1,330 matches
-
care demonstrează răzbunarea. Un alt scriitor foarte important este Edgar Allan Poe, al cărui operă se inspiră din romanul gotic, din fantasticul romantic german și amestecă terifiantul, oniricul, halucinantul investigației psihologice cu stările maladive, nevrotice, morbide, căci coexistă atracția pentru terifiant (horror) și tendința spre fantastic, care dau naștere la episoade halucinante și enigmatice. Printre cele mai reprezentative opere ale lui Edgar Allan Poe putem enumera Prăbușirea Casei Usher, William Willson, Balerca de Amontillado, Pisica neagră, Ligeea, Hruba și pendulul, O
Fantasticul în proza lui Ion Luca Caragiale by Elena Deju () [Corola-publishinghouse/Science/1278_a_1923]
-
ambianței în locul vitalității naturale, iar autorii preferă substituția enigmatică, realitateamască, personajul blestemat, solidar. În opera Masca de Alexandru Macedonski identificăm un fantastic apărut pe neașteptate în viața cotidiană, un fantastic al artificialului, cu schimbări de identitate, dublate, cu o ficțiune terifiantă introdusă subtil în planul realității. Răufăcătorii aflați în misiune, la o spargere, sunt înspăimântați de un tânăr care se pregătea să plece la un bal mascat. Nu ar fi reacționat așa, dacă în imaginația lor nu ar fi persistat credința
Fantasticul în proza lui Ion Luca Caragiale by Elena Deju () [Corola-publishinghouse/Science/1278_a_1923]
-
plan încă de la start. Atât fantasticul lui Poe cât și cel din povestirile lui France aparțin unor tipuri antitetice, ilustrative pentru construcția fatal schematică, în ,,retortă’’, cum scrie Călinescu, a opoziției clasic-romantic. La Poe, comicul nu se îmbină niciodată cu terifiantul. El este absent din cele două povestiri traduse de Caragiale sau din The Pit and the Pendulum, The Facts in the Case of M.Valdemar, William Wilson. Opoziția evidențiată este mai ales de ton și de calitate a luminii. Fantasticul
Fantasticul în proza lui Ion Luca Caragiale by Elena Deju () [Corola-publishinghouse/Science/1278_a_1923]
-
altfel, doar una dintre cele două povestiri traduse, aparține acestui teritoriu: Masca (The Masque of the Read Dead), în care molima personificată pătrunde în adăpostul prințului Prospero și transformă balul mascat în hecatombă, precum și Balerca de Amontillado operă care creează terifiantul în afara fantasticului. Răzbunarea lui Montresor, care își zidește de viu dușmanul, este o exacerbare a cruzimii, intensificată de narațiunea la prima persoană, de batjocurile călăului, de sarcasticul ,,In pace requiescat’’ care apare în final. Bineînțeles că nu toate traducerile din
Fantasticul în proza lui Ion Luca Caragiale by Elena Deju () [Corola-publishinghouse/Science/1278_a_1923]
-
face și mai nedreaptă uitarea cu care este învăluită astăzi această carte, Revolta îngerilor oscilează între reducerea fantasticului la grotesc și deschiderea largă a răzvrătirii împotriva demiurgului precum și a ordinii prestabilite. Mitul rămâne astfel solar iar fantasticul nu e niciodată terifiant, dezmințind definițiile prea rectilinii, după care fantasticul ar fi inseparabil de spaimă. La polul celălalt, întâlnim, ca și la Caragiale, alianța comicului cu fantasticul. De exemplu, dracul caragialian are o slujbă măruntă în lumea subterană și tremură în fața lui Dardarot
Fantasticul în proza lui Ion Luca Caragiale by Elena Deju () [Corola-publishinghouse/Science/1278_a_1923]
-
În vreme de război aparținând unei alte vârste spirituale a prozei caragialiene. Această deosebire stă în sensibila schimbare a înseși viziunii tragice. Simplificând, vom spune că în timp ce O făclie de Paște, Păcat și Năpasta asimilează filonul tragic dintr-o perspectivă terifiant realistă (un original amestec între tezismul naturalist-zoolist și esticismul ftidic cu descendență tolstoliană), În vreme de război învederează atracția scriitorului pentru analiza psihologică condusă și nuanțată cu mijloacele sugestiei amplu simbolice. La fel ca și în Alexandru Lăpușneanul al lui
Fantasticul în proza lui Ion Luca Caragiale by Elena Deju () [Corola-publishinghouse/Science/1278_a_1923]
-
apar deosebit de pregnant coșmarescul și viziunile apocaliptice ("deznădăjduit eram și plin de o cruntă revoltă împotriva/ mizerei condiții umane,/ visând mereu flăcări mari, apocaliptice, care să prefacă/ în scrum sărmanele noastre ființe nedesăvârșite și/ vulnerabile", Motto). Se descrie un univers terifiant, pe care moartea a pus stăpânire (coșciuge atârnă în pomi, femeia capătă paloarea morții, surâsul este unul de autopsie). Sașa Pană publică, imediat după 23 august 1944, o profesiune de credință antisuprarealistă, o dezicere de tot ceea ce scrisese în ultimii
[Corola-publishinghouse/Science/84975_a_85760]
-
Geo Dumitrescu) este un poem al cărui titlu are oareșice rezonanțe caragialești. La fel ca la Caragiale și la fel ca la autorii contemporani ironia ascunde un univers tragic, dincolo de parodia textelor fals dramatizante se întrevede lumea contemporană rece, corozivă, terifiantă prin condamnarea la singurătate. La Geo Dumitrescu, incipitul este cel mai adesea cel care evidențiază preferința pentru o asemenea estetică a banalului: Femeia avea ochi obosiți și buze de anilină" (Dramă în parc), "Creionul și gândul, inerte. Foaia e totuși
[Corola-publishinghouse/Science/84975_a_85760]
-
persoane au fost ucise, pagubele fiind impresionante. Rian Malam scria că "Diversele organizații paramilitare loialiste au ucis 800 de civili de la începutul tulburărilor, cifra aproape identică cu aceea a victimelor ÎRA. Violență organizată de ÎRA, de o răceală științifică, este terifiantă. Dar loialiștii nu sînt mai puțin feroce. Dacă nu reușesc să pună mîna pe un combatant ÎRA, se mulțumesc și cu un catolic oarecare. Catolicii și protestanții sînt ca un cuplu victima a unei căsătorii falimentare: nu fac altceva decît
Studii irlandeze by Codruţ Constantinescu [Corola-publishinghouse/Science/909_a_2417]
-
real. HORROR FICTION În genul fantastic, horror este distinct de alte forme artistice care evocă situații și personaje abominabile, în primul rând prin relația specială de identificare a cititorului cu personajele normale, și prin atitudinea acestor personaje față de aparițiile monstruoase, terifiante, respingătoare. Astfel, un balaur poate exista într-un basm fără să producă efecte orifiante, deoarece Făt-Frumos îl consideră o ființă oarecum normală în lumea lui, pe când o creatură oribilă în horror fiction este o apariție supranaturală, dintr-o lume pe
Dicţionar polemic de cultură americană by Eduard Vlad [Corola-publishinghouse/Science/1402_a_2644]
-
Lowell) ai școlii confesionale: Nu pot să manifest simpatie pentru acele strigăte ale inimii care nu sunt stârnite decât de un ac sau un cuțit... Cred că cineva trebuie să poată să își controleze experiențele de viață, chiar cele mai terifiante... (în Baym: 2736) O credință pe care doamna Hughes femeia și mama nu a putut-o învăța de la poeta Sylvia. Plath poeta și-a propus să încerce să facă echilibristică poetică între luciditatea și controlul prin rațiune și intensitatea experiențelor
Dicţionar polemic de cultură americană by Eduard Vlad [Corola-publishinghouse/Science/1402_a_2644]
-
în American Narrative Painting, consideră că cele mai multe potențialități narative apar în scenele vizuale cu subiecte istorice și mitologice și cele mai puține, în portrete și alegorii. William Labov, în Language în the Inner City,crede că este narativ ceea ce este terifiant, periculos, ciudat, sălbatec, hilar, straniu, nebunesc, amuzant, încântător sau neobișnuit. În Picture of Romance.Form Against Context in Painting and Literature Wendy Steiner trece în revistă o serie de abordări și consideră că narativitatea constituie o trăsătură notabilă a vizualității
Construcţii narative în pictură by Jana Gavriliu () [Corola-publishinghouse/Science/626_a_1333]
-
de exprimare, prin pictură, ale narațiunii nu sunt întotdeauna aceleași. Implicațiile narative înțelese ca atribute potențiale ale imaginii statice nu apar, așa cum consideră Sitwell, Moure, Labov sau Steiner, numai în scene vizuale cu subiecte istorice sau mitologice sau în scene terifiante, ciudate, hilare, stranii și neobișnuite. Diminuarea sau amplificarea narativității fenomenelor vizuale poate fi studiată și plecând de la perspectiva narativă asupra manifestărilor verbale. În acest sens, în Narrativehood, Narrativeness, Narrativity, Narratability Gerald Prince arată că naratologia studiază un grupaj de obiecte
Construcţii narative în pictură by Jana Gavriliu () [Corola-publishinghouse/Science/626_a_1333]
-
recursul la referințe din spațiul modernismului autohton. Puternicul lor caracter de stranietate, amorsat într-un spațiu al angoasei, în care logica sensibilității comune se frânge și se retrage pentru a lăsa loc inciziilor metaforice în carnea unui existent nesigur și terifiant, nu este epuizabil prin invocarea experiențelor suprarealiste care își trăiesc în perioada imediat postbelică o a doua viață (Paul Păun, Gherasim Luca, Gellu Naum): „Pe dunele verzi de calcar va ploua astănoapte/ Vinul păstrat până azi într-o gură de
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286157_a_287486]
-
fiind conștient, în chip dramatic, de predarea busolei valorice: „Am și hulit, / și mi-am sculptat din clipă zei, / voi știți mai bine ce-am iubit, / prieteni, prietenii mei” (versuri apărute postum). Din mormanul de discursivități teziste se salvează imaginile terifiante din poemul Războiul (1954), poemele finale din Vis planetar și elegiacele versuri din Șarpele fantastic (1965), poezia locurilor natale din Poveștile bălții (1959), ca și un număr remarcabil de erotice, cutreierate de himera Neranțulei și a Chirei Chiralina - figuri ale
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286855_a_288184]
-
sursa și în modelele unei morale laice"27. Sigur, nu absolutizez o asemenea ipoteză; ba chiar voi fi nevoit să aduc în discuție destule cazuri care o contrazic, dar e cert că în iconografia răsăriteană prezența monstruosului, a grotescului, a terifiantului nu poate concura recurența acestora în arta catedralelor gotice, de exemplu. Dar în alegoria lui Cantemir? Lumea din Istoria ieroglifică trăiește și acționează sub spectrul fricii de cel puternic: tiranul are putere absolută și drept de viață și de moarte
Inorogul la porţile Orientului - Bestiarul lui Dimitrie Cantemir: studiu comparativ by Bogdan Creţu [Corola-publishinghouse/Science/897_a_2405]
-
lui Marius Oprea este aceea că Securitatea constituie astăzi a cincea putere în România postcomunistă: cam 10.000 de indivizi (foști securiști și oamenii lor de legătură) controlează țara în diverse moduri: politic, economic, financiar. Moștenitorii Securității este o carte terifiantă, pentru că seamănă cu un thriller: atâta doar că nimic nu este inventat, iar lucrul acesta dă fiori. În România comunistă nu a existat doar industria siderurgică ori minieră (pe lângă multe altele), ci și industria securistă, a cărei putere de reverberare
[Corola-publishinghouse/Science/2083_a_3408]
-
și slugoi (ai imperialismului), epave, pleavă, putregai. Această mediatizare a fost îngroșată ritualic de telegramele așa-zișilor oameni ai muncii și de moțiunile prin care aceștia manifestau un sadism lingvistic legat de pedepsirea presupușilor vinovați. Iată o mostră incredibilă și terifiantă, înfierarea defulatorie cu pricina aparținând muncitorilor și tehnicienilor de la mina Teliuc, care, la 3 noiembrie 1948 clamau de la Tribunalul Militar ca arestații și judecații din lotul Marii Finanțe să fie schingiuiți până la moarte. Unul dintre semnatari (Nandra Andron) cere ca
[Corola-publishinghouse/Science/2083_a_3408]
-
35% din capitalul Uzinelor Malaxa. Între rege și Camarilă, adică „consorțiul Carol-Lupeasca-Urdăreanu”, pe de o parte, și marii proprietari industriali și bancari, pe de altă parte, a existat o conivență și o colaborare încât corupția a luat proporții fără margini, terifiante, pentru țară. Cu certitudine, lucru dovedit la sfârșitul celor zece ani de domnie, Carol al II-lea a fost unul din factorii decisivi ce au condus la dezastrul propriu, la pierderea tronului și, implicit, la prăbușirea României Mari. În modul
Serviciile secrete ale României în războiul mondial (1939-1945) by Cezar MÂŢĂ () [Corola-publishinghouse/Science/100955_a_102247]
-
Spania copiii (mari, la rândul lor cu copii). Acasă avusese o viață dură: muncise la un combinat în perioada comunistă și se căsătorise cu un tip care se dovedise mai târziu a fi alcoolic și violent. A trecut prin experiențe terifiante, dar care sunt cumva locuri comune în România profundă: bătăi, dormit în fața ușii etc. A trecut printr-un coșmar ce a marcat-o profund. A divorțat și și-a luat viața în propriile mâini, însă niciodată nu a mai încercat
[Corola-publishinghouse/Science/84956_a_85741]
-
alegoric, se petrece inițierea eroului, un tânăr vânător supus unui ritual cavaleresc, cu rătăciri și căutări, pe un parcurs oniric. Ca un memento sumbru, se profilează în peisaj umbra ruinelor (aici ale cetății Sarmis), tablouri cinegetice și pastorale descoperă natura, terifiantă sau radioasă, paradisiacă, se-ntâmplă întâlniri și „recunoașteri” al căror sens rămâne, mai adesea, criptic, ezoteric. Halucinantul țintirim de țară în care, zăbovind, Reporta descifrează inscripțiile funerare, pătruns de crudul lor avertisment - circa treizeci de lamentații pe motivele ubi sunt
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285139_a_286468]
-
falii sufletești trezesc un „freamăt al zădărniciei”. Spațiul delimitează și închide ca într-un cerc apăsător, malefic, ecoul vocilor (și vieților), acutizând obsesiile (Stradă, Disc). Alienarea și scindarea ființei, îndepărtarea de sine și de ceilalți conduc la fragmentare discursivă (Întuneric). Terifiant, simbolul păsării de pradă e un avertisment ibsenian în Vulturul albastru, proza considerată emblematică pentru volum, aproape o „nuvelă teatrală”. Reactivând o traumă pe care eroina vrea s-o „uite” în trecut, cu reîntoarcerea unor prieteni de demult la „vila
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286957_a_288286]
-
bani cu orice preț, colorat țipător și dominat de zgomote, maculat de o presă de scandal, Tom Hull are atributele ideale pentru a incarna umanitatea progresistă americană. Fost prizonier în Coreea (unde a cunoscut tradiționala ospitalitate comunistă, fără a deveni terifiantul "candidat manciurian" al propagandei americane), talentat și energic, el este unul dintre tenorii al căror succes îl transformă înt-un model de urmat și o voce a cetății. Prin curajul său, el sfidează establishmentul marcat de vocația "vânătorii de vrăjitoare", el
[Corola-publishinghouse/Science/84944_a_85729]
-
volum. I. a surprins prin publicarea în același an, 1999, a plachetei Necuprinsele și a două cărți de proză, Pașaport pentru Orașul de Sus și Doctorul de pe comoară, ultimele fiind literatură „de sertar”. În Pașaport... impresionează modul cum se îmbină terifiantul, sufocantele angoase cu o poezie de o rară puritate. Nu este o pendulare între două modalități creative diametral opuse, ci o coexistență a lor, de unde și ineditul farmec al nuvelelor. Pornind de la fapte aparent nesemnificative (singurul obiect salvat în timpul refugiului
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287623_a_288952]
-
am evitat strada cu movila aceea ce semăna cu o piramidă turtită de pământ, inundată de buruieni și tufișuri. Fiind atât de neliniștitor să deschizi poarta care dădea într-un spațiu miraculos, zidul fără poartă nu putea fi decât ceva terifiant. Nu toate sentimentele își găsesc o definiție în cuvinte. Am simțit în acel zid o amenințare, dar în ce consta ea și dacă era numai una dintre fricile nedeslușite și recurente ale copilăriei, n-am încercat niciodată să verific. Reîntors
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2131_a_3456]