732 matches
-
nunți și la botezuri. Nu ne-am vedea capul de câtă treabă am avea. Am umbla mult, prin tot orașul. Am cunoaște o groază de lume. Nu ne-am plictisi niciodată. Eu, cel puțin. Pe mine experiența umană mă lasă perplex... Pe mine mă lasă rece... Este, continuă Filip fără a fi auzit replica lui Carol atât de bizară, mereu nouă și neașteptată încât merită să o cunoști în profunzime, până la cele mai mici detalii. Viața este o șansă atât de
Cutia cu bătrâni by Andrei Oișteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/824_a_1748]
-
Din personaj comic, Dănilă devine o victimă ca oricare alta, o victimă neajutorată, rostogolindu-se inexorabil pe panta neștiinței sale. Rareori prostia și-a râs de om cu atâta cruzime: “parcă dracul mi-a luat mințile” se mira eroul, rămas perplex, “cu o pungă goală” în mână, de proporțiile autopăcălirii. Dracul i le-a luat, dracul i le dă înapoi. Căci prin întrecerea cu mulțimea de draci, trimiși unul după altul să-l dovedească într-o probă sau alta, Dănilă “schimbă
CATALOG Sincretismul artelor 1 by Ştefan Fînariu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/425_a_952]
-
iriși, zambile, frezii, orhidee. Culorile - un curcubeu. Aranjate în buchete sofisticate ori, pur și simplu, așezate în vaze transparente, îți furau privirea, de cum intrai. Doar că printre toate aceste minunății nu găsea ceea ce dorea. - Mulțumesc pentru amabilitate. Ieși, lăsând vânzătoarele perplexe. Afară începuse ploaia. Măruntă și sâcâitoare. Mai mult a toamnă, decât a primăvară. Deschise umbrela și o luă din loc încet. De ce s-ar grăbi? N-avea nici un motiv. Pornise de dimineață cu gândul de a face o surpriză, într-
Viaţa ca un fir de păpădie… by Claudia Mitră () [Corola-publishinghouse/Imaginative/101021_a_102313]
-
-o rasol acu câteva zile, zăpăcit cum ești. Hai, să aveți o zi bună! Zdrang... Ușa se închide cu un zgomot puternic, tablourile mai că o iau la vale, datorită trepidației. Ce-a fost asta? „Zăpăcitul”, colegul meu, mă privește perplex prin ochelarii lui cu ramă neagră. Nu e prima oară când trece “tornada” printre dosarele noastre, deci am putea vorbi de o oarecare obișnuință. Cu toate astea, de fiecare dată rămânem siderați, iar în atmosfera înghesuită a biroului în care
Viaţa ca un fir de păpădie… by Claudia Mitră () [Corola-publishinghouse/Imaginative/101021_a_102313]
-
era proastă, înlocuise pe furiș toate diazepamele cu algocalmine și aspirine. Ceea ce, pe plan național, iscă o confuzie generală. Astfel că afaceriștii din domeniul farmaceutic fură complet luați prin surprindere de inexplicabila dispariție a diazepamului din farmacii și se puseră perplecși pe studiat tone de grafice și kilometri de calcule mărunte cât bobul de orez, de s-ar fi îngălbenit de invidie, dacă așa ceva nu ar fi fost pleonastic, întregul neam chinezesc, văzând lucrătura de un detaliu amețitor la care se
Amintiri din casa scării by Laura Aprodu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1354_a_2721]
-
după cum o arată substan țialele fragmente tipărite în 2011 în revista Tabor), și încă altele... Dar numai zilele trecute mi-a fost dat să-i măsor cu ade vărat anvergura, copleșitor pilduitoare pentru unul ca mine. Mai întâi, am rămas perplex dându-mi seama că a ajuns la 65 de ani! După seducătoarea-i alură adolescentină, iuțeala-n reacții și amestecul atașant de priviri melancolice și ironie subtilă, de înțelepciune, activism, smerenie, austeritate monahală și vitalitate cu intarsii hedoniste, nu l-
Ce mi se-ntâmplă: jurnal pieziş by Dan C. Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/580_a_1318]
-
decât sociologic și poezia este o artă a tranziției, în mod pur provizoriu... Și concepția ta despre univers, cum merge? Puțin câte puțin, tată. Dar toată precauția este inutilă; don Avito surprinde la sfârșitul cărților însemnări, hârtii, desene și rămâne perplex. Iar Marina este mamă, săraca, Materia somnoroasă, cea care între somnuri, zice: Asta e, băiatul e îndrăgostit! Îndrăgostit? Fiul meu îndrăgostit? Nu spune nesăbuințe! Nu poate fi... Și cum săraca mamă surâde tristă și liniștită, tatăl adaugă: Știi ceva? Eu
Dragoste şi pedagogie by Miguel de Unamuno [Corola-publishinghouse/Imaginative/1414_a_2656]
-
de cadre, clădirea din piața Lubianskaia... Deodată, i se contură un sentiment pătrunzător de limpede al împlinirii destinului și, odată cu el, se amestecă tristețea pierderii a ceva ciudat de drag, emoționant și bun. - Bună ziua, Iosif Vissarionovici, spuse Strum și rămase perplex -el să fi pronunțat la telefon aceste cuvinte de negîndit: Bună ziua, tovarășe Iosif Vissarionovici? Convorbirea a durat două sau trei minute. - Mi se pare că lucrați într-o direcție interesantă, zise Stalin. Glasul lui, tărăgănat, cu accent gutural, cu acea
Vasili Grossman - Viață și destin by Laurențiu Checicheș () [Corola-journal/Journalistic/6442_a_7767]
-
mai știe vreun regizor al nostru plecat să facă "o comandă", un film de protecția muncii, despre primul ajutor în caz de..., și transformîndu-l într-un "poem cinematografic" de o originalitate, în context, șocantă, despre "protecția sufletului", apt să lase perplexă și cea mai hîrșită cenzură?... Sau un regizor plecat să facă un fel de documentar "despre țăranii din Dobrogea" și despre "vitalitatea agriculturii socialiste" și transformîndu-l pe cît de firesc pe atît de aberant -, într-o poveste de dragoste, pe
Lupta cea mare a lui Mircea Săucan by Eugenia Vodă () [Corola-journal/Journalistic/13989_a_15314]
-
declarațiile sale, premierul a încălcat independența justiției, în condițiile în care, în calitatea sa de șef al Executivului nu a cerut decât să fie informat vizavi de abuzurile anchetei de la Liceul Dimitrie Bolintineanu, în fața cărora o națiune întreagă a rămas perplexă, dovedește faptul că toate acțiunile și declarațiile fostului procuror comunist, Monica Macovei, sunt aberante, ilogice și țin pur și simplu de domeniul ficțiunii", consideră Codrin Ștefănescu, potrivit unui comunicat de presă transmis redacției DeCe News. Potrivit liderului social-democrat, "doar pentru că
Codrin Ștefănescu: Scrisoarea trimisă CSM, mostră de tupeu by Elena Badea () [Corola-journal/Journalistic/36451_a_37776]
-
nu ajungă dup-aia de râsu’ lumii și copiii să se-mpartă. Că ie păcat!”, pentru că în timp ce urmăream știrile la televizor, bunica Elena ne-a întrebat scurt: „Maichia, femeia aia care vorbește acolo, ea vede la noi în casă?”. Rămași perplecși (mie îmi zburase mintea deja la Orwell), i-a răspuns bunicul Victor: „Bă, că proastă mai ești! Păi cum crezi tu că aia poate vedea în același timp în toate casele din țara asta!?”, pentru că bunica Margareta a vrut să
Niște bunici by Marius Chivu () [Corola-journal/Journalistic/13117_a_14442]
-
-l putem reprezenta. Lucrul în sine, spune, nu poate fi reprezentat. Întrucât voința e una singură, cu multiple obiectivări, dintre care multe se luptă unele cu altele, se poate spune că „voința de a trăi se autodevorează”. Exemplul dat lasă perplex: în Australia ar exista o furnică- bulldog care, tăiată în două, se luptă cu ea însăși - „capul atacă mușcând coada, iar aceasta se luptă curajos”. Curajos! A nu dori ne scutește de suferință, iar arta ne eliberează de dorință. Adaug
însemnări by Livius Ciocarlie () [Corola-journal/Journalistic/2804_a_4129]
-
constitui o ținută solemnă. Câteva ciocănituri precipitate în ușa de la intrare îl făcură să se îndrepte spre vestibul, deși mirat că Doru intra prin față în loc să vină din interior. Deschise ușa și, plin de surpriză, se trase doi pași înapoi, perplex, în fața Sultanei. - Dumneata, bâigui el, la mine, așa de dimineață? Ce s-aîntîmplat? Niciodată Sultana nu îndrăznise a-l căuta acasă. Costumul ei, discret și elegant (un tailleur de stofă neagră foarte moale, siluetând liniile trupului planturos, dar zvelt, o crizantemă
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
originalitate." Când lectura articolului fu terminată, se produse o mare și respectuoasă tăcere. Dan Bogdan manifestă o adâncă emoție mută, Saferian legănă capul, încîntat, Gaittany exultă sincer și regenerat, deși cu moderație, spre a nu șoca pe Pomponescu. Acesta rămase perplex, pradă celei mai penibile contrarietăți, G. Călinescu neputând lua nici o atitudine, paralizat pe scaun de aflicțiune. Laudele ditirambice aduse lui Ioanide îi cauzau invidie, aluziile însă la mediocritatea restului arhitecților și la școala stilului național, al cărei șef se considera
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
chibrit ce-i slujea de baghetă un mic pătrat negru cu două puncte interioare și-i semnală un fel de ramificație pe care o denumi pom, de unde deduse că e vorba de o casă la țară. Cum Hagienuș ședea încă perplex, Ioanide scoase un mic sul cu care venise și i-l puse sub nas. Acela rămase vrăjit. Era planul și prospecțiunea mausoleului, reduse la minim prin fotografie, așa cum obișnuia Ioanide. - Uite-ți casa, zise arhitectul. În culmea fericirii, exultând din
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
care o traversau. Clădirile de pe latura depărtată erau vechi case de raport cu magazine la parter, și cîteva ferestre de la etaj erau acoperite de draperii și luminate din interior. Acestea îl surprindeau plăcut prin aerul lor familiar, așa că rămase uitîndu-se perplex. Unthank era singurul oraș pe care și-l amintea, dar întotdeauna își dorise un loc mai luminos: de ce-i plăcea acum oare cum arăta? Zgomotul învălmășit din intersecție se auzea foarte bine. La fel și sunetele din bucătărie, care veneau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
buzunarul bluzei ei albe și apretate, deasupra sînului stîng, și scoase un card din plastic. Apoi i-l dădu lui Lanark. Pe el erau două poze clare și micuțe ale lui la un capăt, o față deconcertată și un profil perplex. Restul era acoperit cu linii paralele, fine și albastre cu LANARK tipărit sus și cu număr lung de aproape douăzeci de cifre. — E o piesă de încredere, zise Gilchrist, bătînd-o ușor pe fund pe domnișoara Maheen, cînd această reveni la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
-sa e îmbrăcată în fusta aia hirsută? Poate că nu vă e foame. Nici mie. Hai să ne dedăm la pileală, e din belșug. Stați aici o clipă. Se așeză la capătul unei canapele lungi, din piele și se uită perplex în jur. Se afla la cel mai de sus și mai mare etaj din cele patru, care cobora în trepte spre un perete de sticlă cu deschidere spre stadion. Jumătate din cei de-acolo păreau a fi delegați și vorbeau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
cele mai importante lucruri pe care le facem trebuie să pară verosimile, și cea mai verosimilă moarte încă trebuie să părăsească acest pămînt într-un „car înflăcărat de durere“ îcum a spus Carlyle), sau să se risipească într-o ceață perplexă dacă e vreun doctor bun pe-aproape. Dar pentru că lucrul cel mai descurajant la moarte e singurătatea, haide să-i emoționăm pe cititori descriind cum mori alături de oameni. Haide să facem sfîrșitul lumii, pentru că o astfel de calamitate e posibilă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
mântuire. Când am ieșit și ne-am găsit din nou în camera noastră din Garibaldi, pielea feței ne strălucea încă de lumina acelei viziuni. Când securiștii s-au înființat iar, au trebuit să rămînă-nghe-suiți în holul de la intrare. Se uitau perplecși la cubul vag stacojiu. Și-au dat repede seama că nici măcar n-aveau cum să-l scoată întreg pe ușă și să-l transporte la sediul lor. De aceea, spre disperarea mamei, care a trebuit să fie sechestrată-n camera
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
să scotocească într-o traistă și scoase de acolo un mic săculeț din piele de căprioară. Se întoarse, cântărindu-l în palmă. - Uite, spuse, dându-i-l marcomanului. E praf de aur. Ține-l tu. Tovarășii săi schimbară o privire perplexă și se uitară apoi la conducătorul lor. Acesta ridică din umeri și, deschizând, cu un gest teatral, palmele spre cer, strigă: - Asta înseamnă încredere, nu? Odolgan râse cu poftă, în vreme ce Khaba scutura din cap și mormăia. La sfârșitul acelei cine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
omul pe care-l vezi aici, în dreapta, cel acoperit. Alpinianus se răsuci imediat și, după ce îl găsi pe Audbert între ilirii care îl înconjurau, îl cercetă cu atenție; se întoarse apoi să privească drumul, clătinând din cap cu o expresie perplexă: — Etius mi-a scris că mama ta era burgundă; poți, așadar, să înțelegi cum stau lucrurile. Gualfard e o căpetenie importantă și azi e aici cu o suită numeroasă. Nu sunt sigur că mărturia unui țărănoi va fi suficientă ca să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
nu o să sosească. — Dar... asta nu se poate. — încă de la bun început, Gundovek i-a trimis săptămânal o ștafetă, ca să-i ceară ajutor, dar, după cum au povestit ultimii mesageri, nu părea că ar avea intenția să se miște din Mediolanum. Perplex, Sebastianus își trecu degetele prin barba aspră. Chiar dacă în cort era de-acum întuneric, astfel încât silueta Fredianei o putea desluși numai datorită reflexelor venite de la focurile de-afară, simțea o privire severă ațintită asupra sa. Se simți obligat să se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
iubesc? Trebuie să închidem imediat poarta și să o baricadăm. Dacă hunii... Cu un strigăt plin de furie, de-a dreptul războinic, Hippolita se răsuci fulgerător spre el și îi arse o palmă. — Tu să taci, imbecilule! îi porunci furioasă. Perplex, Cilonus amuți, își duse mâna la obraz și se retrase, ieșind în afara conului de lumină al lămpilor. Hippolita nu se mai ocupa acum de el. întoarsă către oaspeți, îi invită pe toți, cu gesturi largi și hotărâte ale brațelor, să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
-o pe Flavia și... Soldatul încuviință energic, dar îi puse o mână pe gură. — Du-te de aici, domina. Dar scoate-ți sandalele și caută să nu faci zgomot. Mergi lângă ceilalți. De treaba asta mă ocup eu. Fixându-l perplexă, Hippolita făcu câțiva pași împleticiți în direcția edificiului, însă soldatul agită mâna cu putere și, furios, îi porunci să se îndepărteze. Atunci, ea se scutură; își scoase sandalele și, cu ele în mână, o luă la goană. Doar după câțiva
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]