2,113 matches
-
pe care Eminescu o "demonstrează" (!) prin uciderea lui Cezar, pentru ca autorul să ajungă la aceasta frumoasă și generoasă concluzie: "Fuziunea spațio-timpului din viziunea științifică a lui Einstein este înfăptuită la nivelul stilului de către românul Mihai Eminescu". Dar dacă despre această insolită "paralelă" s-a mai vorbit, comparatismul de echivalare al lui Theodor Codreanu aduce numeroase alte argumente în sprijinul contribuțiilor științifice ale marelui poet; astfel, Eminescu "discută în manuscrise de moartea termică a universului înaintea contemporanilor noștri", limbajul poetic din Luceafărul
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
ei, a lumii obișnuite, prin impunerea a ceea ce, pentru oameni, dincolo de inerentele lor scăderi, constituie nefirescul. Este, prin urmare, un întreg desfășurat pe două dimensiuni încât dobândește o aură legendară -, la existența cărora au acces doar câteva personaje cu preocupări insolite, excentrice, dintre care, pe primul plan, se situează Dimitrie Cristea și, până la un punct, inițiatorul lui, învățătorul Rebega (un tânăr la început de drum și un senior în iminența pensionării) fascinați, până la identificare, de o lume peste care stăpânește, discreționar
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
în plan ideologic bine articulat, un fel de mise en abîme, cu permanentă încărcătură polemică. Așa se întâmplă și cu Eseu despre Cezar Ivănescu (Ed. Macarie, Târgoviște, 1998), despre care aș putea spune rimând, à la Cornel Regman: Un poet insolit și criticul său iscusit. După obicei, criticul dezvoltă un cadru teoretic, ca fond problematic, aparent divagant, dar absolut necesar pentru demonstrație. Acest fapt se produce în prima parte a capitolului Cezar Ivănescu și "teroarea istoriei". În cronica de față mă
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
de formă, frumuseți vii cele cu proporție de mișcări". Tocmai aceasta deschidere impresionantă a geniului spre cele mai diverse probleme nu filosofice neapărat, ci și științifice, economice, juridice etc. a permis cunoscătorilor din domeniile menționate să recurgă la apropieri adesea insolite, care au stârnit pe nedrept ironiile celor dispuși să vadă în Eminescu un poet depășit. Dar chiar atunci când se înscriu în sfera largă a literaturii, unele asocieri surprind prin noutatea lor absolută. De exemplu: prin ce s-ar putea apropia
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
aveau încă viziuni". Ideea în esența ei fusese însă anticipată de poetul român în scrisoarea către Iacob Negruzzi, care însoțea textul intitulat Epigonii. "Predecesorii noștri nota Eminescu credeau în ceea ce scriau, cum Shakespeare credea în fantasmele sale". Tocmai aceste apropieri insolite, revelatoare pentru unii, prilej de ironie și sarcasm pentru alții, îl obligă pe Theodor Codreanu să atingă în Controverse eminesciene unele chestiuni considerate rezolvate, dar care în realitate nu impun nici pe departe concluzii definitive. Complexitatea imaginarului la Eminescu, semnificația
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
un nucleu de interpretări inedite, cu totul originale, ale poeziei bacoviene. Capitolul IV al cărții, Negativul stilistic, debutează cu secțiunea tematică Poezie și Absolut, cu o "intuiție esențială asupra întregului fenomen poetic românesc: "Complexul Bacovia" e una dintre cele mai insolite manifestări ale crizei spiritului european modern. El s-a ivit pe fundalul vieții insignifiante a târgului românesc de provincie, dar și al loviturilor primite de creștinism dinspre filosofie, știință și artă, vinovăția fiind împărțită deopotrivă și de teologia apuseană (îndeobște
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
de inflația impresionismului critic și foiletonistic..." (p. 97), regretele asociindu-se și cu un abia mascat reproș generalizat. Pentru a afla care este sensul lumii bacoviene, raporturile acestuia cu marele Univers, eseistul se străduiește să identifice arhetipurile care configurează un insolit model al Ființei. În concepția sa, complexul Bacovia, descoperit, validat și confirmat atât în studiul vieții, cât și al operei, din perspectiva unei explicite "poetici a oglinzii", corespunde pe deplin unei profunde crize a omului european ce s-a văzut
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
apariția existențialismului ca atare. Theodor Codreanu esențializează în câteva cuvinte grele și profunde întregul său demers critic: "Bacovia nu suferea de o boală a existenței, ci de una a ființei. Și el o resimțea, desigur, ca venind din propria lui insolită experiență de viață, pe care am numit-o "Complexul Bacovia". Mai departe, criticul schițează esența "complexului" suferit la vârsta de 16-18 ani: "Sfidarea Erosului și închinarea în fața lui Thanatos, la o vârsta când nu se face așa ceva. Primul care a
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
Lamparia crede că gloria e moartea geniului și viața mediocrității. Just, nu anormalitatea este rădăcina geniului, ci mai degrabă sănătatea perfectă. "Secretul geniului: dragostea". Și nu numai atât. Goethe spunea că "geniul e o lungă răbdare". Și, tot în vorbire insolită, Lamparia postulează: "Geniile sunt forțe ale naturii în ipostaza de antinatură". Scopul marilor artiști ar fi nu arta, ci omul, și neapărat aceștia trebuie să aibă stil. Stilul creează, rațiunea imită, decide Lamparia, o răsturnare a paradoxului lui Wilde, potrivit
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
un mod pur idiosincratic) ilegal (într-un mod cât se poate de ilegal) imposibil de explicat impropriu (într-un mod total impropriu) inacceptabil incomod (într-un mod bășcălios și incomod) incredibil inedit infiorător ingrat (într-un mod destul de ingrat) inimitabil insolit instructiv (într-un mod plăcut și instructiv) invizibil (într-un mod aproape invizibil) involuntar iremediabil ironic jenant legal liber (într-un mod extrem de liber și de personal) masiv (într-un mod atât de masiv) matern (într-un mod cald, matern
[Corola-publishinghouse/Science/85011_a_85797]
-
alungă, fatal urmărit de o notă din pianul unde se oploșise Satan; în fine, farmacistul alchimist se dedă practicilor sale ocult medievale, într-un text memorabil (Farmacistul). Scrise în ultimii ani de viață, aceste balade dau măsura deplină a imaginarului insolit al poetului. Afirmat mai întâi ca prozator, cu Roata cu șapte spițe, ce alcătuiește apoi, împreună cu ciclul Tulnicele Iancului, volumul Pentr-un hoț de împărat (1968), S. se consacră povestirii de ambianță istorică. Nu e vorba însă de reconstituire ca
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289857_a_291186]
-
mișcări unice ale spiritului lăsând amprente pe chipurile omenești. Din această perioadă ne-au rămas portretul primei sale soții, Siri von Essen, precum și autoportretul cu copiii săi, Greta și Kerstin, într-o grădină din Gersau, în Elveția. Bucăți de timp insolite dintr-un imens mozaic care mă entuziasmează, dându-mi un surplus de viață poetică. 16 octombrie 1974 Ma bien-aimée, m-am odihnit ceva mai bine decât ieri, dar am mereu senzația de vid. Noaptea trecută, când te-am sunat, a
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2032_a_3357]
-
cameră are vocea guturală a negrilor, cu jazz-ul în sânge, cu mișcarea dansului în gest. A aflat deja de marea mea simpatie și generozitatea stârnită de plăcerea de a o vedea și conversa cu ea despre subiectele cele mai insolite, cum ar fi despre fructe: ananas, kiwi, mango! Despre răsăritul soarelui la Paris, despre lucirea specială a Turnului Eiffel în roșul amurgului. După o călătorie plăcută cu trenul, am ajuns la Beuvry. Surpriza de a-mi revedea colegii. Pe Astaloș
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2032_a_3357]
-
-și ascund caracterul de clasă, cum este spre pildă Partidul Republican Burghez Sârb, Partidul Democrat Burghez)”. Partidul Comunist Iugoslav „nu are statut aparte și nici program propriu, nu se manifestă în mod public și duce o existență semilegală”. În această insolita situație „a purta titlul de onoare de comunist, a rămas în Iugoslavia un lucru conspirativ” pentru care poți fi pedepsit. Se considera, prin urmare, similitudinea cu „linia trădătoare a menșevicilor ruși de lichidare a partidului”. Invocânduse gândirea „înțeleaptă” a liderului
Despre „titoism”. Cu aplecare specială asupra prezenţei sale în presa Gorjului by Gheorghe Nichifor () [Corola-publishinghouse/Journalistic/91558_a_93007]
-
mai fumegă în aer, în schimb în autobuz începe să fie din ce în ce mai cald. Niciodată nu mi s-a întîmplat ceva într-adevăr spectaculos în călătorii. Alții povestesc fel de fel de lucruri, senzații tari, întîmplări neobișnuite, dramatice sau cel puțin insolite, în vreme ce călătoriile mele (dacă exclud cele trei accidente de avion prin care am trecut) decurg monoton, previzibil, cu detalii normale... lucrurile cele mai spectaculoase sunt o ploaie torențială, o pană de curent sau o încurcătură pasageră la recepția hotelului... Și
Caminante by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295603_a_296932]
-
un tip scundac, cu favoriți stufoși, ce răspundea în principal la apelativul de Boss și care se agita cărând un coș, în a cărui scafă somnola o creatură mititică. Ariergarda reîncarnaților un Bursuc dolofan și un Iepure albinos încheia alaiul insolit, al noctambulilor zoriți. Cunoaște, vreunul dintre voi, un preot, un duhovnic? dorise să știe Îngerul, înainte de a se fi pus cu toții, în mișcare. Păi..., noi, ăștia, nu prea călcăm prin biserici... Că nu avem timp, se scuzase jenat Fratele. N-
Apocalipsa după Sile by Dinu D. Nica [Corola-publishinghouse/Imaginative/889_a_2397]
-
Mai exact, situat pe strada Eroilor-Martiri (redenumită popular, mai nou, când a Erorilor, când a Ororilor...), una dintre străduțele acelea mărginașe care afluiau, în evantai, în Bulevardul Petrolului, din preajma vechiului Cimitir "Eternitatea". Și uite-așa, se ajunsese actualmente la situația insolită, de a se face referire la acest micro-sediu lăturalnic, de altminteri obscur, ca la ditamai Secția de Poliție de Sud-Est! Ba, uneori, cum era cazul acum, apelurile nu erau redirijate numai de la o secție-satelit ci, din lipsă de echipaje suficiente
Apocalipsa după Sile by Dinu D. Nica [Corola-publishinghouse/Imaginative/889_a_2397]
-
și cu niște concepții politice democrat-liberale încercase să înlăture particula inițială a negației, prin ștergere cu diluant. Alăturat, Fratele sesizează absent dărnicia exhibiționistă a unui dublu-poster Playboy (paideia, nutreț inefabil, pentru suflete, miam-miam! cum ar fi zis Poetul). Plus prezența insolită a unui calendar color de perete, editat sub egida Direcției de Cultură a Primăriei și dedicat pictorului și gravorului Albrecht Dürer, la împlinirea a patru sute optzeci de ani, de la moartea artistului. Cel mai plauzibil, vreun cadou pentru Mariusache, de la vreuna
Apocalipsa după Sile by Dinu D. Nica [Corola-publishinghouse/Imaginative/889_a_2397]
-
un altul din arborii gigantici. Minuscule siluete omenești ― minuscule în raport cu decorul ― se revărsau în masă din tunelurile, din găurile și din scorburile enorme ale scoarței. Gosseyn privea încordat. Ajunse pe sol, siluetele se năpustiră la atac urlând. Era o priveliște insolită: se lăsau să cadă de pe crengile mai de jos ca maimuțele și aveau drept arme niște bâte scurte. La început păreau un pârâiaș, apoi un râu, apoi un fluviu, și în sfârșit, o mare de oameni purtând șorțuri ușoare de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85125_a_85912]
-
în dreapta, vopsit în alb, îndemnul; „Votați Soarele”. În jurul orelor 11, primul grefier veni și-mi spuse că prefectul județului îi comunicase telefonic că mă invită la biroul său și că-l roagă să-mi aducă asta la cunoștință. Rugămintea era insolită, și insolentă totodată, deoarece la vremea aceea un judecător nu putea fi „invitat” la biroul unui prefect, mai ales prin intermediar - era vorba de un anume respect reciproc, tacit, dedus din principiul separării puterilor în stat - judecătorii având un statut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1887_a_3212]
-
autoportretizează indirect ca ins bonom și simpatic, capricios și naiv, impulsiv și indolent. În volumul Ceva care seamănă cu literatura (2003; Premiul Asociației Scriitorilor din București) criticul regrupează paginile publicate timp de doi ani la „Ziarul de duminică”, în cadrul unei insolite campanii purtate împotriva diletantismului literar, în speranța de a contribui la asanarea nonvalorilor din viața artistică autohtonă. Cu amuzament, dar și cu o secretă amărăciune, criticul parcurge cărți submediocre ale unor pseudoscriitori și le scoate în evidență defectele prin succinte
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289910_a_291239]
-
estetice: bizarul, ciudatul, straniul, macabrul, grotescul etc. Dimpotrivă, scriitorul se poate juca în text după pofta inimii: inventează situații și personaje, schimbă vocile narative, le suprapune, își marchează apăsat prezența, mizează pe coparticiparea cititorului, exersează noi modalități de exprimare, caută insolitul în toate formele lui etc. Cum spuneam și în capitolul anterior, din punct de vedere pragmatic, textul jurnalistic este un discurs marcat de condițiile concrete de comunicare. Putem lua ca punct de plecare faptul că vorbitorul/ascultătorul folosesc în exprimările
[Corola-publishinghouse/Science/2252_a_3577]
-
a întâlnit cu un prieten care l-a întrebat: „Văd că ai fost la farmacie. Ești bolnav? Ai pățit ceva?”. „Nu am nimic”, i-a răspuns scriitorul. „Dacă mă vedeai ieșind din cimitir, ai fi zis că am murit?” f) Insolitul (raritatea). Este binecunoscut exemplul oferit de profesorii de jurnalism: un câine care mușcă o femeie nu este un fapt de presă. Abia când o femeie mușcă un câine putem vorbi despre un bun subiect de știre. Omul este fascinat de
[Corola-publishinghouse/Science/2252_a_3577]
-
raritatea). Este binecunoscut exemplul oferit de profesorii de jurnalism: un câine care mușcă o femeie nu este un fapt de presă. Abia când o femeie mușcă un câine putem vorbi despre un bun subiect de știre. Omul este fascinat de insolit. El vrea să fie mereu luat prin surprindere și, dacă se poate, să zâmbească, auzind câte trăsnăi se petrec în lume. Aici suntem pe terenul predilect al faptului divers: un miliardar în dolari care își lasă averea unui câine, un
[Corola-publishinghouse/Science/2252_a_3577]
-
inteligent ca să-și dea seama ce vreți să spuneți: „La război... ca la Parlament” sau „Israel-Irak: pacea mormintelor”. Inovați cuvinte, dar cu măsură și inteligență: „Irangate” (aluzie la scandalul Wattergate), „Ubucurești” (aluzie la piesa lui Jarry, Ubu - rege), „Democratură” (combinație insolită, dar nu lesne perceptibilă între democrație și dictatură) etc. Pentru știri scurte, folosiți titluri dintr-un singur cuvânt, dar ce cuvânt alegeți? „Solicitare”, „Uzați”, „Criză” (Curentul, 13 ianuarie 2006, p. 3) reprezintă sintagme insuficient semantizate. Evitați-le. Nu trebuie să
[Corola-publishinghouse/Science/2252_a_3577]