787 matches
-
și pornim. Un TGV supermodern străbate în mare viteză câmpia franceză spre Paris. 12 iunie, luni Paris VASILE GÂRNEȚ: La Paris, în Gara Montparnasse, ajungem la orele 14.30. Cobor din tren cu un fel de teamă amestecată cu o nestăpânită curiozitate: cum voi găsi orașul despre care am citit mai multe cărți, prin care m-am plimbat imaginar de atâtea ori? Nu mă las influențat de ceea ce văd în gară, de fapt, încerc să privesc cu o veselă superficialitate în
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1968_a_3293]
-
sfântă femeie de pe pământ! Întotdeauna, după o zi de joacă, femeia scundă, zâmbitoare, cu părul acoperit veșnic de câte un batic înflorat, îi aduna la un loc și îi fericea cu biscuiți și bomboane. În timp ce mogâldețele înfulecau, cu o poftă nestăpânită izvorâtă din oboseala jocului, Bica le spunea povești. Cele mai îndrăgite erau acelea pe care ea le inventa și în care rolul personajului principal îl întruchipa câinele lup al vecinei de peste drum. Nepoții se înfiorau și se zbârleau de groază
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1548_a_2846]
-
îndepărtate și hotărâră să meargă cu toții la țară, locul de baștină al bunicilor. Au plecat de dimineață, "călare", Oliviu cu Ema cocoțată pe cadrul bicicletei. Între cei doi se stabili, din prima clipă, un atașament aparte. Veselia băiatului și verva nestăpânită au cucerit-o pe Emanuela iar faptul că Oliviu suferea de aceeași boală, greutatea, numai fizic nu și psihic, a făcut-o să privească, pentru prima dată, cu detașare, kilogramele în plus pe care le avea în dotare. Curajul și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1548_a_2846]
-
Nu, i-am spus ca un țăran încăpățânat tocmindu-se la prețul unei capre. Nu. Mama acelui om este longobardă, și el îi moștenește firea violentă. Dacă mă întorc și-i spun... Hipnotizat parcă de mișcarea mâinii mele, a izbucnit nestăpânit: - Ei bine, oricui, dar nu aceluia trebuie să-i dai obolul. - De ce, reverendissime? După un moment de ezitare, înfricoșat de ceea ce tocmai era gata să dezvăluie, mi-a spus: - Fiindcă pușcăriașii lui de la Muta sunt chiar longobarzi. Asta știu sigur
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
îngrijit al lui Nieve crea un contrast plăcut cu stilul ei mai neglijent, cu uniforma prea lungă (pentru ca mai târziu, când trecuse printr-o fază de creștere rapidă, să ajungă prea scurtă), părul vâlvoi care îi cădea în onduleuri de nestăpânit în jurul feței și cărțile care nu erau niciodată învelite îngrijit, ci dimpotrivă, aveau mereu colțurile îndoite și arătau a fi fost asiduu frunzărite. În afară de un scurt răstimp în faza ei de prințesă, Darcey se ținuse departe de lecțiile de balet
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
pe credincioși cât și pe cei fără credință, știi că pictura mea nu-i o pictură comodă, în biserica mea nimeni n-are voie să închidă ochii! A fost oare fulgerul de afară cel ce i-a întrerupt brusc șirul nestăpânit al cuvintelor sau, Aș putea s-o termin eu, Theo! Nu, Daniel! vine dinspre el răspunsul răstit, Încă n-am orbit de tot! Auzi?! Voi sfârși eu însumi biserica! Dar, și darul meu nu-și găsește continuare, Tu nu știi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
ieșit iarăși soarele, Să mergem, cu caietul lui Theo, neterminat, în mâna stângă, alături de fratele Rafael pe cărare, cum să-l înfrunt pe părintele Varava, l-am evitat zilele astea, când el mă aștepta la spovedanie și inima-mi bate nestăpânită, Unde ai fost, fiule? mă întâmpină cu zâmbetul mieros și plin de-o șiretenie pe care nu i-o mai văzusem, eu făcând un gest vag cu mâna, Ieșisem să mă plimb, ascund cu cât mai multă grijă privirilor lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
biserica, apostolii, îngerii, zeii cei din urmă rămași la ospățul nopții, aici e toată taina, a rămâne ultimul la masă chiar dacă, taina asta am aflat-o într-o peșteră de pustnic, prince d’orsay, vorbesc, vorbesc ca să-mi opresc gesturile nestăpânite, își lasă părul să cadă pe umeri, eu aș fi vrut ca gestul acesta să mai întârzie, Ți-ai mai tăiat părul! Da, din vârfuri, începe să se roadă și se rărește, nu l-am mai vopsit, mă doare usturimea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
dorește totul! spre deosebire de bărbați care se mulțumesc uneori și numai cu trupul unei femei, Mă tem că nu înțeleg, Deficiență masculină, dragul meu! și degetele ei în părul meu îmi transmit fiori neînțeleși în tot trupul și cu toată dorința nestăpânită mă-ntorc spre buzele ei, zâmbetul de taină vreau să i-l sărut, părul vreau să i-l răsfir, imaginea aceea a toamnei strălucitoare în culori aurii când a coborât spre mine pe strada inundată de lumina dulce de miere
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
fi putut ajunge până la j’ai choisi, je l’aimais aussi! Je n’aurais pu me marier avec quelqu’un qui, înțeleg că tot din iubire, Paul era alesul cel drept, alesul luminii pe când, mai mult decât probabil, Andrzej, pictorul nestăpânit, era alesul întunericului, et Andrzej s’est suicidé, înecată de oprite lacrimi vocea ei, je l’ai vu pour la dernière fois, l-a văzut ultima dată, era așezat, Là! Unde? exact pe locul pe care stau eu acum, pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
face referire la părerile autorului asupra unor subiecte „fierbinți” - admițând dreptul la opinie, ca un bun câștigat și încă în proprietatea celor care doresc și-l folosesc spre binele obștesc. Amuzante și inspirate sunt titlurile foiletoanelor sale care îndeamnă, de nestăpânit, la lectură: Bot îmblănit, Vezi privata în fundul curții, Prezentare-n fundul gol, Matematica Robertei, Lecția de barbologie, Să răspundă Frantz Iosef, 50 de blonde, Scurt tratat de deșteptologie, Sfânta dezlegare la sex, Bate vântu’, Udrea-n dungă, Cu Gina Pistol, înainte
Constantin Huşanu by Reflecţii la reflecţii. Pe portativul anilor () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91645_a_93056]
-
să-l calmeze și să scape de el, dar Tokichiro nu-i luă În seamă. Continua să țintuiască din ochi spinarea lui Ukon. În acel timp, mândria lui tinerească ieșea la suprafață, scăpată de sub control și izbucni Într-un râs nestăpânit. Maiștrii și siubalternii lui Ukon ridicară privirile, surprinși. Până și Ukon se răsuci În scaun, sever, și strigă: — De ce râzi? Tokichiro râse cu și mai multă poftă: — Râd fiindcă ești ridicol. — Impertinentule... sări Ukon de pe scaun, ca turbat. Fiindcă l-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
și restul scrisorii și chibzuiți cu băgare de seamă. Seniorul Hanbei a scris un plan de cucerire a Castelului Miki. Kanbei Îi fusese Întotdeauna complet devotat lui Hideyoshi, dar, În situația de față, glasul său trăda o anume nervozitate față de nestăpânita demonstrație a laturii sensibile din caracterul lui Hideyoshi. În acea scrisoare, Hanbei prezisese că Miki avea să avea să cadă Într-o sută de zile. Dar, de asemenea, avertiza că victoria nu trebuia obținută doar prin declanșarea unui atac frontal
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
considera un om demn de Încredere. Goto Își deschisese sufletul În fața lui Kanbei, cerându-i să-i crească fiul. În timp ce-și dăscălea copilul, știa că acela era sfârșitul și nu se putu opri să nu verse o lacrimă nestăpânită. În sfârșit, se ridică și-i ordonă ferm să pornească În direcția lui Kanbei, ca și cum ar fi alungat biata făptură. — Iwanosuke, ar trebui să ceri și tu favoarea Seniorului Kanbei. — Fii cât se poate de liniștit, Îl Încurajă Kanbei, În timp ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
inamice și aliate. De pe Drumul Udatsu se Înălțau, În depărtare, nori de praf, În locul unde două sau trei mii de soldați din armata apuseană Începeau să atace fortificațiile inamice. — Începe atacul general! În timp ce priveau În depărtare, generalii simțiră o emoție nestăpânită. Era, Într-adevăr, un punct de răscruce al istoriei. Indiferent cine dintre cei doi oameni câștiga, epoca avea să-i aparțină lui. Ieyasu știa că Hideyoshi se temuse de Nobunaga și-l respectase mai mult decât pe oricine altcineva. Acum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
și vorbesc, din când În când. — ăsta-i motivul pentru moxa? râse Hideyoshi. — Nu te gândești nici o clipă la grijile ei. Lipsa ta de stăpânire și Îndulgența față de sine te-au transferat Într-un fiu nepăsător. Când am fost eu nestăpânit? — N-ai făcut un mare tărăboi pentru ceva Întâmplat În camera Doamnei Sanjo, până-n zori, acum două nopți? Slujitorii și actorii care beau În camera alăturată se prefăceau a nu auzi rara - sau, mă rog, poate nu chiar atât de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
Ovid Densusianu din punct de vedere lingvistic, „din toată literatura populară descântecele sunt acelea, care, pe lângă caracterul conservativ întrunesc cele mai multe inovațiuni”. Create de femei în mod special, vrăjile conțin „expresiuni care traduc bine aceste clocotiri ale sufletului” „Femeile, în vorbirea nestăpânită, pasionată, și mai ales când e vorba să-și exprime o pornire, o izbucnire, o răzbunare, găsesc expresiuni foarte vii, foarte plastice " Tocmai de aceea descântecele și vrăjile „prezintă multă imaginație și derivațiune, cu bogăția de cuvinte pe care nu
Metodica folclorică şi concepția folcloristică la Ovid Densusianu by LIVIU MIRON () [Corola-publishinghouse/Science/1692_a_2975]
-
năruit dintr-o dată. Nici un otoman nu mai știa pe ce lume se află. Lepădau armele și căutau să scape prin sfânta fugă. Lupta și urmărirea dușmanului n-au încetat nici noaptea, nici ziua următoare. „Analele venețiene” descriau această luptă cu nestăpânită bucurie: „Au fost înfrânți și puși pe fugă, și în toată ziua aceea și până la miezul celeilalte zile n-au încetat să ucidă pe turci, așa că mai toți au pierit și puțini au scăpat”. În patru zile de luptă grea
Istorie pe meleaguri vasluiene by Gheorghe Ulica () [Corola-publishinghouse/Science/1250_a_2316]
-
deosebită. K. Schneider deosebește două mari tipuri de reacții, după cum urmează: reacții anormale la evenimentele vieții trăite exterioare: depresia reactivă; starea crepusculară reacțională; delirul reacțional; reacții conflictuale interne, legate direct de natura personalității: crizele de mânie bruscă, necontrolată și de nestăpânit; reacțiile de gelozie anormală; reacțiile depresive grave; neîncrederea, îndoiala, care duc la dezvoltări de tip paranoic. 5. Aspectele patice ale vieții Aceste aspecte, deși frecvente, nu sunt clasificate de nosologia psihiatrică. Întrucât tulbură, însă, adaptarea și starea de echilibru sufletesc
[Corola-publishinghouse/Science/2366_a_3691]
-
un termen legal, expresiv și Încărcat de dramatism, ce indica puterea de a dispune de corpul unui individ, ca mod de plată a unei datorii. Drogurile se impun În fața corpului, iar acesta le ascultă. E un fenomen compulsiv și de nestăpânit, căruia Îi cade pradă subiectul: „Nu am scăpare”, spune el. Nu are libertatea să controleze această reacție, de care uneori Îi este teamă. E vorba mai mult despre un caz de patologie a „liberului arbitru” care, potrivit lui Henri Ey, constituie
[Corola-publishinghouse/Science/2016_a_3341]
-
situația a determinat fapta. Trebuie să distingem trei fenomene diferite: impulsivitatea, compulsia și automatismul. În comportamentul impulsiv există motivația, ideea directoare, conștiința lucidă, Însă lipsește deliberarea. Se trece direct la acțiune, care e involuntară, violentă, neașteptată, absolut necesară, explozivă, de nestăpânit. Nu există luptă internă. Acest tip de comportament poate da naștere la acte violente Împotriva persoanelor și lucrurilor. Impulsivitatea e o caracteristică a temperamentului, mai precis, a predispozițiilor cu care se naște copilul și care pot fi Încurajate sau inhibate
[Corola-publishinghouse/Science/2016_a_3341]
-
alarmat de perspectiva sumbră a civilizației, se simte agresat de politicianism. Stilul este cel al unui virtuoz. Aluzii subtile, avalanșe de calambururi, artificii verbale, care sugerează conotații de o insinuantă ambiguitate, îi dezvăluie în egală măsură măiestria, dar și temperamentul nestăpânit. Renumele literar al lui B. este legat în primul rând de schițele cu subiecte din viața militară, cuprinse în volumele Vine doamna și domnul gheneral (1918), Maiorul Boțan (1921), Cum sunt ei... (1923), Doi vulpoi (1923), Schițe vesele (1924), ultimele
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285853_a_287182]
-
interzicerea de a fura continuă să fie actuală. Desigur, actualitatea acestei porunci continuă să se extindă, dacă ne gândim că nu există numai o lipsă de libertate economică, dar și politică. Multe persoane sunt victime nu doar a unei dorințe nestăpânite de câștig, dar și a unei dorințe nestăvilite de putere. Prin această poruncă, Dumnezeu se îndreaptă împotriva oricărei forme nedrepte de lipsire de libertate exercitate asupra unei ființe umane, întrucât cu toții suntem chemați la libertatea în Cristos. 8. «Să nu
Micul catehism pentru familie by Christoph Casetti () [Corola-publishinghouse/Science/100995_a_102287]
-
dar nucleul ar exista. Pentru a o realiza, avem nevoie însă, de „împărăția lui Dumnezeu”, adică de împărăția pe care Dumnezeu vrea să ne-o dăruiască. Avem nevoie de împărăția carității, și nu de aceea a egoismului sau a pasiunilor nestăpânite. Aceasta este esența cererii. Există o împărăție a pasiunilor desfrânate, a poftelor, dar există și o împărăție a altruismului, a iubirii aproapelui, iar aceasta este împărăția lui Dumnezeu. Orice altă împărăție este împărăția satanei. Cele două împărății există. și se
Micul catehism pentru familie by Christoph Casetti () [Corola-publishinghouse/Science/100995_a_102287]
-
experiența trăită în golful Taiva când a văzut monumentul ridicat în cinstea lui Sibelius. Dacă la început i s-a părut "un copleșitor mănunchi de tuburi imense de oțel, dispuse după o geometrie inegală, unele ciuruite parcă de o forță nestăpânită și neștiută, altele scurte ca niște accente metalice, închipuind o uriașă și ciudată orgă (...)"186, perspectiva acestuia se schimbă în momentul în care "s-a pornit o adiere puternică dinspre golful apropiat (...)"187 și orga a început parcă să cânte
[Corola-publishinghouse/Science/84965_a_85750]