519 matches
-
5. În decursul iernii au avut loc și unele prelegeri ale lui Ibănescu. Totuși, încercările de a îndoctrina elevii deținuți din Târgșor au fost mai degrabă sporadice și lipsite de fermitate. Au existat și momente mai tensionate în acțiunea de la Târgșor, când cei care se împotriveau deschis așa-numitei „reeducări” erau izolați, ceea ce însemna, de fapt, trecerea la regim celular: aveau dreptul la doar jumătate de oră de plimbare, fără scrisori și pachete. Izolarea exista și înainte de „reeducare”, singura diferență fiind
[Corola-publishinghouse/Science/2118_a_3443]
-
versiune a reeducării (cea a lui Gheorghe Penciu), conform căreia elevii s-au apucat să citească volumele din plictiseală. Informatorul oficial al lagărului era Dumitru Ibănescu, fost sucevean, dar venit cu mult înaintea acestora. Lotul sucevenilor ar fi ajuns la Târgșor prin iunie 1950, cântând „Bandera Rosa” și „Imnul RPR”. Dintre ei, Ion Stoian, Iosif Cobzaru, Liviu Murgulescu, Mircea Doroftei, Romeo Iosipescu, Dumitru Sumănaru, Valentin Lungeanu, Oancea și alții au dat informații despre atitudinea celorlalți, centralizate de Burada, iar la un
[Corola-publishinghouse/Science/2118_a_3443]
-
Burada, iar la un moment dat a intervenit schimbarea, fiind adus un nou director, locotenentul-major Negulescu, un sublocotenent Iordache și alți gardieni, care totuși nu au încurajat „reeducarea”, deși au înăsprit condițiile în penitenciar 2. Deși data sosirii sucevenilor la Târgșor este, probabil, greșită, întrucât există mai multe mențiuni conform cărora ei se aflau în închisoare încă din vara lui 1949, în rest, această mărturie le întregește pe celelalte. Cât despre rolul lui Burada, el pare să fie cureaua de transmisie
[Corola-publishinghouse/Science/2118_a_3443]
-
mai multe mențiuni conform cărora ei se aflau în închisoare încă din vara lui 1949, în rest, această mărturie le întregește pe celelalte. Cât despre rolul lui Burada, el pare să fie cureaua de transmisie între Securitate și acțiunea de la Târgșor, mai ales că directorul Spirea Dumitrescu și gardienii vechi nu o simpatizau deloc. Burada avea și ieșiri pline de grandomanie, tipice celor care au cochetat cu acțiunea, strigându-i lui Obreja: „Eu te scot de la închisoare! Eu mă duc la
[Corola-publishinghouse/Science/2118_a_3443]
-
să ieși afară, să lucrezi pentru clasa muncitoare!”3. Totuși, deoarece acțiunea nu a fost nici foarte vizibilă, nici prea dură, mulți elevi nu și-l amintesc prea bine. Toate aceste episoade au fost însă sporadice, atmosfera generală ce caracteriza Târgșorul fiind una de relaxare și optimism, nespecifică unui penitenciar. Grupul lui Stoian era puțin numeros și, de cele mai multe ori, tolerat. Crăciunul lui 1949 a fost ținut de elevi, care l-au colindat până și pe directorul închisorii 4 fără să
[Corola-publishinghouse/Science/2118_a_3443]
-
încercările, dar singurii care au cedat insistențelor au fost doi moldoveni, Ioan Lupeș și Petrică Măzăreanu, spre surprinderea colegilor. La începutul lui iulie 1950, Spirea Dumitrescu a fost înlocuit cu un alt director, Negulescu, după ce Burada dispăruse și el din Târgșor 1. În curând avea să fie schimbată întreaga administrație, cu mare întârziere totuși față de celelalte penitenciare din țară. În octombrie 1950, elevii cu pedepse între 3 și 10 ani au fost transferați la Canal, rămânând în Târgșor doar vreo 150
[Corola-publishinghouse/Science/2118_a_3443]
-
și el din Târgșor 1. În curând avea să fie schimbată întreaga administrație, cu mare întârziere totuși față de celelalte penitenciare din țară. În octombrie 1950, elevii cu pedepse între 3 și 10 ani au fost transferați la Canal, rămânând în Târgșor doar vreo 150 de deținuți. În noaptea de 6 spre 7 noiembrie 1950, a avut loc un eveniment care avea să marcheze cursul acțiunii de la Târgșor: Ioan Lupeș și Petrică Măzăreanu au încercat să evadeze, însă doar primul dintre ei
[Corola-publishinghouse/Science/2118_a_3443]
-
cu pedepse între 3 și 10 ani au fost transferați la Canal, rămânând în Târgșor doar vreo 150 de deținuți. În noaptea de 6 spre 7 noiembrie 1950, a avut loc un eveniment care avea să marcheze cursul acțiunii de la Târgșor: Ioan Lupeș și Petrică Măzăreanu au încercat să evadeze, însă doar primul dintre ei a reușit. Deținuții din închisoare au fost scoși în curte și bătuți, iar moș Dumitrache a fost dat afară fiindcă lovea cu milă. Măzăreanu a fost
[Corola-publishinghouse/Science/2118_a_3443]
-
întors în cameră și le-a povestit colegilor tentativa de evadare. Regimul de bătăi a durat însă doar o lună de zile, până pe 6 decembrie 1950, când toți cei care nu aveau pedeapsa expirată au fost duși la Gherla. La Târgșor au rămas doar 29 de elevi, care au mai fost ținuți la penitenciarul Ploiești și eliberați în două tranșe: pe 12 februarie, respectiv la sfârșitul lui martie 19512. Acțiunea sucevenilor a fost cu totul diferită față de ceea ce urma să se
[Corola-publishinghouse/Science/2118_a_3443]
-
În primul rând, la momentul plecării lor din Suceava, metodele folosite pentru convingerea deținuților de a renunța la vechile crezuri politice erau complet lipsite de violență, abia în decembrie 1949 lucrurile luând o altă întorsătură la Pitești. Apoi, condițiile din Târgșor erau și ele aparte, existând o mare libertate de mișcare și comunicare a elevilor, care ar fi făcut aproape imposibilă o acțiune în forță și secretă. Nu în ultimul rând, administrația închisorii nu fusese schimbată și simpatiza prea puțin cu
[Corola-publishinghouse/Science/2118_a_3443]
-
întrucât Țurcanu credea că poziția de nemișcat, introdusă abia de câteva zile, era mai chinuitoare 2. Țurcanu era informat de transferurile de deținuți care implicau victimele sale. Astfel, aflând că Victor Nanu și Radu Ciuceanu urmează să fie transferați la Târgșor la începutul lui februarie 1950, le-a dat indicații celor doi despre cum să se poarte acolo 3. Nu există date însă că aceștia ar fi urmat indicațiile; dimpotrivă, Ciuceanu a încercat să-i avertizeze pe elevii închiși la Târgșor
[Corola-publishinghouse/Science/2118_a_3443]
-
Târgșor la începutul lui februarie 1950, le-a dat indicații celor doi despre cum să se poarte acolo 3. Nu există date însă că aceștia ar fi urmat indicațiile; dimpotrivă, Ciuceanu a încercat să-i avertizeze pe elevii închiși la Târgșor asupra torturilor din Pitești. Dacă doctorul Ionescu era permanent ținut departe de evenimente 4, din februarie 1950 au început vizitele oficialilor Securității și Direcției Generale a Penitenciarelor în Pitești. Personajele implicate erau de cel mai înalt rang și erau la
[Corola-publishinghouse/Science/2118_a_3443]
-
între septembrie 1950 și mai 1951, acesta a condus acțiunea la camera 102, ajutat de Ion Voin, Liviu Boeru, Aurel Șindrilaru, Grigore Romanescu și Tudor Păcuraru. Rândurile agresorilor s-au primenit odată cu sosirea, în decembrie 1950, a două loturi de la Târgșor, printre deținuți numărându-se Ion Stoian, Petre Stângu, Romeo Iosipescu, Florin Bârsan, Gheorghe Toma, Gh. Gorgos, Marcel Buta, toți menționați de Popa ca fiind foști reeducați de la Suceava, care lucraseră cu el sau cu Bogos 4. Informația nu este complet
[Corola-publishinghouse/Science/2118_a_3443]
-
nu avea cum să fi trecut prin Suceava. De asemenea, este incert rolul lui Constantin Bogos, el nefiind menționat în alte părți ca având un rol conducător la Suceava, ca, de altfel, nici Popa „Țanu”. Nu toți cei veniți de la Târgșor erau însă de partea acțiunii violente, astfel că Popa a organizat camerele 80, 81, 82 și 99 pentru torturarea lor și a celorlalți deținuți (numărul potențialelor victime crescând), punându-i în colectivul agresorilor pe Liviu Boeriu, la camera 80, Murărescu
[Corola-publishinghouse/Science/2118_a_3443]
-
Analizând momentele și cauzele pentru care s-a oprit acțiunea în diferitele penitenciare în care a fost utilizată, vom observa că nu există un model care să se repete. Exceptând Suceava, unde au fost prezenți doar germenii mișcării, dar și Târgșorul, care a adăpostit o formă mai degrabă primitivă a acțiunii, lipsită de violență și de priză la elevii închiși acolo, putem stabili mai multe etape ale transformării mișcării, într-un fel sau altul. Pentru prima încercare de exportare a metodei
[Corola-publishinghouse/Science/2118_a_3443]
-
productive de pe lângă penitenciarul Gherla ar fi fost sabotată prin rapoarte false de producție, mărirea timpului de lucru și întreținerea unei atmosfere ostile producției. În final se arată că acțiunea începută la Suceava, continuată la Pitești și Gherla și extinsă la Târgșor, Târgu Ocna și în coloniile de muncă Peninsula și Poarta Albă, urma să fie extinsă și în alte penitenciare, dacă vigilența organelor de stat nu ar fi descoperit-o. În ceea ce privește activitatea individuală a acuzaților, despre Eugen Țurcanu se spune că
[Corola-publishinghouse/Science/2118_a_3443]
-
comunist. Ion Stoian ar fi făcut parte din FDC Bacău încă din 1946. Arestat doi ani mai târziu și închis la Suceava, în iunie 1949 a participat la „reeducare” și ar fi fost pregătit de Constantin Bogos pentru reeducarea de la Târgșor, unde a activat cu Iosif Cobzaru, adunând informații. În decembrie 1950 a fost mutat la Gherla, unde a lucrat cu Popa, a condus camera 99 împreună cu Livinschi, Murărescu, Botez și Liviu Boeru până în martie 1951, torturând treizeci și cinci de deținuți, plus
[Corola-publishinghouse/Science/2118_a_3443]
-
a făcut pentru agresori; prin urmare, administrația cunoștea și susținea acțiunea. Studenții au fost reprezentați mai întâi de Tomuța și Barbă, care au fost întrebați numai dacă îi cunosc pe acuzați. Titi Stoica, primul dintre cei care trecuseră și prin Târgșor, a făcut un scurt rechizitoriu partidului, comunismului și URSS-ului, dar a fost scos din sală înainte de a termina. Maxim a fost întrebat și el pe care dintre acuzați îi cunoaște, după care a explicat judecătorului că nici un agresor nu
[Corola-publishinghouse/Science/2118_a_3443]
-
la Frățiile de Cruce, liderul grupului fiind considerat Ion Obrejan. Arestat de Securitatea Caransebeș, a fost condamnat la 2 ani, dar a executat 5, ca urmare a încă două pedepse administrative, de 2, respectiv 1 an. A trecut prin închisorile Târgșor, Canal (Peninsula, Poarta Albă), Pitești și lagărele de la Bicaz, Borzești și Onești. Între 1941 și 1947 a urmat cursurile Liceului „Radu Negru” din Făgăraș, unde i-a cunoscut pe viitorii colegi de lot ai lui Ion Gavrilă Ogoranu: Gelu Novac
[Corola-publishinghouse/Science/2118_a_3443]
-
colegi de lot ai lui Ion Gavrilă Ogoranu: Gelu Novac, Remus Sofonea, Victor Metea și alții. Tatăl său, preot militar, fost deputat și senator PNȚ, a fost arestat și condamnat de două ori de către comuniști, fiind trimis la Canal. De la Târgșor a fost transferat, în septembrie-octombrie 1950, la Peninsula, apoi, după o săptămână, la Poarta Albă. De acolo, a fost mutat pe motive disciplinare la Pitești, unde va ajunge în februarie 1951, după ce va trece mai întâi pe la Jilava. În martie
[Corola-publishinghouse/Science/2118_a_3443]
-
student la Facultatea de Medicină în momentul arestării și a fost implicat în grupul generalului Carlaonț 2. Arestat în septembrie 1948, a fost condamnat în iunie 1949 la 15 ani de închisoare. A trecut prin închisorile de la Craiova, Pitești, Jilava, Târgșor, Gherla, Aiud și Văcărești 3. Torturat în primul mare lot de victime din Pitești, a fost unul dintre cei care au încercat să riposteze la atacul lui Țurcanu asupra lui Ion Angelescu, motiv pentru care a fost repede anihilat. Se
[Corola-publishinghouse/Science/2118_a_3443]
-
lot de victime din Pitești, a fost unul dintre cei care au încercat să riposteze la atacul lui Țurcanu asupra lui Ion Angelescu, motiv pentru care a fost repede anihilat. Se pare că prin ianuarie 1950 a fost transferat la Târgșor, însă a încălcat ordinul de a nu vorbi despre torturile din Pitești, prevenindu-i pe cei de acolo. Eliberat în 1963, a avut mari dificultăți în a-și găsi un loc de muncă. A reușit totuși să termine Facultatea de
[Corola-publishinghouse/Science/2118_a_3443]
-
E greu de precizat cât adevăr și câtă invenție se află în vorbele lui Livinschi, însă pare curios faptul că s-a confesat unei victime. Pe de altă parte, fratele lui Mihai Livinschi, Anton, era și el închis, acționând la Târgșor tot în sensul unei „reeducări”. Totuși, după informațiile care erau cunoscute de către agresorii săi, Davidescu și-a dat seama că Livinschi îl trădase. Între decembrie 1949 și 19 ianuarie 1950, la camera 4-spital a participat la torturarea mai multor victime
[Corola-publishinghouse/Science/2118_a_3443]
-
în domeniul activității sale (de nivelul doi, totuși, din cauza cazierului). Cu toate acestea, șicanările din partea Securității au fost continue și în cazul său. Virgil Maxim 3tc "Virgil Maxim3" Arestat încă din 1942, Virgil Maxim a cunoscut încercarea de „reeducare” la Târgșor, iar mai târziu a trecut prin sistemul criminal de la Gherla. Primele semne ale unor întâlniri publice în cadrul închisorii sunt menționate la începutul verii lui 1948 și aveau ca protagoniști un grup de elevi buzoieni neafiliați politic. Ședințele se țineau duminica
[Corola-publishinghouse/Science/2118_a_3443]
-
1925 în comuna Bicazu Ardelean 2, a activat în cadrul Frățiilor de Cruce Neamț și a fost arestat pe 15 mai 1948, fiind condamnat la 15 ani de închisoare în urma procesului din februarie 1949. A fost trimis pentru executarea pedepsei la Târgșor și afirmă că, dintre cei circa o sută de suceveni sosiți în vara lui 1949, unii își reveniseră și i-au avertizat pe ceilalți elevi să se ferească de Stoian și Cobzaru 4. De la Târgșor a fost mutat la Gherla
[Corola-publishinghouse/Science/2118_a_3443]