2,391 matches
-
a dat în primire. Leisl și-a lăsat pe dată pungile din mână și m-a strâns în brațe, trăgându-mi fața lângă gâtul ei, astfel că respiram într-o perdea deasă de păr. — O să fie bine, iubito. —Mulțumesc, am mormăit cu un ghemotoc de păr în gură, gata să plâng văzând atâta bunătate. M-a eliberat și a spus: Și iat-o pe Mackenzie. M-am întors și-am văzut o fată mergând de-a lungul holului de parcă mergea pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1946_a_3271]
-
în sfârșit microfonul, Neris a zis: —Poți să ne spui cum te numești? Tu ești Vanessa? Eu sunt Vanessa. —Vanessa, Scottie vrea doar să te salute. Îți spune ceva asta? Lacrimile au început să șiroiască pe chipul Vanessei și a mormăit ceva printre lacrimi. Mai spune o dată, scumpo. —Era fiul meu. — Așa e, scumpo, și vrea să știi că nu a suferit. Neris și-a pus mâna la ureche și a zis: — Îmi zice să-ți spun că ai avut dreptate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1946_a_3271]
-
bucătărie? a întrebat Mitch. Pentru a curăța compoziția de tort? —Te gândești la o spatulă. O patelă este o rotulă, am zis veselă. Când ți-ai dislocat-o, îți amintești ușor cum se cheamă. —Care este capitala Bhutanului? Toți ceilalți mormăiau nemulțumiți, nu știau nici măcar pe unde e Bhutanul, cu atât mai puțin capitala, dar Mitch a fost încântat. —Thimpu. —Pe bune? Mda. —De unde știi? —Eu și Trish am fost acolo în luna de miere. Nici unul din noi n-a știut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1946_a_3271]
-
neplăcere. —Unde e Gaz? am întrebat. —E plecat. M-am uitat la Jacqui, dar ea îmi evita privirea. Casa arată minunat, am zis. Ce lumânări frumoase! Ylang ylang, observ, foarte senzual. Și cum se numesc florile acelea? —Pasărea paradisului, a mormăit Joey. —Superb. Pot să iau o căpșună de acolo? O pauză ciufută. —Servește-te. —Delicios! Coaptă și zemoasă. Gustă una, Jacqui. Vino, lasă-mă să-ți dau eu una. Ce-i cu eșarfa asta, Joey? E de legat la ochi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1946_a_3271]
-
a pălit. Promovarea prin intermediul vedetelor era viața lui. Nimeni nu obține chestia asta pe gratis. Dacă Madonna o vrea, Madonna trebuie să plătească pentru ea... —Hei, nu și Madonna, a obiectat Franklin. —Chiar și Madonna. Asta e o nebunie, a mormăit el. — Și nici un fel de publicitate, am zis. Formula 12 ar trebui să fie un nume care trece din gură în gură, astfel încât să le dea oamenilor impresia că sunt părtași la un mare secret. Suspansul va trebui să se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1946_a_3271]
-
odată, amândoi! am zis. Oricum, nu îl urăsc pe Aidan pentru că a murit. Atunci de ce îl urăști? a întrebat Rachel. —De-aia. Hai, Gaz. Dă foc la perdele, fă ceva. Mai târziu, m-a încolțit Joey. —Hei, Anna. Hei, am mormăit, cu privirea în pământ. În perioada asta încercam pe cât posibil să-l evit. Ce mai face Jacqui? Mi-am ridicat privirea și m-am uitat lung la el cu o uimire glacială. Mi-aș fi încrețit buza dacă aș fi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1946_a_3271]
-
cote nebunești. Am ieșit la lumină, ca un minunat fluture Formula 12 din coconul Candy Grrrl, și am defilat în costumele mele negre, ca să mă vadă toți. Capitolul 11tc " Capitolul 11" —Uită-te la ele. Sigur sunt Fete Vesele, a mormăit Jacqui. —Doar pentru că au părul scurt? Nu poți să le judeci. Dar au creste, identice! Era prima noastră seară la cursul pentru Nașterea Perfectă și, din cele opt cupluri, doar cinci erau mixte. Dar Jacqui își făcea griji că ea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1946_a_3271]
-
împartă mâncarea. —Helen, tu ești cu lasagna. I-a întins o farfurie. —Tată, cotlet de porc. Mamă, lasagna. I-a pus mamei farfuria în față, dar, în loc să-i mulțumească, mama a pus bot. — Ce e? a întrebat Rachel. Mama a mormăit ceva în barbă. —Ce e? a întrebat Rachel din nou. —Nu-mi place ce am eu în față, a zis mama, mult mai tare de data asta. — Nici măcar n-ai gustat. Nu mâncarea. Farfuria. — Ce are? Rachel rămăsese țintuită locului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1946_a_3271]
-
revin la lupta nesfârșită de a fi treaz. Inerția lipsei de efort mi se părea mai bună în acel moment. Deschide ochii, a repetat mai clar vocea care venea de undeva de lângă mine. A cui voce ești tu? am întrebat mormăind. A ta proprie sau a altcuiva... ce importanță are? Deschide ochii. Am început să dispar. Așa că lasă-mă în pace... Ai început să dispari?... Așa crezi?... N-ai cum. Ești încă aici. N-ai avea cum să dispari vreodată, nici măcar
Arborele Universal by Chrys Romeo () [Corola-publishinghouse/Imaginative/327_a_575]
-
Nu știam pe unde vine asta, nu Îndrăzneam să-l Întreb pe taximetrist, pentru că cine ia taxiul la ora aceea o face ca să se ducă la el acasă, altfel e cel puțin un asasin, iar, pe de altă parte, el mormăia că centrul era Încă plin de studenții ăia blestemați, de autobuze parcate peste tot, o mizerie, dacă ar fi depins de el, toți trebuiau puși la zid, și că era mai bun un ocol. Făcuse practic turul Parisului, lăsându-mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2111_a_3436]
-
Eu, Grazia, Luciano și un domn negru de tot, cu barbă, cu favoriți creți și cu o pălărioaie de parcă era un cioclu. Dumnezeu știe de unde venea. Dar unde erați dumneavoastră, domnule Casaubon? Și unde e Belbo? Ce se Întâmplă?“ Am mormăit niște explicații confuze și am pus receptorul jos. M-au chemat, și m-am urcat În avion. 9 Yesod 118 Teoria socială a conspirației... e o consecință a lipsei de raportare la Dumnezeu și a Întrebării ce derivă de aici
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2111_a_3436]
-
până târziu în noapte nu era ceva nou la compania Intercorp, așa că sclipirea lentilelor lui Brant a fost una de oțel. —Altcineva poate să preia cazul ăsta. Amanda Hardwick e englezoaică, iar englezii sunt specialitatea ta. —Mulțumesc foarte mult, a mormăit Alice. Așa cum Brant știa mult prea bine, New Yorkul era plin de englezi. Cu mulți dintre ei, Brant lua contact zilnic. Asta nu era decât o scuză ca să o facă pe Alice să aleagă paiul cel mai scurt. Iar când
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2086_a_3411]
-
plăceau lui, nume simple, specific englezești, precum James și John, nu erau de găsit. Copilul a început să se foiască. În ciuda așteptărilor, nu a izbucnit într-un urlet. A fornăit puțin, după care a adormit la loc. —Slavă Domnului, a mormăit Amanda din pat. Mi-a ronțăit sfârcurile de mi le-a făcut praf. Amanda ajunsese deja să deteste alăptatul. Când una dintre asistente îi spusese Amandei „așezați-vă într-o poziție confortabilă“, din dorința de a-i explica acesteia cum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2086_a_3411]
-
ofensat din cauza Minnie Mouse-ului vorbitor cu beculețe pe care părinții lui Alice i-l aduseseră nepoatei lor și de care Rosa, trezită după somnul de dupăamiază, se îndrăgostise la prima vedere. Jake s-a repezit în bucătărie ca o furtună, mormăind furios tot felul de cuvinte legate de imperialismul cultural și de cadourile bunicilor care compromit valorile părinților. Alice s-a dus după el și i-a pus o mână pe umăr. Dragul meu, e Crăciunul. Nu poți să te relaxezi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2086_a_3411]
-
fără nici o problemă. Shauna, care trăgea cu urechea ca de obicei, a început să rânjească. Hugo i-a ignorat și și-a concentrat atenția asupra notelor care se refereau la evaluarea casei. A fluierat. —Uau! — E ceva, nu, Fine? a mormăit Neil. Într-adevăr. E construcția de cel mai prost gust pe care am văzut-o vreodată. „Casa se numește Piele, după clubul de noapte în care s-au cunoscut proprietarii“, a citat Hugo din notițe. Da, dar prețul de catalog
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2086_a_3411]
-
să spună ceva, un obiect mic și roz a zburat prin aer și a căzut în apă făcând bâldâbâc. Moment în care Rosa a scos un urlet de să ți se ridice părul pe ceafă. — Fir-ar al dracului! a mormăit Alice. Ce s-a întâmplat? a întrebat Hugo uitându-se în apă. Ce e? A scăpat ceva? —Ursulețul, i-a răspuns Alice agitată. E înnebunită după ursulețul ăla. E preferatul ei. Hugo s-a uitat cu atenție în apa de sub
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2086_a_3411]
-
Numele meu este Kong Xianglu. Puteți să-mi spuneți Xiao Kong sau domnișoara Kong, zise ea. Sau dacă vreți, porecla mea americană este Lulu. Deci, repet, porecla e Lulu. Puteți să pronunțați? Făcu o pauză ca să primească răspunsul corect. —Lulu, mormăi toată lumea. —Pardon? Lulu Își făcu mâna pâlnie În dreptul urechii. —Lulu! se execută toată lumea cu ceva mai mult entuziasm. —Foarte bine. Când aveți nevoie de ceva, doar strigați Lulu. Repetă lungind vocalele: —Luuu-lu! În drum spre autocar, Lulu Îi spuse lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2218_a_3543]
-
ridică mâna precum Buddha cerând să se facă tăcere pentru a medita. — Fără probleme, fără griji. Bennie remarcă faptul că toată lumea din China care vorbea un pic de engleză repeta expresia asta: „fără griji“. Cine știe ce australieni trecuseră pe acolo, cu toții mormăind plini de solicitudine „fără griji“ În orice situație. V-ați pierdut bagajul? Fără griji! Camera e infestată de purici? Fără griji! Bennie Își dorea să creadă că afirmația „fără griji“ a lui Lulu era reală, că toate problemele fuseseră rezolvate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2218_a_3543]
-
violente În Myanmar? Dwight părea În mod bizar interesat de acest lucru. Pe Roxanne o durea capul. Se Întreba dacă nu cumva era semn că-i vine ciclul, adică vești sumbre că iar nu rămăsese gravidă. Nu suport microfonul ăla, mormăi ea. Poate cineva să-i spună să-l dea mai Încet sau chiar să ne ofere câteva momente de liniște În loc să tot dea din gură? Lulu continuă: — Povestea e așa. Tribul Kachin face des insurecție Împotriva guvernului, guvernului militar. Și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2218_a_3543]
-
e aici. Bennie se uită la ceas. Rahat, era șase dimineața. Cine naiba era cretinul care suna la ora asta? — Știți cumva când se va Întoarce? Vocea avea un ușor accent britanic, dar sigur nu era Harry Bailley. Nu știu, mormăi Bennie. Încă nu-și venise În fire. Cine Întreabă? se gândi el să Întrebe Într-un final. Sunt Walter din Mandalay, de la Golden Land Tour... Bennie se ridică brusc În capul oaselor. Mandalay! —Am stabilit o Întâlnire cu domnișoara Bibi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2218_a_3543]
-
-mă, hei, așteptați-mă, stop, stop. Își puse mâna streașină la ochi urmărind autocarul imaginar cum dispare În beznă, lăsându-l În această Încurcătură groaznică. Și-au plecat. Pa-pa, cretinilor. —Cretini? spuse cel mai tânăr și Începu să râdă. Îi mormăi ceva partenerului lui și amândoi izbucniră În râs ca nebunii. Harry se prinse imediat. Anii Îndelungați În care studiase comportamentul animalelor Îi veniră În ajutor. Observație. Analiză. Ipoteză: recunoscuseră Înjurătura americană. Ca toți tinerii, se dădeau În vânt după astfel
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2218_a_3543]
-
numele lui Dumnezeu, iar el stătea acolo, groaznic de plictisit pe când ei alergau peste tot ca niște drăcușori neastâmpărați, cu nasurile roșii de la atâtea beri birmaneze - și, o, sigur că da, făcând glume pe seama nopții trecute. Oriunde ar fi fost, mormăi el pentru sine, era al naibii de lipsit de considerație din partea lor să nu-l sune să-i spună pe unde sunt. Deși, dacă stai să te gândești, oare exista telefon Într-un loc așa de izolat? Harry se gândi că poate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2218_a_3543]
-
Împărtășit și ei. La sfârșitul ritualului, bunica gemenilor s-a apropiat de Rupert cu o tunică lungă, ca un sac, dintr-o țesătură de culoare albastru regal, țesută cu un model În zigzag. I-a făcut o plecăciune și a mormăit În limba Karen să accepte acest dar modest care simbolizează devotamentul lor pentru că s-a Întors. Fetele din apropiere s-au pus pe chicotit cu mâinile la gură. — Ia tu, Îi spuse ea lui Rupert. Rupert Îi arătă mâinile goale
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2218_a_3543]
-
masă oficială, veți înțelege de ce am comandat masa la acest restaurant condus de domnul Ehrlich. În schimb, nu pot să explic calitatea slabă a meniului după atâtea alte mese excelente consumate în trecut la acest restaurant". La care Kissinger a mormăit câteva silabe greu descifrabile și, ajungând între timp la ieșire, ne-am dat mâna, am spus frumos "La revedere" și am urcat fiecare în mașina care ne aștepta, îndepărtându-ne în direcții opuse. Solitar în Imperiul Sovietic ostil De astă
Confesiunile unui diplomat by Eliezer Palmor [Corola-publishinghouse/Memoirs/927_a_2435]
-
telefonul. De data asta, era mobilul. L-am dat tare, să audă și Maria: un gest inutil, Nokia are oricum niște difuzoare comice, de află tot cartierul cine te-a căutat și unde ți-ai dat întâlnire. „Băi-băi, Robe?“, a mormăit vocea. „Da, Cezărică.“ „Băi-băi, nu-l găsesc pe Mihnea, pe-pe Mihnea. Tre-trebuie să dau de el.“ „Iar, măi Cezărică? Da’ de ce?“ „Am aflat co-combinația la Loto! A-agențiile se-nchid la doișpe, tra-tragerea-i la șapte. Te-ai, te-ai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]