504 matches
-
polemic. Exemplul său a servit lui Steele și Addison pentru a edita Tatler (babillard), trihebdomadar, care a apărut între 1709 și 1711, apoi pentru Spectator al lui Addison, cotidian ce a fost sufocat de taxa de timbru în 1712. Această publica(ie originală cuprindea puțină politică (i a avut un tiraj de maxim 20000 de exemplare, constituind un model pentru jurnalismul de reflec(ie. Wilkes a devenit celebru cu North Briton; în 1762, virulentele sale polemici la adresa Parlamentului au condus la
by Pierre Albert [Corola-publishinghouse/Science/969_a_2477]
-
1749, în cele din urmă, în 1762, fiind anexată de către Choiseul, la Ministerului Afacerilor Externe, primind titlul de Gazette de France. Ea devine astfel bihebdomadar. Puterea crescută a controlului guvernamental, începînd cu 1660, efectul concurenței cu relatările manuscrise și cu publica(iile olandeze, dar și cu suplimentele extraordinare ale lui Mercure, au condus la sc(derea prosperit((ii sale spre sfîrșitul secolului al XVII-lea. Tirajul său, incluz(nd și reeditările provinciale, trece de la 4500 în 1670 la 7500 în 1749
by Pierre Albert [Corola-publishinghouse/Science/969_a_2477]
-
îl preia, asociindu-l cu un partid politic, ceea ce duce, în 1786, la difuzarea sa în mai mult de 15.000 de exemplare. 2. Apari(ia de noi periodice în secolul al XVIII-lea. Dacă nu (inem cont de cîteva publica(ii u(oare, ca Muse historique sau Gazette burlesque în versuri de Loret (1660-1665), monopolul celor trei mari titluri a fost respectat în secolul al XVII-lea, dar începînd cu sfîrșitul domniei lui Ludovic al XIV-lea, curiozitatea publicului a
by Pierre Albert [Corola-publishinghouse/Science/969_a_2477]
-
numeroase publicații pe care puterea le-a autorizat pentru a le putea controla mai bine, cu condi(ia de a le chema la ordine în cazul în care ar fi deranjat persoane importante sau dac( ar fi concurat prea evident publica(ii oficiale. În afară de jurnalele speciale, ca Journal des Dames, Journal de Médicine, Journal du Commerce, Journal du Palais..., a căror apariție era un prețios indiciu al diversificării funcțiilor presei scrise, marea parte a noilor publica(ii se inspira din formula
by Pierre Albert [Corola-publishinghouse/Science/969_a_2477]
-
Nouvelles ecclésiastiques (1728-1803) de tendință jansenistă, mai mult sau mai puțin clandestine; Le Pour et Contre a abatelui Prévost, autorul lui Manon (1733-1740); Journal encyclopédique al lui Pierre Rousseau, apărut la Liège, dar difuzat peste tot în Franța (1756-1793); dintre publica(iile "anti-filosofice", cea a abatelui Desfontaines, Le Nouvelliste du Parnasse (1730-1743), și a abatelui Fréron, L'Année littéraire (care ap(rea o dată la zece zile) (1754-1776). Este caracteristic că cei mai celebri "filosofi", de la Voltaire la Rousseau, de la Diderot la
by Pierre Albert [Corola-publishinghouse/Science/969_a_2477]
-
ianuarie 1777 a ap(rut primul cotidian francez, Journal de Paris. Succesul său s-a concretizat (n timp, (n m(sura (n care acesta a constituit o noutate și (n care, prins între privilegiul de la Gazette și cel al altor publica(ii, i-a fost foarte greu să publice informații originale. În 1778, a fost nevoit s( suporte concurența lui Journal général de France, supliment cotidian al jurnalului de anunțuri a lui Renaudot. În 1789, aceste cotidiene parisiene nu puteau, nici
by Pierre Albert [Corola-publishinghouse/Science/969_a_2477]
-
c(teva dificult((i periodice, acestea au fost difuzate f(r( probleme în Franța, prin poștă. Cea mai celebră din aceste foi a fost Les Nouvelles de la République des Lettres, publicată de către Pierre Bayle la Amsterdam, între 1684 și 1687. Publica(ia amintit( adoptase formula de la Journal des Savants și a avut numeroși succesori. 5. Începuturile presei în provincie Privilegiile ob(inute de jurnalele naționale interziceau în fapt existența periodicelor în provincie. Renaudot și succesorii săi se ocupau de autorizarea tipografilor
by Pierre Albert [Corola-publishinghouse/Science/969_a_2477]
-
de 10 august. Aceste cotidiene, cărora procesele verbale ale Adunării și textele administrative le furnizau cea mai importantă parte a cuprinsului, au fost, în sensul modern al termenului, primele mari ziare franceze de informare. 2. Publicațiile revoluționare. Din multitudinea de publica(ii care au apăsat cu mai multă sau mai puțină vigoare pe accelerația Revoluției au rezultat: Le Courrier de Provence de Mirabeau, Le Patriote français de Brissot, Le Courrier de Paris de Gorsas, Les Révolutions de Paris de Prud'homme
by Pierre Albert [Corola-publishinghouse/Science/969_a_2477]
-
opoziție au fost suprimate ori s-au autolichidat. Succesiv, ziariștii girondini, mai apoi cei plini de furie, ca Hébert, sau moderații, ca Desmoulins, au fost executați. Comitetul de Salvare publică a putut conta în cele din urmă numai pe cîteva publica(ii, printre care Journal de la Montagne, Journal des Hommes libres sau pe foile oficioase. IV. Lupta puterii contra presei (iulie 1794 decembrie I799) Slăbirea regimurilor Convenției thermidoriene și ale Directoratului și forța opoziției au conferit luptei puterii politice contra ziarelor
by Pierre Albert [Corola-publishinghouse/Science/969_a_2477]
-
septembrie 1797, prin stabilirea timbrului. Urmărirea ziariștilor se intensifică. Subvențiile acordate foilor guvernamentale capătă o importanță nemaiîntîlnită p(n( atunci. În ciuda acestor renghiuri, presa rămîne foarte activă. La Paris, existau 70 de foi politice în 1796 și 73 în 1799. Publica(iile guvernamentale ca Le Moniteur universel sau Le Courrier de Paris aveau o audiență restrînsă. Noile publica(ii regaliste și "muscadine", ca La Quotidienne de Michaud sau L'Orateur du Peuple de Fréron, L'Eclair al fraților Bertin care au
by Pierre Albert [Corola-publishinghouse/Science/969_a_2477]
-
patru ziare au putut continua să apară la Paris: Le Moniteur, Journal de Paris, Journal de ľEmpire și Gazette de France; proprietățile lor au fost în întregime confiscate. În provincie, după masacrul din ianuarie 1800, mai subzistau încă 170 de publica(ii, în 1807: le-a fost însă impus ca de acum înainte să nu trateze politică decît prin extrase din Moniteur. În august 1810, nu va mai fi lăsat să existe decît un singur ziar pe departament. În mod bizar
by Pierre Albert [Corola-publishinghouse/Science/969_a_2477]
-
nt(mpinarea vapoarelor). În mai 1848, cele șase cotidiene din New York s-au asociat (n scopul colect(rii acestor informații: (n urma acestui acord s-a născut Associated Press, (ns( dezvoltarea sa a fost (ncetinit( de concuren(a acerb( dintre publica(ii. Războiul de secesiune a crescut num(rul acestor dificultăți. Aceste mari agenții au înțeles foarte cur(nd că este inutil să se concureze (i ca urmare încheie între ele acorduri privind schimbul de informații, aceasta constituindu-se (n prima
by Pierre Albert [Corola-publishinghouse/Science/969_a_2477]
-
ziarele cele mai rezistente ale perioadei se distingeau: Gazette de France care rămăsese ultra sub conducerea abatelui de Genoude, Quotidienne, al c(rui conservatorism exagerat îl a(eza adesea în calea opoziției, dar mai ales Journal des Débats și Constitutionnel. Publica(ia lui Bertin, a cărui tiraj atingea 20.000 de exemplare, era relativ moderată. Aceasta putea s(-(i v(nd( influen(a, dar calitatea redact(rii sale, în care Chateaubriand deținea un rol important și unde Geoffroy adusese la modă
by Pierre Albert [Corola-publishinghouse/Science/969_a_2477]
-
National de Thiers, Mignet și Armand Carrel. Propaganda prin broșuri și pamflete (Paul-Louis Courier) a fost foarte activă. Între 1818 și 1820, Minerve, ziarul liberal al lui Benjamin Constant (care conducea și Censeur, cotidian disp(rut în 1820) și Consevateur, publica(ie condus( de Chateaubriand, Lamennais și Bonald, broșuri periodice, au jucat un rol esențial în definirea programelor politice ale partidelor. Hebdomadarul Le Globe, creat în 1824, devenit cotidian în 1830, s-a constituit (ntr-o publica(ie foarte original( unde Saint-Beuve
by Pierre Albert [Corola-publishinghouse/Science/969_a_2477]
-
rut în 1820) și Consevateur, publica(ie condus( de Chateaubriand, Lamennais și Bonald, broșuri periodice, au jucat un rol esențial în definirea programelor politice ale partidelor. Hebdomadarul Le Globe, creat în 1824, devenit cotidian în 1830, s-a constituit (ntr-o publica(ie foarte original( unde Saint-Beuve și-a făcut debutul de critic. Cît despre mica presă apolitică Le Corsaire, Le Diable boiteux, primul Figaro din 1826 aceasta era plină de spirit, marc(nd începutul unei lungi serii de titluri consacrate vieții
by Pierre Albert [Corola-publishinghouse/Science/969_a_2477]
-
prin legea din 11 mai 1868, care suprima autorizarea prealabilă, s-a permis crearea mai multor ziare a căror violență va contribui din plin la discreditarea regimului. De la Journal de Paris la Français, organ al catolicilor liberali, sau pînă la publica(iile republicane precum Réveil al lui Delescluze, Electeur de Jules Favre, Peuple de Jules Vallès, Rapel, (nfiin(at de Victor Hugo, inspirat fiind de experien(a exilului, a existat un asalt de critici, constituit (n a(a-numita "revoluție a
by Pierre Albert [Corola-publishinghouse/Science/969_a_2477]
-
Apărării naționale. A demisionat în octombrie (i a lansat Le Mot d'ordre. Arestat apoi de Comună, este deportat în temnița din Noua Caledonie. Evadează în 1873 iar în 1880, reîntors în Franța grație amnistiei, pune (n circula(ie o alt( publica(ie, L'Intransigeant, socialist( și apoi naționalist(, suferind din aceast( cauz( (nc( o condamnare la exil, între 1889 și 1892. Între 1908-1913, (i vinde ziarul lui Bailby. Înainte de a muri, (n 1913, mai scria încă în La Patrie. D) Războiul
by Pierre Albert [Corola-publishinghouse/Science/969_a_2477]
-
în La Patrie. D) Războiul și Comuna. Cea mai mare parte a ziarelor fusese stimulat( de război. Republica, proclamată pe 4 septembrie, a redat imediat libertatea ziarelor care au putut, în ciuda războiului, să se exprime fără cenzură. În Parisul asediat, publica(iile socialiste au dus o intensă propagandă democratică. (n urma armistițiului din ianuarie 1871, acestea au devenit libere, Comuna afl(ndu-se deja la (nceputurile sale atunci cînd, pe 11 martie, generalul Vinoy, în virtutea stării de asediu, suprima 6 ziare "roșii
by Pierre Albert [Corola-publishinghouse/Science/969_a_2477]
-
putut fi difuzată în provincie. Cît despre ziarele moderate, acestea au rezistat refugiindu-se la Versailles sau la Saint-Germain. "Săptămîna sîngeroasă" a fost extrem de grea, în special pentru jurnaliștii Comunei. Excesele represiunii au fost încurajate de violența sus(inut( de publica(iile burgheze. Poate că în nici un alt moment al istoriei presa nu a oferit o expresie atît de clară și de violentă a urii de clasă. 4. Debutul presei populare. Le Petit Journal a fost lansat la pre(ul de
by Pierre Albert [Corola-publishinghouse/Science/969_a_2477]
-
nu a mai fost vreodată egalată. Avînd "curajul de a fi prost", Petit Journal a știut să satisfacă gusturile și curiozitatea unui public cu o cultur( sc(zut(: mai multe generații au descoperit bucuria lecturii în coloanele sale. În 1870, publica(ia amintit( avea un tiraj de 300.000 de exemplare. Le Petit Journal se vindea foarte repede în provincie, însă tipărirea unei asemenea mase de hîrtie punea destule probleme pe care Marinoni le-a rezolvat în 1867 cu ajutorul rotativei sale
by Pierre Albert [Corola-publishinghouse/Science/969_a_2477]
-
toate regimurile. Fiecare oraș avea un jurnal guvernamental, aflat la ordinele prefectului sau subprefectului. Periodicitatea depindea de importanța ziarului. În micile orașe nu existau decît foi de anunțuri, apolitice, proprietate a unui tipograf pentru care acesta reprezenta o activitate secundară. Publica(iile opoziției, lipsite de mana anunțurilor legale și ai căror tipografi tremurau pentru brevetul lor, aveau o existență dificilă și adesea efemeră. Numai foile clericale, susținute de episcopie și de notabilitățile conservatoare, puteau supraviețui alături de foile prefecturilor. Monarhia din Iulie
by Pierre Albert [Corola-publishinghouse/Science/969_a_2477]
-
între 1853 și 1861, s-a renun(at la ele. 2. Domnia lui "Times". Fondat în 1785 sub titlul de Daily Universal Register de către editorul John Walter, acest cotidian și-a fixat numele definitiv pe 1 ianuarie 1788. La (nceput, publica(ie interesată mai ales de obținerea de profituri, nu devine un mare ziar decît după 1803 sub conducerea lui John Walter II, care moare în 1847. Grație lui Thomas Barnes, redactor șef din 1817 pînă în 1841, căruia îi succede
by Pierre Albert [Corola-publishinghouse/Science/969_a_2477]
-
și în câmpul literaturii universale - este de aceea cât se poate de instructiv, nu doar pentru profesorul de literatură ci și pentru iubitorul obișnuit al literaturii, pentru omul acelor profesii aflate la oarecare distanță de beletristică. Scriitori clasici Când în " publica la Casa Școalelor volumul Clasicii noștri (republicat cu modificări neînsemnate în "Ă, Vladimir Streinu nu avea intenția de a rămâne exclusiv la cei cinci autori, Al. I. Odobescu, Titu Maiorescu, Mihai Eminescu, Ion Creangă și George Coșbuc, ci de a
Un senior al spiritului VLADIMIR STREINU Eseu critic by TEODOR PRACSIU, DANIELA OATU () [Corola-publishinghouse/Science/91676_a_92912]
-
durată, proces al cărui început poate fi situat cu certitudine mult înainte de momentul 15 Martie 1960 (data botezului), când Steinhardt avea deja 48 de ani. Preocupările pe care el le avea față de religie datează încă din tinerețe. Astfel în 1935 publică în colaborare cu Emanuel Neuman Essai sur une conception catholique du Judaisme, la București, apoi în 1936 publică, împreună cu același E. Neuman, la Paris, la Editura librăriei Lipschitz, volumul Illusions et réalités juives. O altă dovadă importantă a preocupărilor sale
by Adrian Vasile SABĂU [Corola-publishinghouse/Science/984_a_2492]
-
Secolele XVIII-XXI, Orizonturi, București, 2006; Feldman Noah, After Jihad, Farar, Straus and Giroux, New York, 2003; Fishman Ted C., China, Scribner, New York, 2005; Fitoussi Jean-Paul, La Politique de l'impuissance, Arlea, Paris, 2005; Friedman Milton, Friedman Rose D., Liber să alegi, Publica, București, 2009; Friedman Thomas, Lexus și măslinul, Polirom, Iași, 2006; Friedman Thomas, Pămîntul este plat. Scurtă istorie a secolului XXI, Polirom, Iași, 2007; Fung Yu-Ian, Chinese Philosophy, Princeton University Press, Princeton N.J., 1953; Fukuyama Francis, Sfîrșitul istoriei și ultimul om
[Corola-publishinghouse/Science/1490_a_2788]