749 matches
-
Fata i-a smuls hârtia din mâini și a pălit. — Idiotule! Handicapat egoist și lipsit de suflet ce ești! a ți pat la el, cu un glas strident, plin de ură. Stau aici de mai bine de o oră, ca proasta, și de-abia acum îmi dai desenul lui Edi! De când așteptam! Mi-a povestit de câteva zile că o să-mi facă portretul! Când sosise Edi, târziu în noapte, Bobo îi aruncase în față scena penibilă, dar unica reacție a lui
Emoţia by Mirela Stănciulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1358_a_2734]
-
a făcut pană și nu-și mai găsea roata de rezervă. El zicea că i-a spart cineva portbagajul ca să-i ia rezerva, îmi tot arăta nu știu ce scrijelituri de șurubelniță, ce să zic! Doar nu era să stau acolo ca proasta, chit că eram aproape de casă... Am oprit un taxi și-am venit la tine! Ei, nu zici nimic? Nu te bucuri chiar deloc? Eduard dădu din umeri. — De ce m-aș bucura? Nu mai găsesc nici o plăcere în jocu rile astea
Emoţia by Mirela Stănciulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1358_a_2734]
-
Lipsa ei de demnitate îl amăra și mai rău. Și nici nu putea să vină în studentul mărunțel, crăcănat și cu părul zburlit și să-i spună nu-l mai aștepta pe nenorocit, du-te acasă, pleacă, nu sta ca proasta, că probabil s-ar fi uitat la el ca la un ciudat care nu merită. Trebuia să repare el lucrurile, cumva. Zogru a chemat un taxi prin mobilul studentului care îl adăpostea și a plecat după Andrei Ionescu. L-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2299_a_3624]
-
Da' fă-ți și tu un copil cu masculu', pune-ți banii la comun cu gherțoiu' d-un apartament și p-ormă dă-l dracului, dacă nu-ți convine de el! Da' asta după ce te-oi mărita, nu înainte, ca proastele. Așa ai copil, ai casă, ai un statut în societate și mai departe poți să-ți satisfaci ce fantezii dorești. Mamă, cân' i-am spus asta, s-o fi văzut cum s-a făcut roșie la față, ca ultima țărăncuță
Eu, gândacul by Anton Marin [Corola-publishinghouse/Imaginative/1431_a_2673]
-
în altă parte, de problemele de serviciu ale domnului Tăsică. Altele erau chestiunile care-l ardeau pe el. Dar trebuia să procedeze cu tact, făcând niscaiva conversație. Așa că aruncă un neutru, deși nu tocmai corect politic: "Eh, femeile... Ce știe proastele astea? Parcă poți să pui bază pă vreuna, la o adică, cum e ele acu' cu mințile fluturatice. Că toate e numa' cu ochii după bani și cu gându' la... Auleooo! Na, că eram și io să-mi fac păcat
Eu, gândacul by Anton Marin [Corola-publishinghouse/Imaginative/1431_a_2673]
-
pentru mine?" Nu mi-a lăsat, măi, băiatule, da' a zis că vorbește cu tine după slujba dă utrenie." "Și io până atunci ce fac? Stau și mă uit după stele? Că mă repezeam acu' după materiale, nu ședeam ca proasta-n târg." " Da' ce dom'ne, te grăbești?" "Și normal că mă grăbesc! Auzi vorbă la el! Matale nu te-ai grăbi dac-ai fi dă servici' dă ieri după-amiaz' până acu'? Și cu toate controalile dă la poliție și
Eu, gândacul by Anton Marin [Corola-publishinghouse/Imaginative/1431_a_2673]
-
te-a învoit scrofelnița aia dă șefă-ta, a trebuit io să mă ocup dă el, să-i fac bagaju' și să-i țiu perfuzia-n mașină, cân' îl căram la spitalu' județean, la Călărași, în timp ce soacră-mea cotcodăcea ca proasta pă lângă mine. Tu ai ajuns după aia. Și ai venit cu mâna-n gură, că tot io a trebuit să mă duc după medicamente. Eh! Dacă nu eram io, la cât vă duce pă voi bila, pă mă-ta
Eu, gândacul by Anton Marin [Corola-publishinghouse/Imaginative/1431_a_2673]
-
Te rog, Fraulein Keller! Primește-mă înapoi!' Nu mai scapă de viața asta. O au în sânge. Toate s-au născut curve. ă Când ați văzut-o pe Lilia ultima dată? ă Astăzi. A venit înapoi să își ia galoșii, proasta. Oare nu își dă seama că noul ei prieten îi va cumpăra oricâte perechi de galoși dorește? ă Va spus ea despre acest - patron? ă Nu trebuia să mi-o spună. Era evident. Altfel cum de și-ar permite să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2228_a_3553]
-
mâinile fetei și-l trânti pe bancă. Îl privi cu ochi turbați. Cu un gest scurt îi făcu vânt. Cutia alunecă pe suprafața lucioasă și zbură în colțul celălalt al clasei. Damaschin se întoarse spre ea și șuieră printre dinți: Proasto! Pumnul Luanei îl lovi direct în nas. Îi dădu sângele și stropi mari, maronii, se lățiră pe suprafața băncii. * * * Chemată la școală, Sanda nu știu ce să spună. Încurcată, rușinată și copleșită de sentimentul vinovăției, nu reuși să ridice ochii din pământ
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1548_a_2846]
-
biroul colegei care-i anunțase moartea Rebecăi. La rândul ei, spre stupefacția Luanei, aceasta părea că habar n-are despre ce vorbește. Ba chiar o îngrijorară vorbele lipsite de noimă. Doamna Noia simți că turbează. De ce o luau toți de proastă? La ce bun insistau să facă uitată o realitate peste care ea, în fapt, arătase că trecuse destul de ușor? Și de ce, naiba, Radu bântuia fabrica și nu era la închisoare? Se închise în biroul ei, pradă unei oboseli din ce în ce mai profunde
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1548_a_2846]
-
pe dinăuntru simțea un gol imens. Nu putea fi femeie de afaceri. Chiar nu putea. Nici nu mai era cazul să-și bată capul. Avusese șansa să-și facă rost de o superslujbă și o dăduse în bară. Era o proastă. Nu-i de mirare c-o părăsise Aidan Clarke. Golul din stomac se făcu simțit, și se trezi brusc din nou înapoi în corpul ei. De data asta golul era mult mai concret - îi era foame. De ce, se întrebă ea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
pare rău, îmi pare rău, tot repeta Darcey în timp ce fel de fel de asistente se foiau pe lângă ea înfășurând-o în pături moi galbene și oferindu-i mereu ceai de iasomie. E numai vina mea. Am alunecat. Sunt așa o proastă. Ștergându-și lacrimile care începuseră să îi șiroiască pe față în mod inexplicabil, și-ar fi dorit cu ardoare să nu mai fie din nou în centrul atenției pentru un lucru atât de stupid. Doctorul Tay era calm și avea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
a putut dispărea de pe pragul de unde te așezaseși tu, nu mai era nici un străin la mănăstire în afară de noi, mai era Theo și mi-o amintesc pe Florița din Drăgosteni, stătea și ea, săraca, și plângea pe prispă, știa și ea, proasta, că părintele moare, Florița era acolo?! mă minunez eu auzind acest lucru pentru întâia oară, nu mi-o amintesc pe Florița, nu-mi amintesc decât lumina de miere din pădurea înroșită de soare, să fi luat Florița din Drăgosteni Cartea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
concentrează spre timpul acela și părintele gândul, și Theo, Da! Și Theo, dar nu e la el! De unde știi tu asta? Mi-ar fi dat-o! Fratele Rafael, încerc eu memoria părintelui, spune că și-o amintește și pe Florița, Proasta?! Da! N-a luat-o ea, e sigur părintele, nici nu știe ea ce-i aia o carte, tot timpul se hlizește și-și scutură clopoțeii, ce te poți aștepta de la una ca ea! O nebună, săraca! Și Cartea nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
nevoie, am bâiguit eu. Am luat cheia tremurând și m-am ridicat În picioare fărĂ să spun nimic. m-am gândit că ar fi fost prea periculos să pretex- tez ceva și să o șterg. Trebuia să o fac pe proasta până la capăt. m-am urcat În lift și am apăsat pe doi. Am ieșit din lift și am coborât scările de incendiu cu sufletul la gură. Nu mi-a venit să cred când m-am văzut În stradă. Am rupt
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1756]
-
la magazinul de ceramică. — Oetsu, deschide ușa! Oetsu Încercă să-i mute gândul, susținând că vântul serii avea să-l Înfrigureze și să-i sporească durerile. Nu schiță nici un gest de a deschide ușa glisantă, până când Danjo Își pierdu răbdarea: — Proasto! strigă el. Ce contează dacă mai am de trăit Încă zece zile sau douăzeci? Deschide! Plângând, Oetsu se supuse, spunându-i lui Hiyoshi: — Nu poți decât să-l faci să se simtă și mai rău. Salută-l și pe urmă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
din urmă aveau să se realizeze în mai puțin de nouă luni. De altfel, starea de spirit a armatei române era îngrijorătoare. Generalul Constantin Sănătescu, șeful Marelui Stat-Major, nota în jurnalul său, la 16 ianuarie 1945: „Starea morală a frontului - proastă: ofițerii și soldații peste măsură de obosiți, nu înțeleg să meargă cu războiul peste frontierele Ardealului. Apoi, Ungaria fiind cucerită și armata ungurească nemaiexistând, soldatul român trebuie de aici înainte să se lupte cu germanii” (sublinierile ne aparțin). Același general
[Corola-publishinghouse/Science/1865_a_3190]
-
gîndit, raționat și nici exprimat cu ajutorul limbajului, se caută înafara umanului : forțe impersonale, morți, spirite, energii, ba am găsit și sintagma devenire-animal. În general, acestea sunt realități ce înspăimîntă, îmbolnăvesc, alienează. Sigur, unora le poate aduce și bucurie, așa ca proasta la fotograf, dar orice om lucid vede aici decadență, descompunere, miros de cavou. Ăsta să fie apogeul civilizației acesteia ? A fost chiar zadarnică o întreagă remarcabilă evoluție spirituală ? După Deleuze, bucuria din exterior nu depinde decît de "reglarea vitezei" ( !?...). La
[Corola-publishinghouse/Science/1559_a_2857]
-
o cauză mai bună, justițiară). Într-o revistă bucureșteană de specialitate se explică recent, absolut întemeiat: "În toată lumea civilizată, educația informatică este o prioritate a oricărui guvern... Gravitatea izolării sistemului educativ comunicațional față de partenerii internaționali induce o imagine din nou proastă despre România și despre ce se întîmplă într-însa (rețeaua învățămîntului RoEduNet a fost închisă, la un moment dat, deoarece bugetul MEN s-a dovedit insuficient pentru a întreține această rețea vitală pentru educația informatică)". Interesantă se dovedește a fi
Un pas înainte, doi pași înapoi... by Mihai Stoian () [Corola-journal/Journalistic/16817_a_18142]
-
cîștiga atunci cînd te vei potoli. Alegătorii au memorie scurtă, dar și ziariștii și-o pot scurtă la o adică, dacă știi să te porți cu ei. Orice noua putere e mai bună decît cea dinaintea ei, dar înfiorător de proasta față de aceea care urmează să-i ia locul. Și în sfîrșit, în România, orice s-ar întîmpla, daca nu ne salvează împrejurările, bafta sau bunăvoință străinătății, ne putem plînge de conspirații ale străinilor, de refuzul Baftei și de ghinionul împrejurărilor
Consolări pentru o criză cît un cutremur by Cristian Teodorescu () [Corola-journal/Journalistic/17688_a_19013]
-
echilibrat și fără angoase teoretice, cartea e, ce-i drept, un deliciu. Mai am un motiv de îngrijorare: cartea apare într-o traducere incalificabila și o ediție pe măsură. Nu găsesc un adjectiv potrivit pentru a sugera măcar cît de proasta este traducerea Dianei Stanciu, dar, dată fiind importantă cărții de care și-a bătut literalmente joc, mă ispitește să apelez la cuvîntul "rușinos". Există pasaje întregi practic ininteligibile, gafe colosale (ce-nseamnă "compulsivitate"?), si o stupefianta incultura pe care traducătoarea
Canoneli pe tema canonului by Andreea Deciu () [Corola-journal/Journalistic/18144_a_19469]
-
nereguli constatate la FRT în perioada în care fostul mare sportiv a fost președintele federației. Năstase a reacționat imediat, declarând că: "Face plângere Dragomir. Și eu ce să fac? Sunt atâția proști, mai proști ca ea care fac, nu numai proasta asta. Nu am nimic de dat la fisc, nu am nimic cu DNA-ul, nu am nimic cu federația, nu mai sunt de zece ani acolo. Nu am de ce să mă tem, sunt în Franța, vin imediat dacă mă cheamă
Război pe un loc în Senat între doi mari Sportivi by Crişan Andreescu () [Corola-journal/Journalistic/30737_a_32062]
-
vreme, au suportat cu greu interdicția de a folosi în public cuvinte licențioase: "sub pași trotuarul devine de scârnă/ în gură în loc de cuvinte am viermi/.../ craniul îmi e un țucal puturos/ inima cârpă îmbibată cu menstră"; "toamna se uită ca proasta la mine/ duc mâna la fermoar e închis/ poate-mi curg mucii"; "Iisus Cristos/ se scarpină în cur și râde/ babele fac spume la gură/ în fața icoanelor cu martiri de căcat". (Ovidiu Băjan); "ce-o să-mi facă, o să-mi belească
Cum te poți rata ca scriitor by Alex. Ștefănescu () [Corola-journal/Journalistic/7389_a_8714]
-
o foarfecă ținută neîndemânatic. Carnea era acolo foarte albă, pufoasă, nu mai crescuse, se păstrase ca în copilărie." Al treilea text, Baia, conține povestea melodramatică a unei fete care rămâne însărcinată și este deposedată de copil printr-o intervenție chirurgicală: "Proasto, credeai că pântecul tău va crește încet, ca o/ pâine rotundă de aur/ și-i vei auzi inima mică bătând/ și veți plânge amândoi cu urechea lipită de burta ta?/ Ți-ai desfăcut picioarele, proasto, și ai crezut/ că acolo
Poezie cu unică folosință by Alex. Ștefănescu () [Corola-journal/Journalistic/17328_a_18653]
-
copil printr-o intervenție chirurgicală: "Proasto, credeai că pântecul tău va crește încet, ca o/ pâine rotundă de aur/ și-i vei auzi inima mică bătând/ și veți plânge amândoi cu urechea lipită de burta ta?/ Ți-ai desfăcut picioarele, proasto, și ai crezut/ că acolo, înăuntru, îi va fi cald și bine/ și ai simțit două inimi în trupul tău/ le-au smuls doctorii în halate albe, verzi, albastre/ parcă era rochiile tale/ când ți-au băgat mâna între picioare
Poezie cu unică folosință by Alex. Ștefănescu () [Corola-journal/Journalistic/17328_a_18653]