1,205 matches
-
un an. Excursia avusese loc sub comanda noului Șef de Grup, Pavel Ion care era confirmat de Centru în pripă, Stoian Florin, fostul Șef, fiind arestat. Acesta, după numire, urma să ia legătura cu mine. Din primul moment am avut presimțirea că nu este curat la suflet. Deși absolvent al Liceului industrial din Buzău, nu-l văzusem la nici o ședință a Grupului în timpul Biruinței. Prin Mai 1942, Marin Naidim îmi spusese că Centrul a numit provizoriu pe un oarecare Pavel Ion
Imn pentru crucea purtată – abecedar duhovnicesc pentru un frate de cruce by Virgil Maxim () [Corola-publishinghouse/Memoirs/863_a_1818]
-
spirituale ale neamurilor, a idealurilor și destinului lor, obiectiv direct și prioritar fiind credința în Hristos, morala creștină și dragostea de neam. Începutul anchetei A sosit și ziua când am fost chemat la anchetă. Aveam în astfel de cazuri unele presimțiri, niște vibrații interioare care nu mă tulburau, dar îmi creau o stare de ușoară îngrijorare. Am fost dus într-o baracă, montată de curând lângă țarcul de plimbare și compartimentată în birouri de anchetă, de o parte și de alta
Imn pentru crucea purtată – abecedar duhovnicesc pentru un frate de cruce by Virgil Maxim () [Corola-publishinghouse/Memoirs/863_a_1818]
-
purității. Pe fundalul sentimentului înstrăinării se înseriază simboluri și parabole caracteristice: Nimicul (Marele Zero al depărtării), Golgota și Infernul, Marele pește imperial și noul Hamlet reapărând într-o putredă Danemarcă. Lumea e demitizată, desacralizată, încât chiar Dumnezeu, „cuprins de o presimțire, / Ros de-ndoieli, de spleen și disperare,/ Renunță, trist, la propria-i zidire”. Viziunile se axează pe miturile biblice, fiind materializate în formule neoclasiciste, cu unele note de autoreferențial postmodern, S. preferând sonetul, elegia, balada și colindul. Strategiile postmoderniste sunt
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290005_a_291334]
-
ai întins pe scaune pe o parte, dar nu-i place să stai cu spatele la el și că tu ai să zbori pe geam, fără cizme! trebuia să ajung azi la psihiatrie și am ajuns la un cimitir! rîde, am avut presimțire rea de acasă, mama mă sîcîia să merg să-mi văd sora, în fața alienării mintale vine tot nebunie, vigilentul mă supără și eu constat că stau între colegi, între prieteni, între rude, și nu la morgă! rîs ascuțit, cum îl
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1465_a_2763]
-
Nu știu de ce dorește să vie și la Fălticeni (...). Cu mult respect și multă considerație pentru soția Dvs. și Dvs. Maria Kalmicov 36 Brașov, 8 aprilie 1977 Mult stimate Domnule Dimitriu, M-a bucurat foarte mult primirea scrisorii Dvs. Aveam presimțirea că s-a Întâmplat ceva trist În familia Dvs. pentru care aveam și eu o strângere de inimă!128 Despărțirea de cineva scump, e foarte grea, dar ceea ce m-a impresionat mai mult, este sensibilitatea, emoția puternică și noblețea femenină
CORESPONDENŢĂ FĂLTICENEANĂ VOL.II by EUGEN DIMITRIU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/700_a_1277]
-
la maior. El l-a citit din prima, dar n-a zis nimic și m-a lăsat să mă ocup de el. I-am cerut legitimația, mi-a dat-o, la lumina aceea, părea în regulă. Am avut totuși o presimțire. Cunoșteam atitudinea ofițerilor din acel Comandament și omul ăsta nu se înscria în linia respectivă. I-am spus să se ducă înapoi și să spună că a venit, a văzut și că totul era bine. I-am spus numele meu
[Corola-publishinghouse/Science/84991_a_85776]
-
ciclul de poeme Înfrângeri, în care referirile la o conștiință istorică, coborârea în realitatea evenimențială își fac simțită prezența, dar nu prin anecdotic, ci prin trăirea experienței tragice a unei vremelnicii neprielnice. Veghea însăși a eului liric e plină de presimțiri nefaste, denunțând isteria universală, rătăcirea prin neant, golul ființei. Când, în fine, „în răsărit se vestesc zori”, privirii i se dezvăluie „semn de oțel”, o „pasăre crudă” sfâșiind un nou Prometeu, a cărui icoană nu e alta decât cea a
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285964_a_287293]
-
deșteptări din cursul acestei nopți îmi dădusem seama pe dată unde mă aflu, acum eram foarte nedumerit, continuam să văd fața moartă a lui Hartley, capul atârnându-i moale, în felul acela îngrozitor; și m-am simțit cuprins de o presimțire și o groază pe care nu le încercasem în vis. M-am proptit într-un cot și, treptat, am început să devin conștient de ce mă aflam acolo, zăcând pe stâncă, în plin soare și în fața unei mări albastre, șușotitoare. M-
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
fel îndărătnic, refuzam să mă gândesc la ea. Aveam nevoie de înțelegerea ei. Regretam discuția mea atât de vulgară cu Rosina. La început mi se păruse o tactică isteață să-i povestesc despre Hartley, dar acum mă simțeam muncit de presimțiri. De fapt, îi furnizasem o armă în plus. Pe urmă am început să-mi pun întrebări în legătură cu vărul James și cu motivul pentru care fusese scos din armată. Homosexualitate? Sau armata considerase cumva că nu poate avea încredere într-un
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
trag aer în piept. Mi-am amintit, așa cum îmi aminteam acum ori de câte ori mă deșteptam, cu o tresărire de grijă și de dragoste și de teamă, că Hartley se afla în casa mea. În același timp, mă muncea o spaimă cumplită, presimțirea unei catastrofe, a unei grozăvii, sau, mai curând, certitudinea că se și întâmplase. Am coborât din pat, tremurând violent, și am bâjbâit după lumânare. Am aprins-o, și am rămas locului, ascultând. Casa pustie și întunecată era învăluită într-o
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
discuta și politică, să nu uităm că ne aflam în 5 decembrie 1989. Nu bănuiam că peste vreo două săptămâni și ceva, aveau să moară oameni în fața sălii de expoziție unde aveam eu vernisajul. Și totuși aveam în suflet o presimțire că se va întâmpla ceva... Eram peste câteva zile la ultimul etaj de la magazinul Unirea și mă uitam afară, se vedea de acolo Casa Poporului, cu un steag uriaș deasupra pe un catarg, care era fluturat de vântul rece de
Povestiri din spatele simezelor by Mihai Dascălu, Gustav Ioan Hlinka () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1778_a_3166]
-
Întâmpinarea Domnului. Sfârșit de martie... Anotimpul de primăvară sosise. După aproape o săptămână, când de burnițe fulguite, când de ploaie măruntă, mocnită, iată că un vânt cald de miazăzi eliberă cerul și mână norii spre miazănoapte, aducând din câmpuri îndepărtate presimțirea primăverii. Dimineața sfârșitului de martie năștea o zi bună. Ploaia încetase în zori, ceața se ridică și se risipi repede. În cer se simțea boarea primăverii care venea... se auzeau streșinile curgând... Aerul mirosea a proaspăt. Veni și luna lui
DE-AR FI MOLDOVA’N DEAL LA CRUCE by Gheorghe Tescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/782_a_1742]
-
se hotărâse să renunțe... cerul era posomorât, vântul tăios și rece.. Iar stratul de zăpadă, mai acoperea pădurile și câmpiile. Dar, într-o dimineața.. un vânt cald de miazăzi eliberă cerul și mână norii spre miazănoapte, aducând din câmpuri îndepărtate presimțirea primăverii. De cum se porni dezghețul, se iviră de sub zăpada sclipitoare care se topea pe coastele însorite, și cele dintâi brândușe. „ Ce minune, își zise înfiorat Baltă, să privești floarea brândușei, frumoasă și gingașă.. ca ultima zăpadă din care înflorește ?! Soarele
DE-AR FI MOLDOVA’N DEAL LA CRUCE by Gheorghe Tescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/782_a_1742]
-
În minte îmi reveneau, cuvintele Evangheliei.. „Pocăiți-vă, pentru că s-a apropiat împărăția Cerurilor !”. Orarul din prima luni, după vacanța de iarnă, începea cu matematica... Profesorul Țimpoc, inexplicabil, întârzia la oră... „.. S-a întâmplat, ceva..!”, murmură unul dintre colegi. O presimțire urâtă, cu un fel de teamă, care creștea din ce în ce.. ne luă în stăpânire. Stăteam în așteptare... O așteptare rece ca gheața.. Așteptam, parcă, o nenorocire, care.. dintr-o clipă în alta, va da ușa de perete.. și
DE-AR FI MOLDOVA’N DEAL LA CRUCE by Gheorghe Tescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/782_a_1742]
-
pe lacrimi murmură cu tremur în glas. Numai Dumnezeu știe câte se pot întâmpla până mâine !, gândindu-se, poate, la unii dintre noi cu mulți ani crestați pe răbojul vieții, și cu sănătatea șubrezită, ori, poate chiar la dânsul... O presimțire rea... mă cutremură. Mi se părea că ne vedem pentru ultima oară. Ne-am privit o clipă într-o tăcere tulburătoare, de parcă am fi măsurat tot trecutul trăit în viața noastră de pribegi... Și, din nou ne-am cercetat în
DE-AR FI MOLDOVA’N DEAL LA CRUCE by Gheorghe Tescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/782_a_1742]
-
nu-i nimic... Numai unu’ de-am fi venit și..!” Îmi reveniră în minte vorbele lui Bistriceanu.. cel cu ideea întâlnirii noastre.. „ - Da, Mihăiță... ai dreptate... ai dreptate Mihăiță !” mi-am zis, cu teamă în suflet, zguduit din nou de presimțirea aceea urâtă. Și, pășind mai departe, sprijinit în baston, cu iuțeala gândului, începu depănarea amintirilor, singurele bunuri pe care le luam cu mine. Cu fiecare pas, școala ieromonahului Veniamin rămânea în urmă... Cu capela... cu sălile de clasă și holurile
DE-AR FI MOLDOVA’N DEAL LA CRUCE by Gheorghe Tescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/782_a_1742]
-
aveam, cu niște amărâte de puști și baionete.“ În mașină suntem patru bărbați. Unul susține că Răcăciuni a fost declarat oraș. „Ce fel de oraș să fie, dacă n-a auzit nimeni de el?“, se întreabă doctorul scuturat de o presimțire rea. Și tot el își răspunde: „Au ridicat câteva blocuri și, gata, răcăciunenii s-au trezit orășeni. Oare cum și-or fi zicând? Răcăciuneni? Iar femeile răcăciunence? Despre unele târguri de la noi nu-i bine nici măcar să pomenești. Localnicii știu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2131_a_3456]
-
un articol în Scînteia . Ca și la Bacău, aici înseamnă o reducere la tăcere a cîrtitorilor. </citation> (41) <citation author=”Mihai Drăgan” loc="Iași" data =”11 aprilie 1969”> Dragă Costică, În seara aceasta, venind acasă, agitat, ros de îndoieli și presimțiri tulburi, găsesc în cutie epistola ta. O vagă speranță a încolțit în mine, dar vestea privitoare la carte m-a descumpănit mult mai tare decît îmi închipuiam . Presimțirea, pe care o înlocuiam cu iluzia vană, perfect conștient de inutilitatea jocului
Scrisori către un redactor vol. I by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/859_a_1713]
-
Dragă Costică, În seara aceasta, venind acasă, agitat, ros de îndoieli și presimțiri tulburi, găsesc în cutie epistola ta. O vagă speranță a încolțit în mine, dar vestea privitoare la carte m-a descumpănit mult mai tare decît îmi închipuiam . Presimțirea, pe care o înlocuiam cu iluzia vană, perfect conștient de inutilitatea jocului, s-a transformat acum în certitudine. Bănuiesc la mijloc mîini necurate, mișcate de aici din Iași, dar concretizate, sigur, de A. Marino. Probabil că sînt și alții, și
Scrisori către un redactor vol. I by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/859_a_1713]
-
mea la întîlnirea festivă. Dacă ne-am fi întîlnit, de pildă, pe 13 seara, cînd se putea rezolva rapid „problema cazării”, era foarte bine. Dar acum toate au trecut. Pe 28 iulie plecăm din Iași, frînți de oboseală și cu presimțirea că în fiecare an mă voi simți mai rău decît în anul precedent (experiența din anii din urmă mi-o dovedește). Plecăm la Soveja, imediat puțin la mare, apoi înapoi, la Soveja, apoi la Viișoara, iar în ziua de 19
Scrisori către un redactor vol. I by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/859_a_1713]
-
că ai coborât pe Pământ mai mult pentru a face rău decât bine, și că suferințele noastre îți furnizează senzații similare cu cele ale Marchizului de Sade! În partea de vagon a familiei Butu, era o liniște aparentă, încărcată de presimțiri sumbre. Bătrâna era bolnavă rău și toți ceilalți erau împrejurul ei pentru a-i fi de ajutor. N-a vrut, ori mai degrabă nu a putut mânca nimic. Cu anevoie a înghițit puțină apă. Atât. Stătea ghemuită pe un cojocel
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1481_a_2779]
-
de carnasieră feroce, și la mâna care mângâia într-un gest explicit pistolul din dotare aflat în toc. Doamne, Dumnezeule Atotputernic, apără și păzește, ai grijă de copilașii mei, Iisuse Hristoase, și tu, Prea Sfântă Fecioară Maria! Cuprinsă de o presimțire sumbră, mama a început să murmure o rugăciune în poloneză, apoi și-a făcut sfânta cruce, iar noi, mașinal, am copiat întocmai mișcările mamei. Avortonul a renunțat la rânjetul lui tâmp și stupid, străduindu-se să înțeleagă textul rugăciunii șoptit
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1481_a_2779]
-
A venit apa și l-a luat, Vom face altul pe râu în jos, Altul mai trainic și mai frumos. Calul alb Fortes fortuna adiuvat (Terențiu) În dimineața de ajun a Anului Nou, țăranul se trezi devreme, stăpânit de o presimțire rea, nelămurită. Îmbrăcă la repezeală hainele îngrămădite pe lavița de la intrare și ieși grăbit afară, în aerul rece al iernii geroase. Cu felinarul aprins în mână merse către adăpostul animalelor, luă un braț de fân uscat și-l împrăștie la
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1544_a_2842]
-
și iarăși la ea. Așa străbat eu, neîmpăcat, timpul, spațiul, străzile, parcul cu gândul la ce a fost și la ce va fi. Și le străbat cu o nonșalanță reținută, întorcându-mă în acele locuri unde am trăit sentimentele și presimțirile cele mai profunde și adevărate... Parcul de la marginea orașului, terasa băutorilor de bere, urmele pașilor pe nisipul aleilor, ștrandul și peticul de cer de deasupra lui, spintecat de ramurile copacilor seculari, vor rămâne acolo unde sunt. De nu, vor rămâne
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1544_a_2842]
-
Nemaipomenit oraș, de altfel. Recepționerul m-a întrebat nici mai mult, nici mai puțin dacă n-am nevoie de "companie". Tocmai am făcut un duș și am luat nembutal (1 tab.). De dorit să fiu în formă mâine după-amiază. Am presimțiri sumbre. Sting lumina la ora 2.35. Puls 93. 21 iunie Ce zi! Gård mă săpunește pentru lipsă de flexibilitate (!). Refuzat să semnez contractul opțional cu americanii. Gård a dormit toată dim. Încercat în zadar să iau legătura cu min.
by P. C. Jersild [Corola-publishinghouse/Memoirs/1092_a_2600]