915 matches
-
la mers. De fapt, În această privință s-a dezvoltat o Întreagă mitologie. Mai ales În spațiul german a supraviețuit clișeul potrivit căruia evreii ar suferi de platfus. Dramaturgul elvețian Max Frisch utilizează În piesa Andora acest clișeu. Adepții explicațiilor raționaliste susțineau că această pretinsă „malformație evreiască” s-ar datora excesului de urbanizare a evreilor (citification, cum au numit-o unii comentatori) și statului prea mult În picioare În cadrul activităților comerciale pe care le practicau (o „boală profesională” deci, combinată cu
Imaginea evreului În cultura română. Studiu de imagologie În context est-central-european by Andrei Oişteanu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/835_a_1546]
-
formațiunile politice principale ale perioadei interbelice - Mișcarea Legionară. Ca să mă limitez la o singură expresie a acestui „diferit”, în memoriile politice semnate de Vladimir Dumitrescu, spre deosebire de discursul multor legionari, se poate observa absența unei sensibilități religioase și adoptarea unei atitudini raționaliste, elocvent rezumate în poezia Iconoclast. Manuscrisul lui Vladimir Dumitrescu poate contribui, de asemenea, nu doar la o completare, ci și la o rescriere a textelor biografice ce i-au fost dedicate. De pildă, într-un volum de „istorie a istoricilor
Mărturisirile unui „criminal politic” by Vladimir Dumitrescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/828_a_1741]
-
pentru sănătatea publică) și „bunele intenții” cu dramaticele, adesea tragicele lor consecințe În planul umanității, dar și În cel al samavolnic pretinsei „creștinătăți” (politicile de epurare rasială și etnică). Pe lângă marele gol creat de un dezinteres prea răspândit pentru etica raționalistă În viața publică, atât de necesară Într-o lume eterogenă religios, unul dintre lucrurile care mă frapează adesea În reflexele noastre Încă intolerante este gradul dramatic de scăzut al deschiderii spre empatie. Cum este cu putință, mă Întreb, să nu
[Corola-publishinghouse/Administrative/1967_a_3292]
-
mâna, buni. Introduceretc "Introducere" Statul militar birocratic... a oferit ideilor naționale creuzetul de dezvoltare, dar și forma lor finală ș...ț; presupozițiile utilitariste pe care se Întemeia acest stat și normele de eficiență s-au potrivit cel mai bine orientării raționaliste a intelectualilor formați de instituțiile sale de educație. Anthony D. Smith, Teorii ale naționalismului La jumătatea secolului XX, Simion Mehedinți, geograf român și promotor al reformelor În educație, scria: „Biologia modernă, prin mendelism, ne-a dat În mână cheia care
[Corola-publishinghouse/Administrative/1967_a_3292]
-
că Gusti „s-a concentrat asupra studiilor empirice și a refuzat să se afunde În iraționalitatea mistică a vremurilor sale”27? Tocmai pentru că ideile eugeniste par să sfideze etichetarea fie ca tradiționaliste (adică antioccidentale și antiseculare), fie ca modernizatoare (adică raționaliste și democratice), ele par să ofere și o cale de a depăși această dihotomie. Pentru a poziționa mai clar propriul argument, am să Încep prin a defini aceste noțiuni. În definirea modernizării și modernismului, prefer să mă distanțez de ceea ce
[Corola-publishinghouse/Administrative/1967_a_3292]
-
moderniștii proeuropeni și tradiționaliștii antioccidentali nu este atât de vizibilă pe cât au Încercat să o prezinte participanții la dezbaterea despre modernizare din anii 1920 și 1930. Pe parcursul cărții, subliniez faptul că În discursul eugenist coexistă paradoxal noul și vechiul, argumentele raționaliste și cele subiective, ideile comunitariste și cele individualiste, cu scopul de a pune În evidență natura complexă și deseori ambiguă a discursului despre modernizare În România dintre cele două războaie mondiale. Modernismul nu a fost Întotdeauna progresiv și nici tradiționalismul
[Corola-publishinghouse/Administrative/1967_a_3292]
-
Statele Unite. Pe parcursul următorilor o sută de ani și În special după revoluția darwinistă din științele naturii, discursul științific și-a extins aria de aplicare dincolo de laborator și clasă, devenind influent În conceptualizarea relațiilor sociale și a politicii 3. Metode empirice raționaliste și din ce În ce mai marcant holiste erau folosite pentru a explica transformările sociale, apelând la analogii Între lumea naturală și societatea oamenilor cu referire la cauzele și efectele diferitelor fenomene. Metaforele și explicațiile Împrumutate din biologie au Început să domine acest discurs
[Corola-publishinghouse/Administrative/1967_a_3292]
-
și, nu În cele din urmă, România. Întârzierea cu care s-a dezvoltat interesul pentru eugenie nu este greu de Înțeles. În România, au câștigat târziu notorietate argumentele referitoare la schimbări sociale și politice, formulate plecând de la premisele științei (abordări raționaliste de a Înțelege fenomenele naturale și sociale pe baza metodelor empirice, inductive). În secolele al XVII-lea și al XIX-lea, controversele istorice și lingvistice au stat În centrul definirii drepturilor sociale și politice pentru populația românească din cele trei
[Corola-publishinghouse/Administrative/1967_a_3292]
-
accentuat de raționalizare a culturii europene, Început o dată cu Iluminismul 77. Un astfel de proces, așa cum apare el descris În lucrările autorilor citați mai devreme, nu era caracteristic și pentru dezvoltarea sferei publice În România până la sfârșitul secolului al XIX-lea78. Paradigma raționalistă care se dezvoltase În timpul Iluminismului În Europa Occidentală nu avusese ca rezultat contestarea autorității tradiționale În teritoriile românești și nici reinventarea fundamentelor legitimității sale, pentru a așeza În centru rațiunea. Mai mult, publicul educat și critic reprezenta În România doar
[Corola-publishinghouse/Administrative/1967_a_3292]
-
integrarea diferitelor grupări naționaliste 19. Aceeași descriere se poate referi și la eugeniștii români, cu specificarea că, În același timp, aceștia aveau scopuri radicale și susțineau o viziune cu potențial de destabilizare a moralității tradiționale, chiar atunci când limbajul lor era raționalist și clinic. Obiectivele și discursul eugeniștilor români erau orientate către viitor și Înclinate către definirea unor structuri sociale și politice noi, În conformitate cu nevoile organice ale națiunii În epoca modernă, chiar dacă Își construiau metaforele În jurul celebrării unor imagini din trecut. Moldovan
[Corola-publishinghouse/Administrative/1967_a_3292]
-
puterea, responsabilității - reprezenta o poziție distinctă În peisajul ideologic al României interbelice. Alți actori ai scenei politice Încercau să se identifice fie cu o ideologie organică, precum naționalismul tradiționalist sau gândirismul mistic al lui Nichifor Crainic, fie cu un Weltanschauung raționalist către care aspirau liberalii și, Într-o anumită măsură, țărăniștii (În special aripa Mihalache). Eugeniștii Încercau să reconcilieze aceste tendințe, arătând că opoziția dintre ele este o problemă depășită. Soluția lor a fost să transforme dezbaterea dintre două filosofii concurente
[Corola-publishinghouse/Administrative/1967_a_3292]
-
corective necesare. Astfel de noțiuni complet noi ofereau o alternativă modernistă atât pentru perspectiva conservator-aristocratică asupra elitelor, cât și pentru cea liberală. Diferența esențială dintre elitele tradiționale de tip ereditar și cele propuse de eugeniștii români era conținută În criteriul raționalist de selecție, care apela la conceptul de lege naturală și la alte noțiuni științifice, În contrast cu tradiția privilegiilor susținute de legi și justificate de religie. Moldovan și discipolii săi nu Își doreau reîntoarcerea unei aristocrații a sângelui paternaliste, de tip ereditar
[Corola-publishinghouse/Administrative/1967_a_3292]
-
Gheorghe Preda, Câteva date biologice și psihologice, necesare unei educațiuni moderne, Sibiu, 1926, p. 10. 8. Gheorghe Preda, Câteva date, p. 14. 9. Vezi capitolul 2. 10. Paul, Controlling Human Heredity. 11. Iordache Făcăoaru, Instituțiile educative de azi. Originea lor raționalistă și fundamentarea biologică a reformei lor, Cluj, 1941, pp. 41, 43. 12. Gheorghe Preda, Câteva date, p. 14. 13. Cupcea, Probleme, p. 60. 14. Hitchins, Rumania, pp. 56-59. 15. Bârsănescu, Politică culturală, pp. 130-131. 16. Citat În P.P. Negulescu, Reforma
[Corola-publishinghouse/Administrative/1967_a_3292]
-
Făcăoaru, Iordache, Știința omului și concepția antibiologică În educația tineretului. Discuții În jurul reformei Învățământului secundar, Cluj, 1939; publicată inițial În Buletin Eugenic și Biopolitic, vol. 11, nr. 1-3, ianuarie-martie 1940, pp. 1-22. Făcăoaru, Iordache, Instituțiile educative de azi. Originea lor raționalistă și fundamentarea biologică a reformei lor, Cluj, 1941; publicată inițial În Buletin Eugenic și Biopolitic, vol. 11, nr. 1-3, ianuarie-martie 1940, pp. 25-44. Făcăoaru, Iordache, „Norme eugenice În organizațiile legionare”, Cuvântul, vol.17, serie nouă, nr. 69, 21 decembrie 1940
[Corola-publishinghouse/Administrative/1967_a_3292]
-
analogie sugestivă între ceea ce Kuhn numește, în versiunea remaniată a tezei sale, "comunitate științifică" și ceea ce unii sociologi ai științei numesc "școală" (Almond, Merton, Smelser, Zuckerman). În istoria recentă a științelor sociale "școlile" s-au înmulțit (monetaristă, individualistă, postmodernistă, biosocială, raționalistă, elitistă, culturalistă, etc.). Încercările de a formula generalizări paradigmatice au fost acuzate de "păreri imperialiste". Soarta durkheimismului este exemplară: "Nimic nu pare mai surprinzător în istoria sociologiei din Franța decât destinul sociologiei durkheimiene după moartea lui Durkheim. O tradiție abia
Comparaţii şi explicaţii în ştiinţa politică şi sociologie by Mattei Dogan [Corola-publishinghouse/Administrative/918_a_2426]
-
Joseph Karo* - o lucrare impresionant), consacrat) marelui jurist și autor al lucr)rii Shulchan Arukh. Karo a mai l)sat posterit)ții niște Însemn)ri personale, denumite Maggid Mesharim. Maghidul era un spirit care Îi vorbea „În liniște și solitudine” raționalistului Karo - o voce l)untric). În secolele XVI-XVII, maghidismul era larg acceptat de cabaliști, care credeau c) demoni sau spirite rele intrau În om și Îl tulburau, dar c) Îngerii preaputernici pot și ei s) între În om și s
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2110_a_3435]
-
Ierusalimul, În 1948. Kollek face tot ce Îi st) În putinț) că s) evite r)zbunarea. Este conciliant, mereu rezonabil. Istoria crud) a acestui oraș s-ar putea opri odat), pare s) spun) el. În aceast) privinț), este mai curând raționalist decât psiholog: cum pot oamenii s)-si ignore interesele? Cât de evreiasc) este aceast) Întrebare! Un asemenea apel la judecat) rațional) Încearc) s) p)trund) În istoria arabilor. Am citit un document scris de profesorul Yehoshafat Harkabi, de la Universitatea Ebraic
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2110_a_3435]
-
ciuntite de către valuri. Altele s-au adăugat crescând - scoici, alge, pietre - încât el seamănă mai degrabă cu orice altă vietate decât să fie așa cum era prin fire”. Comparând cele două texte, să observăm mai întâi că, trăind într-o epocă raționalistă, J.-J. Rousseau are în vedere statuia zeului marin care este acoperită de aluviunile mării, până la a deveni de nerecunoscut. Dimpotrivă, Platon, mai aproape de sensul originar al mitului, se referă la făptura zeului marin însuși <Ð tal£ttioj Glaàkoj> care
[Corola-publishinghouse/Science/1983_a_3308]
-
dintre drept și nedrept, dintre viață și moarte, dintre zi și noapte. În felul acesta, noaptea și o dată cu ea zeii care sălășluiesc într-însa, e reculată și - dezamorsată de potențialul ei teribil - integrată unei concepții „juste” despre om și Stat. Raționalist, Creon e în egală măsură părintele iraționalismului, adică a tentativei de defini, cu mijloacele rațiunii, ceea ce e și ceea ce nu e domeniul ei și, ulterior, de a supune orice „dincolo” logicii lui „aici”. Conflictul dintre Antigona și Creon nu e
[Corola-publishinghouse/Science/1983_a_3308]
-
nuce, idei care vor face savoarea doctrinei lui Foucault privitoare la relațiile de putere sau teoria post-colonialistă a lui Edward Said. Această perspectivă este neîndoielnic criticabilă. Vorbind (sigur de sine) despre celălalt și instituind propria perspectivă ca perspectivă privilegiată, Occidentul raționalist (și excepționalist deopotrivă) face posibilă și necesară o critică a fenomenului colonialismului cultural. În epoca noastră, Stephen Tyler va respinge așa-numita „magie” a ideologiei semnificației reprezentaționale, afirmând că ea se instituie ca o ideologie a puterii. În consecință ea
[Corola-publishinghouse/Science/1983_a_3308]
-
factor al expansiunii puterii raționalității în domeniul vizualului, noile tehnologii ale vizualului sunt valorizate în măsura în care furnizează cât mai multe resurse pentru aproprierea, manipularea și controlul vizual al lumii. Kevin Robins propune, însă, o critică a idealismului triumfalist, tehnocratic, progresist și raționalist, legat de noile tehnologii. Interesat să dezvolte unele perspective și agende alternative, Robins caută să exploreze diferite modalități de a ne raporta la cultura imaginii contemporane, iar preocuparea pentru medierea și folosirea imaginilor, dincolo de câmpul de acțiune al tehno-culturii, vizează
Condiţia critică: studiile vizuale în critica culturală, critica de artă şi arta critică by Cătălin Gheorghe [Corola-publishinghouse/Science/926_a_2434]
-
El n-are nevoie de inteligența aceea bazată pe fantezie, pe plăsmuire imaginativă. N-are nevoie de visuri poetice, de miturile grandioase care falsifică realitatea și o prezintă altfel de cum este. N-are nevoie nici de inteligența abstractă, uscată, prea raționalistă, prea logică, făcută numai din concepte și silogisme, rezultată din exerciții dialectice milenare, așa cum e inteligența evreului. Inteligența românului, în adevăr, nu e nici prea imaginativă, nici prea abstractă. E inteligența imediată, plină de claritate și mai ales de bun-simț
[Corola-publishinghouse/Science/1922_a_3247]
-
moralizator adaptat realităților rusești. Cele unsprezece scrisori literare și filosofice dezvăluie un poet reflexiv, sceptic, decepționat, melancolic și contradictoriu. Cunoscător al mișcării iluministe, C. a propagat în Rusia ideile europene despre progres, cultură și civilizație, natură și societate, recomandând sistemul raționalist, cartezian. Opera sa este tipărită postum. Prima ediție a Satirelor este scoasă la Londra (1749), realizată în versiune franceză de Ottavio Guasco; în Rusia, opera lui apare, cu greșeli de editare, abia în 1762, corectată în 1772 și reeditată complet
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286075_a_287404]
-
Nașterea proverbilor), al unui expozeu în care fixează liniile mari de evoluție ale baladei și se numără printre cei care au subliniat însemnătatea valorii estetice a producțiilor populare (Bocetul). A fost preocupat de receptarea și circulația folclorului. De pe o poziție raționalistă și iluministă ce venea de la Școala Ardeleană, a combătut superstițiile, practicile medicale empirice și primejdioase ( Leacuri băbești, Legarea boalelor, Oase de balaur, Postul și nutrirea neîndestulătoare). C. traducătorul s-a oprit la marile epopei ale popoarelor vechi (Odiseea lui Homer
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286434_a_287763]
-
fine, completând acest evantai de cauze economice și confesionale, bătălia purtată Împotriva timpului sărbătorii era legitimată și În numele modernizării, al raționalizării, al civilizării românilor după tipare occidentale, În ultimă instanță. Inițial, acest tip de argumente putea fi Întâlnit În ambianța raționalistă a Reformei protestante și a celei catolice, ca o componentă a operațiunii de purificare a „adevăratei” religii de superstiții și tradiții apocrife. Ulterior, Iluminismul va prelua moștenirea respectivă, În numele noului ideal, mai laic, de luminare și civilizare a poporului. În
[Corola-publishinghouse/Science/2263_a_3588]