504 matches
-
și în romantismul românesc. Există însă și un răspuns mai filozofic, poate cam general, dar după mine destul de corect și de interesant; el se leagă de neoplatonism. Ortodoxia, spre deosebire de catolicism, care în forma s-a clasică cel puțin, adică cea scolastică, medievală, se baza pe Aristotel, deci ortodoxia tradițională bizantină, pornind de la perioada patristică, se baza pe neoplatonism. Plotin, deși a fost recitit și în forme subțiate și cam inculte, ajunge cu rezonanțele sale până spre secolele XIX și XX. În
by Vasile Boari, Natalia Vlas, Radu Murea [Corola-publishinghouse/Science/1043_a_2551]
-
îi era specifică, vivacitatea expresiei care îi provenea dintr-o convingere profundă și sinceră; un adevărat patrimoniu cultural bogat care putea să provină numai dintr-o minte mai mult decât sănătoasă. Poate că nu era o inteligență ascuțită adaptată unei scolastici sistematice și unei rigori tehnice, necesare studiilor scolastice». Iată și alte mărturii vrednice de crezare. Profesorul Antonio Pittoni ne spune că: «Don Calabria era prea diferit de ceilalți băieți. Era timid și rezervat. Rezultatele școlare mediocre nu se pot atribui
Sfântul Ioan Calabria : Biografia oficială by Mario Gadili () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100980_a_102272]
-
sigur că trebuie să devină», răspundea don Scapini. «Dar nu vezi că e bolnav și se chinuiește la învățătură?», insista don Zenati. «Nu, că nu e bolnav. Și, apoi, de sănătate mă ocup eu. Iar știința nu e numai cea scolastică», concludea don Scapini. Păreri contrastante, care se bazau pe date concrete, dar nu erau suficiente pentru a formula judecăți atât de sigure asupra personalității sale. Dacă am vrea să ne reamintim identitatea clericului Calabria, ar trebui să o încadrăm în
Sfântul Ioan Calabria : Biografia oficială by Mario Gadili () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100980_a_102272]
-
Universitatea Cambridge (1209) și cea din Paris (1215). Deși dominată în continuare de gândirea teologică, spiritul și concepția pedagogică au fost promovate îndeosebi prin contribuțiile teoretice ale lui Toma d'Aquino (1229-1274). Celebrul teolog rămâne cel mai reprezentativ teoretician al scolasticii catolice oficiale. Călugăr dominican, Toma a predat teologia la Paris, Roma, Bologna și Neapole, căutând în întreaga sa carieră didactică să redescopere filosofia lui Aristotel, pe care apoi să o unească cu teosofia creștină. A rămas celebru în istoria spiritului
Istoria pedagogiei : educaţia între existenţă şi esenţă umană by Mihai VIȘAN, Mihaela MARTIN () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101000_a_102292]
-
sale teoretico-filosofice și pedagogice au produs o mare contribuție la laicizarea învățământului, la cristalizarea unui nou ideal de viață umanist. Erasmus persistă în mentalul colectiv al istoriei mai ales prin efortul său de a supune unei critici severe teologia și scolastica medievală, pretențiile fățarnice și fariseismul Bisericii în general. Lucrarea sa de căpătâi, Elogiul nebuniei sau cuvântare spre lauda prostiei, lucrare publicată în 1583, rămâne un exemplu de satiră necruțătoare la adresa celor dominați de ignoranță, fățărnicie și depravare. Tagma preoților era
Istoria pedagogiei : educaţia între existenţă şi esenţă umană by Mihai VIȘAN, Mihaela MARTIN () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101000_a_102292]
-
noi modalități și noi direcții de acțiune atât în domeniul științelor particulare, cât și al educației. Burghezia industrială și comercială, aflată în plină ascensiune economică și politică, urmărea să-și consolideze poziția împotriva instituțiilor feudale, mentalităților și principiilor izvorâte din scolastica medievală. Reforma și Renașterea, prin reevaluarea valorilor culturale ale antichității, a produs fără discuție un nou model de gândire prin promovarea omului cu nevoile lui reale, prin practicarea unui nou spirit în cultură și a unor noi principii educaționale. Perioada
Istoria pedagogiei : educaţia între existenţă şi esenţă umană by Mihai VIȘAN, Mihaela MARTIN () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101000_a_102292]
-
se poate realiza decât prin instituirea îndoielii metodologice universale, prin care se ajunge la calea reală în fundamentarea unei științe. Formulând principiul metodologic, conform căruia adevărul trebuie să fie o cunoștință clară și distinctă, Descartes provoca o lovitură adresată fundamentelor scolasticii. Ideile sale despre atotputernicia rațiunii omenești și despre posibilitatea transformării raționale a vieții umane au constituit, ca și ideile lui Bacon despre forța experimentului și valoarea observației, unul dintre izvoarele gândirii iluministe, poate din acest motiv lucrările sale filosofice au
Istoria pedagogiei : educaţia între existenţă şi esenţă umană by Mihai VIȘAN, Mihaela MARTIN () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101000_a_102292]
-
allgemeine Sprachwissenschaft), pe lângă care figurează mai multe catedre pentru câte o limbă separată sau pentru vreun grup dialectal, numite prin antitesă Linguistica specială (besondere Sprachwissenschaft), Steinthal a crezut de cuviință a îmbrățișa această divisiune curat pedagogica, comoda într-o programa scolastica, dar lipsită de orice temei științific. Așa-zisa "Linguistica specială" este o simplă localisare a așa-zisei "Linguistice generale". Ea nu formează și nu poate formă o ramură separată, după cum nu este o ramură separată din Botanica floră României sau
Studii de ştiinţa limbii by Bogdan Petriceicu Hasdeu [Corola-publishinghouse/Science/896_a_2404]
-
deprinderilor de vorbire și scriere corectă; c) să urmărească în predarea cunoștințelor de limbă română formarea și dezvoltarea gândirii logice a elevilor, cultivarea posibilităților de a lucra cu categorii și noțiuni abstracte. Lecțiile de gramatică trebuie să evite învățarea mecanică, scolastica și să constituie pentru elevi prileiuri permanente de dezvo lt area judecat îi lor; d) să urmărească cultivarea aspectului oral și scris și a expresivității limbajului. Aceste obiective nu trebuie să rămână simple enunțuri ale scopului fiecărei lecții. ci ele
COMUNICAREA CORECTĂ ŞI EFICIENTĂ ÎN CICLUL PRIMAR by ARINA CRISTINA OPREA [Corola-publishinghouse/Science/319_a_622]
-
că acest tip de învățătură trebuie privită în contextul unei tradiții spirituale fundamental axată pe trăire, pe experiența mistică și exercițiul ascetic, care nu face uz de teologie în felul în care ne-a învățat Apusul medieval, mai ales odată cu scolastica. Dimensiunea apofatică a teologiei răsăritene face ca exprimarea la modul pozitiv să nu fie considerată ca atingând adevărurile cele mai înalte, și de aici paradoxalitatea dobândirii adevăratului spirit pe care învățătura ortodoxiei creștine o indică. Martin Heidegger, așa cum relata într-
Dan CHIŢOIU by Repere în filosofia bizantină () [Corola-publishinghouse/Science/91598_a_92852]
-
nu este cazul necunoașterii surselor invocate de cealaltă parte. În al doilea rând, este timpul în care latinii nu numai că sunt cunoscuți, dar textele lor devin chiar invocate și folosite, sau măcar apar semne ale utilizării mijloacelor argumentative ale scolasticii de factură tomistă. Acest lucru era firesc în contextul repeta¬telor încercări de unire a bisericilor. Demetrius Cydones va traduce Summa contra gentiles a lui Toma D'Aquino care, deși nu are o circulație foarte largă, era bine cunoscută în
Dan CHIŢOIU by Repere în filosofia bizantină () [Corola-publishinghouse/Science/91598_a_92852]
-
a relației între cultura și spiritualitatea răsăriteană și cea apuseană. Participanții la dispută erau oameni de o solidă formație clasică, iar stadiul la care ajunseseră, pe de o parte, renașterea culturală bizantină și, pe de altă parte, combinația între apoteoza scolasticii și zorii Renașterii în Apus, permitea ducerea discuțiilor pe temeiurile unei argumentări logice solide și întemeiate, dar și pe o interpretare foarte atentă și nuanțată a textelor. Se specula fiecare detaliu și se exploata orice slăbiciune a construcției argumentative a
Dan CHIŢOIU by Repere în filosofia bizantină () [Corola-publishinghouse/Science/91598_a_92852]
-
timpuriu, cât și în Bizanțul secolelor XIII și XIV (fără a mai menționa că de fapt discuția reprezenta o chestiune foarte veche pentru filosofa bizantină). Diferența majoră stă însă în raționalitatea sub care s-au conturat cele două orizonturi filosofice. Scolastica apuseană a dus cu sine o folosire ce se dorea cât mai exactă a conceptelor filosofiei, însă această precizie răspundea mai degrabă de necesitatea argumentărilor de tip logic formal puse în slujba argumentului și clarificării teologice. Nu mai putea fi
Dan CHIŢOIU by Repere în filosofia bizantină () [Corola-publishinghouse/Science/91598_a_92852]
-
un monumental exemplu de speculație teologică pe cadre creștine și cu termeni proveniți din filosofia greacă, deși în forma lor latinizată. Aristotel, cel prezent în tomism, nu are a face decât prea puțin cu Aristotel din Stagira. Renașterea, înlăturând preocupările scolasticii și revendicând idealul umanismului, nu a făcut altceva decât să ducă mai departe folosirea conceptual schematică a termenilor grecești în dimensiunea lor latini¬zată. Se crea pe această cale o extrem de prielnică putință de speculație filosofică, putință ce va fi
Dan CHIŢOIU by Repere în filosofia bizantină () [Corola-publishinghouse/Science/91598_a_92852]
-
a jucat rolul cheie în conturarea discursului apofatic al Răsăritului a fost, fără îndoială, Dionisie Areopagitul. Să nu uităm însă că, la fel de mult, Dionisie joacă un rol major în tradițiile spirituale occidentale, mai ales în mistică, dar și în discursul scolasticii. Însă în Apus, apofatismul a fost principial identificat cu calea negativă în gândire, cu logica negațiilor dincolo de logica afirmațiilor a teologiei naturale, în timp ce cealaltă tradiție spirituală europeană va rezerva un rol mai complex și mai vast căii apofatice. Dar iată
Dan CHIŢOIU by Repere în filosofia bizantină () [Corola-publishinghouse/Science/91598_a_92852]
-
cantitate, loc, timp relație, însă și analogic, în raport cu esența ei. Putința de cunoaștere întemeiată pe analogie a fost și pentru tradiția scolastică apuseană un reper fundamental, însă înțelegere acestei căi cognitive a luat în apus o altă direcție. Prin analogie, scolastica întemeia o întreită putință de cunoaștere ce enumeră via negationis (calea abstracției), via eminentiae (calea superiorității) și via causalitatis sau affirmationis (calea cauzalității sau afirmațiilor). Scolastica va proceda la o extindere a folosinței analogiei, vorbind despre analogia ființei cu Ființa
Dan CHIŢOIU by Repere în filosofia bizantină () [Corola-publishinghouse/Science/91598_a_92852]
-
însă înțelegere acestei căi cognitive a luat în apus o altă direcție. Prin analogie, scolastica întemeia o întreită putință de cunoaștere ce enumeră via negationis (calea abstracției), via eminentiae (calea superiorității) și via causalitatis sau affirmationis (calea cauzalității sau afirmațiilor). Scolastica va proceda la o extindere a folosinței analogiei, vorbind despre analogia ființei cu Ființa. Cunoaștere creaturilor poate duce la cunoașterea Creatorului, cu toate că între Dumnezeu și lume există și o neasemănare. Neasemănarea, mai mare decât ceea ce însemnă similaritatea, face posibil să
Dan CHIŢOIU by Repere în filosofia bizantină () [Corola-publishinghouse/Science/91598_a_92852]
-
lor dumnezeiești, urcăm prin putere dincolo de toate, pe calea și ordinea lor, prin negarea și depășirea tuturor, la cauza tuturor?”. Un astfel de text a fost înțeles de bizantini ca nesusținând valabi¬litatea neasemănării analogice ca metodă cognitivă, utilizată de scolastică. Felul în care bizantinii au înțeles raportul între natură și persoană, între ființă și ipostas a avut consecințe directe asupra valorizării analogiei în cunoaștere. Excluderea oricărei putințe ca omul să se apropie de cunoașterea naturii divine a avut în plan
Dan CHIŢOIU by Repere în filosofia bizantină () [Corola-publishinghouse/Science/91598_a_92852]
-
umanității, rezultată în urma căderii protopărinților. Este identificabilă aici o reală diferență între modul răsăritean de înțelegere a omului și rosturilor sale și ceea ce a conturat spiritualitatea europeană apuseană în discursul filosofic al modernității. Direcția fundamentală pe care a cunoscut-o scolastica latină a Evului de Mijloc, aceea a apofatismului naturii, și-a pus amprenta asupra modului de investigare a naturii umane în antropologia filosofică modernă. Idealul surprinderii a ceea ce este în mod esențial natura omenească a condus la o evaluare statică
Dan CHIŢOIU by Repere în filosofia bizantină () [Corola-publishinghouse/Science/91598_a_92852]
-
un Leonardo da Vinci de om și putințele sale, este emblematică pentru acest model antropologic. Deși, începând cu textele renascentiste, omul este pus în centrul preocupărilor filosofiei, această schimbare nu a însemnat însă o ruptură esențială de perspectiva antropologică a scolasticii, punctul comun fiind acela al căutării a ceea ce reprezintă constituția esențială, grundul ființării umane. Bizantinii nu numai că nu au avut preocupări de acest gen, dar au accentuat că omul, așa cum este lumea de după căderea adamică, nu este într-o
Dan CHIŢOIU by Repere în filosofia bizantină () [Corola-publishinghouse/Science/91598_a_92852]
-
Într-o lucrare ce include aspectul stilistic al textelor kantiene, Herman Parret afirmă că, în ciuda faptului de a se fi declarat zgomotos împotriva limbajului figurat și a "modelor stilistice" și de a fi optat, în perioada operelor criticiste, pentru forma scolastica de prezentare ("arida", "seaca" și "despuiata" de orice "ornamente profane", cum scrie Menéndez Pelayo 23), gânditorul "iubește imaginile și comparațiile care trezesc imaginația cititorilor", ca, fără îndoială, "metaforele și ceilalți tropi prezenți în discursul său dau un "farmec" [Reizsamkeit] indiscutabil
by VASILICA COTOFLEAC [Corola-publishinghouse/Science/1106_a_2614]
-
ce aprofundează unele aspecte ale poeziei românești clasice (Mihai Eminescu, G. Bacovia, Lucian Blaga, Ion Barbu), M. se va orienta în cele din urmă spre studii de istorie a filosofiei limbajului (preferințele mergând către Antichitatea târzie, Evul Mediu și către scolastici), dar și de filologie românească și de istorie a limbii române literare. Cercetările lui conturează câteva domenii de preocupări complementare, între care cele biblice ocupă un loc de prim-plan. Lucrarea Studii de lexicologie biblică propune o metodă nouă în
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288291_a_289620]
-
creștine și gândirii sociale a Bisericii. Și dacă astăzi ne uităm spre trecut și privim cu atenție problema genezei capitalismului, atât de discutată și de fundamentală (pentru Occident, dar și pentru destinul întregii omeniri), putem observa contribuția pe care Școala scolasticii târzii spaniole (Juan de Mariana, Pedro de Navarra, Luis de Molina, Domingo de Soto, Leonardo Lessio etc.) a avut-o la înțelegerea și justificarea socială, cât și la susținerea eticii unui fenomen care se dezvolta puternic sub privirea corifeilor ei
Actualitatea gândirii franciscane : răspunsurile trecutului la întrebările prezentului by Dario Antiseri () [Corola-publishinghouse/Science/100957_a_102249]
-
de Navarra, Luis de Molina, Domingo de Soto, Leonardo Lessio etc.) a avut-o la înțelegerea și justificarea socială, cât și la susținerea eticii unui fenomen care se dezvolta puternic sub privirea corifeilor ei. Un set de idei - cele ale scolasticii târzii spaniole - până nu de mult îngropate de mitizarea (desigur, nedorită de Weber) tezei weberiene a legăturii dintre etica protestantă și spiritul capitalismului; aceste idei nu au fost luate în seamă sau, în orice caz, au fost eliminate pe criteriul
Actualitatea gândirii franciscane : răspunsurile trecutului la întrebările prezentului by Dario Antiseri () [Corola-publishinghouse/Science/100957_a_102249]
-
nu au fost luate în seamă sau, în orice caz, au fost eliminate pe criteriul că sunt irelevante în opera lui Eugen von Böhm-Bawerk, Istoria și critica teoriilor dobânzii și capitalului. Ajuns la acest punct, trebuie subliniat că, deja înainte de scolastica târzie spaniolă, a existat școala franciscană - cu Petru de Giovanni Olivi, Duns Scotus și Alexandru de Alessandria, și nu doar ei - care și-a concentrat atenția, a examinat și evaluat pozitiv unele trăsături ale vieții sociale care, atunci statu nascenti
Actualitatea gândirii franciscane : răspunsurile trecutului la întrebările prezentului by Dario Antiseri () [Corola-publishinghouse/Science/100957_a_102249]