din care unul e, cel mai adesea, în neștiință de cauză. Toate epistolele imaginare, testamentele ticluite, traducerile unor originale pierdute, în fine, apocrifele de orice soi țin trena acestor potriviri improbabile, imposibile. Uneori, afinitatea dusă pînă la insinuarea în corpul de litere al celuilalt e o formulă critică. Pe care o încearcă, în Jurnal în fărîme cu Eugen Ionescu/ Journal en miettes cu Eugene Ionesco, Lucian Raicu, supla, la propriu și la figurat, însemnare de lectură, publicată, în
Însoțiri by Simona Vasilache () [Corola-journal/Journalistic/7923_a_9248]
-
Dl Cernăianu ilustrează tipul, pur al criticului grobian. Ca și cartea, ancheta, în mai multe capitole și cu va urma la coadă, a d-lui Cernăianu este un talmeș-balmeș de observații și întrebări legitime, dar și de comentarii rău-voitoare, de insinuări stupide, de interpretări care justifică din plin titlul editorialului meu. Autorul pune la îndoială, fără să clipească, buna-credință și onestitatea unor oameni care se numesc Maiorescu, Slavici, doctorul Al. Șuțu, G. Călinescu (scris peste tot Ghe. Călinescu, așa ca pe
Alienațiuni critice by Nicolae Manolescu () [Corola-journal/Journalistic/16460_a_17785]
-
dânsei pe 19 octombrie, prin care cerea să mi se refuze descărcarea de gestiune pentru 2010. Documentul atașat de dna Macovei cererii conține o serie de alegații malițioase, care lasă o impresie falsă despre mine și AEM. Fiecare paragraf conține insinuări și alegații, care nu pot fi demonstrare pentru că sunt pur și simplu false,” se arată în scrisoarea redactată de Jacqueline McGlade, pentru șeful Comitetului de Control Bugetar, Michael Theurer. Refuzul, pe baza unor ”alegații” Intențiile europarlamentarului PDL nu sunt înțelese
Ivan: PDL a creat un fals scandal. Vezi ce scriu funcționarii europeni despre Raportul Macovei by Iordachescu Ionut () [Corola-journal/Journalistic/41604_a_42929]
-
1984 (al cărei "autor" nu l-am putut identifica (pp. 230-231), telegramele unui diplomat (Mircea Malița - pp. 224-226) ale unui editor din 1981 șSandu - alias Alexandru Căprariuț pp. 201-208 - sunt obiective, respectuoase, fără nici o umbră de denigrare, desconsiderare, suspiciune sau insinuare. Cel mai important document al culegerii este declarația lui Mircea Eliade din 28 octombrie 1938, prin care se angaja că "se va abține de la orice activitate politică, oricare ar fi ea și de a nu întreprinde nici o acțiune de agitație
Mircea Eliade în arhiva Securității - Noi date, certitudini și inexactități by Mircea Handoca () [Corola-journal/Journalistic/7790_a_9115]
-
procedee de o rară perversitate. Interdicția semnăturii alterna cu cele mai flatante promisiuni. Emisarii trimiși de oficialități să-l invite în țară, propunându-i fotoliul de academician într-o anumită etapă erau înlocuiți cu procurorii care lansau ridicole acuze. Plastografia, insinuarea, minciuna, intrigile, calomnia, denunțul și suspiciunea erau mânuite cu îndemânare de politrucii creatori de atmosferă. în primele zile ale "noii ordini" de după 23 August 1944 acuzele foștilor NKVD-iști se radicalizează, deschizând drumul măsurilor represive ale cenzurii, care nu se
Mircea Eliade și Cenzura by Mircea Handoca () [Corola-journal/Journalistic/9430_a_10755]
-
-și mențină influența. Chiar instituții mai neînsemnate ar fi făcut la fel. De ce să fi acceptat securiștii să se călugărească în masă, când profiturile și inimaginabilele avantaje abia începeau să sporească în noile condiții? Amestecând în doze alchimice servilismul și insinuarea, bonomia și amenințarea, securiștii au devenit indispensabili noilor potentați, într-un grad mai mare chiar decât îi fuseseră lui Ceaușescu. Ceaușescu avea - nu doar teoretic - pe lângă serviciile secrete, o armată gata să tragă în populație (a și tras), avea o
Îngerii din tura de noapte by Mircea Mihăieș () [Corola-journal/Journalistic/15102_a_16427]
-
și apariția adjectivului personal ca amplificator al formulei de atenuare și limitare conversaționale părerea mea, clișeu mult ironizat, cu ani în urmă, de revista Academia Cațavencu. Am întâlnit formula, recent, într-o declarație politică televizată, abundând în formule evazive și insinuări avansate cu prudență: „Cred că este un caz destul de complicat, punctul meu de vedere personal, și cred că se va analiza (...); este un caz destul de deosebit și cu consecințe internaționale, dar și cu interese internaționale, părerea mea personală...” (23.03
Eu personal... by Rodica Zafiu () [Corola-journal/Journalistic/5578_a_6903]
-
și suficiență), d-na Puwak aproape l-a luat la palme pe reporterul ce îndrăznea să-i pună niște întrebări (cât se poate de inocente, de altfel). Propoziții precum: "N-ați citit programul partidului nostru", "Vă rog să încetați cu insinuările", " Nu cunoașteți activitatea noastră" etc. etc., eschiva permanentă de la un răspuns direct arată că ceva-ceva nu e în regulă cu această doamnă. Dacă acesta e limbajul practicat și la întâlnirile cu politicienii străini (și acesta trebuie să fie, pentru că d-
Lașitatea are degete umede by Mircea Mihăieș () [Corola-journal/Journalistic/16202_a_17527]
-
mai francofil decât i-ar cădea bine să creadă lui Mircea Iorgulescu, care scrie, negru pe alb, c-aș fi un "francofob de serviciu" (adică plătit pentru asta - poate aflu și de către cine! Oricum, sper că măcar gras! în plus, insinuarea e cel puțin grotescă la un jurnalist atât de sagace, ani de zile angajat al "Europei Libere"!) După cum văd eu lucrurile, dl. Jospin ne-a făcut un bine enorm. Premierul francez n-a spus că de-acum înainte vom fi
Luciditatea e un cuvânt franțuzesc by Mircea Mihăieș () [Corola-journal/Journalistic/15960_a_17285]
-
științific, prin aluzia vagă la dispute filosofice onomasiologice și mai ales prin citarea detaliată a dicționarelor. Autorul textului se plasează astfel în interiorul unei paradigme de discurs căreia îi contrazice permanent regulile. Șubrezenia textului e dată de faptul că interpretările subiective, insinuările, atribuirile de intenții se bazează pe aparente date obiective, pro-venind din interpretarea aberantă a practicilor curente ale lumii culturale și științifice. Prima acuzație are ca premisă ideea că modificarea propriului text, la reeditare, e o practică anormală și vinovată (ce
Pseudo-argumentare by Rodica Zafiu () [Corola-journal/Journalistic/9817_a_11142]
-
său a trecut de două ori) ca... legionar și pe noi ne amenință cu "pensionarea" că l-am "introdus" la FE! În România literară, Vasile Băran îl atacă pe Tănase (și pe noi). Mai înainte Lăncrănjan îl atacase pe Manolescu (insinuări cu Rodica Iulian), iar în Luceafărul un "colocviu" de "critici" în frunte cu Ungheanu, la fel". Acțiunea cozilor de topor poate căpăta o alură detectivistică, de avangardă a vizitelor Securității: "Cornel Popescu (de la Cartea Românească) a fost în vizită la
Un jurnal est-etic by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/14463_a_15788]
-
sunt aduse insulte și calomnii, autorul pozând în apărător al culturii și al științei autentice: " Mă cuprinde o amărăciune când văd cultura noastră sub semnul înșelăciunii și al improvizației, în loc de cel al pasiunii nobile pentru știința veritabilă și adevăr."21 Insinuările, falsurile și invectivele defăimării se țin lanț, Eliade fiind urmărit pas cu pas în șase articole.22 Redau din acest imund pamflet impregnat de ură doar două paragrafe, unde injuriile, denigrarea și mistificarea au drept scop compromiterea adversarului: " Ne-am
Yoga de Mircea Eliade și receptarea critică by Mircea Handoca () [Corola-journal/Journalistic/8101_a_9426]
-
déjà-vu și, cu toate acestea, ceva-ceva întotdeauna deturnează așteptările cititorului. Cu alte cuvinte, fără a ieși din canoane și fără să epateze, cărțile lui au un ceva care scapă înțelegerii imediate. Toate astea, pentru că Radu Mareș e un profesionist al insinuării prin detaliu. El construiește pe un eșafodaj realist psihologic, ce se va ramifica în direcții ambigue. Faptul se observă mai limpede în prozele recente din Sindromul Robinson. Impresia e că, în intenție, cele patru povestiri ar fi alcătuit un roman
Robinson și Lolita by Marius Miheț () [Corola-journal/Journalistic/2559_a_3884]
-
o competiție a influențelor care e cu atît mai tenace cu cît e mai discretă, idealul de manipulare fiind atins atunci cînd victima e încredințată că e liberă. A-i sugera că preferințele i-au fost întipărite în virtutea unei fine insinuări e totuna cu a-i insulta amorul propriu. De aceea, totul e s-o îmbrobodești fără a-i lăsa impresia că ai păcălit-o. Aceasta e regula unei competiții ai cărei vectori se află cel mai adesea în adînc, la
Lustrația mentală by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/5931_a_7256]