405 matches
-
decît un intrus enervant, însă în general inofensiv. Din perspectiva celor extrem de sensibili și neîncrezători în forțele proprii, Mitocanul este o povară apăsătoare. Permanentele sale jigniri au efect imediat și îi împiedică pe angajați să se concentreze asupra atribuțiunilor lor. Mitocanului nu-i pasă decît de el însuși. în unele cazuri, comportamentul său este un mod de a comunica autoritatea pe care o reprezintă. încalcă normele sociale, transmițînd mesajul că îi este permis acest lucru. Dacă nimeni nu ia atitudine, triumfă
[Corola-publishinghouse/Science/1886_a_3211]
-
o reprezintă. încalcă normele sociale, transmițînd mesajul că îi este permis acest lucru. Dacă nimeni nu ia atitudine, triumfă. în caz că îi cere cineva socoteală, are iarăși cîștig de cauză, pentru că își etichetează contestatarul ca fiind „hipersensibil”. Indiferent ce face un Mitocan, prima regulă este să nu reacționezi. Dacă faci ori spui vreun lucru care să-i dea impresia că-l susții, te va considera asemeni lui; vei risca, la rîndul tău, să fii etichetat drept mitocan. Dacă îi critici conduita, poți
[Corola-publishinghouse/Science/1886_a_3211]
-
hipersensibil”. Indiferent ce face un Mitocan, prima regulă este să nu reacționezi. Dacă faci ori spui vreun lucru care să-i dea impresia că-l susții, te va considera asemeni lui; vei risca, la rîndul tău, să fii etichetat drept mitocan. Dacă îi critici conduita, poți deveni ținta lui predilectă. Cea mai bună strategie, în cazul unui Mitocan, este să apelezi la sarcasme ușoare - nu foarte acide, ca să nu adopte o atitudine defensivă, dar suficient de înțepătoare încît să transmită un
[Corola-publishinghouse/Science/1886_a_3211]
-
lucru care să-i dea impresia că-l susții, te va considera asemeni lui; vei risca, la rîndul tău, să fii etichetat drept mitocan. Dacă îi critici conduita, poți deveni ținta lui predilectă. Cea mai bună strategie, în cazul unui Mitocan, este să apelezi la sarcasme ușoare - nu foarte acide, ca să nu adopte o atitudine defensivă, dar suficient de înțepătoare încît să transmită un mesaj. Ori de cîte ori îl auzi rostind un comentariu pin de bădărănie, răspunde printr-un zîmbet
[Corola-publishinghouse/Science/1886_a_3211]
-
italo-macaronic" cît și propriile sale aventuri de tînăr amorez dezvăluite la persoana a III-a într-o scrisoare către Zarifopol: "Aventura lui Rică V. i s-a întâmplat lui Caragiale însuși. (Mă, Rică sunt eu...!). A fost bătut grozav de mitocan, și-a pierdut ochelarii. A făcut apoi cunoștință cu mitocanul; s-a împrietenit cu el. Cumnata mitocanului și un sergent care trăia cu ea, îi mijloceau întâlnirile cu nevasta mitocanului." Foarte semnificativ este faptul că chiar autorul, glumind serios, va
[Corola-publishinghouse/Science/1499_a_2797]
-
la persoana a III-a într-o scrisoare către Zarifopol: "Aventura lui Rică V. i s-a întâmplat lui Caragiale însuși. (Mă, Rică sunt eu...!). A fost bătut grozav de mitocan, și-a pierdut ochelarii. A făcut apoi cunoștință cu mitocanul; s-a împrietenit cu el. Cumnata mitocanului și un sergent care trăia cu ea, îi mijloceau întâlnirile cu nevasta mitocanului." Foarte semnificativ este faptul că chiar autorul, glumind serios, va proclama "amiciția și amorul două patrimonii sublime ale umanității, singurele
[Corola-publishinghouse/Science/1499_a_2797]
-
scrisoare către Zarifopol: "Aventura lui Rică V. i s-a întâmplat lui Caragiale însuși. (Mă, Rică sunt eu...!). A fost bătut grozav de mitocan, și-a pierdut ochelarii. A făcut apoi cunoștință cu mitocanul; s-a împrietenit cu el. Cumnata mitocanului și un sergent care trăia cu ea, îi mijloceau întâlnirile cu nevasta mitocanului." Foarte semnificativ este faptul că chiar autorul, glumind serios, va proclama "amiciția și amorul două patrimonii sublime ale umanității, singurele care fac din om o ființă superioară
[Corola-publishinghouse/Science/1499_a_2797]
-
însuși. (Mă, Rică sunt eu...!). A fost bătut grozav de mitocan, și-a pierdut ochelarii. A făcut apoi cunoștință cu mitocanul; s-a împrietenit cu el. Cumnata mitocanului și un sergent care trăia cu ea, îi mijloceau întâlnirile cu nevasta mitocanului." Foarte semnificativ este faptul că chiar autorul, glumind serios, va proclama "amiciția și amorul două patrimonii sublime ale umanității, singurele care fac din om o ființă superioară", fiind urmărit pînă la sfîrșitul vieții de spectrul propriului personaj: "M-au ajuns
[Corola-publishinghouse/Science/1499_a_2797]
-
ulițele, fluviuri și niagare... caii înoată...". P. Constantinescu sesizează și un mahalagism etic și intelectual, iar pentru Ibrăileanu, mahalaua satirizată de Caragiale nu e categorie socială ci categorie psihologică, mahala intelectuală ilustrată cu personaje pe măsură pe prim plan aflîndu-se mitocanul, noțiune pentru precizarea căreia, Zarifopol desfășoară următoarele caracteristici: "Mitocanul nu are curajul realităților din care e alcătuit. Adeseori, pare prost, fără să fie. Nu are curajul inteligenței sale firești; îi e frică de modelele de cultură pe care le crede
[Corola-publishinghouse/Science/1499_a_2797]
-
și un mahalagism etic și intelectual, iar pentru Ibrăileanu, mahalaua satirizată de Caragiale nu e categorie socială ci categorie psihologică, mahala intelectuală ilustrată cu personaje pe măsură pe prim plan aflîndu-se mitocanul, noțiune pentru precizarea căreia, Zarifopol desfășoară următoarele caracteristici: "Mitocanul nu are curajul realităților din care e alcătuit. Adeseori, pare prost, fără să fie. Nu are curajul inteligenței sale firești; îi e frică de modelele de cultură pe care le crede exclusiv autorizate. Își părăginește inteligența, ca și orice eventual
[Corola-publishinghouse/Science/1499_a_2797]
-
vîrful nasului. Este prea prudent, e foarte mehenghi, și preferă locurile comune fiindcă sunt folositoare: el nu vrea să cheltuiască degeaba. Frica de a se arăta cum este îl face agresiv. Și agresivitatea deosebește pe snobul balcanic de cel apusean. Mitocanul e inutil războinic, continuu sub arme. Probabil fiindcă prin descendență, adică prin tradiție, iar uneori și direct, el e produsul unei mojicești oprimări orientale. El e doar derivatul modern al ciocoiului de altădată." Desigur, N. Davidescu produce o exagerare cînd
[Corola-publishinghouse/Science/1499_a_2797]
-
cetățenii onorabili și respectabili, dar la ocazii își spun cuvinte grele...". Observația trece de comedia vizată și e valabilă pentru o mare parte a operei care activează un limbaj al mojiciei de mahala de coloratură balcanic-orientală: rîtan, vită, loază, canalie, mitocan, moftolog, papugiu, mațe fripte, bagabond, pungaș... Eroii mai ales cei ai schițelor vor să pară distinși, fără a-și fi educat însă limbajul și gesticulația observație de la care Călinescu pleacă spre surprinderea unui fenomen care nu este numai românesc: "Pe
[Corola-publishinghouse/Science/1499_a_2797]
-
pe deosebirile evidente dar fără a neglija asemănările discrete, primele fiind mai ușor de sesizat și datorită particularităților psihologiei umane căreia entitățile cu semn contrar i se impun mult mai ușor; chiar dacă Mateiu "nu gustă literatura paternelului său populată cu mitocani" (B. Cioculescu), o tendință semnificativă a cercetării literare a fost cea a încadrării celor doi într-o familie de spirite, așa cum sugera Vladimir Streinu, proiect pe care Pompiliu Constantinescu îl considera în parte utopic, pornind și de la experimentele singulare ale
[Corola-publishinghouse/Science/1499_a_2797]
-
care lasă să le scape din snobism câte un cuvânt franțuzesc (de regulă pronunțat aiurea), sunt foarte atenți ca alții să nu facă la fel. E vorba de un indiciu lingvistic al snobismului, la care snobii adevărați și emulii lor mitocani sunt la fel de sensibili. Un episod cu mai multe grade de ironie, evocat și de fotografia de pe coperta ediției americane a romanului, este descinderea lui „Abe” și „Chick” la Café de Flore, cândva o citadelă a culturii de stânga, alături de Deux
[Corola-publishinghouse/Science/2145_a_3470]
-
de fante cuceritor, sigur pe sine: În van te aperi. Și tu mă iubești pe mine, nu mai umbla cu mofturi. Venturiano își regăsește dezinvoltura despre care vorbește Ibrăileanu în studiul său. Până la lămurirea confuziei, Rică îl numește pe Dumitrache mitocanul de cumnatu-tău. Disprețul, în acest caz, este de ordin intelectual și monden. Rică, poet, student, publicist, teoretician politic și, numai de nevoie, arhivar, desconsideră un simplu negustor, fără nici un orizont cultural și fără maniere. Rică este de fapt un semidoct
Lumea politică pe scena lui I. L. Caragiale by Corina Baraboi () [Corola-publishinghouse/Science/1677_a_3045]
-
desăvârșit de "Academia Cațavencu". Cu o rară ingeniozitate și cu o excepțională finețe și acuratețe, autorii, atât cei ai "stabilimentului academic", cât și cititorii lor și mai inteligenți, au fișat haios și creativ o mulțime de exemplare și subspecii ale mitocanului urban contemporan, cu precădere valah, dar cu o generoasă acoperire pe întreg teritoriul țării. Nu vom trece aici în revistă clasificarea percutantă a amintitului atlas, fie și pentru a nu răpi plăcerea cititorilor de a-l descoperi singuri și de
[Corola-publishinghouse/Science/84960_a_85745]
-
amenințând cu invazia ultimelor oaze și bastioane ale decenței și bunului-gust din țara noastră. Însă, înainte de a vă invita să descoperiți singuri "Atlasul de mitocănie urbană" (lansat acum la "Bookfest" și în format album), mai trebuie subliniat ceva. E oare mitocanul termenul potrivit pentru acest exemplar bizar și respingător care ne agresează aproape oriunde? Mitocanul nu este, așa cum s-ar putea crede, locuitorul comunei Mitoc (așezare locuită încă din paleoliticul superior, azi în județul Botoșani), în ciuda unui celebru discurs al unui
[Corola-publishinghouse/Science/84960_a_85745]
-
Însă, înainte de a vă invita să descoperiți singuri "Atlasul de mitocănie urbană" (lansat acum la "Bookfest" și în format album), mai trebuie subliniat ceva. E oare mitocanul termenul potrivit pentru acest exemplar bizar și respingător care ne agresează aproape oriunde? Mitocanul nu este, așa cum s-ar putea crede, locuitorul comunei Mitoc (așezare locuită încă din paleoliticul superior, azi în județul Botoșani), în ciuda unui celebru discurs al unui politruc de prin anii '80 care clamase responsabil, la deschiderea unei ședințe de analiză
[Corola-publishinghouse/Science/84960_a_85745]
-
locuită încă din paleoliticul superior, azi în județul Botoșani), în ciuda unui celebru discurs al unui politruc de prin anii '80 care clamase responsabil, la deschiderea unei ședințe de analiză a muncii la CAP-ul din localitate, "stimate tovarș secretar, iubiți mitocani", spre hazul întregii adunări și spre eterna dinamitare a atmosferei scorțos-tovărășești a ședinței. Nu, mitocanul vine de la țăranii care locuiau în afara zidurilor unei mănăstiri fortificate, numită "metoc", și care lucrau pământul acesteia fiind, funcție de ocârmuire, liberi sau înfeudați. De altfel
[Corola-publishinghouse/Science/84960_a_85745]
-
politruc de prin anii '80 care clamase responsabil, la deschiderea unei ședințe de analiză a muncii la CAP-ul din localitate, "stimate tovarș secretar, iubiți mitocani", spre hazul întregii adunări și spre eterna dinamitare a atmosferei scorțos-tovărășești a ședinței. Nu, mitocanul vine de la țăranii care locuiau în afara zidurilor unei mănăstiri fortificate, numită "metoc", și care lucrau pământul acesteia fiind, funcție de ocârmuire, liberi sau înfeudați. De altfel, este un spectru mai mare de termeni peiorativi derivați de la țăran, el însuși azi cu
[Corola-publishinghouse/Science/84960_a_85745]
-
la Iorgu Caragiali. Sub raportul tehnicii dramaturgice, el preia câte ceva de la autori francezi precum Eugène Scribe, Eugène Labiche, Victorien Sardou, ceea ce, însă, nu diminuează cu nimic originalitatea frapantă a unei opere de fulgerări geniale. Coabitează, în comediile lui, ariviști și mitocani, fandosiți, vanitoși și amorali. Lipsa de scrupule și nepăsarea, coruptibilitatea, prețiozitatea ridicolă, gogomănia sunt metehne ale acestor creaturi care viețuiesc în inerție și mimetism. Idei mari și generoase, dar degradate acum și pervertite, au caraghioase oglindiri în tărtăcuța lor buimacă
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286090_a_287419]
-
socială îl obsedează pe Lăcusteanu), Aristia e "un smintit, profesor de declamații teatrale", ideile revoluționarilor ca suferința poporului și tiraniile boierilor sunt "fleacuri", Iancu Brătianu este "un ciocoi din cei răsculați", și el cu toți ai lui sunt "vagabonzi", "ștrengari", "mitocani". La 1848 Lăcusteanu era de părere că rebeliștii trebuiau puși "sub judecată la minut", iar lui Eliade, la vestita arestare a guvernului, îi spusese furios: "- O să te tai, câine, să te învăț să mai dai asemenea proclamații!" Lăcusteanu e savuros
Istoria literaturii române (Compendiu) by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Science/295570_a_296899]
-
Rică Venturiano adresate Ziței! Nu vedeți pe poetul netalentat și ridicol, răsărit în urma introducerii stângace a culturii apusene, pe poetul împotriva căruia a luptat atât dl Maiorescu! Dar Zița, cu limba ei împestrițată de franțuzisme, care vorbește cu dispreț despre "mitocanul de Țîrcădău", bărbatul ei! Nu vedeți în ea pe Gahița Rozmarinovici ori pe Coana Chirița a lui Alecsandri, pe femeia care a apucat să se "civilizeze" mai înainte de bărbați?! Vorbind de teatrul lui Alecsandri, am arătat cum femeile au fost
Spiritul critic în cultura românească by Garabet Ibrăileanu [Corola-publishinghouse/Science/295597_a_296926]
-
burta, după care trece la taclale, tolănit în fotolii din recuzita palatului. Ceva, totuși, s-a modificat în figura istoricului-șef: s-a cănit. Și-a schimbat, cum ar veni, părul. Cum să-i zic altfel, decît profanare, cohortei de mitocani care, trecînd prin țarcurile cu taxă, continuă să... viziteze nu lăcașul regilor onești ai României, ci castelul în care s-au lăfăit țoapele impostoare și invitații lor, alde Gadafi și compania. O circumstanță atenuantă: oare imperialul Versailles nu-i bîntuit
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
săptămînile de studiu, în încăperile de taină, vor da diseară concertul de închidere. Revăd vila stenic-demonicului Enescu și a delicat-princiarei sale Maruca. Ce fantastică metamorfoză! În domneștile încăperi, spoliate de administratorii comuniști, își găsiseră, ani la rînd, loc de aciuare mitocanii gospodăriilor de partid, țațele lăfăindu-se în patul Marucăi, urduroșii, în cel al geniului. Ce repunere în nobilele drepturi! Au fost aduse, din depozitul de la Posada, lucrurile de preț (cine-o fi avut, atunci, ideea salvării lor!?) și totul, absolut
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]