680 matches
-
și în același timp pe cea romantică și vitalistă dintre spirit și viață, Thomas Mann o completa cu noua semantică a modernității, articulând-o cu măestrie suverană în multiplele sale fațete: creativitatea se opune cunoașterii abstracte, simplitatea originară intelectualității, iar plinătatea tulbure și demonică a vieții purității ascetice a raționalității. Și mai mult încă: susținea primatul spiritului eroic german asupra spiritului mercatil anglo-saxon, eroii (Helden) împotriva "negustorilor" (Händler), individualismul estetic împotriva universalismului moral, impulsul mistic împotriva disciplinei etice, spiritul împotriva politicii
by FRANCO VOLPI [Corola-publishinghouse/Science/1116_a_2624]
-
zeu. „Fiul risipitor”, care vine parcă din altă lume, pentru scurt timp și numai pentru asemenea aventuri, spre a se lăsa apoi îndelung așteptat, întruchipează pentru ea masculinitatea ideală, virilitatea absolută. Rareori în literatura română erosul apare, ca aici, în plinătatea manifestărilor lui carnale, dar cu o atât de inocentă impudoare. După 1948 T. a reușit să se sustragă, în cele mai multe romane - o singură excepție: Dunărea revărsată - rigorilor realismului socialist, prin ocolirea „temelor majore”, a căror abordare implica, prin definiție, asumarea
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290289_a_291618]
-
comportamentul respectiv ca fiind absolut determinat. Era o exagerare? Totuși, Rogers a tras câteva concluzii importante cu privire la viziunea epistemologică pe care a propus-o. Modelul teoretic al persoanei care reiese din terapie era: o persoană ce acționează liber, în toată plinătatea potențialităților sale organice; o persoană dependentă în a fi realistă, autodepășindu-se, socializându-se și potrivindu-și comportamentul; o persoană creativă ale cărei formări specifice de comportament nu sunt ușor previzibile; o persoană mereu schimbătoare, mereu dezvoltându-se și descoperindu-se
[Corola-publishinghouse/Science/2361_a_3686]
-
de popularizare, am devenit un pasionat al unor asemenea lecturi. Am descoperit repede nișa literaturii ecologiste, limitat, desigur, de accesul la informație într-un regim comunist. După anul 1989 am profitat din plin de libertatea de informare, astfel încât am dat plinătate pasiunii mele, atât ca activist al mediului în societatea civilă, cât și ca teoretician. Anumite oportunități profesionale m-au avantajat și au venit în întâmpinarea acestei pasiuni pentru natură. După ce am avut ocazia să susțin diverse conferințe sau să lucrez
[Corola-publishinghouse/Science/84952_a_85737]
-
atestă un adânc extaz (Pentru bilanț, Bărăganul). Pravila de morală practică abandonează ironia pentru negația directă. Hula și mesianismul o plasează în descendența biblicelor profetice. Instinctul posesiv, febra puterii stârnesc vituperația și cheamă pedeapsa divină. A. opune pe a avea plinătății existențiale a lui a fi. El proslăvește bucuria gratuită, acceptarea smerită a darurilor vieții. Dragostea, familia, munca sunt temelii ale edificării omenescului. Dar, sceptic față de puterea învățăturii de a opri curgerea la întâmplare a lucrurilor, cinic uneori, ajunge în situația
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285438_a_286767]
-
și rigoareă, Opera (În avanscena poeziei moderne, Printre prozatori, Printre critici și eseiști, Istoricul literar, În universul literaturilor lumii, Publicistul, Himera poezieiă, Sub semnul perenității. Reținem această frază finală judicioasă: „Opera, incitantă în continuare pentru generațiile actuale, se oferă în plinătatea sa de model spiritual și moral viu, de îndemn la onestitate și probitate, la muncă susținută după criterii alese; „lecția” unei clase a criticii românești se dovedește mereu actuală și în descendența marilor săi înaintași și a colegilor de generație
Un senior al spiritului VLADIMIR STREINU Eseu critic by TEODOR PRACSIU, DANIELA OATU () [Corola-publishinghouse/Science/91676_a_92909]
-
434. footnote>. Vorbea greaca, dar avea dulcele accent din Antiohia. Nu vorbea latina, o limbă din ce în ce mai puțin utilizată și pe care o pierdeau din vedere cea mai mare parte din Sfinții Părinți ai Bisericii greci. Sfântul Ioan abordează predica în plinătatea vârstei: se apropia atunci de 40 de ani. Avea deja în spate o experiență personală foarte bogată și o reputație de scriitor. Cu o abordare puțin rece și distantă cu străinii, el se schimbă odată cu amvonul. Acolo se arată aspru
Sfântul Ioan Gură de Aur († 407) – Mare dascăl al lumii şi Ierarh. Studii academice comemorative by Liviu Petcu () [Corola-publishinghouse/Science/171_a_156]
-
Benjamin oricărui mod de a concepe o „totalitate“ a istoriei, cu atât mai puțin una orientată spre viitor. Tocmai vii torul este cel care, în teza a IX-a, oprește îngerul lui Klee să readucă la viață dărâmăturile (Trümmer) trecutului. Plinătatea timpului stă, de fapt, în discontinuitatea lui reflectată în dialectica infi nită a clipei prezente: ecou al unei chemări a tradiției și actuali tate integrală a evenimentului răspuns: Jetztzeit. Prezentul mesianic este o „citare“ (Zitieren) a trecutului aflat în primejdia
City Lights: despre experienţă la Walter Benjamin by Ioan Alexandru Tofan () [Corola-publishinghouse/Science/1346_a_2383]
-
a unor domenii vaste care depășeau hotarele unei discipline. Dacă se ține seama că la continuarea metodei de investigații din folcloristică, profesorul Caracostea are o contribuție covârșitoare, fiind întemeietorul metodei intorico-geografice, rolul lui în dezvoltarea acestei discipline apare în toată plinătatea și adugă o notă la titanismul lui hasdeian. OVIDIU BÂRLEA SCRIERI: Miorița în Moldova, București, 1916; Poetul Brătescu-Voinești, București, 1921; Aspectul psihologic al războiului, București, 1922; Miorița în Moldova, Muntenia și Oltenia, București, 1924; Izvoarele poemei „Luceafărul”, București, 1926; Personalitatea
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286086_a_287415]
-
434. footnote>. Vorbea greaca, dar avea dulcele accent din Antiohia. Nu vorbea latina, o limbă din ce în ce mai puțin utilizată și pe care o pierdeau din vedere cea mai mare parte din Sfinții Părinți ai Bisericii greci. Sfântul Ioan abordează predica în plinătatea vârstei: se apropia atunci de 40 de ani. Avea deja în spate o experiență personală foarte bogată și o reputație de scriitor. Cu o abordare puțin rece și distantă cu străinii, el se schimbă odată cu amvonul. Acolo se arată aspru
Sfântul Ioan Gură de Aur († 407) – Mare dascăl al lumii şi Ierarh. Studii academice comemorative by Liviu Petcu () [Corola-publishinghouse/Science/171_a_157]
-
renaștere culturală Transilvania așteptărilor noastre”, avântatul profesor Marin Ștefănescu proiecta noua fază a culturii noastre la nivelul unui ideal național. Cum remarca Însuși, „cel dintâi ideal al nostru până acum a fost Unirea tuturor românilor. Căci numai prin unitatea sau plinătatea ființei noastre, noi puteam sau putem da culturei și civilizației umane nota noastră specifică. Dar acest ideal s-a Înfăptuit” - remarca, logic, Marin Ștefănescu În 1922. „Acum avem un nou ideal. Idealul cel nou este ca pe temeiul unirei noastre
Prelegeri academice by Alexandru Husar () [Corola-publishinghouse/Science/91771_a_92344]
-
lucrat de alții la inițiativa standard de a-ți etala voioșia, nu-ți aparține, e cea a tinereții! lumină de zi, atribuie mulțimii de direcții reliefurile ce brăzdează obrazul, cînd îl ai, incinta de rezervoare înainte de Vaslui, cîmpul neprecizat, gropi, plinătate tonală fără să clipească, cenușiul de oraș teluric sub zi, actanți psihologici disimulați, fantastice timiditatea, momentul nesiguranței, descoperindu-se că se ignoră, mai ales de aceea, lucrul memoriei îl bănuiesc la tine, duci o vîrstă intangibilă, stația Vaslui stup de
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1465_a_2763]
-
că acesta a dat un telefon că-i bolnav și nu poate veni. Bineînțeles dânsa, prețuindu-l pe Jules, a simțit că-i farsă și a inventat ceva și jocul a mers mai departe. 696 Toate le făcea Jules din plinătatea și bunătatea lui sufletească. Ce fericit a fost când i s-a născut băiatul, Îi ziceau Ninel, nu știu cum Îl cheamă, l-am văzut, este plecat și după câte știu, se ocupă cu muzica. Jules cânta la violoncel. Când Îl văd
CORESPONDENŢĂ FĂLTICENEANĂ VOL.II by EUGEN DIMITRIU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/700_a_1277]
-
părinți, iubirea noastră față de semeni și față de Deus. Lumea actuală, în transformare, în căutarea de noi modele de organizare umană, trebuie să țină seama de această celulă fundamentală a vieții și a societății umane în care relația bărbat-femeie oferă tabloul plinătății existenței în manifestarea ei concretă, biologică, psihică, socială, morală și spirituală, manifestare conștientă și care sesizează și simte prezența divină de putere dătătoare. Familia ca izvor de înnoire, de sensibilitate, de bogăție spirituală, prin finalitatea ei hristică și ecleziastică, încât
Rolul familiei în asistenţa social - pastorală a copiilor abandonaţi by Adriana Nastasă () [Corola-publishinghouse/Science/91710_a_93179]
-
Întrebării, trebuie să se modeleze În spiritul ei. Răspunsul „se ascunde” in nuce În Însăși Întrebarea care este pusă, Încât și aici funcționează acel principiu pascalian - oarecum tăinuit, căci ține de „viclenia” rațiunii - și anume: „nu te‑aș căuta (În plinătate) dacă nu te‑aș fi găsit (În parte)”. Când plec la drum am deja o parte a drumului În mine, când doresc să-mi aproprii ceva fac deja corp comun cu acel ceva. Așadar, propoziția interogativă are o natură rezidual-contextuală
[Corola-publishinghouse/Administrative/1951_a_3276]
-
Ființa dătătoare de Viață. Devenim „luminați” În măsura În care ne deschidem acestei lumini line, diafane, demiurgice. Dumnezeu poate să lumineze, iar noi avem nevoie să fim luminați. E o deosebire de esență Între cele două entități, ca de la emițător la receptor, de la plinătate la secvențialitate. Persoana divină e În Întregime Lumină. Persoana umană are o oarecare lumină, dar e mărginită, limitată; omul nu este o sursă de lumină, dar o poate aduna În sine. El dispune de o anumită apetență ce trebuie activată
[Corola-publishinghouse/Administrative/1951_a_3276]
-
de ce discutăm acum și aici despre primăvară? Pentru că este un anotimp al Învierii, al prefacerilor și al ivirii unui nou ciclu de viață. Ea este aducătoare de noi și Înalte țeluri, este re-instauratoare, este un interval de tranzit către o plinătate a rodului. E anotimpul prin excelență al Începutului. Vechiul este Îndepărtat, noul urmează să apară. Oare cum va fi ceea ce va fi? Aceasta-i Întrebarea! Noul anotimp nu apare dintr-odată. E un zbucium de factură aproape cosmică, la care
[Corola-publishinghouse/Administrative/1951_a_3276]
-
totus satanas habitaturus est corporaliter. Nu putem împărtăși părerea unor autori care văd în acesta [cornul cel mic de la Dan. 7,8] pe diavolul sau un demon; acesta va fi un om al cărui trup va fi locuit în toată plinătatea de Satan. Spre deosebire de Chiril, Ieronim furnizează anumite elemente biografice ale personajului său, legate de originea, destinul și moartea acestuia. Mai întâi, regele „a cărui gură grăia enormități” (ibidem) este, în opinia sa, „omul nelegiuirii, fiul pierzării care cutează să se
[Corola-publishinghouse/Science/2074_a_3399]
-
cel care suferă intens trupește își asumă, adesea, transcendența prin metamorfozele ce le operează în el propria suferință. Odată cu începutul agoniei sale, el se rupe metafizic de conexiunile cu normalitatea banalului cotidian, de ritmul firesc al lumescului ce-și consumă plinătatea zi după zi. În disperarea acestor legături el se restrânge la sine concentrându-și ființa în jurul propriei dureri ce-l sfredelește. Într-adevăr, privește lumea doar ca posibil perimetru unde se poate afla sursa și elementul încetării suferinței sale corporale
by Marius Cucu [Corola-publishinghouse/Science/1085_a_2593]
-
câteva reguli de inferență logică). Idealul pozitivist al cunoașterii - înțeleasă ca act de posesie - este trădat de obsesia filologică a perfecțiunii în exprimare. Acestuia nu i se poate opune decât experiența cunoașterii liturgice, înțeleasă ca participare verticală la viața de plinătate și har a Dumnezeirii. Ea aduce cu sine destabilizarea verbală și moartea simbolică a subiectului. Conchidem prin a sugera urgența recuperării unui mod non-verbal al cunoașterii; singura gramatologie a Bisericii este, prin definiție, pneumatică și euharistică. Am redescoperit diferența dintre
[Corola-publishinghouse/Science/1881_a_3206]
-
strigă tare” (Proverbe 8, 1-3). Soarele și semiluna Ortodoxieitc "Soarele și semiluna Ortodoxiei" Power tends to corrupt, and absolute power corrupts absolutely. Lord Acton (1834-1902) Adevărul dificiltc " Adevărul dificil" Vorbind despre nevrednicia vreunui ierarh sau cleric, oricine ar putea știrbi plinătatea dragostei pe care le-o datorăm ca simpli mireni botezați în numele Sfintei Treimi. Figura solară a compasiunii, despre care vorbește avva Dorotei într-o veche povață, nu trebuie să devină o elipsă inegală în afecțiune. Să recunoaștem, pe de altă
[Corola-publishinghouse/Science/1881_a_3206]
-
Fiu și Cuvânt și Icoană a Tatălui (Ioan 1, 1; Coloseni 1, 15), ca Învățător și Profet (Coloseni 2, 3), ca mâncare și băutură nouă și Paște al nostru (I Corinteni 5, 7), ca Pâine a Vieții în care locuiește plinătatea dumnezeirii (Coloseni 2, 9), ca Mesia răstignit pentru păcatele noastre (Filipeni 2, 8), ca Domn al Domnilor și Rege al Regilor (Apocalipsa 17, 14), ca pe Cel despre care Moise a vorbit și Care dinaintea lui Avraam a fost (Ioan
[Corola-publishinghouse/Science/1881_a_3206]
-
cu o clarviziune care, născută în stare de rugăciune, rămâne strict terapeutică, rostirea arhimandritului Emilianos face „drepte căile Domnului” prin pustia inimilor noastre. Povețele sale sunt mai mult decât o morală. Morala, coruptă de dualitatea cunoașterii binelui și răului, ignoră plinătatea pomului Vieții. În veșnicia lui Dumnezeu „nu mai e nimic contrar” (Maxim Mărturisitorul): totul este pătruns de iubire și gratuitate. Morala nu știe că „unde intră «trebuie», acolo avem începutul eșecului”. Aceasta nu înseamnă că disjuncția între bine și rău
[Corola-publishinghouse/Science/1881_a_3206]
-
contraatac, împotriva poruncilor lui Dumnezeu. Practicile ascetice nu vor decât să sporească în noi aptitudinile muzicale care ne permit să fim în acord cu poemul simfonic al Providenței. Urcușul sufletului perfecționează acea acustică interioară în care sunetele lumii își regăsesc plinătatea și coerența fundamentală. Asceza creștină nu pune în practică un program al ambiției. Scopul ascezei nu este eroismul individualist, ci umilința. Nu satisfacția de sine ne orientează înspre răsăritul renașterii noastre duhovnicești, ci smerenia lui Hristos. Cei obișnuiți să se
[Corola-publishinghouse/Science/1881_a_3206]
-
în inimile voastre, înrădăcinați și întemeiați fiind în iubire, ca să puteți înțelege împreună cu toți sfinții care este lărgimea și lungimea și înălțimea și adâncimea, Și să cunoașteți iubirea lui Hristos, cea mai presus de cunoștință, ca să vă umpleți de toată plinătatea lui Dumnezeu” (Efeseni 3, 17-19). Fără iubire, a cărei figură perfectă este Crucea, cunoașterea Celuilalt decade (prin speculație intelectuală sau delir afectiv) în idolatrie. În Sfânta Treime, diferența ipostatică este marcată prin relația de originare (agapică) a Fiului și a
[Corola-publishinghouse/Science/1881_a_3206]