499 matches
-
sistem luat în parte. BĂNUIND PROBABIL CĂ MARIN ERA GATA SĂ ÎL ÎNTRERUPĂ, CONTINUĂ PE NERĂSUFLATE: \ David, care este prima virtute a unui supraom? Acceptarea de a înfrunta moartea în orice clipă. În armată este cel mai probabil să găsești supraoameni. În armată întâlnești un fenomen incredibil: bărbați în deplinătatea puterii antrenați să se lupte cu moartea. Ori de câte ori un conducător genial își dă seama de acest adevăr, are o revelație amețitoare asupra puterii potențiale pe care o posedă ființele umane. Își
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85099_a_85886]
-
Dar poate că Sammler știa lucruri despre omor care ar fi făcut ca alegerea să fie doar puțin mai greu de făcut. Se gândea des la cât de atrăgătoare fusese fărădelegea pentru copiii civilizației burgheze. Că erau revoluționari, că erau supraoameni, că erau sfinți, Cavaleri ai Credinței, până și cei mai buni Își dădeau pe la nas și se puneau la Încercare cu gânduri de cuțit sau pușcă. În afara legii. Raskolnikovi. A da... — Walter, Îmi pare rău - Îmi pare rău să te
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2119_a_3444]
-
viziunea lor o elită trebuia să-și dovedească valoarea prin această capacitate de a ucide. Pentru asemenea oameni un sfânt trebuia Înțeles drept unul care este egal În spirit Învârtejirii arzânde a crimei În cele mai lăuntrice fibre ale inimii. Supraomul punându-se la Încercare cu o secure, zdrobind țeste de bătrâne. Cavalerul Credinței, capabil să taie gâtlejul Isacului său pe altarul lui Dumnezeu. Iar acum ideea că Îți poți recupera sau stabili o identitate prin ucidere, devenind egal astfel oricui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2119_a_3444]
-
se producă cât mai repede. Se aplecă spre el nerăbdător. Întrebările îi stăteau pe limbă. ― Altul dintre motivele care mă fac să spun adevărul ― se bâlbâi Prescott ― este cel că am încetat să mai cred că cineva chiar și un supraom, ar mai putea influența în vreun fel operațiunile planetare în curs de declanșare. Organizația a fost mult prea prudentă în ce te privește. Ceasul lui Goyssen arăta 4 și 12 minute. Conform ritmului accelerat al timpului care acționa asupra sistemului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85122_a_85909]
-
clipei de sănătate, temeinicia vieții ca grînă. „-Ai înnebunit la abatoare, acolo”-îmi replică Doctorul și mă miră că tocmai el vorbește așa, ca o domnișoară oripilată de un cuvînt grețos. „-Te-a drogat mirosul de sînge și acum visezi crezîndu-te supraom.” Cum poate vorbi așa? „-Moartea ne sperie prin urîțenia agoniei și mirosul descompunerii”-îi răspund. „-Dar, oare, ce sens e atît de evident de dragostea și nașterea par nobile și înălțătoare? Dacă am descoperi o voluptate care să ne înnobileze
Celsius : 41.1 by Victor Cojocaru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/464_a_721]
-
răpească lumii libere pe cel mai incoruptibil dintre paladinii săi. Domnul Ming este ipostaza ficțională ce face trecerea către domeniul neverosimilului cinematografic. Emisar al aceleiași umanități nedomesticite ce visează la cucerirea lumii, Ming este expresia saltului antropologic ce anunță venirea supraomului virtualmente invulnerabil. Înconjurat de mașinăriile sale feroce, „Umbra galbenă” sfidează gramatica omenescului, reconstituindu-se, biologic, după fiecare moment în care anihilarea sa pare definitivă. În cazul lui Ming, câmpul de luptă nu mai este doar Pământul, ci și întreg continuumul
Camera obscură : vis, imaginaţie și bandă desenată by Ioan Stanomir () [Corola-publishinghouse/Imaginative/595_a_1437]
-
practică, s-a datorat și dorinței de a recunoaște ca suprem ceva ce nu putea fi stăpânit. Voința de putere a raționalității practice este întruchiparea dorinței omului de a fi zeu. În felul acesta, noul zeu de care vorbea Nietzsche, supraomul, s-a născut. Numai că, în mod ciudat, nu poate fi individualizat, fiind mai curând un "zeu-societate"; nu un om anume sau fiecare om rivalizează cu zeul, ci omenirea, ea fiind noul zeu. Ceea ce arată că oamenii nu au curajul
Din alchimia unei existenţe. Jurnal de idei by Viorel Rotilă [Corola-publishinghouse/Imaginative/1406_a_2648]
-
Trei - unul din marile momente ale istoriei. ...Un supra-om - în felul ei, aceasta era o descriere potrivită pentru indivizii Gilbert Gosseyn din univers - fusese împins de o femeie de tip uman să participe la ceea ce părea un act sexual normal. Supraomul se împotrivise; și totuși era un bărbat necăsătorit și fără un angajament anterior față de altă femeie. Lucru, cel puțin la fel de important, niciunul dintre predecesorii săi, care nici ei nu fuseseră logodiți vreodată - conform amintirilor pe care le avea în comun
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85124_a_85911]
-
NICIODATĂ N-A FOST NEVOIE DE ALTCEVA DECÎT CA UNII DINTRE VRĂJITORII MINTALI DE LA ARSENAL SĂ-ȘI ÎNDREPTE TOATĂ ATENȚIA ASUPRA CAZULUI MEU." DEODATĂ ACESTE GÎNDURI ÎL DEPRIMARĂ, CĂCI ÎN POFIDA EXPERIENȚEI LUI ÎNDELUNGATE, DE ANI ȘI ANI DE ZILE, ACEȘTI SUPRAOAMENI DE LA ARSENALE, CU PREGĂTIREA LOR SPECIALIZATĂ, I-O LUASERĂ NEIERTĂTOR ÎNAINTE ÎN ZECE-DOUĂSPREZECE DOMENII. NU MAI PUTEA NICI MĂCAR SĂ-ȘI PLĂNUIASCĂ PROPRIA LUI PROTECȚIE, DEOARECE TEHNICILE EDUCATIVE CARE LE MODELASERĂ CREIERELE ÎNCĂ DIN COPILĂRIE ERAU INUTILE CÎND LE APLICA MINȚII
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85088_a_85875]
-
numai în acest moment, trec din nou prin talamus și revin în sistemul nervos. Și în permanență, percep acești stimuli pe măsură ce ei se duc și vin prin cortexul meu." Aceasta era soluția. Aceasta era toată diferența care-i separa pe supraoamenii non-A de oamenii-animale din galaxie. Talamusul, sediul emoțiilor, cortexul, centrul discriminării, integrate, echilibrate într-o asociație strânsă și minunată. Emoții nu eliminate, ci îmbogățite și destinse prin asociere cu această parte a conștiinței, cortexul capabil să guste un număr
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85123_a_85910]
-
se numește om. Asta o dată. Una la mână. Că omu’ e o boală incurabilă pentru această planetă care a amețit de la mișcarea de rotație. Și a mai zis Încă una Nice, a zis el mai multe, zicea de superman sau supraomul, habar nu am acum, mă voi documenta. Ceva bestial. Fiți atenți, nu citesc de două ori... Pe cine urăsc femeile cel mai mult? Așa grăit-a fierul către magnet: pe tine te urăsc cel mai mult, căci tu mă atragi
De-ale chefliilor (proză umoristică) by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/781_a_1580]
-
joc În care nu se știe cine se străduia să conserve un mic nucleu arian. Despre care povestise anticarul! Mici păpuși blonde, cu ochi albaștri, viguroase, vaccinate, care nu aveau cum să fie crescute decît Într-un spirit potrivit tutorilor. Supraoameni În devenire, existau deja stabilimente; și Thomas putea să scrie o poveste, o Începuse. Surescitat, Încerca să găsească un posibil sens al codului pe care tot Îl sucea și Îl Învîrtea, de o dezlegare nici vorbă nu putea fi; nimic
După Sodoma by Alexandru Ecovoiu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/869_a_1561]
-
fusese decît o maimuță, cum să rostească măcar o silabă În visul urmașilor ei? Și dacă așa stătuseră lucrurile, cum avea să iasă ceva bun și din maimuțoiul de Adam? Din una dintre prelungirile sale În timp - Thomas - se nășteau supraoameni sau, cel puțin, asta s-ar fi putut Înțelege din reclama discretă pe care și-o făcea, În pliante, clinica; mitul arianului nu murise, erau folosiți doar alți termeni, găsite alte motivații; selectiv, legal, protejat, se contura, totodată, și un
După Sodoma by Alexandru Ecovoiu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/869_a_1561]
-
devine cititor, contemplator, dacă e viu, trebuie să se facă, cititorule, contemplator al personajului pe care, pe măsură ce citește, îl și face, îl și creează; contemplator al propriei opere. Omul dinăuntru, intra-omul - și acesta e mai divin decât trans-omul sau supraomul nietzschean - când se face cititor, se face prin însuși acest fapt autor, adică actor; când citește un roman se face romancier, când citește istorie, istoric. Și orice cititor care ar fi om dinăuntru, uman, este, cititorule, autor a ceea ce citește
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
Așa că, nu uita, marii dumitale pictori, obsedați să simplifice această imagine, erau europeni. Tizian, Holbein, ălălalt, Pusi, cum îi zice, Poussin. Europeni, domnule! Domnule, barbarii nu foloseau emblema umană, se voiau copiii monstrului. Fascinați de imaginea antropomorfă, încifrată, încârligată, inaccesibilă. Supraomul, îți amintești? Omul nou al vremurilor noi, cântecele, modelul, Asociația-model, uniformele, urletele, promisiunile. Cadența, cadența, herr Doktor. Bestia bicefală tricefală, tovarășe, pam pam, cu fală, triumfală, ce scofală, tra la la... Șoferul holbase ochii și dilatase urechile. Nu știi niciodată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
Conte Eminescu o del' Assoluto (1961), Svetlana Paleologu Matta Eminescu și abisul ontologic (1988). După o lungă istorie de filozofie "sistematică", Nietzsche face "filozofie cu ciocanul", spărgând formulele și gândind aforistic și poetic, supremele idei ale ochiului său revelator fiind Supraomul și Eterna Întoarcere menită celor care au crezut în viață și au sacralizat-o. Cu un ochi care privește într-un trans-unde al lucrurilor eterne au compus înainte de toate Bach, Mozart, Beethoven, Schubert Aceștia au văzut că aparent paradoxal armonia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1515_a_2813]
-
vei bea acest suflet singular ! Când Fântână a Eternității, senin și teribil abis al Amiezii, când îmi vei resorbi acest suflet în tine?" * Confuzii grave s-au făcut privind viziuni fundamentale nietzscheene, și anume, "moartea lui Dumnezeu", voința de putere, Supraomul. Când el scria "Gott ist tot", Nietzsche nu decreta un deces real, ci constata cu oroare moartea lui Dumnezeu în conștiința oamenilor, și profețea dezastrele morale, crimele inimaginabile care vor urma acestei sincope spirituale a omului. Reamintim că în aceeași
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1515_a_2813]
-
spre forma sa perfectă, absolută concepție a unui "Dumnezeu-Devenire", prezentă și la Empedocle, Eckhart, Boehme, Schelling. Relativ la voința spre putere, Wille zur Macht, Nietzsche scrie: "A imprima Devenirii caracterul Ființei, aceasta este suprema Voință de Putere". Iar această devenire este supraomul, depășirea de sine. Voința de putere însemnează a te ridica mai sus de tine pentru a deveni Supraom, în sensul de a acționa dincolo de bine și rău, etica noastră "astrală" trebuind să fie afirmarea vieții aici în imanent, înțelegând că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1515_a_2813]
-
spre putere, Wille zur Macht, Nietzsche scrie: "A imprima Devenirii caracterul Ființei, aceasta este suprema Voință de Putere". Iar această devenire este supraomul, depășirea de sine. Voința de putere însemnează a te ridica mai sus de tine pentru a deveni Supraom, în sensul de a acționa dincolo de bine și rău, etica noastră "astrală" trebuind să fie afirmarea vieții aici în imanent, înțelegând că marea realitate este Devenirea autocreatoare, ca o voință a Naturii de a perfecta mereu și mereu viața acționând
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1515_a_2813]
-
dincolo de bine și rău, etica noastră "astrală" trebuind să fie afirmarea vieții aici în imanent, înțelegând că marea realitate este Devenirea autocreatoare, ca o voință a Naturii de a perfecta mereu și mereu viața acționând prin fapta noastră vizionară. "Căci Supraomul este sensul pe pământ, depășirea noroiului, a mizeriei, a jalnicei suficiențe. Omul este o coardă întinsă între bestie și Supraom, o coardă deasupra prăpastiei. Măreția omului este de a fi o punte, și nu un capăt". Artistul, Poetul (orice artist
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1515_a_2813]
-
Devenirea autocreatoare, ca o voință a Naturii de a perfecta mereu și mereu viața acționând prin fapta noastră vizionară. "Căci Supraomul este sensul pe pământ, depășirea noroiului, a mizeriei, a jalnicei suficiențe. Omul este o coardă întinsă între bestie și Supraom, o coardă deasupra prăpastiei. Măreția omului este de a fi o punte, și nu un capăt". Artistul, Poetul (orice artist este poet) este înainte de toate voință spre putere. Este acea artă a cărei perfecțiune ne împiedică să murim de adevărul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1515_a_2813]
-
să cad în sus". În ce privește arta dansului, Nietzsche nu crede decât într-un zeu care știe să danseze. Pentru că dansul are multiplă încărcătură, el este nu doar un simbol, ci este viață, devenire, muzică. * Zarathustra este profetul depășirii umanului, profetul Supraomului. Acesta ne conduce către marea Amiază a cunoașterii sau la marele Miez de Noapte al revelației mistice și al absorbției în bucuria universală. Triada predicată și profețită de Nietzsche Supraumanitatea, Eterna Întoarcere, Voința de putere sunt liniile de forță care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1515_a_2813]
-
puritate. Iată Morala nietzscheană: "Predestinat căilor astrale,/ Astrule, ce importă umbra ?/ În fericirea ta străbate acest timp./ Mizeria sa să-ți fie străină și departe!/ Tu nu ai decât o datorie: să fii pur!" Și vorbind despre forma supremă a Supraomului geniul: Totdeauna vei fi străin printre oameni... Trebuie să trăiești pe munți. Ești un vizionar. Nu căuta să înveți adevărul acolo unde se gândește josnic. Vocația noastră dispune de noi, chiar când noi nu o cunoaștem; viitorul este cel care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1515_a_2813]
-
ne înalțe, iar ceea ce credeam în mod curent că este pozitiv, să ne coboare. Fugind de dogmatismul unor sisteme filozofice, Nietzsche ne cere să nu-l dogmatizăm, ci ne învață cum să ne creăm propriile deschideri, drumuri spre a realiza supraomul, să ne purificăm de ceea ce este de rând, să ne reînnoim spiritual mereu sinele, acest lucru în devenire, în proces continuu de transvaluare, de înălțare, de renaștere perpetuă a propriului arheu, a supraomului care am putea deveni, a propriul zeu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1515_a_2813]
-
creăm propriile deschideri, drumuri spre a realiza supraomul, să ne purificăm de ceea ce este de rând, să ne reînnoim spiritual mereu sinele, acest lucru în devenire, în proces continuu de transvaluare, de înălțare, de renaștere perpetuă a propriului arheu, a supraomului care am putea deveni, a propriul zeu lăuntric. "Căci toate ființele sunt divine și toate zilele trebuie să ne fie sacre". Astfel, alături de presocratici, Platon, Spinoza, Kant, marele impuls, marea înaripare vine de la Nietzsche. Parcurgerea scrierilor sale este o sublimă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1515_a_2813]