1,335 matches
-
ceea ce facem - zise el- și ai grijă ce cuvinte rostim, ca nu cumva să ajungem să micșorăm până la evanescență rolul Zeului!”4. Ammonios califică ipoteza lui Lamprias drept naivă și absurdă, fiind incompatibilă cu practicile ritualice delfice care pregătesc consultația oracolului. Este vorba despre sacrificii și rugăciuni, despre aspersiunea victimelor, despre interdicțiile ritualice impuse Pythiei, mai ales puritatea și castitatea. Deosebit de importantă se arată interdicția de a rosti oracole În cazul În care animalul ce urmează a fi sacrificat nu reacționează
[Corola-publishinghouse/Science/1931_a_3256]
-
naivă și absurdă, fiind incompatibilă cu practicile ritualice delfice care pregătesc consultația oracolului. Este vorba despre sacrificii și rugăciuni, despre aspersiunea victimelor, despre interdicțiile ritualice impuse Pythiei, mai ales puritatea și castitatea. Deosebit de importantă se arată interdicția de a rosti oracole În cazul În care animalul ce urmează a fi sacrificat nu reacționează În momentul aspersiunii. Căci se așteaptă din partea lui nu o simplă mișcare a capului „ca În cazul altor sacrificii”, ci „să tresară și să freamăte din toate mădularele
[Corola-publishinghouse/Science/1931_a_3256]
-
În care anotimpurile și viața tuturor făpturilor sunt determinate de „combinația muzicală” produsă de Soarele-Apollo. În același articol, P. Boyancé apropie aceste cuvinte ale lui Lamprias de o pagină din De Pythiae Oraculis, unde străinul spune: „...ceea ce discreditează cu precădere oracolul este următoarea alternativă: dacă Pythia nu mai rostește oracole În versuri Înseamnă sau că ea nu s-a apropiat Îndeajuns de sălașul Zeului, sau că exalația pe care o inspiră s-a epuizat, iar eficacitatea ei a scăzut”4. Imediat
[Corola-publishinghouse/Science/1931_a_3256]
-
de „combinația muzicală” produsă de Soarele-Apollo. În același articol, P. Boyancé apropie aceste cuvinte ale lui Lamprias de o pagină din De Pythiae Oraculis, unde străinul spune: „...ceea ce discreditează cu precădere oracolul este următoarea alternativă: dacă Pythia nu mai rostește oracole În versuri Înseamnă sau că ea nu s-a apropiat Îndeajuns de sălașul Zeului, sau că exalația pe care o inspiră s-a epuizat, iar eficacitatea ei a scăzut”4. Imediat după aceea, interlocutorii se așază „În partea de sud
[Corola-publishinghouse/Science/1931_a_3256]
-
o asemenea problemă. Aici se afla un Sanctuar Închinat Muzelor”. Și Boethos continuă spunând: „dacă aici au fost găzduite Muzele În chip de asistente și supraveghetoare ale divinației alături de fântână și de sanctuarul Geei, căreia, pe cât se pretinde, Îi aparținea oracolul, acest lucru s-a Întâmplat astfel deoarece prezicerea viitorului era cântată În versuri”1. Analogia dintre aceste texte și cel din De Defectu... este evidentă:pe de o parte, avem daimonii „...supraveghetori, intendenți sau păzitori ai corectei proporționări (harmonia), a
[Corola-publishinghouse/Science/1931_a_3256]
-
poate fi vorba numai de o „concesie” făcută partenerului său de discuție, Cleombrotos. Exemplele delficetc "Exemplele delfice" Preluate de Lamprias din realitatea delfică, aceste exemple evidențiază mai Întâi de toate necesitatea de a cunoaște kairos-ul, momentul prielnic de consultare a oracolului. 1. Întorcându-se la povestea cu aspersiunea caprelor Înainte de consultarea oracolului, Lamprias vrea să demonstreze că, de această dată, teoria sa nu contrazice cu nimic ritul. El Încearcă, Într-o primă fază, să-i dea o explicație diferită. Aspersiunile și
[Corola-publishinghouse/Science/1931_a_3256]
-
discuție, Cleombrotos. Exemplele delficetc "Exemplele delfice" Preluate de Lamprias din realitatea delfică, aceste exemple evidențiază mai Întâi de toate necesitatea de a cunoaște kairos-ul, momentul prielnic de consultare a oracolului. 1. Întorcându-se la povestea cu aspersiunea caprelor Înainte de consultarea oracolului, Lamprias vrea să demonstreze că, de această dată, teoria sa nu contrazice cu nimic ritul. El Încearcă, Într-o primă fază, să-i dea o explicație diferită. Aspersiunile și, mai apoi, mișcările și tremurul ar fi mai curând un semn
[Corola-publishinghouse/Science/1931_a_3256]
-
nu contrazice cu nimic ritul. El Încearcă, Într-o primă fază, să-i dea o explicație diferită. Aspersiunile și, mai apoi, mișcările și tremurul ar fi mai curând un semn al neîntinării victimei decât al disponibilității zeului de a transmite oracole. Pentru că, spune el, „se cade ca animalul de sacrificiu să fie curat, sănătos și nevătămat la suflet și la trup” (437 a). Dar Încheie prin a admite că explicația„consacrată” a acestui rit nu are nici o „consecință supărătoare” pentru afirmațiile
[Corola-publishinghouse/Science/1931_a_3256]
-
gândirea divină și sufletul uman, pe de o parte, și ignoranța Pythiei (care, În același timp, este o garanție a purității ei), pe de alta, arată În mod clar că zeul nu poate fi răspunzător decât de mesaj, de conținutul oracolelor, nu și de forma lor (397 c). De altminteri, ideea că ignoranța și simplitatea sunt calități care favorizează intrarea În contact cu divinul era destul de răspândită În Antichitate. E.R. Dodds 1 citează un text din Iamblichos În care acesta spune
[Corola-publishinghouse/Science/1931_a_3256]
-
caracter daimonic (438 c-d). Îl vedem În De Pythiae... Învestind-o, Într-un fel, pe Pythia cu Însușiri daimonice, În special acelea de interpret și intermediar. Există, așadar, un fir conducător ce unește conceptual, În mod evident, aceste texte. Oracolele: forma și funcția lor așa cum sunt prezentate În De Pythiae Oraculistc "Oracolele \: forma și funcția lor așa cum sunt prezentate În De Pythiae Oraculis" Pe lângă problema agenților divinației și cea a inspirației oraculare, Plutarh abordează În dialogurile pythice, mai precis În
[Corola-publishinghouse/Science/1931_a_3256]
-
Într-un fel, pe Pythia cu Însușiri daimonice, În special acelea de interpret și intermediar. Există, așadar, un fir conducător ce unește conceptual, În mod evident, aceste texte. Oracolele: forma și funcția lor așa cum sunt prezentate În De Pythiae Oraculistc "Oracolele \: forma și funcția lor așa cum sunt prezentate În De Pythiae Oraculis" Pe lângă problema agenților divinației și cea a inspirației oraculare, Plutarh abordează În dialogurile pythice, mai precis În De Pythiae Oraculis, și un alt aspect extrem de important: este vorba despre
[Corola-publishinghouse/Science/1931_a_3256]
-
așa cum sunt prezentate În De Pythiae Oraculis" Pe lângă problema agenților divinației și cea a inspirației oraculare, Plutarh abordează În dialogurile pythice, mai precis În De Pythiae Oraculis, și un alt aspect extrem de important: este vorba despre forma și despre semnificația oracolului ca revelație. Paginile ce urmează vor fi consacrate acestei chestiuni. Vom căuta mai Întâi să aflăm care este poziția lui Plutarh față de divinație În general, față de miracole și prodigii, pentru a-i Înțelege mai bine concepția despre oracole În particular
[Corola-publishinghouse/Science/1931_a_3256]
-
despre semnificația oracolului ca revelație. Paginile ce urmează vor fi consacrate acestei chestiuni. Vom căuta mai Întâi să aflăm care este poziția lui Plutarh față de divinație În general, față de miracole și prodigii, pentru a-i Înțelege mai bine concepția despre oracole În particular. Câteva exemple semnificative extrase din alte scrieri ale autorului nostru vor veni În sprijinul textelor din De Pythiae... Apoi vom analiza cele două forme ale expresiei oraculare - proză și vers - În care se răsfrâng două atitudini diferite ale
[Corola-publishinghouse/Science/1931_a_3256]
-
unui om credincios care se exprimă aici și care va tot repeta, așa cum am putut observa În paginile precedente, că esențial este a avea față de Zeu gânduri curate. Prezența În dialog a unui epicureu ca Boethos care, firește, respinge și oracolele, și prodigiile, considerându-le a fi lipsite de valoare, nu face decât să-i incite și mai mult pe interlocutori. Cât privește prodigiile, se remarcă la Plutarh un efort de a le tria cu spirit critic, făcând distincția Între cele
[Corola-publishinghouse/Science/1931_a_3256]
-
ne facă să credem că În pasajul citat mai sus ar fi vorba despre o „confruntare” Între stoici și epicurei. Pentru a percepe adevăratul Înțeles al cuvintelor lui Philinos, vom recurge din nou la articolul lui P. Boyancé referitor la oracolele Pythiei 1 și, mai exact, la remarcabilul comentariu al primei părți a tratatului. Răspunsul oferit de Philinos 2 la acuzațiile lui Boethos scoate În evidență două lucruri: 1. Faptul că pentru un epicureu divinitatea nu poate fi prezentă și nu
[Corola-publishinghouse/Science/1931_a_3256]
-
divin ce caracterizează divinația inductivă. Proză sau vers? Două atitudini ale grecilor față de divinația oracularătc "Proză sau vers ? Două atitudini ale grecilor față de divinația oraculară" Această discuție asupra adevărului profetic se situează Într-un raport foarte strâns cu problema formei oracolelor - vers sau proză -, care se dovedește a fi tema centrală a dialogului De Pythiae Oraculis. Să notăm dintru Început că Plutarh nu pretinde că În epoca sa ar exista numai oracole În proză, iar În cele anterioare numai oracole În
[Corola-publishinghouse/Science/1931_a_3256]
-
situează Într-un raport foarte strâns cu problema formei oracolelor - vers sau proză -, care se dovedește a fi tema centrală a dialogului De Pythiae Oraculis. Să notăm dintru Început că Plutarh nu pretinde că În epoca sa ar exista numai oracole În proză, iar În cele anterioare numai oracole În versuri. El Însuși citează un oracol din zilele sale transpus În trimetri iambici (404 a) și insistă asupra coexistenței celor două forme În răspunsurile din vechime. Lucru, de altfel, ușor de
[Corola-publishinghouse/Science/1931_a_3256]
-
formei oracolelor - vers sau proză -, care se dovedește a fi tema centrală a dialogului De Pythiae Oraculis. Să notăm dintru Început că Plutarh nu pretinde că În epoca sa ar exista numai oracole În proză, iar În cele anterioare numai oracole În versuri. El Însuși citează un oracol din zilele sale transpus În trimetri iambici (404 a) și insistă asupra coexistenței celor două forme În răspunsurile din vechime. Lucru, de altfel, ușor de constatat, dacă parcurgem culegerea de oracole delfice a
[Corola-publishinghouse/Science/1931_a_3256]
-
dovedește a fi tema centrală a dialogului De Pythiae Oraculis. Să notăm dintru Început că Plutarh nu pretinde că În epoca sa ar exista numai oracole În proză, iar În cele anterioare numai oracole În versuri. El Însuși citează un oracol din zilele sale transpus În trimetri iambici (404 a) și insistă asupra coexistenței celor două forme În răspunsurile din vechime. Lucru, de altfel, ușor de constatat, dacă parcurgem culegerea de oracole delfice a lui Parke și Wormell 1 sau, mai
[Corola-publishinghouse/Science/1931_a_3256]
-
anterioare numai oracole În versuri. El Însuși citează un oracol din zilele sale transpus În trimetri iambici (404 a) și insistă asupra coexistenței celor două forme În răspunsurile din vechime. Lucru, de altfel, ușor de constatat, dacă parcurgem culegerea de oracole delfice a lui Parke și Wormell 1 sau, mai recent, cea a lui J. Fontenrose 2. Plutarh vorbește mai degrabă despre preponderența prozei În vremea sa, lucru pe care Îl explică, pe de o parte, prin modificarea funcției poeziei și
[Corola-publishinghouse/Science/1931_a_3256]
-
a lui J. Fontenrose 2. Plutarh vorbește mai degrabă despre preponderența prozei În vremea sa, lucru pe care Îl explică, pe de o parte, prin modificarea funcției poeziei și, pe de alta, prin schimbarea situației politice, mai precis prin „depolitizarea” oracolului care, Înghițit de lumea romană, nu se mai poate „amesteca” În disputele dintre cetățile grecești, așa cum o făcea mai Înainte. Proza și poezia corespund de fapt celor două atitudini față de divinația oraculară coexistente la greci: 1. Cea dintâi este legată
[Corola-publishinghouse/Science/1931_a_3256]
-
pentru a-l Înțelege, nu-i nevoie de mai mult decât de „o minte sănătoasă, măsură și ponderație” - calități ce definesc orice „bun cetățean” al unei polis grecești. Un exemplu foarte grăitor pentru acest tip de relații Între consultant și oracol Îl constituie celebra poveste a „zidului de lemn” povestită de Herodot (VII, 140-145), unde răspunsul oracular face el Însuși obiectul unei dezbateri argumentate Între Temistocles și chresmologi cu privire la adevărata semnificație a acestei Întărituri din lemn, dezbatere asemănătoare celor din adunări
[Corola-publishinghouse/Science/1931_a_3256]
-
paralelă Între formula decretelor cetății („Sfatul și poporul au convenit”) - adică „Sfatul și poporul au crezut de cuviință că e mai bine să..., li s-a părut de preferat să...” - și tipul de Întrebare care se punea cel mai adesea oracolului: e mai bine și preferabil (loion kai ameinon esti) să facă așa sau așa?1 Răspunsul oracular are deci, la rându-i, funcția de a alege ceea ce este preferabil și trebuie precizat că acest gen de răspunsuri, dintre care cele mai multe
[Corola-publishinghouse/Science/1931_a_3256]
-
ceea ce este preferabil și trebuie precizat că acest gen de răspunsuri, dintre care cele mai multe cuprind prescripții ritualice, de instaurare a unui cult etc., nu presupune absolut nici o ambiguitate, nici un echivoc. De altfel, În lista, ce-i drept, destul de restrânsă, a oracolelor „istorice” stabilită de J. Fontenrose nu se va găsi nici un oracol „mincinos”, cuprinzând ordine sau indicații obscure sau ambigue, care Îl induc În eroare pe consultant, de tipul celor prezente În răspunsurile legendare și chiar cvasi-istorice (conform clasificării lui Fontenrose
[Corola-publishinghouse/Science/1931_a_3256]
-
dintre care cele mai multe cuprind prescripții ritualice, de instaurare a unui cult etc., nu presupune absolut nici o ambiguitate, nici un echivoc. De altfel, În lista, ce-i drept, destul de restrânsă, a oracolelor „istorice” stabilită de J. Fontenrose nu se va găsi nici un oracol „mincinos”, cuprinzând ordine sau indicații obscure sau ambigue, care Îl induc În eroare pe consultant, de tipul celor prezente În răspunsurile legendare și chiar cvasi-istorice (conform clasificării lui Fontenrose). Altfel spus, acest prim tip de divinație oraculară ar putea fi
[Corola-publishinghouse/Science/1931_a_3256]