561 matches
-
Scipionilor. Aici e problema! Cum să-i câștige sprijinul la viitoarele alegeri? Pentru că are de gând să se pună din nou pe lista candidaților la consulat. Poate moartea principelui îl va prinde în func ție. Asta ar simplifica mult lucrurile. Mâhnit, lasă capul în piept. Avocatura este o meserie mai degrabă politică decât bănoasă. Și totuși, câte cunoștințe nu i-au solicitat de atâtea ori diferite consultații judiciare, ca până la urmă tot să nu-l voteze. Dacă o fi și Libo
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
intimidat băiatul. — Și de ochiul rău, murmură îndârjit cel de alături. Își acoperă gâtul cu palma deschisă. Și el poartă o amuletă. — Dacă vi le agățați de coaie, nu vă mai apără? întreabă batjocoritor Rufus. Întâlnește priviri răutăcioase în jur. Mâhnit, clatină dezapro bator din cap. — Uitați-vă la voi! scuipă cu scârbă. Parcă ați fi saltimbanci în for, nu cea mai bună trupă de gladiatori din imperiu. Atinge cu degetul inelul de piatră din urechea unui luptător: — Cu unul singur
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
de tenace încât să nu obo sească, așa cum obosește vederea după o îndelungată privire atentă, intervine el mieros. — Bucătalu’! îl întrerupe Puppus, agitându-se violent în coșule țul lui. Vleau bucătal! Și stidii! Toți pufnesc în râs. Numai Pomponia bodogăne mâhnită: — Nu pronunță încă bine primele cuvinte, da’ știe ce-nseamnă bucătar și cere stridii! Bine că i s-a rafinat gustul înaintea vorbirii. Se repede spre Drusus și-l zgâlțâie cu putere, silindu-l să se dea jos de pe litieră
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
mai pui că aproape toți bărbații sunt proaspăt rași! Vestalele continuă să înconjoare altarul. Nu-i stă în putere s-o iden tifice pe Asinia. Își aduce în schimb aminte cum, printr-o scri soare, mama lui l-a înștiințat mâhnită că augustul ei soț a hotărât ca și fiicele liberților să poată deveni preotese. O palmă teribilă pe obrazul patricienilor! În Senat a avut loc chiar și o tragere la sorți a candidatelor, în prezența părinților. Atât de mare a
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
Trase aer În piept. — Mă simt bine. Nu pari bine. Dă-mi voie să te Însoțesc undeva, să bem ceva. — Nu trebuie să te deranjezi. — Nu-i nici un deranj. Probabil că trebuie să te duci undeva, nu-i așa? Părea mîhnit. — Ei bine, de fapt, am promis că trec pe la fratele tău, la domnul Mundy. Cred că n-o să-l deranjeze să mai aștepte o oră, sînt sigur. Haide. O trase de braț. Ea se Întorsese să se uite de-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
făceau să se contracte, să i se facă rău. După ce cuplul se depărtă, se uită din nou la Helen și-i zise: — Spune-mi că n-o să fii nefericită În seara asta. — O să fiu extaziată, spuse Helen cu o voce mîhnită. — Spune-mi că n-o să te simți singură. Spune-mi... Spune-mi c-o să te duci la cîrciumă și-o să te faci criță, o să iei un băiat, un soldat... — Ai vrea să fac asta? — La nebunie, zise Kay... Nu mi-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
nu mi-ai spus? Dac-aș fi știut... N-are importanță, zise Helen. Pe bune. E-o prostie, dar toată chestia asta te face să te simți ca un copil. Toată lumea conspiră. Kay mi-a dat o portocală, adăugă ea mîhnită. A scrijelit La mulți ani! În coajă. Julia Îi Întinse un pahar de vin roșu. — Mă bucur c-a făcut-o, spuse ea. Mă bucur că te simți ca un copil. Aș fi preferat să n-o facă, zise Helen
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
să-și facă griji din cauza prespapierului și poate e puțin nesigură pe ce s-a furat de fapt În timpul spargerii. — Da... Adică... se bâlbâie ea. Pare să creadă că a dispărut În timpul investigației noastre, spun eu cu un ton puțintel mâhnit. Ray rămâne impasibil. — N-am spus... scâncește vaca bătrână. Cred că cel mai bine ar fi să ne Întoarcem buzunarele pe dos, D.S. Robertson, râde Ray cam nerăbdător. — Nu! N-am vrut... N-am crezut nici o secundă că voi l-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2026_a_3351]
-
Nu știe nimic! Asta-i tot ce știe n pula mea. Să tragă linie și s-adune, mă răstesc eu, simțind cum mă Înfurii. Încerc să mă controlez. Adică se minte pe ea Însăși Shirley... e trist. Sunt mai curând mâhnit decât furios pe chestia asta. E instabilă: eu personal cred că suferă un fel de cădere nervoasă. Îmi fac griji din pricina ei. — Mie mi s-a părut În regulă... spune Shirley cu un aer de Îndoială, Împreunându-și mâinile și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2026_a_3351]
-
Euan? Micuțul se forțează să zâmbească din nou. — Bună, Îi zâmbesc și eu. Mă uit la treningul lui cu Hearts. Pare nou. Un cadou de Crăciun. Arăt spre emblemă. — Deci ești un microbist, ei? Ai fost ieri? Nu... spune el mâhnit. — Colin obișnuia să... Începe să zică mama lui. Cine-i jucătorul tău preferat? Întreb eu așteptându-mă la un Neil McCann sau la un Colin Cameron. — Tom Stronach, presupun, spune el, apoi zâmbește șovăitor, dar nu-i chiar așa de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2026_a_3351]
-
sunt ascuțite în sus, botul este alungit, ochii sunt străpungători și blânzi, mari și negri, îl înțelegi ce vrea: când ochii îi ard ca două scântei, însemnă că are poftă de joacă, când ochii îi stau în jos e foarte mâhnit, ba uneori când sunt supărată, el e mâhnit împreună cu mine; și multe alte secrete mai spun ochii unui câine-lup bătrân ca Ford. Corpul lui este acoperit cu păr aspru și cenușiu. În acest corp de câine-lup bătrân, bate o inimă
Manual de compunere pentru clasele II - VIII by Luminiţa Săndulache () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1636_a_2907]
-
pot veni până la sfârșitul semestrului să fiu alături de tine. Știu ce bucurie enormă ar însemna întoarcerea mea. Cred că situația financiară nu este prea bună și, dacă aș veni, aș putea să vă ajut. Te rog, șterge de pe chipul tău mâhnit întristarea și ai mare grijă de tine ca să te găsesc sănătoasă când voi veni. Mă voi întoarce desigur la tine, nu voi rămâne aici o veșnicie. Cunosc suferința unei mame iubitoare căreia îi este plecat fiul departe. Te rog, mamă
Manual de compunere pentru clasele II - VIII by Luminiţa Săndulache () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1636_a_2907]
-
Perdeluțele albe netrase, văzu patul așternut. " Dar dacă n-are să vie?" îi răsări prin minte pe neașteptate și în aceeași secundă îi zburară din suflet toate bucuriile. Un fior de frig îl străbătu din cap până-n picioare. Intră în ogradă, mâhnit, cu un cărbune aprins în inimă. Petre plecase. Era singur în toată casa. Pe masă îl aștepta mâncarea rece. Nici n-o atinse. Luă o carte de pe policioara de la căpătâiul patului și se așeză la masă să citească, să-și
Pădurea spânzuraților by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295612_a_296941]
-
va pune alt soldat la dispoziția locotenentului Bologa. Când află Petre, rugă pe Apostol să nu-l lase, și toată noaptea o petrecu citind Visul Maicii Domnului și zicând rugăciuni. A doua zi însă trebui să plece... Fiindcă Apostol rămase mâhnit, Ilona îl asigură că nu mai are nevoie de ordonanță de vreme ce ea e lângă el, gata să-l urmeze oriunde, chiar pe front. Groparul veni după-amiază, zdrobit, și în loc să mai povestească ce-a văzut, mormăi plîngînd: ― Acum sunt șapte... șapte
Pădurea spânzuraților by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295612_a_296941]
-
zi ea va deveni celebra, cu frumusețea și talentul pe care-l avea, dar mai ales se consideră deosebit de inteligență și extrem de muncitoare pe deasupra. Se lungi pe canapea, ațintindu-și privirea către focul din sobă. În adâncul sufletului era tare mâhnita, se mustra singură că a intrat în jocul acesta nebunesc propus de Emil. Figură ei exprimă în clipa aceea un fel de gânditoare interiorizare. În ea erau în acel moment două ființe opuse: una ar fi vrut să fie „eroina
AGENT SECRET, LAURA by LUMINI?A S?NDULACHE () [Corola-publishinghouse/Journalistic/83482_a_84807]
-
RÂNDUIALA TĂTĂRASCĂ Auzind vorbele bătrânului, tătarul își miji ochii oblic: — Lei parla italiano? - întrebă el. — Si, io parlo - răspunse înfricoșat Metodiu. Fața tuciurie, dar frumoasă a tătarului se încreți într-un zâmbet: — Bravo, signore, grăi el într-o italiană cursivă, mâhnitul meu suflet se bucură că întâlnește în aceste pustietăți un om de o aleasă educațiune a spiritului, iar urechii mele îi sunt plăcute zvonurile dulci ale unor cuvinte de viță nobilă, altele decât cele barbare. Cum, se miră Metodiu, matale
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
după un timp, Rusoaica - și râde clopoțește. - Bărbat la tine -iesti?, prinde curaj Moș Iacob. Iesti la tine bărbat, bre, soț? - Om!, Îl ajută Mătușa Domnica, arătându-și verigheta și ea.Om la tine -iesti? Ori nu iesti? și rămâne mâhnită că n-a fost Înțeleasă. - Ia las-o, bre! Devușka: nuntă la tine -iesti ori nu? Cununie, bre! - Își Încârligă cele două degete arătătoare. Fata ridică din umeri și parcă-și cere iertare - dar n-a Înțeles. - Ghini, las-o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
îmi explice. Doar ca să aud ce-ar fi putut să îi treacă prin cap. Știu că lucra în publicitate, dar, Doamne, ar fi trebuit să fie geniu ca să inventeze o scuză plauzibilă pentru asta. Dar în acel moment eram prea mâhnită să mai stau să ascult o poveste cusută cu ață albă în timp ce blonda se îmbrăca. Așa că am fugit până pe Fifth Avenue, cu lacrimile curgându-mi pe obraji. De fapt nu, nu am fugit. Doar am mers foarte repede pentru că așa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2278_a_3603]
-
ce-i vorba. Probabil afurisita de sora-sa s-a dus și i-a spus ceva. Probabil i-a spus că a dat peste mine și Adam. Mai ești acolo, Katie? Da, spun cu o voce stinsă. Mă simt foarte mâhnită. Putem fi prieteni. Sigur. — Nu imediat, desigur. Probabil avem nevoie de o perioadă de „revenire“. N-o să fie ușor pentru nici unul din noi la început. —Știu. — Dar să ne aducem aminte de momentele bune. Au fost momente bune? Nu-mi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2278_a_3603]
-
mortal. Și cu un manechin de braț. Simt că-mi vine să vomit. Arată perfect împreună. Ea e tot ce nu sunt eu: înaltă, bogată, slabă și bronzată. Nu m-aș putea compara vreodată cu ea. Nici măcar nu aș încerca. Mâhnită, dau iar pagina. Nu vreau să mai văd poze cu Adam. Lumea chiar îl crede așa grozav? Atunci ce caută cu mine? Doar se joacă? Mă uit pe fereastră la oamenii care se plimbă pe Baggot Street, cu capetele aplecate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2278_a_3603]
-
PSD, pentru manipulare și intoxicare. Năstase dă dispoziție ca la TVR să se folosească cuvântul „minciună“ când se relatează motivul invocat de liberalul Stolojan pentru care a absentat de la Alba Iulia, de ziua națională. Valer Dorneanu, președintele Camerei Deputaților, spune mâhnit că, deși PSD „sprijină o serie de instituții de presă cu facilități, sponsorizări, reclame“, primește în schimb „doar vagi scutiri individuale“. Se discută aprins despre ce mesaje, imagini și chiar ce analiști să fie promovați pe ecran. Năstase povestește colegilor
Nişte ciori vopsite-n roşu by Răsvan Popescu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1376_a_2711]
-
el, vindeam braga în București, m-a ajutat să mă fac șofer ca el și să intru în Legiune. Neatent, răspunsei printr-o înjurătură, trimițîndu-l pe Megherel la origine, pe el și tot neamul lor din Cățelești. - De ce? zise Gheorghe mâhnit, e un băiat bun, ți-a făcut ceva? - N-a avut ocazia, îi răspunsei. - Nu, pe mine m-a ajutat... Dar Gheorghe, el însuși, arăta încordat, neliniștit... Se uita în jur: - Hai să bem undeva o bere. Am intrat într-
Viața ca o pradă by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295611_a_296940]
-
așeze la căpătâiul mormântului. A trecut o săptămână, două, mai multe; frunzele, în țintirim, se scuturau din copacii rari pe morminte; iarba era arsă de cele dintăi brume ale toamnei. Ațe de painjen se aninau de crucile sărace, de copacii mâhniți, și sclipeau ca niște fire de argint în soarele prietinos. Amurguri de purpură înflăcărau rămășița de frunze de prin copaci; vânturile duioase ale toamnei treceau printre mormintele tăcute și frunzele galbene foșneau. Iar străinul se odihnea sub glii. Târziu și-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2100_a_3425]
-
întâmplări uitate. De pildă, eu, de când am uitat de hanul Boului! Și iată, acuma mi-am adus aminte de el. Am sorbit câte-un păhărel; eu m-am uitat pe fereastră la cai; apoi bătrânul prinse a istorisi, în lumina mâhnită a unei zile cețoase de toamnă. —Să vedeți... începu cuconul Dumitrașcu, moale, odată m-am abătut și eu prin părțile acestea, or fi vreo treizeci de ani de atunci. Am venit pentru o moștenire, într-un târgușor de pe-aici
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2100_a_3425]
-
râdeau în lumină; o albină fulgeră ca un fir de aur; o gaiță trecu, cu penele-i albastre lucind; o mierlă începu o frântură de cântec răsunător, apoi tăcu deodată; și liniștea se întinse ca limpezimea unei ape. Femeia părea mâhnită ca totdeauna; și eu, iar, voiam să-mi lămuresc presupusurile. Lele Măriucă, spune-mi dumneata ce ai?... Parcă îți stă ceva pe suflet, așa privești la lume... Ea se uită la mine lung, cu un zâmbet: N-am nimic, ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2100_a_3425]