734 matches
-
este legată de un statut ce exprimă valoarea care i se atribuie. Simbolurile statutului, prestigiu și privilegiile devin tot atâtea semne distinctive ale elitei. Bineînțeles, acest mod de definire nu poate rezolva în nici un fel problema relației dintre excelență și preeminență, în măsura în care privilegiază de la început preeminența. Totuși, se pretează cel mai bine abordării modelizatoare sugerate de Lopreato și Alston, cu referire la opera lui Pareto. Totuși, pentru unii autori, un studiu strict descriptiv al elitelor fundamentat pe poziție (care nu pare
[Corola-publishinghouse/Science/2356_a_3681]
-
ce exprimă valoarea care i se atribuie. Simbolurile statutului, prestigiu și privilegiile devin tot atâtea semne distinctive ale elitei. Bineînțeles, acest mod de definire nu poate rezolva în nici un fel problema relației dintre excelență și preeminență, în măsura în care privilegiază de la început preeminența. Totuși, se pretează cel mai bine abordării modelizatoare sugerate de Lopreato și Alston, cu referire la opera lui Pareto. Totuși, pentru unii autori, un studiu strict descriptiv al elitelor fundamentat pe poziție (care nu pare întotdeauna un element pur faptic
[Corola-publishinghouse/Science/2356_a_3681]
-
în fața câtorva chestiuni foarte generale referitoare la persoanele sau la grupurile care le înlocuiesc pe toate celelalte în materie de putere, influență sau notorietate. Iar aceasta nu poate decât să ne aducă o dată în plus la relațiile dintre excelență și preeminență. Dar odată ce am luat hotărârea de a rezolva problemele concrete ale cercetării, putem fi tentați să alegem o caracteristică sau alta a grupului avut în vedere, mai pertinentă poate în privința problemei puse în discuție. Dacă, de exemplu, efectuăm o cercetare
[Corola-publishinghouse/Science/2356_a_3681]
-
dobândite. Elitele strategice și cercetarea empirică Încă din clipa când obiectul raționamentelor noastre devine societatea modernă diversificată, suntem puși în situația să identificăm sectoarele de activitate interdependente, dar autonome care-și au propriile canale de acces la excelență și la preeminență. Cu alte cuvinte, aceste sectoare de activitate nu pot decât să definească ierarhii de excelență și de preeminență particulare. În această privință, este tentant să se adopte o modelizare identificând sectoarele de activitate cu câteva mari funcții societale. Din acest
[Corola-publishinghouse/Science/2356_a_3681]
-
puși în situația să identificăm sectoarele de activitate interdependente, dar autonome care-și au propriile canale de acces la excelență și la preeminență. Cu alte cuvinte, aceste sectoare de activitate nu pot decât să definească ierarhii de excelență și de preeminență particulare. În această privință, este tentant să se adopte o modelizare identificând sectoarele de activitate cu câteva mari funcții societale. Din acest punct de vedere, modelizarea parsoniană citată în capitolul 1 este în continuare operantă, chiar dacă nu resimțim nevoia de
[Corola-publishinghouse/Science/2356_a_3681]
-
Pareto, § 1723). În anumite momente ale istoriei, se schițează un fenomen de decadență, care amenință elita conducătoare din interior; „proporțiile de reziduuri” care au servit-o „să pună mâna pe putere și s-o păstreze” se modifică. Din acel moment, preeminența elitei în chestiune este supusă unei duble presiuni: pe de o parte, aportul „familiilor care vin din clasele inferioare, care-i aduc energie și proporțiile de reziduuri necesare menținerii sale la putere”; pe de altă parte, „pierderea membrilor săi cei
[Corola-publishinghouse/Science/2356_a_3681]
-
Membrii ei erau, în general, de origine modestă, dar aveau calități eminente și, „dacă regalitatea îi susținea, nobilimea războinică, ba chiar și clerul îi combăteau din toate puterile” (Kolabinska, 1912, pp. 36-38). Așa au apărut noi criterii de justificare a preeminenței: laicitatea, competența juridică și serviciul statului. Dincolo de luptele pentru putere din sânul elitei, când o mișcare de emancipare modifică raportul de forțe dintre diferitele componente ale unei populații eterogene, noi criterii de acces la preeminență (religia, etnia, limba) sunt recunoscute
[Corola-publishinghouse/Science/2356_a_3681]
-
noi criterii de justificare a preeminenței: laicitatea, competența juridică și serviciul statului. Dincolo de luptele pentru putere din sânul elitei, când o mișcare de emancipare modifică raportul de forțe dintre diferitele componente ale unei populații eterogene, noi criterii de acces la preeminență (religia, etnia, limba) sunt recunoscute ca fiind legitime. Atunci, asistăm la emergența unor noi elite, care periclitează monopolul elitelor stabilite la putere. Când acestea pactizează cu noii lor rivali, asistăm la un proces de diversificare a elitei, ce reflectă acceptarea
[Corola-publishinghouse/Science/2356_a_3681]
-
pune în discuție anumite păreri preconcepute, este imediat taxată ca atac normativ pieziș de către cei a căror viziune a lumii este readusă pe tapet. Așa cum s-a văzut, actuală noțiunea însăși de elită (fie ea fondată pe excelență sau pe preeminență) lezează sensibilitatea unor numeroși contemporani. Totuși, cel puțin dintr-un anumit punct de vedere, teoria elitelor este mai în concordanță cu concepțiile actuale: în contrast cu optimismul scientist al secolului al XIX-lea, ea se distanțează de ideea de progres moștenită din
[Corola-publishinghouse/Science/2356_a_3681]
-
de ortodoxie», M. Neamțu face și o schiță a intelighenției teologale de la noi, detașată oarecum datorită îndelungii sale școliri britanice. Cele «câteva rafturi din laboratorul de gestație al operei» sunt bine topite în text, dar emfaza unor note auctoriale și preeminența ironiilor acide în dauna umorului englezesc ne îngăduie o batere amicală pe umăr.” Claudiu T. Arieșan, Orizont Cuprinstc " Cuprins" Cuvânt înainte și notă lămuritoare la a doua ediție 9 Capitolul I Areopag Teologia pentru Moromete 19 Gazeta, între sinod și
[Corola-publishinghouse/Science/1881_a_3206]
-
veche, de unitate a conducerii, decît al unei "prăbușiri". Depunerea lui Romulus Augustulus de către Odoacru nu a afectat ci, dimpotrivă, a întărit autoritatea împăratului de la Constantinopol, în condițiile în care șeful germanic trimițînd însemnele imperiale în răsărit a recunoscut astfel preeminența acestuia asupra provinciilor apusene, acceptînd, totodată, din partea lui Zenon titlurile de patriciu și magister miilitum per Italiam care, din punct de vedere juridic, îl transformau în funcționar imperial. Procedînd în acest mod, Odoacru nu numai că restabilea de fapt unitatea
by Serge Berstein, Pierre Milza [Corola-publishinghouse/Science/962_a_2470]
-
la triumful credinței în Niceea și Constantinopol, în Orient și în special în Asia Mică. Cât privește talentul și dăruirea de sine a fiecăruia pentru binele Bisericii, se poate spune că s-au completat unul pe altul. Vasile era cu preeminență un om al acțiunii și al guvernării, Grigorie de Nazianz, un orator, iar Grigorie de Nyssa, un filosof. Dintre cei trei, Vasile era, fără îndoială, cel mai talentat<footnote J. Tixeront, A handbook of Patrology, Second edition, Authorized Translation, Based
Studia Basiliana III by Liviu Petcu () [Corola-publishinghouse/Science/173_a_142]
-
sub sticlă într-un cabinet de istorie intelectuală. Chateaubriand Renașterea a fost definită ca o transformare a moravurilor, a ideilor și sentimentelor. Într-o agitație intelectuală, politică și intelectuală, am asistat la instaurarea unui ideal de cultură rațională, la întărirea preeminenței liberului examen critic și la elaborarea unui tip de laicizare intelectuală a umanității. O umanitate care își dă seama progresiv că are valoare prin ea însăși 18. Pe scurt, grație metodei și spiritului critic, nașterea unei vaste mișcări de emancipare
by Michel Maffesoli [Corola-publishinghouse/Science/1042_a_2550]
-
exegeza anterioară, e abordată în cartea Marin Preda - o filosofie a naturii (1994). În evocarea naturii S. identifică o ipostază de prim-plan a palierului filosofic propriu prozei comentate. În relația om-natură, criticul descoperă „transferul reciproc de substanță”, dar și preeminența spiritului. Demonstrația vizează evoluția relației de la adversitate la consonanță, arhetipurile și temele naturii (lumina solară, câmpia, salcâmul etc.), cu reflexe în întreaga operă a lui Marin Preda. Alte studii, apărute în reviste sau în volume colective, se ocupă de tema
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289733_a_291062]
-
aduce meditații profunde și viabile. Conștient sau nu, lumea începe să trăiască între două epoci: între medieval și modern. Prima etapă a genezei organismului spiritual european o vom descoperi ca fiind așezată sub semnul raporturilor Est-Vest, în care se afirmă preeminența de natură ideatică a Bizanțului, credința în „imperium romanum”, mozaicul prelungind moștenirea greco-romano-orientală față în față cu sistemul de vasalități și suveranități medievale; a doua perioadă, o vom percepe ca fiind marcată de relațiile Sud-Nord, în care, in abstracto privind
[Corola-publishinghouse/Science/2253_a_3578]
-
Reflexia, în sensul unei întoarceri înapoi, este doar o modalitate a aprehensiunii de sine, dar nu și modalitatea de autodezvăluire fundamentală"1. Afirmația lui Heidegger devansează momentul esențial al aducerii la prezență specifică afirmării de sine, într-o ordine a preeminențelor fenomenologice din care poate fi dedusă structura universală a experiențelor fundamentale ale Dasein-ului. Expresia autentică a condiției umane ține de activitatea auto-revelatoare a unui for pre-reflexiv care dezvoltă, în concordanță cu o manieră proprie de cuprindere, o intenționalitate sui-generis, anterioară
Conştiinţa de sine. Eseu despre rolurile multiple ale reflexivităţii by Vlad-Ionuţ Tătaru [Corola-publishinghouse/Science/929_a_2437]
-
se afirmă că "încărcând prea mult memoria fără știrea gândirii, te expui să nu scoți niciodată nimic din ea care să-i aparțină în adevăr"18. De unde reiese că implicatul originalității patronate de exercițiul rațional ține mai mult de o preeminență a gândului logic-inserat asupra strictei acumulări de date, iar condiția unei subiectivități omniprezente a actului pedagogic merită o privilegiere metodică a elementului creativ sau a păstrării contactului aplicativ cu sectorul practicii. Acesta este locul predilect al intervenției conștiinței de sine
Conştiinţa de sine. Eseu despre rolurile multiple ale reflexivităţii by Vlad-Ionuţ Tătaru [Corola-publishinghouse/Science/929_a_2437]
-
înțelegere menit să împace o divergență de tip metodologic între cunoașterea de sine și cunoașterea obiectelor lumii, prima regăsindu-și în definiția empiristă o modalitate investigativă noetică similară celei de-a doua, într-o tentativă de unificare trans-tipologică ce acordă preeminență existențială acesteia din urmă. O sumă întreagă de trăsături distinctive care intră în caracterizarea conștiinței obiectelor s-a transferat în virtutea principiului simetriei astfel instituite asupra definiției conștiinței reflexive, iar exigențele teoretice rămase nesatisfăcute sau evidențele pragmatice cu caracter de excepție
Conştiinţa de sine. Eseu despre rolurile multiple ale reflexivităţii by Vlad-Ionuţ Tătaru [Corola-publishinghouse/Science/929_a_2437]
-
reverberațiile sale în subiectivitate reclamă replieri avizate ale cogniției interioare, menite să suplinească dificultatea pe care o poate întâmpina conștiința morală generală pe latura sa legată de imperativele actului. Dacă în sectorul prescripțiilor, acel versant "ideologic" al funcționării conștiinței morale, preeminența teoretică a tematizărilor lasă loc unei libertăți destinse a cercetării și a elaborărilor normative, în tărâmul practicii este nevoie de o strategie deliberativă patronată de exigențele eficienței, adică de regula adecvării la imediatul circumstanțial. Astfel, orientată către sine, reflexivitatea vizează
Conştiinţa de sine. Eseu despre rolurile multiple ale reflexivităţii by Vlad-Ionuţ Tătaru [Corola-publishinghouse/Science/929_a_2437]
-
cu care avansează intuiția pre-discursivă. Teritoriul misterului nu se poate restrânge decât dacă ofensiva gnoseologică a subiectului este condusă de un for auto-referențial perfect lucid și inspirat, care degajă spațiul intențional conform unui plan elaborat după principiile unor ierarhii ale preeminențelor interioare. Fenomenologia husserliană a demonstrat importanța noeticului în științe (dar mai ales în filosofie) și a îndepărtat prin epoché fenomenologică aplicată existenței obiectului (și apoi a lumii în general) primatul absolut al ceea ce s-a numit "obiectivitate naivă", întorcând armele
Conştiinţa de sine. Eseu despre rolurile multiple ale reflexivităţii by Vlad-Ionuţ Tătaru [Corola-publishinghouse/Science/929_a_2437]
-
bogăției și a încărcăturii experiențiale fără a compromite simplitatea stazei intermediare). Corelarea alterității cu propria interioritate este, deci, un demers la origine cognitiv (o origine de tip rațional, autentică și esențială, care îmbrățișează conceptual nucleul afectiv arhaic și dezvăluie o preeminență a regnului ideal asupra oricărui punct de emergență inconștientă). Identitatea și identificarea de tip dispozițional care se întemeiază pe sedimentarea modelelor parentale trebuie cel mult integrată unui demers reciproc-exploratoriu, care aduce în teritoriul unei conștiențe de tip opțional ceea ce înainte
Conştiinţa de sine. Eseu despre rolurile multiple ale reflexivităţii by Vlad-Ionuţ Tătaru [Corola-publishinghouse/Science/929_a_2437]
-
poetică a posibilului. Prin urmare, regresia spre ființarea imprezentabilă a imaginii este o adâncire în posibil, o coborâre în subtextul sau în pretextul unui altfel decât a fi, până în pânzele freatice care subîntind structura textuală. Dacă putem vorbi de o preeminență a ființării asupra ființei, aceasta în virtutea distanței pe care ea o deschide în sânul posibilului. Distanță în care comprehensiunea ființei se spune în felul în care semnifică și se arată, ca dezvăluire inaparentă, învăluită în propria non-manifestare, în trecerea invizibilă
[Corola-publishinghouse/Science/84974_a_85759]
-
cărui conținut e gol, atunci "când nu știu dar fulgeră/ totul și fețele tale/ se aprind de înc-o lumină/ mai veche". Nu știm ce vedem, dar fulgeră totul 16. Inteligibilul nu suferă aici nicio amputare; semnificatul nu e diminuat în preeminența sensibilului. Nu e destul că fulgeră totul, că fețele imaginii se aprind și luminează? Căci nimic nu fulgeră prin sine; totul străfulgeră în golul răsfrânt, într-o lumină mai veche decât golul. Încă o lumină - alta - peste cea pe care
[Corola-publishinghouse/Science/84974_a_85759]
-
Este creșterea o creație de sine a naturii ce se mișcă spre prezență sau ea e cu putință tocmai pentru că ceva o face să fie? Dar atunci, în acest ultim caz, atât natura cât și ființa imaginii nu mai au preeminența originarului ci, nearătându-se de la sine și pentru sine, ele sunt aduse la arătare de ceva care, supradeterminându-le, le face să fie ceea ce sunt, ascunzându-se în acest deschis pe care îl creează, învăluindu-se în dezvăluirea pe care o
[Corola-publishinghouse/Science/84974_a_85759]
-
conducă prin similitudinile structurale dintre aspectele ce urmează a fi cercetate de ele, ca și prin soluțiile oferite la decelarea "esenței filozofiei", la descoperirirea unei "matrice disciplinare"15 ca paradigmă generală, de a doua instanță. Ea se structurează variabil, în funcție de preeminența categoriilor intelectului, sensibilității și voinței, astfel încât în cadrul acestei paradigme unitare a filozofiei se profilează prin tradiția, de asemenea exemplară, pe care o instaurează paradigmele, de a treia instanță, ale unităților din filozofie, adică ale celor trei tipuri de viziuni despre
Dilthey sau despre păcatul originar al filosofiei by Radu Gabriel Pârvu [Corola-publishinghouse/Science/1405_a_2647]