2,689 matches
-
Rugășești este un sat în comuna Cășeiu din județul Cluj, Transilvania, România. Se află la 12 km de municipiul Dej. Relieful aparține Podișului Someșan din Depresiunea Colinară a Transilvaniei, cuprinzând dealuri cu altitudini de 300-600m, printre acestea fiind: Cornul Fundăturii-571m, D.Măgura, D.Jiuța, D.Laz, D.Coasta Mare. De-a lungul râului Sălătruc se află o luncă asimetrică, cu lățime de până la
Rugășești, Cluj () [Corola-website/Science/300350_a_301679]
-
care cuprindea un număr mare de morminte. Primele grupuri celtice apărute în Transilvania au dus la crearea grupei culturale a Hallstattului târziu. Momentul pătrunderii primelor grupuri celtice se situează în jurul anului 335 î.H. Colonizarea masivă a Câmpiei Tisei și Podișului Translivaniei s-a produs încă din secolul III î.H. odată cu invaziile celtice din Balcani. După moartea lui Lysimach din 281 î.H. trei armate celtice s-au pus în mișcare. După respingerea invaziei, unii celți s-au stabilit în
Celții în Transilvania () [Corola-website/Science/321652_a_322981]
-
și se întinde pe o suprafață de 61 km, având o populație de pește 1.500 de locuitori, dispuși în satul reședința de comună Borșa și satele Borșa-Crestaia, Ciumăfaia și Giula. Teritoriul comunei Borșa face parte din unitatea geomorfologica a Podișului Someșan, subunitatea dealurilor Clujului și a Borșei. Limitele ei se încadrează în bazinul hidrografic al pârâului Borșa, afluent stâng al Someșului Mic. Limită nordică o formează cumpănă de ape dintre valea Borșei și valea Lunei de Jos. Limită sudică se
Comuna Borșa, Cluj () [Corola-website/Science/299571_a_300900]
-
prezintă sub forma unor dealuri care au înălțimi de până la 400-500 m (Orhei 410 m, Fătuica 460 m) cu structura monoclinala, rezultată prin eroziunea unei vechi platforme piemontalo-litorale cu vai în general largi, maturizate. Aflându-se în regiunea limitrofa a Podișului Somesan, teritoriul comunei Borșa prezintă caractere de tranziție din punct de vedere al reliefului, dar și din punct de vedere al celorlalte condiții naturale. În relief, această tranziție se pune în evidență prin dispariția treptată a caracterelor de platformă structural-erozive
Comuna Borșa, Cluj () [Corola-website/Science/299571_a_300900]
-
surse de informare cât mai utile. În anii postbelici, Obreja s-a concentrat pe probleme de geografie fizică, analizând cu precădere caracteristicile Câmpiei Tecuciului. De asemenea, „a lăsat rezultate de valoare în evidențierea unor aspecte demne de interes ale reliefului Podișului Central Moldovenesc,ale teraselor și albiei majore ale Jijiei și Bahluiului, etc.” Alexandru Obreja a muncit mult și la realizarea unor monografii, cum este cea a orașelor Dorohoi și Tecuci. În ultimii ani ai vieții sale a reluat cercetările legate
Alexandru Obreja () [Corola-website/Science/324684_a_326013]
-
Văleni-Dâmbovița este o comună în județul Dâmbovița, Muntenia, România, formată din satele Mesteacăn și Văleni-Dâmbovița (reședința). Este situată în partea de nord-est a podișului Getic, la poalele Munților Bucegi, pe valea Dâmboviței. Comuna este traversată de șoseaua județeană DJ723, care leagă valea Dâmboviței și DN72A de valea Argeșelului și DN73D. Conform recensământului efectuat în 2011, populația comunei Văleni-Dâmbovița se ridică la de locuitori, în
Comuna Văleni-Dâmbovița, Dâmbovița () [Corola-website/Science/301195_a_302524]
-
o arie protejată de interes național ce corespunde categoriei a IV-a IUCN (rezervație naturală de tip floristic), situată în județul Tulcea pe teritoriul administrativ al comunei Ciucurova. Aria naturală se află în partea central-vestică a județului Tulcea (la limita "Podișului Babadag" cu "Podișul Cosmincei"), pe teritoriul sudic al satului Fântâna Mare, în apropierea drumului județean (DJ222R) care leagă localitatea Stejaru de satul Cerbu, pe drumul dintre satul Fântâna Mare si Slava Rusă(Mânăstirea Uspenia). Rezervația naturală a fost declarată arie
Rezervația de liliac Fântâna Mare () [Corola-website/Science/328937_a_330266]
-
de interes național ce corespunde categoriei a IV-a IUCN (rezervație naturală de tip floristic), situată în județul Tulcea pe teritoriul administrativ al comunei Ciucurova. Aria naturală se află în partea central-vestică a județului Tulcea (la limita "Podișului Babadag" cu "Podișul Cosmincei"), pe teritoriul sudic al satului Fântâna Mare, în apropierea drumului județean (DJ222R) care leagă localitatea Stejaru de satul Cerbu, pe drumul dintre satul Fântâna Mare si Slava Rusă(Mânăstirea Uspenia). Rezervația naturală a fost declarată arie protejată prin "Legea
Rezervația de liliac Fântâna Mare () [Corola-website/Science/328937_a_330266]
-
12 aprilie 2000 (privind aprobarea "Planului de amenajare a teritoriului național - Secțiunea a III-a - zone protejate") și se întinde pe o suprafață de 0,30 ha.. Rezervația reprezintă o zonă naturală pe valea Topologului (în limita de contact a "Podișului Cosmincei" cu cel al "Babadagului") cu rol de protecție pentru specia de liliac "Syringa vulgaris", un arbust ce aparține familiei Oleaceae, care vegetează în spontan în pâlcuri compacte.
Rezervația de liliac Fântâna Mare () [Corola-website/Science/328937_a_330266]
-
Balta este o comună în județul Mehedinți, Oltenia, România, formată din satele Balta (reședința), Coada Cornetului, Costești, Gornovița, Nevățu, Prejna și Sfodea. Este localizată în partea de sud-vest a țării, în Podișul Mehedinți,la circa 40-45 km de Drobeta Turnu Severin și 25 km de localitatea Baia de Aramă. Se Aceasta învecinează cu comuna Izverna și județul Caraș-Severin în partea la nord, la sud cu comuna Podeni și Ilovăț, la est cu comuna Bala
Comuna Balta, Mehedinți () [Corola-website/Science/310646_a_311975]
-
048 m. Petrografia muntelui este foarte variată, cu roci sedimentare (calcare, șisturi argiloase, gresii), roci metamorfice (gnaise, micașisturi), în zone calcaroase găsindu-se diverse forme carstice: crovuri, doline, polii, avene, peșteri - Peștera Topolnița. Relieful de deal cu caracteristici specifice morfologiei Podișului Mehedinți, cu aspect de relief fragmentat, prezența peșterilor. Alcătuirea petrografică a zonei deluroase se reprezintă prin calcare, micașisturi, gnaise, amfibolite, serpentine etc. Acest tip de relief este reprezentat de altitudini medii de 500-600 m, cu vârfuri spre 800 m-Vf. Baia-799
Comuna Balta, Mehedinți () [Corola-website/Science/310646_a_311975]
-
1500-1800 ore. Temperatura medie a lunii ianuarie este de -3 °C, spre deosebire de a lunii iulie, când temperaturile ajung până la 18°-20 °C. Precipitațiile anuale medii ajung la 1 000-1 200 mm, iar durata cu zăpadă este de 70-80 zile în podiș și 100 zile la munte. Vânturile din această parte “vin” dinspre Varciorova-Dunarint și aduce ploaia toamna și primăvara. Acesta este scurt și rece. Un alt vânt este “Vântul Mare” ce își lasă vaporii dincolo de munți și vine spre Balta sec
Comuna Balta, Mehedinți () [Corola-website/Science/310646_a_311975]
-
o distanță de 20 km (în linie dreaptă 12 km) sud-vest de municipiul Botoșani, într-un ținut deluros cu altitudine redusă, în cea mai mare parte în jur de 300 m. Prin așezarea geografică teritoriul comunei Corni aparține în întregime Podișului Sucevei, la contactul cu Câmpia Moldovei. (fig.1) Din punct de vedere geo-mor-fo-lo-gic teritoriul comunei Corni apar-ți-ne Platformei Moldovenești, re-pre-zen-tată prin Plat-for-ma Mândreștilor-Șaua Bucecea, care aparține culmii Siretului Superior (Vintilă Mihăilescu, 1966) din extremitatea estică a Podișului Sucevei
Comuna Corni, Botoșani () [Corola-website/Science/300905_a_302234]
-
întregime Podișului Sucevei, la contactul cu Câmpia Moldovei. (fig.1) Din punct de vedere geo-mor-fo-lo-gic teritoriul comunei Corni apar-ți-ne Platformei Moldovenești, re-pre-zen-tată prin Plat-for-ma Mândreștilor-Șaua Bucecea, care aparține culmii Siretului Superior (Vintilă Mihăilescu, 1966) din extremitatea estică a Podișului Sucevei, așezată în stânga râului Siret. Din punct de vedere al așezării matematice, comuna Corni se găsește la întretăierea paralelei de 47o 40' latitudine nordică și meridianul de 26o 35' longitudine estică și este delimitată de paralelele 47o 36' 37" și
Comuna Corni, Botoșani () [Corola-website/Science/300905_a_302234]
-
Din acest punct spre dreapta (marcaj bandă galbenă), pe sub Vârful Ciocârlia (2056 m), drumul trece curând pe la obârșia Văii Urlătoarea Mare, apoi continuă spre nord, în urcuș ușor peste Platoul Jepilor Mici. După cca. 20 min de mers pe acest podiș înalt și monoton ajungem într-o să largă, la o ramificație de drumuri (2120 m), de unde apar în fața Valea Jepilor, iar dincolo de vale, Caraimanul și Crucea Eroilor. Ramificație spre Babele. Urmăm la stanga drumul de căruță în urcuș ușor și ieșim repede
Cabana Babele () [Corola-website/Science/317398_a_318727]
-
temporară ca federați. Aurelian încheie un tratat cu goții, tolerând migrația lor peste sau în teritoriul dacic ca niște federați ai Imperiului Roman. Așadar, găsim în Dacia următoarele triburi de goți: Taifalii și Victoalii. Așezările goților în Dacia cuprindeau numai Podișul Moldovei și jumătatea răsăriteană a Câmpiei Române, în timp ce în spațiul carpatic continua să locuiască populația daco-romană, rămasă aici după retragerea legiunilor și a administrației romane peste Dunăre (în nou înființata Dacia Aurelia). După așezarea lor în nordul Mării Negre, goții se
Muntenia () [Corola-website/Science/296691_a_298020]
-
Falchen Kangri") 8.047 m, Gasherbrum II 8.035 m. Înălțimea relativă (dintre munte și vale) sunt uneori în sud-vest extrem de mari (5500 m), în nord-est această înălțime este mai mică (1200-1500 m) fiind zona de trecere a munților spre podiș Xinjiang și Tibet. În Karakorum se găsesc cei mai mari ghețari de pe glob, neținând seama de regiunile polare și Patagonia, astfel sunt ghețarii: Baltoro și Hispar în Pakistan și ghețarul Siahen în India. Cel puțin din punct de vedere optic
Munții Karakorum () [Corola-website/Science/303966_a_305295]
-
aspect de inselberg (munte insula). Ei ocupă colțul de nord-vest, ridicându-se deasupra Ostrovului Brăilei cu peste 300-400 m și se prelungesc sub forma unei culmi înguste deluroase (numită Pintenul Bugeacului) până în apropiere de Galați. Spre sud-est sunt separați de Podișul Babadagului prin Pasul Iaila sau Carapelit. La vest sunt flancați de Ostrovul Brăilei, spre care cad în trepte, iar la sud-est ei depășesc valea largă a Tăiței și ajung până în valea Lozovei, înglobând astfel două mici culmi: Coșlugea și Boclugea
Munții Măcin () [Corola-website/Science/306314_a_307643]
-
geologic trei zone:zona hercinica a Munții Macin, zona triasica a Tulcei și zona Bazinului Babadag. Sub raport geomorfologic, au fost separate aceleași unități, cu deosebirea că în zona triasica au fost distinse două regiuni:Dealurile Niculițeluiui și Dealurile Tulcei. Podișul Dobrogei de nord se află în partea de sud-est a țării și se diferențiază de celelalte subunități ale podișului dobrogean prin complexitatea reliefului și prin marea diversitate a alcătuirii geologice. Limitele acestui compartiment dobrogean sunt conturate de două linii tectonice
Munții Măcin () [Corola-website/Science/306314_a_307643]
-
au fost separate aceleași unități, cu deosebirea că în zona triasica au fost distinse două regiuni:Dealurile Niculițeluiui și Dealurile Tulcei. Podișul Dobrogei de nord se află în partea de sud-est a țării și se diferențiază de celelalte subunități ale podișului dobrogean prin complexitatea reliefului și prin marea diversitate a alcătuirii geologice. Limitele acestui compartiment dobrogean sunt conturate de două linii tectonice, dispuse una la nord, pe direcția Focșani-Galați-Tulcea și alta la sud, pe aliniamentul nord-vest-sud-est între localitățile Peceneaga-Camena-Ceamurlia de Jos
Munții Măcin () [Corola-website/Science/306314_a_307643]
-
de vest, unde o desparte de Baltă Brăilei și Câmpia Română, cât și în partea de nord, unde o separă de Delta marelui fluviu. În partea de est, limită e dată de țărmul lagunar al Razimului, iar spre sud de podișul Dobrogei Centrale. În podișul Dobrogei de nord, relieful se caracterizează prin înălțimi ce variază de la câțiva metri în regiunile de lunca și câmpiile de pe litoral, până la 467 m în vârful Greci (Țuțuiatu) punctul cel mai înalt al întregului podiș dobrogean
Munții Măcin () [Corola-website/Science/306314_a_307643]
-
desparte de Baltă Brăilei și Câmpia Română, cât și în partea de nord, unde o separă de Delta marelui fluviu. În partea de est, limită e dată de țărmul lagunar al Razimului, iar spre sud de podișul Dobrogei Centrale. În podișul Dobrogei de nord, relieful se caracterizează prin înălțimi ce variază de la câțiva metri în regiunile de lunca și câmpiile de pe litoral, până la 467 m în vârful Greci (Țuțuiatu) punctul cel mai înalt al întregului podiș dobrogean. Cea mai mare parte
Munții Măcin () [Corola-website/Science/306314_a_307643]
-
de podișul Dobrogei Centrale. În podișul Dobrogei de nord, relieful se caracterizează prin înălțimi ce variază de la câțiva metri în regiunile de lunca și câmpiile de pe litoral, până la 467 m în vârful Greci (Țuțuiatu) punctul cel mai înalt al întregului podiș dobrogean. Cea mai mare parte din suprafața acestei regiuni (49%) are altitudini cuprinse între 50 și 200 m, iar circa 40% înălțimi mai mici de 50 m. Relieful cel mai înalt între 200 m și 400 m, nu reprezintă decât
Munții Măcin () [Corola-website/Science/306314_a_307643]
-
mai mare parte din suprafața acestei regiuni (49%) are altitudini cuprinse între 50 și 200 m, iar circa 40% înălțimi mai mici de 50 m. Relieful cel mai înalt între 200 m și 400 m, nu reprezintă decât 11% din podișul Dobrogei de Nord. Înălțimile cu peste 400 m nu ocupă decât 9 km (0,3%) și se află răspândite în jurul vârfului Țuțuiatu și vârful Sacari din podișul Atmagea.Cele mai mari înălțimi se află în vestul acestei subregiuni, anume Munții
Munții Măcin () [Corola-website/Science/306314_a_307643]
-
mai înalt între 200 m și 400 m, nu reprezintă decât 11% din podișul Dobrogei de Nord. Înălțimile cu peste 400 m nu ocupă decât 9 km (0,3%) și se află răspândite în jurul vârfului Țuțuiatu și vârful Sacari din podișul Atmagea.Cele mai mari înălțimi se află în vestul acestei subregiuni, anume Munții Măcinului.Catre est cu altitudini ceva mai reduse, se desfasoara dealurile Niculițelului, în mare parte împădurite și fragmentate de o serie de dealuri (cursuri de apă cu
Munții Măcin () [Corola-website/Science/306314_a_307643]