1,046 matches
-
sunt, da. Oricum nu mi-aș fi Închipuit că a rămas singur pe lume să se descurce cu tava asta de clătite, pe care o poate ține de altfel și cu o singură mână, proptind-o În șold, În timp ce cântărește mărunțișul În cealaltă. În sfârșit Îndrăznește: - E cinci sute clătita, nene. Mai trebui’ o sută douăzeci de lei. - Auzi, prietene, o să-ți meargă vânzarea toată ziua, dacă de dimineață la prima oră... Dar p-asta o știe. Mi-o retează prompt
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2023_a_3348]
-
stări de fapt. N-aș putea spune că nu am avut satisfacții, dar nu pur profesionale, girate direct de meseria pe care o profesam. Ele erau oarecum anormale, ca și lumea În care eram Încapsulat. Aveam o existență construită pe mărunțișuri, pe fărâme de trăiri existențiale pe care, În mod obișnuit, nu le iei În seamă (norocul de a fi găsit un disc de Rahmaninov, faptul că ai „prins” la băcănia din colț un pachet de unt, ivirea unei gripe care
[Corola-publishinghouse/Administrative/1951_a_3276]
-
Angle Bar În fiecare seară și să mă văd destul de des cu Herman. Am reușit să depășesc impresia proastă pe care i-am făcut-o la Început și curînd Îi plăteam băutura și mesele, iar el mă tapa de „zdrăngăneală” (mărunțiș) la intervale regulate. La vremea aia Herman nu era dependent. De fapt, nu prea a suferit vreodată de vreo dependență dacă nu se-ntîmpla să-i plătească altcineva pentru ea. Dar era mereu pe ceva - iarbă, benzedrină sau cu mințile duse
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2031_a_3356]
-
a doua zi de la Frankie că Slim era bine. - Doctoru’ de la bolniță a zis că lama a trecut de puțin pe lîng-un rinichi. Roy a zis: - Căcănaru’. Unu’ mare șmecher mai Înțeleg, da’ un tip din acesta, care umblă după mărunțiș pe jos la bar! Îl așteptam. Îi trăgeam Întîi una-n burtă, pe urmă luam una din sticlele alea de bere de un sfert din naveta de jos și i-o fărîmam În scăfîrlie. Cu o namilă ca ăsta tre
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2031_a_3356]
-
făgaș ghinionist, dar de obicei se-ntîmplă invers. Trăgătorii sînt o lume ranchiunoasă. Strada 103 Îl invidia pe Poponar pentru bulanul lui. Dar toți trebuiau să recunoască faptul că e un tip OK, și totdeauna bun să-l tapezi de niște mărunțiș. Capsulele de H costă trei dolari bucata și ai nevoie de cel puțin trei pe zi ca s-o scoți la capăt. Eram falit, așa c-am Început să „lucrez În groapă” cu Roy. Mergeam cu metroul, pîndind fiecare pe
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2031_a_3356]
-
Fazanul era doar pe jumătate adormit. Mă așteptam să sară și să-nceapă să facă scandal dintr-o clipă-n alta. În cele din urmă l-am auzit pe Roy: - Am găsit. - Să mergem atunci. - Nu, n-am găsit decît mărunțiș. Tre’ să aibă el un portofel pe undeva și o să-l găsesc. Tre’ să aibă un portofel. - Eu cobor. - Nu. Așteaptă. Îl simțeam scotocind prin spatele meu așa de evident, Încît părea de necrezut că tipul continua să doarmă. Era
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2031_a_3356]
-
nu în stol, precum ciorile. Există condeie care adulează dezgustător pe cei de la care știu că au de câștigat, într-un fel sau altul. Personal, disprețuiesc ambiția de a-ți publica recenziile în volum, înainte de a deveni autoritate în materie. Mărunțișuri. Cât despre mine, pot să vă spun că am făcut în primul rând istorie a literaturii în câteva cărți, iar în altele eseistică pe teme literare. Apelului selectiv la critica de autoritate i-am adăugat punctele de vedere personale, după ce
[Corola-publishinghouse/Science/1560_a_2858]
-
de seamă, jocuri, reproducând aprecieri ale unor personalități și publicații literare care au încurajat năzuința elevelor. Lăudabilă este disciplinarea juvenilei predilecții pentru (mai dificilul) miraj al creației. Îndrumarea înspre latura critică speculativă nu e mai puțin importantă. Foarte în notă mărunțișurile distractive: jocuri, șarade, paradoxuri etc. (prof. univ. Leca Morariu,Revista Făt Frumos nr.1, anul XVII,1942) * „... această tânără revistă dă impresia sufletului primăvăratec, a cărei însușire primordială este frăgezimea”... (C. Stelian în „Evenimentul zilei”, 12 aprilie,1942) ...”Liceul ortodox
BUCOVINA ÎN PRESA VREMII /vol I: CERNĂUŢI ÎN PRESA VREMII 1811-2008 by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Memoirs/460_a_970]
-
Gazeta Bucovinei era redactată de Pompiliu Pipoș, în calitate de director, adus de la TribunaSibiu și de Vasile Marco - redactor responsabil. Sau tipărit 8 numere, la intervale diferite de timp, foaia fiind destinată sătenilor și avea o problematică diversă: rubrici cu povețe economice, mărunțișuri și ghicitori, Calendarul perioadei, Literatură cultă și populară - parte din ea selectată din periodicele transilvaniene, de la Iași sau de la București. Erau prezenți autorii: Ion Creangă, I. Slavici, N. Gane, I.Pop Reteganul, George Coșbuc, D. Stăncescu, Th.D. Speranția, dar venea
BUCOVINA ÎN PRESA VREMII /vol I: CERNĂUŢI ÎN PRESA VREMII 1811-2008 by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Memoirs/460_a_970]
-
Acesta era un om foarte cumsecade. Cunoscut de toată lumea juridică și mare bibliofil. A lăsat un fiu care face același comerț, însă fără dulap pe stradă. Cilibi Moise, un tip original, poate cel mai original al Bucureștilor, avea baracă de mărunțișuri lângă podul de la Doamna Bălașa.295 crăciunul: Au trecut 50 de ani și parcă era ieri. Am rămas firește tot ce-am fost și mi se pare că nimic nu este schimbat. Văd, ca și în copilăria mea, tot felul
Bucureştii de altădată Volumul I 1871-1877 by Constantin Bacalbaşa () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1327_a_2710]
-
multă schimbare nu s-a făcut în București. Bucureștii aveau pe atunci câteva specimene, câțiva ,,tipi“, cum s-ar spune astăzi, sau chiar câteva „numere“: bucureștiul în 1871 153 Unul era Cilibi Moise. Cilibi Moise era un ovrei vânzător de mărunțișuri, împovărat de o casă de copii, foarte de spirit, dar și tot pe atât de fără noroc. Cine nu-l cunoștea în București? Cuvintele lui de duh circulau din gură în gură, ba au fost chiar și tipărite într-o
Bucureştii de altădată Volumul I 1871-1877 by Constantin Bacalbaşa () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1327_a_2710]
-
poreclă, Cilibi, ceea ce în limba turcă înseamnă „înțeleptul”. Se trăgea dintr-o familie cu zece copii, soarta lovind crunt pe părinți, dintre toți numai el rămânând în viață. Neștiutor de carte, M. și-a câștigat existența cu negoțul ambulant de mărunțișuri pe Podul Calicilor de lângă Tribunalul din București sau prin târgurile muntenești, ademenindu-și clenții cu vorbe meșteșugite: „O gheată pe bani, alta de pomană” sau „Marfă ruptă gata pe un sfanț bucata”. Curând îi vine ideea să tipărească niște cărticele
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288208_a_289537]
-
lipsiți de normalitatea umană își trăiesc viața într-o diminuare, într-o încetinire a glisării pe fluxul temporal. Ei nu sunt ancorați, precum semenii lor integrii, în mobilitatea trepidantă a timpului. Deficiențele de care suferă îi determină să zăbovească în mărunțișul metafizic al unei lumi pe care o fragmentează. Ei sunt în căutarea unor noi și inedite repere care, oricât de neînsemnate ar părea, să-i poată susține compensând lipsurile ce i-au damnat anormalității. Aici amănuntul survine în prim plan
by Marius Cucu [Corola-publishinghouse/Science/1085_a_2593]
-
îți mobilizezi resursele spirituale, resursele interioare de a-ți pune în mișcare voința și a realiza. Atunci, așa cred, că propunându-ne lucruri foarte mari, vom realiza și ceva care să fie demn de luat în seamă. Când ne propunem mărunțișuri, ne pierdem într-o lume a banalului, într-o lume a insignifiantului și cred că omul trebuie să facă mai mult, pentru că așa cum spunea Heraclit, Daimonul locuiește în om. Pentru Heraclit, Daimonul era Zeul, era Divinitatea și în oricare om
Convorbiri fără adiţionale by Cornel Galben () [Corola-publishinghouse/Science/692_a_986]
-
le produc unor analize atente, să descifreze intenții și mobiluri și să descrie destine, să stăruie asupra unei idei, urmărindu-i drumul ciclic în care preceptul ordonează substanța epică. Când trece la notația ca de jurnal, cronica se umple de mărunțișuri a căror banalitate autorul se preface a nu o observa. Textul se transformă într-un fel de almanah-calendar în care sunt aglomerate, fără efort selectiv, incendii, perioade de secetă, molime, războaie turco-austriece, abdicări spectaculoase, decese mai însemnate („Întâi au murit
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288940_a_290269]
-
Lucrez la ceva foarte important și îndrăzneț. Și tu? Păi cam tot așa, la ceva... ce nu s-a văzut pînă acum. Te cred. Știi, abia acum vedem viața cu ochii minții. Ai dreptate. Am fost atît de preocupat de mărunțișuri și am omis lucrurile cu adevărat importante. Și eu la fel. Păcat că ne-am pierdut atîta energie în activități inutile. Ne plimbăm împreună și, din cînd în cînd, ne așezăm pe o bancă. Pe așezate, analizăm virtuțile predecesorilor și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
spuneam, señor Eduardo era un om calculat, prevăzător. Nu se lăsa el surprins ca un om de rînd. Într-un sfert de oră ajung la o toaletă publică. Dacă o fi cazul... Se pipăie în buzunar și constată că are mărunțiș. Deodată, un alt tunet parcurge mai abitir interiorul său. De fapt, era mai mult trăsnet decît tunet. Crampe dureroase îl răscolesc și-l panichează. Se oprește și grimasele se succed pe fața sa uscată. Așa nu mai ajung pînă la
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
fără a le disocia vreodată (în ciuda gnosticii). De aici spiritul practic. Mic pontif, el aruncă punți între slujirea lui Dumnezeu și slujirea altora. De aici "spiritul clement". În tot acest timp, laicii au rolul lor. Încrederea în cei umili este mărunțișul interstițial al întrupării, prima verigă a unui lanț al comunicărilor în același timp riguroase și carnale. Este verbul "trăiește printre noi", cu mirosurile, impuritățile și încetineala specifice. Mîntuirea creștină nu are ca simbol, nici ca obiectiv, distrugerea corpului, ci învierea
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1031_a_2539]
-
cea a consensului) postulează arta de a-i reduce la tăcere, astfel încît liniștea să domnească nu prin ordin ori somație, ci ca reculegere spontană și binefăcătoare. "Profunda logofobie" pe care Foucault o descoperea în societatea noastră nu-i decît mărunțiș, prețul de răscumpărare a unei logofilii congenitale a statului. În fond, puterea are nevoie să vorbească și să se facă auzită; discursul este elementul său, îl reclamă, trăiește de pe urma sa. Îl preferă util, adică productiv, constructiv, pozitiv. Sau complet inutil
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1031_a_2539]
-
mă pot lăsa sedus, o "imoralitate" pe care Breban o stoarce prea des pentru a șoca. Cred că-mi place doar în pasajele în care personajele sale se poartă "normal", preocupate de neconcordanțele dintre ele, dintre adevărata-le vocație și mărunțișurile în care se complac, vorbind parcă, uneori, despre noi toți! Revelionul n-a existat! Așteptam o fată din Constanța, pînă la urmă nu a mai dat semne, deși plecase spre mine; sper că nu i s-a-ntîmplat ceva rău! Nu aveam
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1459_a_2757]
-
cooperație care habar n-avea cum stă treaba cu facerea pantofilor și care a hotărât că de-acum activitatea se restrânge, nu va mai exista secție pentru execuția de încălțăminte, ci doar pentru reparații curente, pingelit, blacheuri, cusături și celelalte mărunțișuri. Domnul Toma n-a comentat, dar se simțea de parcă îl lovise fulgerul. A amuțit, își făcea munca în cele opt ore de program și apoi se închidea în casă, nu mai vorbea cu nimeni, aproape nu mai mânca și nu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2289_a_3614]
-
sociale comune, accente de paranoia, apoi anii lui de pușcărie (fusese condamnat pentru furtișaguri), evadarea (aici tovarășul Cameniță constata emoționat că traiectoriile lor seamănă ca două picături de apă, și el avusese de-a face cu penitenciarul, și tot pentru mărunțișuri, și el scăpase prin fugă...), apoi alegerea lui, în aprilie 22, ca Secretar General al Comitetului Central, la al XI-lea Congres al Partidului Comunist, apoi balansul lui formidabil când cu Zinoviev și Kamenev contra lui Troțki, când cu Buharin
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2289_a_3614]
-
pe care o conducea. La seminar, mai mult decât alții, se pare că ne-am remarcat în ochii săi colegul meu N. Velea și cu mine, căci Georgescu ne-a invitat la Gazetă să scriem recenzii, notițe critice și alte mărunțișuri. Ne-a publicat câteva astfel de lucruri, după care, părându-i-se că meritam, ne-a „lansat“ într-o pagină special intitulată „Tineri critici“, în care figuram, cu articole mai întinse, Velea, Matei Călinescu, Ștefan Cazimir și cu mine. Așa
Amintiri și portrete literare - ed. a 3-a by Gabriel Dimisianu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1345_a_2700]
-
stăm acasă. țața Chiva primește oaspeți: fetele, fiii, ginerii, nepoțica (fata Lenuței - Lenuța întruchipată de acum cincisprezece ani, de necrezut aproape). Ne-au invitat și pe noi la masă: pui și pepene. Pentru cameră, lemne, curent electric și toate celelalte mărunțișuri (curățenie, pregătirea mâncării) au luat de la noi câte 10 lei de persoană pe zi. Cam scump, dar în schimb foarte comod. Azi nu ne-am dus nicăieri. Ne odihnim acasă și primim vizite. Ducem un mod de viață supramonden... 10
Castele în Spania: cronică de familie: 1949–1959 by Petre Sirin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1370_a_2888]
-
ei, poate nu. Dacă vine Ion, să-i aducă el, dacă nu, atunci trimiteți-i mai repede. Nouă ne-au mai rămas pentru orice eventualitate încă 500 de lei, dar n-aș vrea să ne strâmtorăm în tot felul de mărunțișuri... 20 august 1954 Vremea s-a stricat: cerul e calm, cenușiu, cu adieri calde. Sun tem asemenea unor convalescenți recâștigați la viață și la bucuriile ei, plini de bună voie, cu toate că bucuriile noastre sunt de fapt puține. Una singură și
Castele în Spania: cronică de familie: 1949–1959 by Petre Sirin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1370_a_2888]