752 matches
-
era femeia ieșită din valuri? Se ridică și-și căută șortul. Când te gândești că, de când sosise, nici măcar nu se gândise să facă o baie! Plaja era și mai pustie, dacă e cu putință așa ceva. Chiar și fetița care aduna pietricele, păzită de câinele negru, lipsea la apel. Apa era călduță, dar veselă. Înotă până acolo de unde, întorcându-se, malul i se păru doar o linie mai clară, trasă cu sfoara. Făcu multă vreme pluta, lăsându-se purtat în derivă, cu
by Georgeta Horodincă [Corola-publishinghouse/Memoirs/1098_a_2606]
-
sala de așteptare de unde, printr-un mic culoar, ajunseră la apartamentul șefului de gară. În încăperea spațioasă care servea drept cameră de zi, salon și sufragerie, masa era pusă (cinci tacâmuri) și o fetiță, așezată pe covor, se juca aranjând pietricele pe un carton mare. Se ridică zâmbind: În fine, tată!" Uite, vă aduc musafiri. Domnul locotenent e un prieten al învățătorului tău și cântă la fel de bine la pian ca el la vioară. Unde e mama? Fetița scutură viguros, de sus
by Georgeta Horodincă [Corola-publishinghouse/Memoirs/1098_a_2606]
-
mine cine mă ajută să-mi duc tabloul în cameră? întrebă fetița, care prevedea că masa avea să fie lungită. Locotenentul își oferi serviciile. "Trebuie să ridicăm cartonul, dumneata de un capăt, eu de celălalt, dar încet, ca să nu deranjăm pietricelele, și să-l ducem pe masa mea de lucru." Așa au și făcut. Cartonul, ridicat cu cea mai mare atenție, ateriză intact pe mica masă unde fetița își făcea temele. În principiu, îi plăcea, de fapt, să-și facă temele
by Georgeta Horodincă [Corola-publishinghouse/Memoirs/1098_a_2606]
-
masa mea de lucru." Așa au și făcut. Cartonul, ridicat cu cea mai mare atenție, ateriză intact pe mica masă unde fetița își făcea temele. În principiu, îi plăcea, de fapt, să-și facă temele și că compună tablouri din pietricele în încăperea mare, cu toată lumea în jurul ei.) Locotenentul îi admiră opera. Se vedea acolo gara, în mijlocul unui pâlc de salcâmi desfrunziți, cu un singur pasager care cobora din tren și șeful de gară pe peron, recognoscibil după chipiul roșu. Unele
by Georgeta Horodincă [Corola-publishinghouse/Memoirs/1098_a_2606]
-
Marea cu valurile ei. E adevărat că n-are legătură cu restul, dar îmi place marea și de-aia. Foarte frumos tabloul tău, păcat că nu poate fi atârnat pe perete." Deocamdată. Tocmai "studia" posibilitatea de a lipi cu ipsos pietricelele pe un panou de lemn. Un tâmplar primise deja comanda, același care-i făcuse și cutia pentru păstrarea pietricelelor. Fetița se aplecă și scoase de sub pat o ladă mare. Înăuntru era împărțită în mai multe compartimente, permițând aranjarea pietricelelor după
by Georgeta Horodincă [Corola-publishinghouse/Memoirs/1098_a_2606]
-
Foarte frumos tabloul tău, păcat că nu poate fi atârnat pe perete." Deocamdată. Tocmai "studia" posibilitatea de a lipi cu ipsos pietricelele pe un panou de lemn. Un tâmplar primise deja comanda, același care-i făcuse și cutia pentru păstrarea pietricelelor. Fetița se aplecă și scoase de sub pat o ladă mare. Înăuntru era împărțită în mai multe compartimente, permițând aranjarea pietricelelor după culori, dimensiuni și forme. Pe cele mai mici, care erau cele mai valoroase, pentru că erau mai ușor de îmbinat
by Georgeta Horodincă [Corola-publishinghouse/Memoirs/1098_a_2606]
-
ipsos pietricelele pe un panou de lemn. Un tâmplar primise deja comanda, același care-i făcuse și cutia pentru păstrarea pietricelelor. Fetița se aplecă și scoase de sub pat o ladă mare. Înăuntru era împărțită în mai multe compartimente, permițând aranjarea pietricelelor după culori, dimensiuni și forme. Pe cele mai mici, care erau cele mai valoroase, pentru că erau mai ușor de îmbinat, le prindea cu o pensetă și le aplica "uite-așa." Îi arătă cum. Era meticuloasă și organizată. Vorbiră mult despre
by Georgeta Horodincă [Corola-publishinghouse/Memoirs/1098_a_2606]
-
mai mici, care erau cele mai valoroase, pentru că erau mai ușor de îmbinat, le prindea cu o pensetă și le aplica "uite-așa." Îi arătă cum. Era meticuloasă și organizată. Vorbiră mult despre cea mai bună metodă de a fixa pietricelele și ajunseră la concluzia că trebuia să procedeze pe etape. Să întindă mai întâi ipsosul pe o porțiune mică, să fixeze pietricelele înainte să se usuce și să continue doar după aceea. Va lucra ținând sub ochi tabloul compus mai
by Georgeta Horodincă [Corola-publishinghouse/Memoirs/1098_a_2606]
-
-așa." Îi arătă cum. Era meticuloasă și organizată. Vorbiră mult despre cea mai bună metodă de a fixa pietricelele și ajunseră la concluzia că trebuia să procedeze pe etape. Să întindă mai întâi ipsosul pe o porțiune mică, să fixeze pietricelele înainte să se usuce și să continue doar după aceea. Va lucra ținând sub ochi tabloul compus mai înainte pe carton și va folosi fie aceleași pietricele, fie, și asta ar fi poate mai practic, altele, perfect asemănătoare, pe care
by Georgeta Horodincă [Corola-publishinghouse/Memoirs/1098_a_2606]
-
pe etape. Să întindă mai întâi ipsosul pe o porțiune mică, să fixeze pietricelele înainte să se usuce și să continue doar după aceea. Va lucra ținând sub ochi tabloul compus mai înainte pe carton și va folosi fie aceleași pietricele, fie, și asta ar fi poate mai practic, altele, perfect asemănătoare, pe care le va alege dinainte și le va ține la îndemână. Dar se gândiră și la altă posibilitate: să deseneze tabloul pe carton cu creioane colorate înainte de a
by Georgeta Horodincă [Corola-publishinghouse/Memoirs/1098_a_2606]
-
poate mai practic, altele, perfect asemănătoare, pe care le va alege dinainte și le va ține la îndemână. Dar se gândiră și la altă posibilitate: să deseneze tabloul pe carton cu creioane colorate înainte de a-l reproduce pe panou cu pietricele. De ce nu! Sau, și mai bine, să-l deseneze direct pe ipsos înainte de a fixa pietricelele. Discuția, foarte tehnică, se încheie printr-un pact de prietenie. Fetița îi va spune locotenentului pe nume, Filip, iar el o s-o ajute cu
by Georgeta Horodincă [Corola-publishinghouse/Memoirs/1098_a_2606]
-
la îndemână. Dar se gândiră și la altă posibilitate: să deseneze tabloul pe carton cu creioane colorate înainte de a-l reproduce pe panou cu pietricele. De ce nu! Sau, și mai bine, să-l deseneze direct pe ipsos înainte de a fixa pietricelele. Discuția, foarte tehnică, se încheie printr-un pact de prietenie. Fetița îi va spune locotenentului pe nume, Filip, iar el o s-o ajute cu sfaturi să-și perfecționeze noua metodă și s-o pună în aplicare. "Hai, Filip, bate palma
by Georgeta Horodincă [Corola-publishinghouse/Memoirs/1098_a_2606]
-
Cele două personaje erau reprezentate din față, în vreme ce calul și câinele apăreau din profil. Totul pe fundalul mării și aducând puțin a Rousseau Vameșul. "Nel a imortalizat un moment istoric, spuse Filip, întâlnirea noastră pe plajă." Și lăudă execuția tabloului. Pietricelele fixate cu ipsos își păstreaseră culorile frumoase, totul era lucrat curat, fără greș: "O adevărată operă de artist!" În clipa aceea, bătu cineva la ușă. Tăcere și teamă să nu-l vadă apărând pe vameș. Lillișu, cu obrajii înroșiți de
by Georgeta Horodincă [Corola-publishinghouse/Memoirs/1098_a_2606]
-
o părăsească tocmai când ar avea mai multă nevoie de el..."). Și în sfârșit, mutrița lui Nel ieșea de sub pana alertă a locotenentului, însoțită bineînțeles de câinele Hector ("un personaj, acesta, în toată puterea cuvântului.") Insistă asupra pasiunii fetiței pentru pietricele și asupra modului cum le folosea. ("O întreb: nu te joci cu păpușile?" "Ba da, dar cu pietricelele e mai distractiv.") I-a descris apoi tablourile, în special ultimul, și a încheiat acest capitol într-o manieră enigmatică: "Imaginează-ți
by Georgeta Horodincă [Corola-publishinghouse/Memoirs/1098_a_2606]
-
de sub pana alertă a locotenentului, însoțită bineînțeles de câinele Hector ("un personaj, acesta, în toată puterea cuvântului.") Insistă asupra pasiunii fetiței pentru pietricele și asupra modului cum le folosea. ("O întreb: nu te joci cu păpușile?" "Ba da, dar cu pietricelele e mai distractiv.") I-a descris apoi tablourile, în special ultimul, și a încheiat acest capitol într-o manieră enigmatică: "Imaginează-ți, chiar în ziua sosirii mele la Bugaz, plimbându-mă pe plajă, am trecut pe lângă fetiță și câinele Hector
by Georgeta Horodincă [Corola-publishinghouse/Memoirs/1098_a_2606]
-
Nel îi pregătise și ea o surpriză lui Filip. Încă un tablou lucrat în secret. Portretul lui Hector. Văzut din profil, cu capul întors spre privitor. Silueta câinelui negru se detașa într-o manieră sesizantă pe fondul alb, alcătuit din pietricele foarte mici, de silex, aproape identice. "E frumos, zise șeful de gară, dar de ce n-ai adăugat și un pic de culoare?" " Culoarea n-avea ce căuta aici, spuse micuța artistă privindu-și opera cu un aer gânditor, Hector și-
by Georgeta Horodincă [Corola-publishinghouse/Memoirs/1098_a_2606]
-
nici nu mai cred că există!" Izbucnind în râs, Nel dădu fuga în camera ei și se întoarse cu două cărți. Deschise una la pagina unde pusese un semn: Uitați-vă, nu sunt singura care face portretul unui câine din pietricele!" Se aplecară toți deasupra reproducerii unui mozaic descoperit la Pompei: un câine negru, văzut din profil. Dedesubt, scria: cave canem. Ia te uită, câinele ăsta seamănă nițel cu Hector, se miră șeful de gară, dar e mai mic. Textul cărții
by Georgeta Horodincă [Corola-publishinghouse/Memoirs/1098_a_2606]
-
unor infracțiuni imaginare. Dar, când ajungea la șeful de gară, universul locotenentului devenea altul. El și Constantin se așezau dinaintea unui păhărel, Lillișu și Caterina tricotau, iar Nel, la picioarele lor, pe covor, nu obosea să aleagă și să aranjeze pietricelele în cutie. Ziua, spre apusul ei, lăsa să pătrundă în cameră umbrele care se înstăpâneau mai întâi peste colțuri, apoi înaintau încet spre mijloc, unde se juca Nel și unde lumina dădea ultima ei bătălie. Ceafa delicată a fetiței rămânea
by Georgeta Horodincă [Corola-publishinghouse/Memoirs/1098_a_2606]
-
și unde lumina dădea ultima ei bătălie. Ceafa delicată a fetiței rămânea pentru o clipă singurul punct luminos, amintindu-i locotenentului de prima lui zi la Bugaz, când, ieșind să se plimbe pe plajă, trecuse pe lângă Nel, ocupată să strângă pietricele acolo unde veneau să se spargă valurile. Nu-și ridicase capul și el nu-i văzuse decât ceafa, sorbind ca un caliciu ultimele raze ale apusului. La câteva zile după "incident", Constantin i-a explicat, în restaurantul gării, că tânăra
by Georgeta Horodincă [Corola-publishinghouse/Memoirs/1098_a_2606]
-
murit fără să-și fi întâlnit iubirea unică..." " S-ar putea să fie în viață..." Nu, îți aduci aminte de portretul lui Hector, cadoul ăla ciudat pe care i l-ai făcut? Era premonitoriu... À propos, mai faci tablouri din pietricele?" "Nu..." "Păcat, de ce?" "În primul rând, pentru că nu mai am pietricele..." "Nici eu nu mai cânt la vioară. A mea a rămas la Bugaz..." Și deodată, cu privirea strălucitoare, ca de halucinat, întrebă febril: "Cât e ceasul? Trebuie să plec
by Georgeta Horodincă [Corola-publishinghouse/Memoirs/1098_a_2606]
-
să fie în viață..." Nu, îți aduci aminte de portretul lui Hector, cadoul ăla ciudat pe care i l-ai făcut? Era premonitoriu... À propos, mai faci tablouri din pietricele?" "Nu..." "Păcat, de ce?" "În primul rând, pentru că nu mai am pietricele..." "Nici eu nu mai cânt la vioară. A mea a rămas la Bugaz..." Și deodată, cu privirea strălucitoare, ca de halucinat, întrebă febril: "Cât e ceasul? Trebuie să plec... Ascultă, vizita mea are și un scop. Vreau să-ți fac
by Georgeta Horodincă [Corola-publishinghouse/Memoirs/1098_a_2606]
-
-mi verific poșta electronică. În sfârșit, ajung și la podul de unde se vede clădirea înaltă a hotelului Belarus. Câteva perechi pe malul râului, în costume de baie, stau întinse pe cuverturi și ascultă muzică la casetofon. Niște copii dau cu pietricele într-un cârd de rațe. E, totuși, un cadru mai plin de viață... VITALIE CIOBANU: E o după-amiază ploioasă, mohorâtă, și singurul lucru mai bun pe care îl pot face este să plec la festivalul Yanka Kupala - poetul național al
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1968_a_3293]
-
Narcis: Și Narcis văzându-și fața în oglinda sa, izvorul,/ Singur fuse îndrăgitul, singur el îndrăgitorul 201. Dacă în legătură cu lacul imaginile țin mai degrabă de retină, atunci când este vorba de izvor, ele se adresează urechii: izvorul sare202, se bate-n pietricele 203; singuratice izvoare fac cu valurile larmă 204, plâng în vale205; apa sună somnoroasă 206, tremură pe prund 207; izvoare blânde cad208, murmură 209, suspină 210, cântă 211, fac larmă 212; izvoare albastre/ Șoptesc ele-n de ele213, sunt sdrumicate
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1568_a_2866]
-
cel dulce/ Din izvorul fermecat/ Asurzește melancolic/ A lor suflet îmbătat 216. Chiar și atunci când autorul face o descriere în proză, tot efectele auditive predomină: În mijlocul văii e un lac în care curg patru izvoare cari ropotesc, se sfădesc, răstoarnă pietricele toată ziua și toată noaptea 217. Când nu se întâmplă așa, imaginile trec către categoria senzațiilor: Râuri reci, izvoare reci218; poetul se întoarce însă repede la cele preferate: Dacă cineva ar fi priceput glasul isvorului, ar fi înțeles că jelea
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1568_a_2866]
-
că nu pot reda În cuvinte. Am văzut copăcei 1.70 m Înălțime cred că aveau dar erau tot numai flori corai, ceva nemaivăzut. Doar În Rai pot fi. Alei frumos Îngrijite. Pe marginea aleilor era vopsit cu alb, iar pietricelele erau și ele vopsite corai deschis. Iarba verde și tot soiul de flori, care mai de care, Îți furau privirea. Toată această grădină Începea de pe munte și se Întindea În vale, spre Mediterana. Iar În mijloc erau alei ce duceau
Pelerinaj la Sfintele Locuri Și un buchet de poezii Duhovnicești by Maria Moşneagu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1640_a_2956]