1,563 matches
-
chiar de la venire nu încetase să mă provoace: îmi fura ciorapii, îmi căuta în portofel chiar sub ochii mei și îmi lua bani, pe care mi-i flutura pe sub nas și bineînțeles că nu mi-i mai dădea înapoi, spre râsetele celorlalți. Raportai comandantului care îmi rânji disprețuitor să ne lăsăm de glume de-astea... Într-o zi sări el în locul meu și luă din mâna ofițerului de serviciu care împărțea poșta o scrisoare de la Matilda. Eram la masă și după ce
Cel mai iubit dintre pământeni by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295609_a_296938]
-
punct, spuse el ridicîndu-se iarăși. Și care e esențialul..." Și râse din nou în timp ce se îndepărta lăsîndu-mă singur. Braseria începuse să se umple de ceața fumului de tutun, dar și de acea ceață care emană parcă din rumoarea vocilor, a râsetelor, a fluidului existenței care se intensifică într-un restaurant când ora se face târzie și nimeni nu are încă de gând să plece. Desigur, aici se venea nu pentru a petrece în mod vulgar, pentru asta ar fi fost suficient
Cel mai iubit dintre pământeni by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295609_a_296938]
-
Și se poate? După părerea mea nu se poate decât prin excepție, printr-o gimnastică asemănătoare cu a yoginilor, dar gravidele noastre mi-au râs în nas, decât să mă trudesc atâta, urlu și eu câteva ceasuri și am scăpat... Râsete... Vocea Matildei, Vasile, stai în capul mesei, Victor, tu stai în celălalt capăt, Tamara, tu stai lângă mine, uite aici, domnul Vaintrub, alături (lîngă fratele ei), domnul Micu, poftiți aici (în stângă Tamarei), doamnă Clara (lîngă părinții mei), Petea (lîngă
Cel mai iubit dintre pământeni by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295609_a_296938]
-
ca și domnul Petrini... Poți să iubești și să nu vezi nimic în femeie... De unde știi tu că nu vede?... Începui să răspund în același ton; dacă e sa mă iau după exemplarele aici de față, chiar că nu văd... Râsete generale... Chiar așa, domnule Petrini? După toate?... Nu, media statistică... Ei, așa mai merge... Și continuând astfel, simții că eram pe punctul de a fi considerat un tip care eșuase pentru totdeauna în căsnicie și că în ceea ce le privea
Cel mai iubit dintre pământeni by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295609_a_296938]
-
și încolo cu mâna ridicată, îi spusese năpârcă. Masa compactă a celor din fund începu iar să scandeze, nu mai mi-aduc aminte ce fel de lozincă. Somnambulă parcă, fata o luă încet spre ușă. Bineînțeles că fu oprită cu râsete sarcastice. Șuta își scoase haina și își slăbi gulerul și cravata. Se încălzise? Îi plăcea? Savura execuția asta publică? Fiindcă asta era, nu discuție și nici condamnare, îmi dădeam seama (cum ți-am spus, condamnarea fusese hotărâtă dinainte), asta vroiau
Cel mai iubit dintre pământeni by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295609_a_296938]
-
cu care se juca!) de o seringă da, da, o seringă adevărată, și ea le făcea injecții în braț, cu cerneală roșie... stăteau la rând cu brațele suflecate și ea cu seringa în mână potrivea acul în piele și hîrști! râsete generale, râdea fetița de-atunci, râdea fata de lângă mine, râdeam eu fals, dar nu râdeau și copiii? Nuuu! Cum o să râdă, plîngeau! (și iar râsete generale) plângeau, săracii, dar nici unul nu fugea, hi, hi, era la injecție, cum o să fugă
Cel mai iubit dintre pământeni by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295609_a_296938]
-
cu brațele suflecate și ea cu seringa în mână potrivea acul în piele și hîrști! râsete generale, râdea fetița de-atunci, râdea fata de lângă mine, râdeam eu fals, dar nu râdeau și copiii? Nuuu! Cum o să râdă, plîngeau! (și iar râsete generale) plângeau, săracii, dar nici unul nu fugea, hi, hi, era la injecție, cum o să fugă, toată lumea trebuia să stea la rând, până într-o zi când unul din ei făcu o bubă la braț și se află cine era cu
Cel mai iubit dintre pământeni by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295609_a_296938]
-
IX ...Se îmblînzise. Acum îi era foame și aștepta cu un soi de ciudată melancolie să ni se aducă borșul. Era tăcută, se uita într-o parte și surâdea retrasă în sine, destinsă și vrăjită de ambianța cabanei... glasurile schiorilor, râsetele, agitația chelnerilor... Părea, ai fi zis, resemnată, dar de ce anume? Nu!", zise întru târziu. "A, da?", tresării. Se redresă și deschise ochii mari, care îmi făceau impresia că fără să miște capul vedeau enorm, în trei părți, panoramic. O întrebasem
Cel mai iubit dintre pământeni by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295609_a_296938]
-
dacă vrei să-ți cumperi o stație/mergi de la Lizeanu o stație/și ajungi la magazinul Bucur Obor./ acolo găsești măturici și muzicuțe cu schimbător,/acolo sunt raioane speciale/cu giuvaieruri și diamanticale/de plastic/și te servesc vânzătoare cu râset encomiastic/și cu ocheade vâlvoi...”. Chiar și în Georgicele, poezii cu tematică „rurală”, asemănătoare întrucâtva Liliecilor lui Marin Sorescu, dimensiunea metatranzitivă rămâne de natura evidenței. Semnificativ este în acest sens și faptul că titlul ciclului din care face parte poezia
[Corola-publishinghouse/Science/2135_a_3460]
-
un glas cu chipul care îl poartă,/ trezind în tine vechimi și priviri ce au cunoscut/ vecinătățile morții. Am sorbit din pahar,/ în muțenia dinăuntru n-am mai aflat nici o privire,/ în cârciuma creștea încet arătarea ce ne însoțește,/ printre râsete, printre gesturi, printre foarte firești/ întâmplări,/ se așeza crâncen și lent evenimentul fără nici o urmare." Latinist de formație, Pântea servește o lecție aprofundata de sintaxa clasică: "Un acuzativ despre care, deși e întâlnit adesea în poeme, nimeni nu va ști
Retori și limbuți by Cosmin Ciotloș () [Corola-journal/Journalistic/6924_a_8249]
-
datoreze oare unei poezii numai? doar câtorva strofe de versuri bătute cu dalta, norocos, întâiași dată după Eminescu?... S-ar putea. a * Să ascultăm, așadar, cu întregul respect cuvenit funcțiunii obștești, dar și cu adâncă uimire, secretă, eventualul, vigurosul, veselul râset prezidențial, cel dintâi, cetățenesc, din ce mai credem noi azi, că este, că va fi,... ei bine, țineți-vă cu tărie!... EUROPA voastră mult, cu disperare visată, ? na-vă Continentul necesar ? și să auzim cu toții numai și numai de bine
"Na-vă Europa..." by Constantin Țoiu () [Corola-journal/Journalistic/10700_a_12025]
-
datoreze oare unei poezii numai? doar câtorva strofe de versuri bătute cu dalta, norocos, întâiași dată după Eminescu?... S-ar putea. a * Să ascultăm, așadar, cu întregul respect cuvenit funcțiunii obștești, dar și cu adâncă uimire, secretă, eventualul, vigurosul, veselul râset prezidențial, cel dintâi, cetățenesc, din ce mai credem noi azi, că este, că va fi,... ei bine, țineți-vă cu tărie!... EUROPA voastră mult, cu disperare visată, ? na-vă Continentul necesar ? și să auzim cu toții numai și numai de bine
"Na-vă Europa..." by Constantin Țoiu () [Corola-journal/Journalistic/10700_a_12025]
-
trei zile de băut continuu. De ce trei? Pentru că weekendul are două zile. Numai în cea de-a treia zi (foarte probabil o zi de lucru) jocurile sunt făcute, atunci începe lumea să ridice din sprâncene, să țâțâie din buze, iar râsetele amuzate se transformă în șoapte de îngrijorare. Înainte vreme, beția cruntă era salutată ca o perioadă în care oamenii buni deveneau răi, de obicei din motive întemeiate. Poate iubirea vieții lor îi trădase, poate o persoană iubită se stinsese, poate
O antologie a decadenței () [Corola-journal/Journalistic/7771_a_9096]
-
apă. - N-ai un cort, zice. - N-am. Ne întindem pe nisip. Este rece, dar plăcut. Cu dezinvoltura unui cuplu care este împreună de mult, ne îmbrățișăm, ne sărutăm, ne mângâiem. Frumos. Mă simt liber. Dintr-un cort se aud râsete și alte zgomote. Alții care fac ce facem noi, deduc. Simt corpul Deliei alunecând în jos, mâinile ei îmi descheie pantalonii. - Nu, zic, trăgând-o cu grijă în sus. - Nu? se miră ea. - Nu. Nu întreabă ce, și nici de ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1965_a_3290]
-
cunoaște pe niște generali... - Păi, ce facem cu dumneavoastră? mi se adresă mustăciosul. Viteză, pentru asta luați amendă, dar domnișoara e minoră, are doar 15 ani. - Și ce-ați vrea, s-o fut pe mă-sa? Replica asta stârni niște râsete. Mustăciosul mustăci și el puțin. - Și pe cine ziceți că cunoașteți? mă întrebă. - Păi, ăsta unde sunteți voi ce minister e? Cine e șeful vostru? - Generalul Cojocaru, de la Interne... - Ha-ha, am râs eu triumfător, am compus un balet pentru cimpoi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1965_a_3290]
-
i-a pus și ea lui un inel, s-au sărutat, preotul a zis ceva ce n-am înțeles, lumea în biserică a zâmbit fericită și îngăduitoare, eu l-am felicitat pe Yves, apoi pe Anca, și am ieșit. Alte râsete, lacrimi, veselie. Invitații defilau prin fața tinerei perechi și urau casă de piatră. Unii mai sclipitori ziceau vorbe de duh. Apoi m-am dus și am tras mașina în fața bisericii. Cineva legase un balonaș de antenă. Era de prost gust, dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1965_a_3290]
-
să-l fi angajat pe jongler. Sala e plină de oameni ale căror birouri bîzÎie la ora asta sub presiunea tehnică a Întregului glob electronic. Au nevoie de inspirație, unde este inspirația? Wakefield continuă, doar ușor tulburat. — Eu sînt poet. RÎsete În public. — RÎdeți pentru că nu știți ce este un poet. Poetul este cea mai creatoare ființă În viață, o ființă care spune chestii precum „Ah, Floare a soarelui, obosită de timp!“ sau „Eu am văzut lucruri pe care alții doar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2295_a_3620]
-
face-o - atunci această poezie chiar valorează un miliard de dolari și dacă o cumpărați, o puteți memora și este la fel de bună peste tot În lume unde mergeți - vă duceți la bancă și scoateți exact atîta cît vreți din ea. RÎsete răsfirate, aplauze ici și colo, apoi cîteva sunete de spaimă. Unii spectatori, obișnuiți să se pipăie pe portofele de fiecare dată cînd conversația ajunge la bani, Își pipăie buzunarele și nu-și mai găsesc portofelele. Discret, Încep să se caute
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2295_a_3620]
-
parte și de alta În culise, scanînd sala Întunecoasă. Nu poate vedea publicul, dar Îi poate simți energia, o fiară cu o mie cinci sute de capete care-și ține răsuflarea. CÎnd aplauzele se sting, Wakefield se adresează fiarei. — Tovarăși! RÎsete, șuierături, huiduieli. — Muncitori, țărani, soldați! Mai multe rîsete, șuierături mai ascuțite, o voce furioasă: „Jos comunismul!“ — Mai acum vreo cîteva zile, pe Nature Channel - dintotdeauna mi-am dorit să Încep un discurs cu “mai acum cîteva zile pe Nature Channel
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2295_a_3620]
-
Întunecoasă. Nu poate vedea publicul, dar Îi poate simți energia, o fiară cu o mie cinci sute de capete care-și ține răsuflarea. CÎnd aplauzele se sting, Wakefield se adresează fiarei. — Tovarăși! RÎsete, șuierături, huiduieli. — Muncitori, țărani, soldați! Mai multe rîsete, șuierături mai ascuțite, o voce furioasă: „Jos comunismul!“ — Mai acum vreo cîteva zile, pe Nature Channel - dintotdeauna mi-am dorit să Încep un discurs cu “mai acum cîteva zile pe Nature Channel“ asta fiind singura natură pe care o mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2295_a_3620]
-
abia Își revin din șocul mutării peste mări și țări trebuie să se mute din nou În clădiri din ce În ce mai noi! Vă rog să priviți cu atenție aceste opere de artă, tovarăși! MÎine s-ar putea muta către o nouă clădire. RÎsete. Acum nici nu le mai pasă că li se spune tovarăși. Vorbitorul a deplasat discuția către un subiect asupra căruia sînt cu toții de acord: ei sînt neînțeleși În America pentru că America nu are istorie; Își mușcă propria coadă, ca un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2295_a_3620]
-
tine“. Intonează cu voce cîntată: — Ce faci tu pentru mine, fac și eu pentru tine! Toată lumea spune În cor: — Ce faci tu pentru mine, fac și eu pentru tine! CÎteva voci cu multiple accente repetă: „FACȘIEUPENTRUTINE!“ Mai multe voci: „CEFACITUPENTRUMINE!“ RÎsete, aplauze. Milena răcnește din primul rînd: „FAOCUMINEBABY!“ iar Tiffany: „TRAGEMIOTRAGEMIO!“ Alții strigă doar: „NUTEOPRI!“ Încrederea În sine a luat o turnură erotică nu În Întregime neplăcută. Mulțumit, Wakefield Își ia poemul de la capăt: — Fiecare casă găzduiește un dictator demolator intern
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2295_a_3620]
-
de la fereastra taxiului, a exclamat „Asta este ceea ce-mi doresc tot timpul!“ Wakefield ia o gură de apă și merge Înainte. Și așa ajung la tine, Mariana, soția mea din țara lui Telescu. Șoapte: „Asta e fosta lui soție!“ RÎsete ici și colo. Mulțimea pare că se apleacă Înainte, ca pentru a auzi mai bine ce are să se mai Întîmple. — Soția mea iubitoare de America născută Într-un oraș de lume veche Micul Paris al Europei antebelice o țară de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2295_a_3620]
-
am ras și niște hălci generoase din degete odată cu brânza. Mama m-a tot admonestat în timp ce înjuram, apoi a început să inhaleze alarmată aroma caracteristică de parmezan care invadase bucătăria. În hol s-a stârnit agitație. Se auzeau voci și râsete. Mama s-a uitat la ceasul de pe peretele bucătăriei. A făcut asta în ciuda faptului că limbile ceasului se opriseră la patru fără zece acum vreo mie de ani. Au ajuns, a zis ea. Tata o aducea pe Helen de la facultate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
din nou garnisindu-mă, făcând pe dracu-n patru să fiu frumoasă pentru Marele Final al relației noastre. Era așa de inutil totul. Relațiile eșuate pot fi descrise prin cantitatea de farduri aruncate pe apa sâmbetei. Lăsați la o parte râsetele, lăsați la o parte certurile, lăsați la o parte sexul, lăsați la o parte gelozia. Dar scoateți-vă pălăria și țineți un moment de reculegere în memoria legiunilor de tuburi nenumite de fond de ten, de rimel, de tuș, de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]