1,471 matches
-
ușa bucătăriei, ținându-mă în spatele ei. Cheile se opresc și tata ciocănește, trei pocnete rapide, apoi două rare. — Ăsta-i ciocănitul lui, zice mama, da’ uită-te totuși pe vizor. Tata intră, aruncând o privire peste umăr la strada întunecată, scrutând-o. Trece o mașină, iar el zice: — Romeo Tango Foxtrot șase șapte patru. Repede, notează-l. Mama scrie asta pe carnețelul de lângă telefon. — Marca? zice. Modelul? — Mercury, albastru, zice tata. Metalizat. Mama zice: — E înregistrat. Zic că poate au o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1904_a_3229]
-
jos. Și tot așa, această scurgere în trepte continua până când o mică parte a apei ajungea pe sol. Ploaia trebuie că avusese proporții deluviene. Gosseyn avea "norocul" să se afle într-o pădure cu frunze capabile să înmagazineze un fluviu. Scrută împrejurimile trunchiului lângă care îl prinsese ploaia Nu era deloc ușor să distingă ceva în semiîntuneric, dar i se păru că undeva, nu foarte departe parcă se întrezărea o zonă ceva mai luminoasă. O apucă în acea direcție și în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85125_a_85912]
-
părea zgomotoasă și-și putea auzi bătăile inimii, neregulate. Vocea robotului îi răsuna încă în urechi. "Care stea?" Și când se gândea cât timp pierduse. Și câte avea de făcut. Mai întâi de toate, tunelul. Câteva minute mai târziu, el scruta culoarul slab luminat care ducea în profunzimile unui arbore gros de 200 de metri și înalte de aproape doi kilometri. Era destul de întuneric, dar într-unul din dulapurile cu provizii găsise o lanternă atomică. Și Gosseyn și-o însușise. Lăsă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85125_a_85912]
-
se întoarse către tipul slăbuț cu alură de șef: ― În locul tău, Crang, n-aș mai avea încredere în Blayney când va depăși 40 de ani. ― Ce? Blayney fusese cel care exclamase, sufocat de furie. Ochii galbeni ai lui Crang îl scrutau cu atenție pe Gosseyn. ― Gestul lui Blayney de a mă lovi așa cum a făcut-o explică Gosseyn, are explicații psihoanalitice. Sistemul lui nervos începe să reacționeze violent la stimulii care s-ar fi putut produce, de parcă aceștia s-au și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85125_a_85912]
-
fie mai atentă la asemenea detalii. Fără a lăsa să i se ghicească ceva pe chip, îl înfruntă cu privirea pe vlăjgan. ― Ce vrei? Thorson nici măcar nu schiță vreun pas să intre în cameră și nici nu închise ușa. Îl scruta numai din ochi, cu o mină meditativă. ― Am vrut numai să te văd... ― zise el. Să te privesc, nimic altceva. Ridică din umeri: ― Asta-i tot. Se întoarse și ieși. Ușa se trânti în urma lui. Gosseyn clipi. Se așteptase la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85125_a_85912]
-
unei victorii a coaliției. Această indiscreție o lansase el Însuși În fața unui ziarist prieten, fără a avea Însă nici un fundament, lucru care nu-i făcu nici o plăcere. Se simți abandonat, decăzut, singur. Buonocore se scărpină absent la testicule, În timp ce privirea scruta agilă parcul din față, În care la acea oră era doar un pensionar Într-un cărucior cu rotile, Împins fără nici un chef de Îngrijitoarea lui slavă. Vegetația era sălbătăcită, plină de urzici, de seringi, de zdrențe și leagăne ruginite. Decadența
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
cameră nr. 236, dintr-un hotel de patru stele din Rimini, cu două ore Înaintea unui concert al celui de-al cincilea sau al șaselea solist de muzică ușoară, la Mitingul Prieteniei al Comuniunii și al Eliberării. Întinsă pe pat, scruta prin pătratul ferestrei cerul palid și amenințător, temându-se de apropierea unei furtuni care putea distruge serata. Cu timpul, din moment ce nici un proprietar al vreunei case de discuri nu se ivise pentru a-i spune că are talent și că voia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
semăna dureros de mult, nu reuși s-o privească. — Mă aștepți? Fac un duș și În cinci minute mă Întorc. — Nu, spuse Antonio. Ai să faci acasă. — Acasă? se minună Valentina. — Rămâi cu mine până duminică, spuse Antonio. Valentina Îl scrută surprinsă. — Începe prin a te gândi ce vrei să faci În seara asta. Trebuie să fie o seară specială. — O, tati! exclamă Valentina. Hotărăște tu, mi-e indiferent. Apoi Îi trecu prin fața ochilor chipul mamei, fața aceea obosită și Îngândurată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
voce feminină. L-ai distrus deja, nu-ți ajunge? Ce mai vrei de la el? Emma se grăbi să Închidă telefonul. — Mama lui Antonio nu a mai vorbit cu el de la Paști, rezumă ea, răsuflând oarecum ușurată. Rezemați de balustrada cheiului, scrutau depărtarea - poate, poate l-ar fi văzut pe Antonio plimbându-se acolo Împreună cu copiii, pierdut și rătăcit, Închistat În obsesia lui ca Într-o cochilie. Erau atât de apropiați, Încât părul Emmei Îi atingea din când În când fața. Cândva
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
niște planete din galaxii diferite. Maja și Aris nu aveau o lume. Trăiseră ani de zile pe o insulă fără legături, unde nici un străin nu putea să debarce, dar din care nici nu puteau scăpa. Tânărul cu părul verde o scrută curios, dar nu comentă, și nici nu-i spuse că probabil greșise adresa. Îi explică doar că putea să dea atât cât voia - acesta era obiceiul la Battello Ubriaco: de la fiecare după posibilități, fiecăruia după nevoi. Majei Îi păru că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
spitalului, În acest tablou cald de iarnă umedă și rece, În care coșurile caselor fumegă și luminile incerte ale cartierului conspiră cu evadarea mea. O clipă scurtă pe gard e, de fapt, un mileniu pe culmea unui munte numit Aventură, scrutînd viitorul În timp ce vîntul Îmi flutură pletele. Se vede de pe această culme cum mă furișez spre gară prin Înserarea umedă și rece, Într-un trening roz-neon și bocanci miltari de parașutist, cu șireturi, toate asortate cu o căciulă cu moț, pe
1989, roman by Adrian Buz () [Corola-publishinghouse/Imaginative/805_a_1571]
-
credea capabile de migrațiune în real. Era deci, la prima vedere, și chiar la a doua, un soț „ideal” cum se obișnuiește să se spună, și lucrurile chiar așa stăteau pentru că nimeni dimprejur nu avea răbdarea, poate nici priceperea să scruteze mai adânc, până la a treia, a patra sau cine știe a câta privire pentru descoperirea adevăratei ființe, care de multe ori, nu se lasă dezvăluită nici când e vorba de noi înșine. Descătușat de stinghereala convorbirii, pe care tot el
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1887_a_3212]
-
să vezi scrânteala tuturor alor firii; să nimerești clipa neștiută când Soarele o dezmiardă incestuos pe buna sa soră Luna, când lumina se face neagră și apele curg la deal, când văzduhul Încremenește și toate par a Îngheța, tăcute; să scrutezi fără uimire mișcările bezmetice ale stelelor, dar și cursul lin al țărânii În gaura rotundă a unui cuib de păianjen ascuns În pământ. Pe lângă toate astea și Încă multe altele, e nevoie de cineva care să găsească semnele, care să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
nici acest sunet, ci doar un corp care ceva mai Înainte Îmi apărea sub aceste Înfățișări, și care acum Îmi apare prin altele. Însă ce este, la drept vorbind, ceea ce Îmi Închipui, atunci când o concep În acest fel? Să o scrutăm cu mare atenție și Înlăturând toate cele ce nu se referă la ceară să vedem ce rămâne. Cu siguranță, nu rămâne nimic decât ceva Întins, flexibil și schimbător. Or, ce Înseamnă asta: flexibil și schimbător? Îmi Închipuiesc oare că fiind
[Corola-publishinghouse/Science/2004_a_3329]
-
nopțile în căutarea argumentelor pentru existența lui, uitând singurul argument valabil: Bach”. În Lacrimi și sfinți există și un lirism al lucrurilor ce pier și o poezie, foarte personală, a singurătății. O poezie scrisă de cineva care ascultă tăcerile și scrutează misterul singurătăților cosmice: „Misterul ciudat al singurătății derivă din faptul că pentru ea nu există ființe neînsuflețite; toate obiectele își au un grai pe care înțelegerea noastră îl descifrează în tăcerile fără pereche”. Cel care scrie despre tăcerile și singurătățile
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286266_a_287595]
-
obține beneficii personale. În acest context, desigur, rațiunea se decodează ca privirea prin prisma adevărului către moștenirea spirituală a omenirii, care este asemeni unui aisberg, al cărui vîrf se vede, dar ale cărui fundamente sînt nebănuite, extrem de adînci, imposibil de scrutat cu uneltele obișnuite de cercetare. Doar o săpare, o forare adîncă înspre trecut poate readuce la lumină măcar o parte din acest adevăr pierdut al "Revelației" (vezi în Epistle to the Rev. Mr. Catcott referirea lui Chatterton la Moise, unul
[Corola-publishinghouse/Science/84941_a_85726]
-
ori simbolurile care, prin ecoul stârnit În suflete, au supraviețuit vremii lor, creând tradiții diverse și chiar generând ele Însele alte evenimente și simboluri, ori prilejuind afirmarea unor noi actori ai istoriei. Ea va Înregistra și interpreta tocmai aceste reacții, scrutându-le amploarea, calitatea, forța de impact din perspectiva devenirii colectivității date. Fiindcă aceasta este adevărata protagonistă a unei istorii de acest fel: comunitatea selectată (care poate fi aceea națională ori a statului), memoria colectivă fiind cea avută În vedere. Prin
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
stângaci ai unui limbaj inventat, ai unei muzici, ei corespund din toate punctele de vedere definițiilor date de un Deleuze deschizătorilor de uși înspre templul sacru al filosofiei! Epoca se caracterizează prin schimbarea orientării, a întregii filosofii, către cer: ea scrutează o lume ipotetică pentru a încerca să se acomodeze cu realitatea, dar chiar și pentru a o nega ori pentru a o părăsi mai ușor. Gnosticii și Părinții Bisericii au în comun o aceeași preocupare de a inventa un univers
[Corola-publishinghouse/Science/2094_a_3419]
-
o parte, cuviincios și cuminte. Când oamenii se aflau în luptă, le aducea apă cu ulciorul. Asta era «misiunea» lui. Câteodată, se strecura înainte și afla știri despre cetele nobililor. Altădată se urca în câte un copac și de acolo scruta zarea, să afle mișcările nobililor. De cele mai multe ori a fost de mare folos răsculaților. Tot coborând, țăranii răsculați, conduși de Crișan, au ajuns la Deva, pe-o vreme rece, cu vânt tăios, înghețat, și cu zăpadă spulberată. Crișan a văzut
ÎNTRE LEGENDĂ ȘI ADEVĂR - auxiliar pentru istorie by ILONA ȘELARU, LILIANA – DANA TOLONTAN () [Corola-publishinghouse/Science/1150_a_1891]
-
recenzii etc. Scrie și la alte publicații („România liberă” - numărul literar din 1884, „Lupta literară”, „Evenimentul literar”, „Adevărul ilustrat”, „Revista literară”, „Viața socială”), semnând adesea cu pseudonime (Camil, Chițibuș, Dinu, Gheorghe Dinu, Emil, Gheorghe Frunză, T. Al. Maciu, Vântură Țară). Scrutând literatura dintr-o perspectivă deterministă, M. întâlnește și reia idei puse în circulație de critica „normativă” a lui C. Dobrogeanu-Gherea: literatura este, prin origine și finalitate, dependentă de societate, scriitorul trebuie să observe realitatea, să critice relele întocmiri sociale, să
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288143_a_289472]
-
iar experiența individuală capătă semnificații de orizont existențial. Lumea Burnei reapare în Demonul discret (1996), dar de data aceasta personajele evadează din spațiul lor consacrat: naratorul Matei se află acum într-un turn de observație dintr-un oraș străin, de unde scrutează lumea cu o lunetă. Ca și în romanele mai vechi, B. plasează criza individuală a omului modern, incapabil să-și depășească statutul de demon mărunt, pe fundalul crizei colective a lumii crepusculare postbelice, aflată în pierdere de identitate și tradiții
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285600_a_286929]
-
scrie o literatură a demitizării, a autencității, în care reconstituie din notații rapide și exacte, centrate asupra detaliilor semnificative, un spectacol vorbind despre eșec și dezumanizare într-o lume meschină și fără orizont, sufocată de mediocritate. E chiar lumea „socialistă”, scrutată cu o privire detașată și rece, adeseori ironică. Autorul abandonează la puțin timp ficțiunea în favoarea documentarului, precum în cărțile de interviuri cu oțelarii din Galați - Caractere (1973; Premiul pentru reportaj al UTC) - și cu țăranii din Caraș-Severin - Biografii comune (1974
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288233_a_289562]
-
Carnabel (Galații), Vlaicu Bârna (Brad), Ion Mincu Lehliu (Bărăganul și Călărașii), Gh. Brăescu (Hușii), Sorana Coroamă (Alba Iulia), Claudia Millian (Mangalia, cu desene ale autoarei). Reportaje pe teme social-culturale mai semnează Aurel Dumbrăveanu, Ben Corlaciu, Ioan Massoff, iar J. Flavius scrutează „prin gaura cheii...” actualitatea politică internațională, reflectată și prin intermediul unor bogate decupaje ori spicuiri din presa străină (Din patru puncte cardinale, Presa mondială în rezumat ș.a.). Jack Berariu redactează câtva timp un „Supliment teatral”, în care se integrează și rubricile
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288235_a_289564]
-
în relație cu aspectul fizic, cu fizionomia. Repovestită cu umor fin, O alergare de cai (Scacica), împletind două istorii de dragoste, una romanțioasă și alta, galantă, a naratorului însuși, schițează cu ascuțime un tablou de epocă. Un ochi lucid, malițios scrutează în final iluziile din tinerețe. Despre anii de ucenicie vorbește schița Cum am învățat românește, în care grotesca apariție a dascălului Socoleanu e batjocorită cu o faceție crudă. Au mai pățit-o și alții relatează, cu lejeritatea unui divertisment, tribulațiile
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288415_a_289744]
-
Ofițer de cart, salutându-i pe călători Care tot eu eram ierborizând mente Culese din diverse continente, Eu la Gabie, la bompres, la vinci Executându-mi ordinele din cinci în cinci, Ordinele date de mine ultimul din horă Cel care scrutam tenebrele la proră... Fragmentul acesta poate fi raportat la grafica unui Marcel Duchamp, insurgentul cu simpatii "dada" ori cochetând cu suprarealismul; extravagantul Duchamp desenase în cinci trepte, unul și același personaj coborând pe o scară turnantă. Dimov și-l apropie
[Corola-publishinghouse/Science/1545_a_2843]