1,453 matches
-
de dans. —Și ROTIȚI și LEGĂNAȚI și ÎMPINGEȚI ÎNAINTE și ROTIȚI, zâmbiți, băieți, ZÂMBIȚI, ce mama dracului, și ROTIȚI și LEGĂNAȚI și... OK, opriți muzica, OPRIȚI, OPRIȚI! Zdrăngănitul pianului s-a oprit treptat. —Brandon, a zis tipul mai în vârstă iritat. Scumpule? Ce faci cu legănatul? Eu vreau... S-a aplecat înainte și și-a scuturat umerii frumos, unduitor. —Și nu... Și-a clătinat stângaci jumătatea superioară de parcă încerca să-și facă loc prin mulțime. Îmi pare rău, Claude, a zis
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1946_a_3271]
-
Magiciansgirl1@yahoo.com De la: Thewalshes 1@eircom.net Subiect: Răstignire Dragă Anna, Sper că o duci bine. Eu am avut o săptămână cumplită. Helen mi-a băut agheasma de la Knock și i-o promisesem Nualei Freeman, care a părut destul de iritată când i-am spus ce s-a întâmplat. Poți să i-o iei în nume de rău? Ea a fost foarte drăguță cu mine, aducându-mi cadou un DVD „pirat“ cu The Passion of the Christ atunci când a fost la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1946_a_3271]
-
spunem? —Ceilalți doi? a insistat. Cei doi care ar trebui să fie cu voi? —Eu... hm - mi-am întins capul spre Mitch, și el a rămas uitându-se cu gura căscată la mine. Fata, intrigată de reacția noastră, a zis iritată: — Patru într-o echipă. Văd doar doi. Oh. Oh! Hristoase! Așa e, desigur! Doar noi doi suntem. Tot douăzeci de dolari vă costă. E o gală de binefacere. — Sigur. I-am întins bancnota. Aveți mai multe șanse de câștig dacă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1946_a_3271]
-
privire compătimitoare, că dacă nu ești însărcinată sau mamă, pur și simplu nu poți să înțelegi lucrurile astea. Presupun că nu, a spus Alice străduindu-se să nu se simtă jignită sau afectată în vreun fel. În orice caz, era iritată. Femeile gravide puteau să fie al dracului de cu nasul pe sus. Ca toți ceilalți, gravidele considerau că lipsa copiilor din viața lui Alice era o stare de fapt pe care ea însăși o alesese. De-ar fi așa de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2086_a_3411]
-
mama lui Alice. —Un copil? Sal e gravidă? — Draga mea, trebuie neapărat să vii, a implorat-o mama ei. Dac-o s-o vezi pe Sally pe cale să nască, poate că până și ție o să-ți vină, finalmente, pofta să procreezi. Iritată, Alice nu a răspuns nimic. —Deci? Era limpede. Cornwall dorea să afle concluzia. Nu știu ce să zic, mamă. Dar Alice își dădea seama că era pe punctul să cedeze. Lăsând orice altceva la o parte, nunta avea un potențial comic de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2086_a_3411]
-
Jake o cocea îndesând aluatul în cutii goale de fasole. Mama lui Alice și-a îndreptat atenția asupra fostelor recipiente de brânză care serveau drept castroane de supă. Presupun că și asta e tot ideea lui Jake. Alice se simțea iritată. —Haide, mamă! N-ai neapărat nevoie de porțelanuri. N-ai vrea mai bine să salvezi planeta? Cu toate că Alice știa că o planetă unde fostele recipiente de plastic pentru lapte deveneau carafe de apă nu era o planetă pe care mama
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2086_a_3411]
-
Bună, Jake, a răspuns Hugo cu o față rigidizată din cauza neplăcerii. Nu mi-am dat seama că ești aici. Ce s-a întâmplat cu nașterea acasă? Copilul s-a născut alaltăieri. Puțin înainte de termen. Pentru o clipă, Jake a părut iritat. —Dar, hei, asta e Mama Natură, nu? a adăugat el revenind la obișnuita lui voioșie. —Cum adică „puțin înainte de termen“? Hugo a simțit că era vorba despre ceva care nu-l prea predispunea pe Jake la discuții. —Ăăăă... Cezariană de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2086_a_3411]
-
numai propriul gunoi, ci și pe cel al întregii planete? Alice a tăcut. —Și unele dintre lucrurile pe care le reciclează, draga mea... Doamna Duffield și-a clătinat părul grizonant, coafat cu grijă. —Prăjitura aia de Crăciun... Alice a devenit iritată. Era adevărat că nu erau prea frumoase zorzoanele neclare și neterminate pe care Jake le desenase pe prăjitura de Crăciun vegetariană, din cereale integrale, cu ajutorul unui fost tub de pastă de dinți, clătit cu apă, și cu capătul tăiat. —Ăsta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2086_a_3411]
-
costurile revistei. Poate că nu i se permitea o opinie legată de Pontul Lunii, dar cu siguranță că în zona asta avea voie să se exprime. — Ar putea fi ceva benefic să existe o față celebră pe copertă. Jake părea iritat. —Chiar așa? Și pe cine ai propune tu? Alice s-a uitat la el, nedumerită și jignită, până când a înțeles motivul acestei agresiuni. Desigur, Jake era soțul ei. Asta era o discuție profesională serioasă, iar el nu putea fi acuzat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2086_a_3411]
-
siguranță, așa cum m-am simțit și eu, lângă doi părinți iubitori. Nici nu știi ce norocoasă ești că niciodată n-a trebuit să te cerți cu tata. — Dar dacă mi-ați spune cine o caută... a plutit de la parter vocea iritată a lui Jake. E încă la telefon, a realizat Alice revenindu-și din visare. Dar oricine era la telefon n-o căuta pe ea? Indignată, s-a dus în capul scărilor să asculte. Da, ați spus că sunteți un prieten
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2086_a_3411]
-
se mai întâmple. Starea de voie bună a copiilor se risipea văzând cu ochii. Pe bancă, Rosa, așezată pe genunchii lui Alice, a început să plângă, fluturându-și supărată ursulețul roz fosforescent. Theo, care stătea în căruciorul Rosei, scotea sunete iritate, prevestitoare de plâns. Alice s-a uitat din nou la ceas și s-a încruntat. Lui Hugo nu-i stătea deloc în caracter s-o dezamăgească așa. Fără îndoială că exista o explicație rațională, dar femeia își pierdea, cu fiecare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2086_a_3411]
-
se simțea din toate aceste motive. Amanda s-a holbat la ea oripilată. Despre asta voia Laura să discute? Cu alte cuvinte, voia să se vaite din cauza situației ei? — Normal că Fergus nu e bun de nimic, a zis ea iritată. Laura, trezește-te la realitate. Bărbații sunt complet inutili. Uită-te la Hugo. N-are nici o speranță. Dacă vreau ca un lucru să fie făcut așa cum trebuie, atunci trebuie să-l fac singură. De fiecare dată. Laura dădea impresia că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2086_a_3411]
-
de tot? Ca și Marlena, Bennie vedea În Dwight un adversar. Îl scotea din sărite când Dwight Îi critica pe alții În public. Insinuase ca Bennie să insiste pe lângă trib să Îi ajute pe americani să scape. Regret, spusese Bennie iritat, Însă chiar nu găsesc că este cazul. Mai bine așteptăm până se Însănătoșește toată lumea. De asemenea, Dwight criticase și deciziile lui Bennie și nepriceperea cu care acesta stabilea priorități. Bennie se săturase. Cine naiba se credea Dwight să Îi spună
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2218_a_3543]
-
de untură de porc. Bineînțeles, farfuria a fost refuzată din nou, dar când i-am explicat omului meu că vroiam doar doi cartofi fără niciun fel de adaos, chelnerul m-a fixat cu o privire îngrozită și mi-a spus iritat: "Dar, tovarășe, cine poate mânca doar cartofi numai spălați în apă? Fără ceva, măcar un pic de untură, ca garnitură?". Ce puteam să-i răspund? Să-i explic ce sunt regulile de cașrut? Că suntem niște creaturi bizare care au
Confesiunile unui diplomat by Eliezer Palmor [Corola-publishinghouse/Memoirs/927_a_2435]
-
elementare, din adâncimile ființei noastre, până la vis. Și aici citează rândurile acestea datorite fostului șef al Uniunii republicei sovietice: "Chiar visul... Fac însă bine că vorbesc despre vis? Parcă mă văd la Congresul Partidului, în fața camarazilor mei... Și iată că, iritat și amenințător, camaradul "Cutare" se scoală și-mi spune: Permiteți-mi să vă-ntreb, dacă redacția autonomă a partidului are dreptul de a visa, fără să fi cerut în prealabil autorizația Comitetelor? Și îndată după el, pe un ton mai
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1539_a_2837]
-
naivitate și consecvență de care mă atașam an de an. Fără ei, orele se dezumflau, deveneau niște spectacole moarte, golite de public. Miza lipsea, confruntarea nu mai avea nici un sens. Când număram doar 4-5 studenți la seminar, mă simțeam jignit, iritat. I-aș fi strâns de pe stradă, prietenește, ca la o partidă de fotbal. Mai încercau o dată, la examene. Se regrupau în amfiteatru, cu hainele zburlite, privindu-mă intens și foșnind din cărți și fițuici. Trepidau din pantofii lor clonați. Alianțele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
de pe piață, fie ele nemțești, franțuzești sau autohtone: de la Clarins la Boots, și de la Juvena la Bodyshop, nimic nu i se părea în regulă. Cu măr, cu mușețel, cu kiwi, cu aromă de chianti sau miere de pădure. Îmi explica iritată că sunt trucate, diluate în mod intenționat, pentru a te obliga să le folosești și mai mult, doar-doar vei reuși să-ți înmoi pe vecie tegumentul. Degeaba; cu cât te oblojeai mai tare, cu-atât bătrânețea înainta mai decis. Pielea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
de pe hol cam mirosea, faianța se prăfuia. În plus, mă lăsa și memoria. „Înainte“ era un cuvânt frecvent, îl auzeam zilnic pe stradă sau la televizor, iar dacă nu îl auzeam, stătea oricum cuibărit în mintea mea. Unii îl pronunțau iritați, alții trist, aproape cu nostalgie. „Înainte“ și „după“. Se despărțeau două emisfere cerebrale, două memorii vii și cărnoase, desenate una peste alta, ca tabloul lui Luchian. Lumea mea era lumea lui “înainte“, îmi pregătisem toate celulele pentru a avansa odată cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
le-ar fi deșertat direct pe fundul unuia din Gracht-uri (Heren, Prinsen sau oricare - de preferință, cel mai adânc). În locul lor, ar fi trântit lăzi de bere goale (sau poate pline?), legate între ele cu lanțurile multiculturale ale prieteniei româno-neerlandeze. Iritat, am lăsat „capra“ în locul ei istoric, grăbindu-mă spre Litere. Acolo trebuia să se dea ultima bătălie. O luptă identitară, contra alterității - cum ar fi spus colegii mei. Încă din ușă, mi-am dat seama că n-o să fie ușor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
de păr sau dezlipitul „la rece“, cu două cuțite ținute în congelator, apoi lăsate zece minute la temperatura camerei. Dacă nimic nu mergea, securiștii rupeau plicul pur și simplu. Am împins coala cu vârful degetului. Mă simțeam așa-și-așa, iritat și delicios, îmi băgam nasul prin corespondența altuia (se știe, nu eram la prima abatere), participam la o mică și vinovată infracțiune epică, având doar ochii drept complici, dar, în același timp, eram la rândul meu pus sub lupă: cineva
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
Cezar...“ Cezar tocmai apăruse, vesel, cu fața lui de păpușă optimistă. Avea amândoi bocancii. „Ga-gata. Să me-mergem.“ Ne-a trântit hainele în brațe, ne-am îmbrăcat cam în grabă și-am ieșit: Cezar primul, eu cu telefonul încă deschis, Mihnea iritat. Când să închidem ușa după noi, am prins un strigăt în spate: „Gicule, vezi că ăștia pleacă fără să plătească!“ S-au auzit niște tropăituri, urmate de-un cor de drăcuieli. „Ce-ai făcut, mă, nenorocitule?!“, s-a întors Mihnea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
digestive ale atacatorilor. S-a dovedit științific că, pe fiecare tastă, trăiesc în jur de 20 000 de bacterii. Cât pe vârful clanței de toaletă. În cazul nanobacteriilor, multiplică cifrele cu 10 000.“ Brusc, inginerul Grosescu m-a privit altfel, iritat și suspicios. Nu s-a mai apropiat de masă, dimpotrivă, și-a ferit puțin scaunul. „Cum cine provoacă o asemenea epidemie?“ Devenise încruntat, bănuitor, agitat. „Noi.“, a continuat, „În clipa asta, cât vorbim. Sau scriem; mă rog, fiecare cu treaba
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
care Închidea intrarea În cortul de campanie. Din câte știu, strategia de mâine este gândită pe un teren ferm, Înghețat, Împădurit, unde trupele noastre pot fi văzute doar În momentul În care trec la atac. - E iarnă, căpitane... spue Ștefan, iritat. Și sunt dealuri. Nu cred că anotimpul sau relieful se vor schimba până dimineață. Câțiva boieri râseră ușor, În bărbi. - Ba da, măria ta! răspunse Oană, la fel de calm. S-au și schimbat deja! Cu un gest larg, trase pânza cortului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
d-lui Brătianu consista în a pune în mișcare cestiunea orientală. Asupra politicei contelui Beust în România memoriul se esprimă astfel: În primele paisprezece zile ale lui noiemvrie (1868) cabinetul din Viena își alesese România drept arenă a politicei sale iritate și iritatorii. Precum se constată deja în memoriul de la 10 noiemvrie, contele Beust a istovit toate încercările de-a dezvălui înaintea cabinetelor occidentale pretinsele agitații ale Prusiei și ale Rusiei în Moldo-Valahia. Într-un discurs ținut înaintea comisiei militare a
Opere 11 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295589_a_296918]
-
nefericită eroare”, întrucât Best n-a întreprins nimic pentru a face corecția ce se impunea într-o asemenea situație. Cred că Prof. Pavel aștepta ceva de acest gen, astfel încât revine cu o a doua scrisoare, la care Best răspunde oarecum iritat, spunând că în conferințele sale a menționat la locul cuvenit contribuția lui Paulescu, fapt care nu rezultă că s-ar fi produs vreodată. Referindu-se la „justificarea” exprimată de Best în scrisoarea sa, marele diabetolog francez Loubatières (cel care a
Tratat de diabet Paulescu by Constantin Ionescu-Tîrgovişte () [Corola-publishinghouse/Science/92260_a_92755]