605 matches
-
în marmură și era îngrozitor de imobil. Prințul se uita și simțea că, pe măsură ce privește, în cameră se face și mai tăcere, ca într-un mormânt. Deodată începu să bâzâie o muscă, zbură pe deasupra patului și se potoli, așezându-se pe tăblia de la căpătâi. Prințul se cutremură. — Hai să ieșim de-aici, îi spuse Rogojin, trăgându-l de mână. Ieșiră, se așezară din nou pe aceleași scaune, față în față. Prințul tremura din ce în ce mai tare și nu-și cobora privirea întrebătoare de pe chipul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
într-atât se schimbă pe chipul lui semnele de mânie cu cele de blândețe. Simte o moli ciune în genunchi. Are impresia că-i fuge pământul de sub pi cioare. Strânge din dinți și bâjbâie cu degetele după un sprijin pe tăblia mesei. — E vorba de magie, șoptește încă descumpănită. Se agață de brațul lui, rugătoare: — Magia este opusul protecției divine pe care se întemeiază puterea ta. Nu poți închide ochii. Chiar îi închide pentru o clipă, suspinând ostenit. Murmură apoi în
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
aștepta la asta. — Cine? o întreabă cu asprime. Nu știu. Bătrânul își întoarce fața de la ea, mânios. Sigur că știi, dar nu vrei să-mi dai timp să mă pregătesc dinainte. Pe neașteptate, își pierde răbdarea. Izbește cu pumnul în tăblia patului. — Am nevoie de fapte, de dovezi incriminatorii, nu de vorbe, Livia. Augusta își trece discret palmele asudate peste satinul stolei. Pierde din nou teren. Se decide să-și joace ultima carte. — Bănuiesc, rostește sec, că o să te amuzi în
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
Augustus, el n-ar fi decât un sclav eliberat; fără el, principele s-ar simți neajutorat ca un sugar în exercitarea atribuțiilor sale imperiale. Cel puțin în domeniul finanțelor. Ce economii vrei să mai fac? se tânguie împăratul. Ciocăne în tăblia de lemn: — Uite aici, în Egipt, din trei legiuni n-am mai lăsat decât două... Arată brusc cu degetul spre stânga. — Iar în Spania am redus garnizoana la trei. Isteria îl cuprinde din nou: — Acum douăzeci de ani erau peste
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
brusc cu degetul spre stânga. — Iar în Spania am redus garnizoana la trei. Isteria îl cuprinde din nou: — Acum douăzeci de ani erau peste șapte... Secretarul recunoaște cu umilință: — Așa e, mărite stăpâne. Îndrăznește totuși: 48 — Dar dacă adunăm... Lasă tăblia din mână și începe să cotrobăie febril printre foile de papirus: — Un legionar primește 12 000 de sesterți pe an. Înmulțit cu 4 000... Ezită cu mâna în aer. — Sau, mai degrabă, cu 5 000, maximum de soldați dintr-o
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
mai bine sentimentul patriotismului imperial decât încrederea în loialitatea supușilor. — Din moment ce provinciile se bucură de binefacerile păcii, sunt datoare și ele să participe la apărarea integrității statului nostru, continuă împăratul pe un ton ceva mai calm. Lovește cu palma în tăblia mesei. — Așa că le-am integrat ca un element permanent în armată. Zâmbește apoi din ochi către el: — Încă o bătălie câștigată împotriva unei prejudecăți pros tești. Dar și aceste unități combatante regulate grevează buge tul, murmură cu tristețe secretarul. Nu
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
-i scape un vaiet prevestitor de rău. — Of... — Ce te văicărești ca o babă? îl repede bătrânul. Ianuarius își împreunează mâinile a rugă. — Mărite Doamne, la mine se centralizează doar cheltuielile, nicidecum toate veniturile. Enervat, cezarul răpăie cu degetele în tăblia de lemn. — Tezaurul lui Saturn e creditat cu totalitatea veniturilor din Egipt și a celorlalte surplusuri care se află în evidența birourilor de fisc din provincii și la companiile de publicani care au luat în arendă colectarea anumitor impozite. Libertul
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
unei noi soții... Ce spuneai despre o masă uriașă din tuia? o presează Trio, insensibil la chinurile acestei idile destrămate înainte de a fi început. Curiozitatea a izgonit teama și îi dă ghes. Nimic nu egalează în splendoare o masă cu tăblie vărgată din lămâi de Libia montată pe un picior de fildeș. Când aude de un asemenea obiect, parcă-și pierde mințile și și-l dorește cu ardoare. Nici o sumă de bani nu i se pare prea mare pentru a-și
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
Este un complot pus la cale de... — Mai repede, mai repede..., îl întrerupe principele. Vede că-l zăpăcește și se bucură. Are de gând să-l țină sub tensiune de acum încolo pe delatorul ăsta nenorocit. Bate cu putere în tăblia de lemn: — Nu mă mai face să-mi pierd vremea! Tactica începe să-și arate roadele. Amenințat și constant hăr țuit, Trio lasă să-i scape numele înainte de a fi pregătit îndeajuns terenul: — Scribonius Libo... E rândul lui Augustus să
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
câțiva pași de-a-ndăratelea și își îm preu nează rugător mâinile: — Cezare! imploră cu voce pierdută. Principele nu-l bagă în seamă. Șuieră întretăiat: — Un Claudius! Rudă de sânge cu soția și cu fiul meu adop tiv! Bate cu pumnul în tăblia rotundă a mesei și rostește sacadat: — Cum îți permiți? Trio sesizează amenințarea de-abia voalată. Creierul lui, blo cat într-un spasm dureros, înregistrează mecanic detalii fără nici o noimă. Picioarele în formă de copită de căprioară. Tijele oblice care se
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
voce tare. — Ah, Trio! tresare Scribonius. Ricanează: — Asta te miră? Glasul sună a dispreț: — Taică-său e bijutier... E așadar interesat de comerțul cu perle și pietre prețioase din Est, cugetă în tăcere Gallus. Libo bate sacadat cu pumnul în tăblia patului ca să-i atragă atenția: — A ajuns șeful colegiului aurarilor! Se sufocă. Tușește. Scuipă îl lături. Auzi tu! Nu mai sunt destui cetățeni liberi la Roma. E ne voie ca fostul sclav al lui Sempronius Flaccus să conducă una din
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
a venit la el, după întrevederea cu Augustus. Ce credea că va obține? Idiotul! — Dar de ce nu? pufnește Libo zgomotos. Justiția imperială se ocupă atât de probleme civile, cât și de probleme penale. Lovește întruna, agitat, cu latul palmei în tăblia patului: — Eu de ce nu mă pot prezenta în fața împăratului ca orice alt cetățean...? Lasă fraza neterminată, străpuns de o iluminare: — Sunt senator, atunci să mă judece egalii mei! Scâncește către Gallus: — Tribunalul senatorial...? Celălalt tace încurcat. Își freacă bărbia ca să
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
prietenia lui față de Augustus. Reia lectura. „M-am obișnuit ca nădejdile și dorințele mele să le aduc mai întâi la urechile tale și ale împăratului și, numai după aceea, să cer ajutorul zeilor.“ Tiberius Nero ciocăne nervos cu degetele în tăblia mesei. Bine, bine, totuși de ce apelează la el, și nu se duce cu taică său de mână direct la Augustus? „Nu-mi voi părăsi sarcina și menirea de a întări familia ta împotriva dușmanilor“, continuă Seianus. „Voi trăi destul și
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
se depărta cu intensitate variabilă, de parcă cineva Încerca să-i smulgă telefonul. „Belbo! Ce se-ntâmplă?” „M-au găsit, parola...” Un pocnet sec, ca de armă. Trebuie să fi fost receptorul care căzuse și se izbise de perete sau de tăbliile acelea care se găsesc sub telefon. Un amalgam de voci. Apoi țăcănitul receptorului pus la loc În furcă. Desigur, nu de Belbo. M-am băgat imediat sub duș. Trebuia să mă trezesc. Nu Înțelegeam ce anume se petrecea. Planul era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
Petru i se urcă la cap, se ia În serios, Ioan amenință că va spune adevărul, Petru și Pavel pun să fie prins, Îl cetluiesc pe insula Patmos și bietul de el Începe să calce-n străchini, vede lăcuste pe tăblia patului, faceți trâmbițele acelea să tacă, de unde vine tot sângele acesta... Iar ăilalți Îl vorbesc că bea, că are arterioscleroză... Și dacă o fi fost chiar așa?” „Așa a fost. Citește-l pe Feuerbach, În loc de hârțoagele tale”. „Amparo, se face
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
ceai, o ridică fălindu-se cu ea: Uite, unchiule Horace! Uite ce ne-a adus Viv. Pe tavă era deja o bucată de carne de vită. O adusese data trecută. — Drace! exclamă domnul Mundy. Ne-am ajuns, nu crezi? Traseră tăbliile mesei și aranjară farfuriile și ceștile, senvișurile cu roșii, miezul de lăptucă și biscuiții cu smîntînă. Apoi apropiară scaunele, desfăcură șervetele și Începură să mănînce. Ce mai face tatăl tău, Vivien? Întrebă domnul Mundy politicos. Și sora ta? Cum Îi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
la lacul Înghețat și o luară pe altă potecă. — Uite-o acolo, zise Kay. Dar cînd se apropiară de clădire, văzură că era pe jumătate arsă, cu ferestrele fără geamuri, cu perdelele, panglici, și zidăria neagră. Pe ușă era o tăblie pe care scria, Bombardată sîmbăta trecută. Sub tăblie, cineva fixase un steag britanic din hîrtie arătînd jalnic, unul dintr-acelea pe care le puneai pe castelele de nisip Înainte de război. — La naiba, spuse Kay. — N-are-a face. Chiar nu doream nimic
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
potecă. — Uite-o acolo, zise Kay. Dar cînd se apropiară de clădire, văzură că era pe jumătate arsă, cu ferestrele fără geamuri, cu perdelele, panglici, și zidăria neagră. Pe ușă era o tăblie pe care scria, Bombardată sîmbăta trecută. Sub tăblie, cineva fixase un steag britanic din hîrtie arătînd jalnic, unul dintr-acelea pe care le puneai pe castelele de nisip Înainte de război. — La naiba, spuse Kay. — N-are-a face. Chiar nu doream nimic, zise Helen. Ar trebui să fie altundeva. — Dac-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
obiect la altul și simți că Încep s-o doară dinții. Domnul Imrie era dentist, și se ocupa de chestia cealaltă În paralel. — Vă rog să luați loc, spuse el. Luă o foaie de hîrtie și o prinse de o tăblie. Avea ochelari cu rame grele și, pentru a vedea pagina dinaintea lui, Îi Împingea În sus, așa că se prindeau de frunte ca niște ochelari de scafandru. O Întrebă pe Viv cum o cheamă. Ea Își scosese mănușile pentru a i
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
sexual cu tine. A făcut-o? Întreb eu, mergând mai aproape să-i cercetez un pic țâțele alea de sub tricou. Nu mari, dar fără Îndoială că destul de tari. Iuhuhu și un butoi doldora de distracție. Se dă puțin Înapoi către tăblia patului și-și trage pilota peste piept. Însă devine din ce În ce mai palidă la față când mă Întind și Înșfac geanta, deșertându-i conținutul pe pat. Iese la iveală o punguță din plastic evident cu pastile de Ecstasy În ea. — Eu... Eu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2026_a_3351]
-
Io tot Încerso scot de la pensie da nisă naudă dasta. Maisie râde și clatină din cap În timp ce Ray pare În continuare stânjenit. Mă aplec și scot un pix din buzunarul de sus, apoi Încep să bat ușor cu el În tăblia din sticlă a mesei. — Ni măcar pentro prospătură tinerică așa ca sergentul de poliție Raymond Lennox, Maisie? Îl măsoară din cap până-n picioare cu privirea pe Ray, care acum pare că suferă Înfiorător. — Îmi pare rău dulceață, acu o fac
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2026_a_3351]
-
parcat afară. Bineînțeles Julie e plecată la vreun curs din ăla ciudat, el mi-a zis asta. Nu mai pierd vremea și mi-o bag În Bunty. Abia aștepta și ea, e genul ăla de tipă puternică și tăcută. Deci tăblia patului lui Stronach se izbește de perete și tot așa și a noastră, e o adevărată competiție În derulare. O să-i arătăm noi puțoiului. Din fericire lui Bunty Îi ia ceva vreme să termine. Dar după un timp Începe să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2026_a_3351]
-
de perete și pe ea intră buluc un nor de praf care se opri un moment în prag, apoi se repezi pe la mese destrămându-se în șase-șapte găligani ce încălecară într-o clipită scaunele și începură să bată sacadat în tăblii chiuind și scandând: „Vot-ki! Vot-ki!”. Din mijlocul lor se desprinse unul mai înalt, roșcovan, cu șapca dată pe ceafă; zărindu-l pe hangiu, se duse cu pași mari spre el, îl apucă de umeri și-l sărută apăsat de trei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
asupra făpturii sale dinspre care venea în răstimpuri un interesant miros de gutuie coaptă, ar fi băgat de seamă că tânăra femeie nu-i tocmai în apele ei. Din când în când, zgâria cu unghia arătătorului de la plinuța mână dreaptă tăblia mesei, își freca ușor genunchii rotunzi unul de altul sau își trecea, degetele prin părul bogat și negru, oftând prelung și lăsându-și perfectul cap pe spate, cu nările răsfrânte. Tot ceea ce vedea de la înălțimea cerdacului, în lumina dumnezeiască a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
scoate din sărite! Și Hawkins se uită lung la mine, cu mâinile încrucișate pe pieptul proeminent, într-un veritabil stil macho. Pentru un moment, am crezut că iar o să-și facă de cap cu mine și m-am sprijinit de tăblia patului, preventiv; dar el se limită la o înjurătură puternică și trecu pe partea cealaltă a patului, spre scara ce ducea jos, în atelierul principal. Am sărit ca arsă din pat și am zbierat la el aplecată peste balustradă: —Tu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]