1,293 matches
-
doamnei Ionescu îi răsări în minte un chip. Un chip vesel, cu pistrui, părul cârli onțat. Colega ei de bancă, la un moment dat. Măcar atât! Dar oare cum o chema? Geta, Gina... Cam așa ceva... Porni din nou la drum, pufnind și bodogănind de una singură. O irita faptul că se lăsase păcălită de jocul fetelor în zăpadă, dar mai ales o irita gândul că nu putea face o excepție de la regulile pe care singură și le impusese și nu putea
Emoţia by Mirela Stănciulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1358_a_2734]
-
ani și ani de zile îl ștersese din minte pe Eduard, deși atunci, în ziua aceea când fusese la olimpiadă, i se păruse că tot universul capătă sens dacă el o așteaptă în ploaie... Ce naivă putuse fi! Clara Ionescu pufni nervoasă, trăgând adânc din țigara mentolată și încercând să se relaxeze. Dar își simțea corpul în continuare încordat și, în mod ciudat, nu îl putea controla de data asta, nu-i putea comanda să se destindă, să se lase pe
Emoţia by Mirela Stănciulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1358_a_2734]
-
Clădirea e complet asigurată. De ce părea oare Întotdeauna mai neînsemnată crima dacă era asigurată clădirea? — Dacă-l identifică pozitiv pe Ruffolo, dă-mi de știre și voi merge acasă la mama lui să vadă dacă nu știe unde este. Rossi pufni. — Știu, știu. L-ar minți și pe Papa dacă asta l-ar salva pe micuțul ei Peppino. Ei bine, cine s-o Învinovățească? El este singurul ei fiu. Pe deasupra, aș vrea s-o revăd pe bătrâna cotoroanță; nu cred că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2078_a_3403]
-
nițeluș bridge on-line. Eram în intervalul meu liber de o oră, înainte de un seminar de sfârșit de semestru și puteam să fac ce-mi poftea inima. Bineînțeles că activitatea mea, nu tocmai didactică, îl scoase și mai tare din sărite. Pufni de două ori, fixă ostentativ monitorul și cârâi nevricos: "Bine că ne-au băgat ăștia net!". N-am comentat, deși l-aș fi întrebat dacă ar fi fost mai interesant să mă găsească frunzărind cu nesaț vreo gazetă sportivă, așa cum
Eu, gândacul by Anton Marin [Corola-publishinghouse/Imaginative/1431_a_2673]
-
acțiune n-am fost vreodată. În afară de cazurile alea când eram mobilizat de hiper-activul de frate-miu. Interesant! Păi, ia să vedem, cum ar proceda Adrian dacă ar fi în locul meu? Cu toată situația dramatică în care mă aflam, m-a pufnit râsul. Cum să se afle cartezianul de frate-miu într-o situație ca asta? Numai mie mi se putea întâmpla așa ceva. Dar, mă rog, să admitem cazul. Cum s-ar descurca el în privința tatălui nostru? I-ar spune direct: "Tată
Eu, gândacul by Anton Marin [Corola-publishinghouse/Imaginative/1431_a_2673]
-
servitoarea ta", făcu soția exilându-se cu demnitate în dormitor, nu înainte de a trânti ușa cu putere. "Ce, fă, ai gălăgie-n gură!?", strigă în urma ei Vasile. "Ai prins coajă, nu? Ia vezi, că poate mă dau jos la tine!" Pufni: "Ia uite, dom'ne, și la asta. A ajuns mare gașperiță". Tocmai atunci sună telefonul. "Alo!", se răsti în receptor domnul și stăpânul căminului conjugal. Hai, salut, bre! Io sunt, Virgil. Am rezolvat treaba. Sunt la bordură, acia, la Costi
Eu, gândacul by Anton Marin [Corola-publishinghouse/Imaginative/1431_a_2673]
-
ar putea să fie cam prea târziu, tu. Eu ți-am zis, mai mult nu pot să fac!" Nici nu mai trebuie, doamnă. Oricum, vă mulțumesc pentru sfaturile dumneavoastră, dar cred că o să aleg un drum propriu." "Un drum propriu!", pufni disprețuitoare marea profesoară universitară. Urmă enervată: "Toate femeile care s-au ratat în plan familiar au ales un drum d-ăsta, propriu. Treaba ta, faci ce vrei, da' să nu zici că nu te-am avertizat dinainte că panta asta
Eu, gândacul by Anton Marin [Corola-publishinghouse/Imaginative/1431_a_2673]
-
pă cinzej' dă mii, doar fi'ncă-mi arde buza?" Ce dreacu', mă, am io față dă guțan!?" "Bine, da' l-ai luat acu' doi ani pă doo'șcinci dă mii lotu'. Cum ar veni, tot ieși în câștig, nu?" Relu pufnește ironic: "Bă, fată, nu așa se manageriază un biznis. Nu te gândești la tunu' dă moment, ci la perspectivă. Tunurile le dai cu statu', cân' îți apare o oportunitate la moment, da' afacerea, dacă tot bagi banu-n ea, tre' să
Eu, gândacul by Anton Marin [Corola-publishinghouse/Imaginative/1431_a_2673]
-
ani de speranță că vom fi iar o familie iar acum, ca și atunci, sunt tot singură. Și femeia se porni pe un plâns molcom, tresărind când și când, ștergându-și lacrimile cu dosul mâinii, așa cum fac numai copiii. Mihu, pufni, se ridică din pat, își strânse centura pe care o lăsa doar arar de pe el, își îndreptă cutele hainei, făcu lampa mai mare și se pieptănă cu luare aminte, privind în ciobul de oglindă prins direct în lutul peretelui. Dădu
Parasca by Mititelu Ioan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91853_a_92383]
-
uitându- se mereu în spate, mereu neîncrezător. După părerea lui pe aici pe undeva trebuia să fie capătul pământului și uite că sunt oameni și pe aici. - Am auzit că tătarii au ochii așa strâmbi - Adică pieziși, corectă Mihu. Nenea pufni nemulțumit: - Pieziși, strâmb, nu-i tot un drac. Dacă am ajuns până în țara tătărască nu-mi place deloc. Popa din sat de la noi spunea că tătarii vin din iad. Mihu zâmbi pe sub mustața sa groasă de cavalerist uitându-se veselit
Parasca by Mititelu Ioan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91853_a_92383]
-
la stânga și înapoi, ușor de tot ca și cum n-ar fi vrut să deranjeze ceva dintr-un echilibru precar pus direct pe creștetul său turtit de pe care părui de un blond spălăcit se ridica într-un vârtej dublu, rebel. Niță pufni nemulțumit și se depărtă în lateral de Culai, lăsându-l pe acesta în apele lui. Bombăni mai mult pentru el: „P-ăsta iar l-a apucat frica și când îl apucă e ceva de groază pentru ceilalți din jurul său. Este
Parasca by Mititelu Ioan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91853_a_92383]
-
fel de frică, am privit foarte atent și am văzut că era o siluetă de om. De ce nici acum nu admiți că era careva care umblase prin via lui Bolea și ieșea acum la drum?” Culai se potolise, deși mai pufni un timp. „Auzi, cică era un om, hm, e prea de tot! Apoi ca orice învolburare se potoli și el cu încetul și o bună bucată de vreme se auziră doar pașii celor doi prieteni care plecaseră din satul lor
Parasca by Mititelu Ioan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91853_a_92383]
-
gât, care, după ce i-a atins ficatul, i-a ieșit prin piele. După ce au examinat-o, medicii i-au explicat că nici vorbă de sârmă și că în modul cel mai sigur, e posibil să fi visat. Pacienta a plecat pufnind și bombănind, nemulțumită și perfect convinsă că nora ei a încercat s-o omoare. Eu cred că aici medicii au greșit. Pentru binele soacrei și a nurorii ei trebuiau să bage ei o sârmă exact în felul descris de pacientă
Parasca by Mititelu Ioan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91853_a_92383]
-
alături a blocului, un vecin ceva mult mai tuciuriu decât cei bronzați la soarele litoralului, care de când și-a făcut casă cu turnulețe prin cartier, umblă numai cu ochelari negri ca mafioții pe care-i vedem la filmele americane și pufnește la tot ce facem noi ăștia care ducem lipsă acută de turnulețe la casa noastră cea de toate zilele. M-a luat la fix de cum m-a văzut: „Ia-n ascultă șefule mâncați-aș meseria matale dă scriitor dă giornale
Parasca by Mititelu Ioan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91853_a_92383]
-
una din sălile de seminar. Ședea în banca de lângă geam și tot căutând în întunericul de-afară îl văzu stând înfipt în fața ferestrei. Când băiatul începu să se strâmbe schimonosindu-și îngrozitor chipul, Luana făcu fețe-fețe abținându-se să nu pufnească în râs. Studenții remarcară giumbușlucurile ilare și începură să-și dea coate. Profesoara de algebră întoarse privirea spre fereastră. Făcu spre tânărul din prima bancă: Du-te și adu-l pe măscăriciul ăla aici. Ernest intră surâzând. Cum te cheamă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1548_a_2846]
-
tem de numere, nu înțeleg de ce. Mie îmi plac numerele, îmi plac lucrurile logice și sigure. Sughiță ușor. O, iartă-mă. N-are nimic. Darcey trase aer în piept și își ținu respirația. Chestia asta funcționează? o întrebă el. Darcy pufni. Cât timp poți să-ți ții respirația? Darcey se strâmbă la el. — Știi că te-ai înroșit? Și nu se prea asortează cu rochia ta. Dădu drumul aerului și chicoti. Sughițul îi trecuse. Neil râdea și el. — Da, funcționează, spuse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
Ceea ce e foarte greu, zise Aidan nonșalant, din moment ce pe tine te interesează cel mai mult și mai mult propria ta persoană. O liniște jenată se lăsă la masă, și prietenii lor se priviră unii pe alții stânjeniți. Nieve, în schimb, pufni din nou în râs. — Nu-i deloc adevărat, îi spuse. De tine îmi pasă cel mai mult. Nu ți-am cumpărat eu un Prius numai ca să-ți demonstrez? Chicoteli de ușurare izbucniră la masă, iar Aidan îi zâmbi larg. — Sigur
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
scârboșenia aia, dar dacă avea altă sugestie în privința alimentului... Asta se întâmplase în timpul verii, iar el propusese înghețată. Aveau o cutie mare de înghețată Häagen-Dazs cu fulgi de ciocolată în congelator. Până la urmă nu fusese o experiență erotică, pentru că îi pufnise prea mult râsul în timp ce înghețata se topea pe corpul ei. Dar fusese distractiv. Pe vremea aceea își închipuia că îl iubea. Dar se înșelase. Totuși, sexul fusese grozav. —Darcey? repetă Anna. Se uită la oamenii de la masa ei. John avea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
-ți place de Neil? întrebă Darcey. —Prea își dă aere, fu răspunsul prompt al lui John. Prea își închipuie că le știe pe toate și prea are pretenții. Eu cred că e drăguț, observă Thelma. Are niște ochi superbi. John pufni disprețuitor. Nu sunt singura care o spune, se apără Thelma. Sally e de acord cu mine. Mona McCutcheon e topită după el și lui Mylene Scott îi place și ei. Ce naiba! exclamă Darcey. Nu-mi spune că jumătate din femeile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
se apără Thelma. Sally e de acord cu mine. Mona McCutcheon e topită după el și lui Mylene Scott îi place și ei. Ce naiba! exclamă Darcey. Nu-mi spune că jumătate din femeile de aici sunt topite după el. John pufni din nou. — Dar se pare că se dă la Anna Sweeney, continuă Thelma. Avea un zâmbet gen vino-n-pat când se uita la ea. Darcey râse. — Un zâmbet gen vino-n-pat? Da, păi, nimeni nu s-ar obosi să încerce figura asta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
acum e cu altcineva. Se însoară la o zi după Nieve. A. —Cui îi pasă? spuse Carol nonșalant. Eu și Julie o ducem mai bine singure. Îmi aduce puțin aminte de tine, Darcey. Perfecționistă. Nu sunt... Darcey se opri și pufni în râs văzând expresia de pe figura lui Carol. Poate că sunt, puțin. Și tu ce-ai mai făcut? o întrebă Carol. —Lucrez în finanțe, spuse Darcey. —Nu e de mirare. Întotdeauna ai fost pricepută la numere. Toți ne așteptam să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
era ideal ca... nu voia să folosească expresia oribilă a Annei, tovarăș de futangeală, dar de fapt asta era. Așadar de ce, se întreba ea, de ce nu dorise să facă sex cu tipul ăsta grozav? Ce naiba voia? O relație pe bune? Pufni în râs la gândul acesta. Asta nu avea să se întâmple. Știa foarte bine. Ar fi trebuit să se culce cu Jason. Era mult prea trează ca să poată adormi. Măcar niște sex distractiv ar fi fost de ajutor! A doua
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
le poți dărâma numai dintr-o suflare! — Chestia cu liftul a fost un ghinion și-atât. Cât despre căzutul pe scări, i se poate întâmpla oricui. Anna repeta vorbele pe care i le spuse de atâtea ori Neil, iar Darcey pufni. —Păi, așa și e! spuse Anna. —Știu. Dar aș fi preferat să nu mi se întâmple tocmai mie; să nu fie Neil nevoit să zboare până în Singapore ca să vadă dacă sunt bine. M-am simțit ca o domnișoară la ananghie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
pentru că ai fost nevoită, spuse Minette. Dar nu așa ești tu cu adevărat. În adâncul sufletului, îți dorești mereu... mai mult. În adâncul stomacului îmi doresc niște mâncare, spuse Darcey. E verde, maman. Mișcă-te. Sunt lihnită de foame. Minette pufni și porni mașina. Dar îi tot arunca priviri piezișe lui Darcey, care se uita drept înainte, cu o expresie impasibilă întipărită pe față. Capitolul 27tc " Capitolul 27" A vionul ateriză pe aeroportul Shannon, într-o zi frumoasă de vară cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
să se ocupe de organizare de una singură. Nu că n-aș vrea să te implic și pe tine, îi explică ea la micul dejun. Doar că și-așa o să fie cum spun eu, deci ce rost mai are? Aidan pufnise în râs și ea la fel. Nieve era mereu cea care dicta. Pe el nu-l deranja asta. Așa că se mulțumi să plece cu Stephen în timp ce Nieve lua mașina mamei ei ca să se ducă la castel și să se întâlnească
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]