1,273 matches
-
de bine o Îndeplinește ea? „Ordinea” unui lucru este determinată de scopul urmărit, nu doar de o apreciere estetică cu privire la suprafața sa. Le Corbusier, dimpotrivă, părea să fie ferm convins că formele cele mai eficiente vor fi Întotdeauna de o limpezime și o ordine clasice. Mediile fizice pe care le-a proiectat și construit el erau, ca și Brasília, caracterizate de armonie globală și de simplitatea formelor. Cu toate acestea, de cele mai multe ori, ele nu reușeau să fie locuri În care
[Corola-publishinghouse/Administrative/2012_a_3337]
-
să le modifice astfel Încât ele să se conformeze teoriei. În practică, aceasta Înseamnă un fel de vivisecție a societăților până când acestea devin ceea ce susținea inițial teoria că experimentul ar fi trebuit să facă din ele”. Isaiah Berlin, „On Political Judgement” Limpezimea opticii extrem-moderniste se datorează singularității sale hotărâte. Ficțiunea simplificatoare de la care pornește este aceea că orice activitate sau proces supus observației are o singură funcție. Pădurea amenajată științific nu face decât să producă cherestea, orașul planificat este doar cadrul circulației
[Corola-publishinghouse/Administrative/2012_a_3337]
-
În ceea ce privește folosirea unor termeni precum cel de „fascism”, Însă cred că, În acest caz, el se justifică. În rândurile lui Le Corbusier despre frumusețea Partenonului, se Întrezărește un elogiu adus violenței. „Gândiți-vă la Partenon”, scrie el. „Gândiți-vă la limpezimea, liniile clare, intensitatea, economia, violența lui. Amintiți-vă țipătul lui puternic În mijlocul acelui peisaj creat prin grație și teroare. Putere și puritate” (ibid., p. 187; sublinierea Îmi aparține). După cum putem observa, Le Corbusier avea și tendința de a-i dezumaniza
[Corola-publishinghouse/Administrative/2012_a_3337]
-
de reacții contradictorii va da și peste capcane meschine și subminante, care-l vor frisona epistemic și rezonator. Doar ipostaza de polemist resoarbe aceeași acribie arătată anterior, dar impregnată de indignare, de consternare, de revoltă. Fraza sa, deși tot cu limpezimi de cristal, cumpănită și dreaptă, devine însă executorie și irefutabilă. Și lui, ca oricărui bun gospodar, îi place curtea curată. "Observator" (Tecuci), nr. 244, 31 iulie-6 august 1997 Sergiu ARJOCA 4 Un "de ce" dureros Cu Dubla sacrificare a lui Eminescu
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
complexul Oedip" pornind de la imaginarul oferit de tragedia lui Sofocle, acesta s-a transformat în "complex cultural" care are deja o istorie de aproape un secol. Complexele, așadar, se pot "învăța", pot fi cultivate programatic". Din studiu, nu reiese cu limpezime care școală psihanalitică este preferată de Theodor Codreanu, dar reiese limpede, din citatul anterior, că exegetul recurge la o altă aproximație, întrucât complexele psihanalitice nu pot fi nici "programate" și nici "învățate", oricâte sensuri figurate le-am atribui. Psihanaliza adevărată
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
în cele din urmă, fratele. Mitopo(i)etica lui Grigore Vieru este una a fraternității, chiar în sensul cel mai înalt, biblic. Cu toate acestea, autorul suportă dezamăgiri atunci când fratele român îi întoarce spatele, atunci când apa Prutului nu mai poartă limpezimea ochilor divini. Totuși, Th. Codreanu descoperă în poet un suflet mereu optimist: În recunoașterea fratelui de către frate, Grigore Vieru își pune toate nădejdile și cu această așteptare a descins el în România, unde, din păcate, unii l-au primit nu
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
așteptare a descins el în România, unde, din păcate, unii l-au primit nu cu pâine, ci cu pietre. Degeaba a venit libertatea zice poetul dacă frații nu se cunosc între ei. Deplânge faptul că apele Prutului nu mai au limpezimea ochilor lui Dumnezeu, pentru ca în oglinda lor să se poată privi și să se recunoască frații. Cum el nu are "pesimismul" lui Bacovia, cel la care apele-oglinzi nu se limpezesc niciodată, are optimismul recunoașterii fraterne" (op. cit., p. 209). În doar
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
printr-o numire care să depășească modernitatea și spiritul sau, fie printr-o acceptare a oricărei numiri actuale (postmodernism, hiper-modernism etc.), dar printr-o acceptare, prin aceasta, a unui termen provizoriu, pentru care deceniile sau secolele viitoare vor avea suficientă limpezime să-i găsească un înlocuitor. În acest context, al numirilor de dragul gloriei celor cinci minute, Theodor Codreanu face o excepție. Și mă gândesc la aruncarea în luptă a unui termen care poate fi inițial tratat la fel ca ceilalți (câtă
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
și expresie critică destule pagini eseistice despre M. Sadoveanu, Ion Barbu, G. Călinescu, C. Noica, M. Preda, E. Barbu, Anton Holban, Camil Petrescu. Iată câteva mostre: "Nu văd în ce constă ermetismul lui Ion Barbu. E un geometru, adâncit în limpezimea oglinzii. Transparența lui e atât de pură, încât pare ermetic". Aici Th. Codreanu atacă imaginea încremenită a unui Ion Barbu poet ermetic, din perspectiva unei critici prea comode, tot așa cum, altădată, respingea imaginea (erodată) a unui Bacovia poet simbolist. În
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
până la finalizare, cu toate speranțele și ezitările inerente procesului de creație: "l-am lucrat fără speranța de a-l vedea publicat". Notează el la un moment dat: "Poate va fi o capodoperă. Romanul meu va avea un ritm infernal, cu limpezimi strivitoare asupra timpului pe care-l trăim". Din acest motiv, deși terminat în 1975, deși a câștigat, patru ani mai târziu, concursul de debut al Editurii "Junimea", romanul Varvarienii va vedea lumina tiparului abia în 1998. Tot acum, din ce în ce mai imperativ
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
ca scriitor e din numărul acelor puțini cari nu reproduc numai idei nerumegate din cărți străine, ci gândesc mai cu seamă singuri; apoi d-sa mai are talentul de a espune foarte clar materiile cele mai grele, fără ca prin aceasta. limpezime obiectul să piardă ceva din însemnătatea sa. Aceste două calități, rare pretutindene, dar și mai rare în țara noastră, ne îndreptățesc a crede că prelegerea de duminică va fi îndestul de interesantă. [11 februarie 1877] ["AMBASADELE OTOMANE DIN STRĂINĂTATE... Ambasadele
Opere 09 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295587_a_296916]
-
necunoscut. Săpătorii de fântâni din Yucatan nu se opresc până ce nu dau de apă. Și pentru mine apa căpătase altă importanță. Nu pentru că aș fi suferit de sete, ci pentru că uscăciunea, în loc să mă deprime, mă limpezea. În zilele de maximă limpezime, mexicanii zic despre Popocatepetl: "se vede". Nici nu e nevoie să pronunțe numele muntelui. Poate că și despre fericire se poate spune uneori la fel. tempo naturale Dimineața, soarele plutește din nou orbitor deasupra junglei. Ne pregătim să urcăm azi
Caminante by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295603_a_296932]
-
au pornit cursa nebună spre întîlnirea cu adevărata Marie, adunată într-un ovul ce așteaptă să fie spart de cel dintîi și mai viteaz dintre oaspeții invizibili, doriți cu atîta ardoare inconștientă în clipa în care ochii lui Mihai, cu limpezimea lor albastră au pregătit terenul pentru o întrebare pe care niciunl dintre bărbații porniți să-și satisfacă poftele nu mai ajung s-o pună, interesați prea puțin de soarta partenerei. Pe Maria, asta a hotărît-o brusc: "măgarule, te vreau în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
văpaie darnică, desprinsă dintr-un rozariu nevăzut, o flamă sau o scânteie ce sporește pulsatilă, fără stavilă, inundând vizuina rece, până în cel mai ascuns ungher al ei! Urmează sunetele... Fluide, line, paradisiace, pure, molcome, de o rezonanță și de o limpezime de cristal! Undeva, la o lungime de braț, într-un crâng, susura un izvor! Ciripeau păsări! Din ciripit în ciripit, de mierle și de pițigoi, pârâiașul zglobiu părea că-și va întinde undele celeste pe pământ, că va îmbrățișa și
Apocalipsa după Sile by Dinu D. Nica [Corola-publishinghouse/Imaginative/889_a_2397]
-
cu ușurință: ENRIGHT, DAVID LESTER ― PSIHOLOG 709 Palatul Artelor medicale. Enright scrisese mai multe cărți, pe care toți cu ce sperau să treacă de ziua a zecea a jocurilor trebuiau să le fi citit. Era o plăcere să-ți reamintești limpezimea de cristal a stilului autorului, deosebita atenție semantică acordată fiecăruia dintre gradele de semnificație a cuvintelor utilizate, anvergura spiritului său și modul în care îl înțelegea pe om ca un singur tot, conștiință și corp împreună. Gosseyn închise cartea de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85125_a_85912]
-
amenințare. Își Întoarse capul către culmea dealului spân pe care fusese cândva conacul boieresc. De-acolo cobora, cu pași Înfrânați, nea Mitu Păcătosul. Tălpile gumarilor alunecau tot timpul În țărâna potecii și hârșâitul lor se auzea de departe și cu limpezime. În spatele lui nea Mitu, sprijinit cu păroasele labe din față de umerii omului, bocănea din copite dracul cel negru. După ce căruța cu draci care intrase În sat În urmă cu ceva vreme se pierduse către Răsărit, nea Mitu Îl luase la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
În așa fel Încât am șters și sărătura dintre gene. Am auzit, ca din depărtare, vorbele dobitocului: „Cu pălăria pe cap să intri la tac-tu acasă, nu În locuri civilizate, băi, țărane!”. Atunci mi-am dat seama, cu neînchipuită limpezime, că În cariera de muncitor cinstit ori măturător de șpan aveam să Îndur umilințe și mai mari decât cele pe care le sufeream la școală. În noaptea acelei zile am Încercat prima oară să trec de capul meu pragul către
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
mă aștepte, iar eu Îi răspunsesem nici să nu... Mi-am luat arma de la spate, am coborât piedica și am armat. În gerul cumplit și sticlos, zgomotele Închizătorului și cartușului care părăsea Încărcătorul și intra pe țeavă răsunau cu neînchipuită limpezime. Mi-am plimbat ochii peste câmpul de ciulini peste care zăpada Înghețată părea suprafața unei mări albe cu valurile Încremenite. Priveliște aproape nepământeană. Deși era noapte, albul zăpezii mă ajuta să văd până departe. Nările și pleoapele dădeau Întruna să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
se rarefiază” Claritatea seamănă (dar nu se confundă) cu lizibilitatea - un concept mult mai larg, obținut printr-un cumul de procedee. La drept vorbind, nici claritatea nu e o noțiune suficient de clară, câtă vreme în spatele unei propoziții de o limpezime impecabilă se pot ascunde inconsecvențe sau greșeli de logică, inerții de percepție. Să luăm de pildă propoziția „Afară plouă”. Corectă în aparență, afirmația este pleonastică - nu poate ploua decât afară (cu unele excepții, desigur). Fără claritate, nici o altă virtute stilistică
[Corola-publishinghouse/Science/2252_a_3577]
-
occidentalismului, Editura Vremea, București, 2002, p. 54. 237 Max Weber arată: ,,Este greu ca cineva să fie atât de naiv ca să nu observe că tocmai un asemenea întreprinzător ,,de stil nou", poate fi ferit de pierderea stăpânirii de sine, a limpezimii gândirii și de eșecul moral și economic numai printr-un caracter deosebit de puternic, că pe lângă claritatea privirii și puterea acțiunii mai sunt și anumite și foarte pronunțate calități ,,etice" prin care, în cazul unor inovații își câștigă total indispensabila încredere
[Corola-publishinghouse/Science/84937_a_85722]
-
strigoiului îndrăgostit: "Umblu așa năuc...uneori noaptea...cutreier mahalalele, ca o stafie, când toți dorm...Stau tocmai pe Rahovei...Dumneata?"281. Există aici o evidentă atmosferă eminesciană, augmentată de omniprezența lunii: "Lumina lunii pline făcea ca formele să aibă oarecare limpezime, dar totul era scăldat într-o umbră cromo..."282 și "Acum luna apusese și era răcoare...Fereastra, foarte mare, mai mult decât dublă, era mereu luminată."283. Prin juxtapunerea sentimentului de așteptare zadarnică, celelalte elemente ocurente în text (luna, femeia
[Corola-publishinghouse/Science/1457_a_2755]
-
date de „seriile sinonimice” în dauna „conținuturilor propriu-zise și a competențelor” (2003: 48), punct de vedere susținut și mai departe: „nu suntem adepții complicațiilor noționale. Evitarea acestora în practica disciplinei (în proiectarea și realizarea fiecărei lecții) se realizează prin claritatea (limpezimea) demersului didactic, a cunoașterii premiselor și finalităților.” (2003: 49). Din nevoia de conformitate cu politica educațională curriculară, autorul redă ample fragmente din programele școlare și exemple de planificări calendaristice, care conțin următoarele rubrici în ordine: unități de învățare, competențe, conținuturi
Bibliografie signaletică de didactică a limbii şi literaturii române : (1757-2010)/Vol. 1 : Sistematizare după criteriul apariţiilor lucrărilor : ordonare cronologică şi alfabetică by Mihaela Secrieru () [Corola-publishinghouse/Science/440_a_1359]
-
va fi urmat. În general, planul trebuie să aibă anumite calități. Prima și cea mai importantă dintre ele este unitatea sa fundamentală, reieșită din plasarea ideii generale în centrul compoziției. Aducerea ideii generale în prim plan duce la claritate și limpezime, iar proporția părților la armonie. O altă calitate a dispozițiunii este vioiciunea argumentației, reieșită din ceea ce Buffon numea "un developement successif, un gradation soutenue.” 4. Dezvoltarea ideilor din plan (elocuțiunea) Etapa finală a procesului de elaborare a unei compoziții este
Compunerile şcolare : forme eficiente de stimulare a creativităţii elevilor by Elena Sonea () [Corola-publishinghouse/Science/653_a_1256]
-
dimensiunea reală a vârstei mele. Timpul a lucrat intens asupra fizicului lor producând transformări profunde. Activitatea profesională, viața socială și familială au operat în plan psihic, moral și comportamental. Cu bucurie am constatat că vorbele lor au măsură și greutate, limpezime și înțelepciune. Mi-am dat seama că am în față omeni maturi și cumpăniți. În spusele lor sunt evocate experiențe profesionale, aspecte din viața de familie, fac referiri, cu nedisimulată mândrie, la proprii copii, liceeni sau studenți. Și modul de
Lumina Educaţiei by Vasile Fetescu () [Corola-publishinghouse/Science/1635_a_3037]
-
a fiecărui cuvânt. Dacă în Diafane influențele eminesciene sunt frecvente și vădite, în volumul Din când în când, plictisul, dar și sarcasmul lucid conduc spre Baudelaire. Între aceste două repere de început poetul se caută pe sine, rezultatul, remarcabil prin limpezime și decizie, concretizându-se ca Statui (1914): o lirică dusă până la perfecțiune sub raportul formei, refuzând retorica, mai ales retorica sentimentală. C. se impune în literatura celui de-al doilea deceniu al secolului al XX-lea cu o poezie matură
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286315_a_287644]