1,154 matches
-
cât a ținut slujba de înmormântare. Lângă el stateau trei fetițe, una mai măricică, iar celelalte două mai înalte cu un lat de palmă decât Vasilică. Fețele lor creoline erau acum cenușii. Parcă deveniseră niște stâncuțe rupte dintr-un munte semeț, peste care se prelingeau izvoare de lacrimi. Într-un moment de luciditate, observ că una dintre ele plânge numai cu un ochi. Am aflat mai târziu că Ioana, când avea aproape cinci ani, neputând să-și dezlege șiretul de la teniși
POVESTEA LUI VASILICĂ de ELENA SPIRIDON în ediţia nr. 1358 din 19 septembrie 2014 by http://confluente.ro/elena_spiridon_1411149595.html [Corola-blog/BlogPost/366161_a_367490]
-
va să fie, iar ei aleargă spre prăpastia nimicirii”. Din păcate, o astfel de rugăciune nu te apropie de Dumnezeu, ci te înstrăinează; te izolează de Dumnezeu; este o rugăciune care te închide în propriul egoism. Este rugăciunea omului trufaș, semeț, mândru, care nu caută cu prioritate ceea ce folosește sau ajută sufletul, ci dimpotrivă, îl strică. O astfel de rugăciune nu atrage ajutorul lui Dumnezeu, ci îl respinge. Da, trufia împrăștie tot binele. De remarcat este faptul că, pe măsură ce fariseul își
DESPRE PILDA VAMEŞULUI ŞI FARISEULUI – SCURTĂ REFLECŢIE TEOLOGICĂ ŞI SPIRITUALĂ ... de STELIAN GOMBOŞ în ediţia nr. 1132 din 05 februarie 2014 by http://confluente.ro/Despre_pilda_vamesului_si_fa_stelian_gombos_1391591147.html [Corola-blog/BlogPost/360313_a_361642]
-
în care te-am avut, prin alte universuri, în alte emisfere. Dar te găsesc statornic pe-acest pământ străin, cu pașii rătăcirii mergând stângaci prin viață. Și nu-ți aduci aminte de-un jurământ divin, făcut iubirii noastre cu inima semeața. Eu tac si-astept trezirea ta, lipsită chiar de teamă, știind că cerul de noi doi îți va aduce aminte. Te-am regăsit. Și-n timp ce blând sufletul meu te cheamă, Tu rătăcești în lumea ta de lipsă de
REGĂSIRE de ANA MARIA MORARU în ediţia nr. 2141 din 10 noiembrie 2016 by http://confluente.ro/ana_maria_moraru_1478799470.html [Corola-blog/BlogPost/354992_a_356321]
-
cu milă. Am recunoscut vechea clădire a școlii și dispensarul medical, unde părinții mei practicaseră profesia de medic. Pe a treia uliță la stânga trebuia să fie casa noastră. Emoția, acest sentiment necunoscut, mă cuprinsese brusc. Casa medicului Enache era acolo, semeață, refăcută în întregime după incendiu. Am bătut la poartă. O femeie trecută de cincizeci de ani scoase capul pe fereastră, alungându-mă. Cerând să vorbesc cu doctorul, am primit vestea că decedase în urmă cu doi ani. - Nu văd de ce
MĂRTURISIREA de GINA ZAHARIA în ediţia nr. 394 din 29 ianuarie 2012 by http://confluente.ro/Marturisirea_gina_zaharia_1327847757.html [Corola-blog/BlogPost/360592_a_361921]
-
Imi aduc aminte de cerul nemaipomenit de senin, plin de stele și parcă aud și acum, acea melodie frumoasă cântată la chitară de cineva, pe banca din parc, în jurul căreia ne adunasem toți, vrăjiți... La câțiva pași de noi, veghea semeț și plin de podoaba florilor,Teiul lui Eminescu! Cum să nu devin o visătoare, în fața acestui ”tablou idilic”? Cum să nu-mi simt inima cum bate, de parcă atunci ar fi bătut pentru ultima dată în viață...! Așa păstrez în amintire
DUMNEZEUL DRAGOSTEI SĂ RĂMÂNĂ MEREU CU NOI TOŢI DE-A PURURI! de DOINA THEISS în ediţia nr. 902 din 20 iunie 2013 by http://confluente.ro/Dumnezeul_dragostei_sa_rama_doina_theiss_1371734768.html [Corola-blog/BlogPost/346105_a_347434]
-
ani bătuți pe muchie dar tot nu se-nvățase minte, fier rău, de!... Atunci când se stârneau asemenea dis- pute în jurul lui, Mărian Frântu nu mai punea și el gaz pă foc; dădea a lehamite din mână și, târșindu-și picioarele, pleca semeț, cu capul sus, pieptul înainte și cu pelerina neagră înfo- indu-i-se pe la poale: - Ce știț’ voi? Habar n-aveț’! Și totuși, un fapt era de necontestat în legătură cu Mărian Frântu: din mare comunist ilegalist ce fusese, devenise un dușman neîm-
OAMENI ȘI CÂINI (MINIROMAN) (X) de MARIAN PĂTRAȘCU în ediţia nr. 2124 din 24 octombrie 2016 by http://confluente.ro/marian_patrascu_1477326880.html [Corola-blog/BlogPost/366417_a_367746]
-
renăscând. Este-a izvorului speranță Pentru pământul ce-a iubit. Este lumina dusă-n casă De gândul cel curat și fericit. Pe tronu-i de cristal și diamante Ea va domni mereu printre români Și-n inima-i cea mare și semeață Va străluci iubirea-i pentru crini, Pentru luceafărul de seară, Sub cerul plin de trandafiri. De va veni ‘napoi acasă, Ne va găsi copii cuminți, Privind la Marea cea albastră, La cerul ei cel roș’ din asfințit. ELENA TRIFAN Referință
ULUI de ELENA TRIFAN în ediţia nr. 1391 din 22 octombrie 2014 by http://confluente.ro/elena_trifan_1414006191.html [Corola-blog/BlogPost/341109_a_342438]
-
alte meleaguri, neînțelese de oamenii din case, care se încălzeau la căldura reconfortantă a focului din sobe. Ningea de vreo cinci zile în satul Brănești și prin împrejurimi. Se mai zăreau uneori firimituri verzi de pe crengile plopilor, care se ridicau semeț spre cer, pe marginea drumului și a brazilor din Pădurea Soarelui, care era apropiată de casa lui Mitru. Sătenii o numiseră așa din moși-strămoși, pentru că pe timpul verii, razele soarelui erau atât de puternice, încât pătrundeau peste tot și nu părea
PĂDUREA SOARELUI (1, 2) de MIHAELA MOŞNEANU în ediţia nr. 1433 din 03 decembrie 2014 by http://confluente.ro/mihaela_mosneanu_1417558166.html [Corola-blog/BlogPost/362411_a_363740]
-
păsări planate - pentru a le încleia, apoi, divagant și vagant, printre semantici obscur-labirintice, de felulcuiburilor din crengi peste crevase/Doar de fotografii amatori dibuite - cf. Drumeție - ...degeaba supralicitezi, chipurile, Muntele MERU, prin sintagme, de tipul potecile geografiilor endemice sau crestele semețe ale radiațiilor... dacă, apoi, înmlăștinezi, toate imaginile, în amănuntul grosier-material, orbitor de zbor, în Prakrti: melcii bocancilor în urcuș... sau în banalitatea străjuiesc văile mioritice! Degeaba îți faci curaj de verticalizare, întru perspectivă cosmic-demiurgică, prin luna care bate albul de pe
UN DEBUT PE DEPLIN ONEST: MEANDRE, DE CĂTĂLIN NICOLAE MOLDOVEANU by http://uzp.org.ro/un-debut-pe-deplin-onest-meandre-de-catalin-nicolae-moldoveanu/ [Corola-blog/BlogPost/93305_a_94597]
-
aripi ce vâslesc Spre tot ce-i graiul românesc. Spre tot ce-avem mai bun, mai sfânt Clădit și-n piatră și-n cuvânt. Cuvântul românesc, rostit În slujbe de altar sfințit Prin nobili ctitori, mari bărbați, Eroii noștri legendari, Semeți, viteji, cu brațe tari, Încununați Cu creste de Carpați ! Spre Basarabia zburați Și duh de țară respirați Din duhul jertfei de martiri Pe-altarele Marii Uniri! Spre Vlahi din Tatra în Timoc, În pustă și în orice loc Aceeași limbă
ZIUA LIMBII ROMÂNE LA MONTREAL PE 31 AUGUST, 2013 by http://uzp.org.ro/ziua-limbii-romane-la-montreal-pe-31-august-2013/ [Corola-blog/BlogPost/93718_a_95010]
-
dintr-un salt, adio bătătură! Ești important și crezi că ai valoare, Chiar dacă-n guvernare n-ai vreun rost, Ce dacă totu-n țară merge prost? Pe tine-n rât, demult, nu te mai doare. Degeaba stai, pe culmea ta, semeț, Cu aroganța ta nemăsurată, Crezându-te stăpân pe lumea toată. N-ai să-nțelegi, cu mintea-ți limitată, Că, niciodată, perlele de preț Nu-s răspândite,-n tină, prin coteț. Referință Bibliografică: SONETUL PORCULUI / Silvia Rîșnoveanu : Confluențe Literare, ISSN 2359-7593
SONETUL PORCULUI de SILVIA RÎȘNOVEANU în ediţia nr. 1920 din 03 aprilie 2016 by http://confluente.ro/silvia_risnoveanu_1459688214.html [Corola-blog/BlogPost/381102_a_382431]
-
printre atâtea vii culori... Natura te-a creat sprințară, copilărește să te-alinți, cătând spre soarele de vară să-i mângâi razele fierbinți. Când dimineți zvâcneau din mare erai prezentă prin verdeață, desculță-n rouă, pe răcoare, superbu-ți trup purtând semeață... Zâmbind, tu luminai o cale și ape unda-și oglindeau în ochi de-agate și opale ce toate fetele-și doreau. Aud cum picuri mici izbesc din înălțimea plumburie și-ncerc cu drag să-mi amintesc doar clipele de bucurie
CELEI CE NU MAI ESTE de MARIAN MALCIU în ediţia nr. 758 din 27 ianuarie 2013 by http://confluente.ro/Celei_ce_nu_mai_este_marian_malciu_1359287985.html [Corola-blog/BlogPost/364865_a_366194]
-
Ediția nr. 250 din 07 septembrie 2011 Toate Articolele Autorului Mi-s codrii adânciți în umbre dese Și ramurile plâng de-atâta moarte Cărările au urme de mirese Cu șaluri negre răstignite-n carte ... Cu vârfurile doborâte la pământ Goruni semeți și-au îngropat istorii Și scâncete de munți în ploi și vânt Mai cântă-n toamne triste, azi cocorii Nici Miorița nu e de găsit Balada-i desuetă, nu-i la modă Vioara lui Enescu a murit Și în uitare
ŢARA MEA de VIOLETTA PETRE în ediţia nr. 250 din 07 septembrie 2011 by http://confluente.ro/Tara_mea_0.html [Corola-blog/BlogPost/361246_a_362575]
-
vals, Cu tine n-aș putea să fiu Decât un veșnic zurbagiu Purtat ades de focul viu, Chiar de am fi doi pinguini Purtați de ger în albul chin, Noi am zbura printre nămeți Și ne-am iubi ca doi semeți, Cu tine-s tandru ageamiu Iubito, tu mă-nveți să fiu Să port destinul lumii viu, Să mergem și să împlinim, Să desenăm prin cer, prin ape, Contur de Venus în cascade, Tu-mi esti Regina ce mă arde, Dar
TANDRUL AGEAMIU de AUREL AURAȘ în ediţia nr. 1831 din 05 ianuarie 2016 by http://confluente.ro/aurel_auras_1452021500.html [Corola-blog/BlogPost/368095_a_369424]
-
trecut. Reînvie copilul din mine, Ce vesel e totul acum, Când altă poveste revine, Revăd mari troiene pe drum. Și-un pâlc de copii ce aleargă, Zburdalnici, înoată-n nămeți, Și-apoi iar se urcă în sănii, Trecând printre pomii semeți. Măicuța mă cheamă în casă, Căci ziua a trecut și-i târziu, Dar mie deloc nu îmi pasă De foame și frig nu mai știu. E iarăși Crăciunul, colinde Se-aud peste tot, blând ecou, Sunt iar Sărbătorile Sfinte, E
E IARNĂ!... de GHEORGHE STROIA în ediţia nr. 1457 din 27 decembrie 2014 by http://confluente.ro/gheorghe_stroia_1419699874.html [Corola-blog/BlogPost/366534_a_367863]
-
sulfina. Accesul e permis numai în gând, Acolo mai pătrund din vreme- n vreme, Furând imagini și clipe dulci, boeme Pe care le invoc, măicuța și iar plâng. Chipul bunicii azi e palid și voalat, Casa e- aceeași mândră și semeața, Cu pomi și flori ce dau binețe dimineață, Dar gândul mi- e la tine, azi că și-altădat. Doar în tablou zâmbește cald frumosu- ți chip Și lăcrămioare veghează trist la căpătai, Ai fost, fără să știi, iubirea mea dintâi, Clepsidrei
TIMPUL IASOMIEI de DANIA BADEA în ediţia nr. 1932 din 15 aprilie 2016 by http://confluente.ro/dania_badea_1460753275.html [Corola-blog/BlogPost/340104_a_341433]
-
fragment elaborat sub influența și imperiul aceleiași puternice revărsări scripturale lirice: „Pridvorul Catedralei de la Lainici este invadat de lumină la orice oră din zi. Dar mai ales în orele după-amiezei și pe înserate, când lumina intensă coboară năvalnic de pe crestele semețe ale munților de la apus, exonartexul pare o construcție dintr-o lume suprafirească. Lumina aurie intensă a soarelui coborât la apus, marcată de roșul vesperal, diafan, năvălește în pridvorul de piatră. Luxurianta vegetație a munților cu vârfuri semețe, înfipte în cer
PROF. UNIV. DR. MIHAIL DIACONESCU – LAINICI – CAPODOPERĂ A ARTEI ROMÂNEŞTI ŞI EUROPENE, EDITURA „EVANGHELISMOS”, BUCUREŞTI, 2011 ... de STELIAN GOMBOŞ în ediţia nr. 648 din 09 octombrie 2012 by http://confluente.ro/Semnal_editorial_si_publicistic_prof_stelian_gombos_1349770143.html [Corola-blog/BlogPost/359870_a_361199]
-
năvalnic de pe crestele semețe ale munților de la apus, exonartexul pare o construcție dintr-o lume suprafirească. Lumina aurie intensă a soarelui coborât la apus, marcată de roșul vesperal, diafan, năvălește în pridvorul de piatră. Luxurianta vegetație a munților cu vârfuri semețe, înfipte în cer, încărcați cu codri străvechi, seculari, dă nuanțe aparte luminii revărsate peste lume. În astfel de momente, erupția auriului exploziv din fresca pridvorului ne copleșește. Scara nuanțelor și transparențelor cromatice se pierde treptat în auriul dens și masiv
PROF. UNIV. DR. MIHAIL DIACONESCU – LAINICI – CAPODOPERĂ A ARTEI ROMÂNEŞTI ŞI EUROPENE, EDITURA „EVANGHELISMOS”, BUCUREŞTI, 2011 ... de STELIAN GOMBOŞ în ediţia nr. 648 din 09 octombrie 2012 by http://confluente.ro/Semnal_editorial_si_publicistic_prof_stelian_gombos_1349770143.html [Corola-blog/BlogPost/359870_a_361199]
-
2014). SUNT ROMÂN de Lucaci Năzărel Sunt fălos că sunt român. Acestea o știu și-o spun fără pic de resemnare, cu mândrie celui care vrea să știe cine sunt pe acest imens pământ. Țara mea-i grădină vie: munți semeți, mare, câmpie, râuri mult bogate-n pești, holde, codri ca-n povești, iar în nopțile cu lună, ciute, la izvor, s-adună. Însă cea mai mare-avere ce-mi face sfântă plăcere este bravul meu popor ce își are-al său
82 DE ANI DE LA NAȘTEREA SA de GHEORGHE STROIA în ediţia nr. 1656 din 14 iulie 2015 by http://confluente.ro/gheorghe_stroia_1436851566.html [Corola-blog/BlogPost/365906_a_367235]
-
arctic - un bătrân sihastru, În oaza-mi vie, nenăscut părea, Răstimpul - un ponton de catifea, În primăvara unui veșnic astru. Ce plin de sensuri socoteam apusul, Când ploaia, pelerina-și dezbrăca! („În lacrimă de stea te-aș încrusta”, Își da semețul cer cu presupusul.) Cândva vâsleam pe-o apă cristalină, Pe luciul său, grimasele lipseau, Acrobații secundele făceau, Dar șnurul e prea firav să mai țină... (din volumul "Suflete de ceară", Editura Armonii Culturale, Adjud, 2016) Referință Bibliografică: AVEAM CÂNDVA DOAR
AVEAM CÂNDVA DOAR NUFERI ÎN PRIVIRE de CAMELIA ARDELEAN în ediţia nr. 2346 din 03 iunie 2017 by http://confluente.ro/camelia_ardelean_1496487894.html [Corola-blog/BlogPost/381202_a_382531]
-
ulițe bătătorite De pașii zvelți de altădat, Mai trec doar umbre gârbovite De timpul care le-a trădat. Nu le-a trădat însă cărarea Către spital sau cimitir, Sau zilele când sărbătoarea Le poartă pașii să ia mir De la biserica semeața Pierdută într-un loc viran, Ce-i singură ce mai dă viață Truditei umbre de țăran, Ce-și duce în tăcere soarta Și un destin nefericit, Chiar dacă de la casa poartă, De multă vreme-a ruginit. Fiindcă prea rar mai e
UMBRA TARANULUI ROMAN de ILIE MARINESCU în ediţia nr. 2059 din 20 august 2016 by http://confluente.ro/ilie_marinescu_1471679603.html [Corola-blog/BlogPost/379302_a_380631]
-
din 23 iulie 2015 Toate Articolele Autorului Sunt tristă că lupta mea e lină, El este acolo și nu-l pot apăra, Uraganul monstru vrea să vină Și sa-l distrugă pentru a acapara! El este înalt postat pe soclu, Semeț privește lumea dens , Are ochi buni, nu-i trebuie binoclu Să vadă ce răii, îi pregătesc intens... Martor la tot ce se întâmplă Statuar fiind, nu poate face nimic, Cerul deasupra pivește, contemplă Culorile ce prevestesc un pic... Un ,,uragan
ODĂ PENTRU ROQUE NUBLO de MARILENA DUMITRESCU în ediţia nr. 1665 din 23 iulie 2015 by http://confluente.ro/marilena_dumitrescu_1437677804.html [Corola-blog/BlogPost/373083_a_374412]
-
răcoresc și- apoi să își ia zborul Pe limba lor vorbindu- și gâgâit și tare Și alergandu- se nepăsatori, sub soare. ...................................................................... De ce captiv mi- e sufletul sub vie Lângă fântână, sub bolta sinilie În curtea cu pomi mulți și flori semețe In care dis- de- dimineață fluturii- mi dădeau binețe?! Referință Bibliografică: Mi-e sufletul captiv / Dania Badea : Confluențe Literare, ISSN 2359-7593, Ediția nr. 1963, Anul VI, 16 mai 2016. Drepturi de Autor: Copyright © 2016 Dania Badea : Toate Drepturile Rezervate. Utilizarea
MI-E SUFLETUL CAPTIV de DANIA BADEA în ediţia nr. 1963 din 16 mai 2016 by http://confluente.ro/dania_badea_1463430059.html [Corola-blog/BlogPost/380840_a_382169]
-
Au familii, copii, griji, bucurii, -că toată lumea-, dar în plus, IUBESC LUMINĂ ! De aceea ochii lor , la ieșirea din șut, sunt mereu larg deschiși deși trupul este obosit.! De aceea, nici unul nu privește în jos, ci își înaltă capul semeț privind albastrul cerului ! Iubesc lumină și tot ce aduce ea ! Și de aceea, cu gestul cel mai firesc , unul din tovărășii nosti de drum s-a oprit o clipă pentru a privi și a mirosi - o floare. Delicate petale în
LUMINA SUFLETULUI MEU de MIRELA PENU în ediţia nr. 1701 din 28 august 2015 by http://confluente.ro/mirela_penu_1440783768.html [Corola-blog/BlogPost/340122_a_341451]
-
câțiva copaci. Pe masura ce ne apropiam de casă ne simțeam privite... De către cine ? Am intrat în camera mică. La masa din mijloc, pe lavița , stătea o femeie slăbuța, muncita, un copil de 10 ani și lângă ei un bărbat cu privirea semeața, care a ațintit asupra noastra pupilele negre ale ochilor . Se uită la noi și am avut sentimentul că nu ne vede. Ne-a salutat cu o voce foarte caldă . Fruntea era ușor încrețita, părul puțin încărunțit , iar întreaga figură emană
LUMINA SUFLETULUI MEU de MIRELA PENU în ediţia nr. 1701 din 28 august 2015 by http://confluente.ro/mirela_penu_1440783768.html [Corola-blog/BlogPost/340122_a_341451]