1,138 matches
-
încât să urmeze pe foștii atei și profesioniști ai minciunii și terorii, cocoțați, azi ca și ieri, pe scaunele îmbuibării, în timp ce luptătorii pentru credință și libertate se sting, săraci și plini de răni, în cel mai deplin anonimat. Și - culmea ticăloșiei! - acești jertfitori pentru țară, dintre care mulți au murit în stadiu de sfințenie, nu sunt pomeniți decât pentru a se spune despre ei că sunt primejdioși pentru educația tineretului sau pentru siguranța statului român. Această mărturie a lui Virgil Maxim
Imn pentru crucea purtată – abecedar duhovnicesc pentru un frate de cruce by Virgil Maxim () [Corola-publishinghouse/Memoirs/863_a_1818]
-
profesorul, m-am mai trezit, Porțile de Fier, barajul, eu am lucrat acolo, acela știe cînd s-a construit, rulate pe larg, simțind îndemnul, învățăturile de credință creștină, mărturia s-a răspîndit în popor, duhul în mădularele fiecăruia, în toată ticăloșia mai ales avorturile, ai doi, cum să nu faci loc și pentru trei și ce ți-a făcut pruncul acela ție! apoi în iad Maica Domnului a vrut să te ridice, ți-a întins o funie, dar tu te-ai
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1465_a_2763]
-
strîngă, trece de la Toplița pînă spre Gheorgheni prin mai multe sate, le duce în Bihor, de acolo la export, s-au dus două zile de lucru, în loc să cîștig 60 de lei ori 160 de lei! clănțănesc rîsul să le marchez ticăloșiile, gălbiorii de toamnă mai uscați, cartofii de soiul nou, care nu mai este atacat nici de mană nici de gîndacii de Colorado! care a apucat sămînță mai mult dinspre Toplița, e bună să care pepenele rotund, cu tot cu el pe lîngă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1465_a_2763]
-
lui, mi-era de ajuns să văd cât de nebun puteam fi eu însumi. Într-adevăr, la baza nebuniei mele se afla durerea, pierderea acelui băiat atât de prețios, oroarea morții lui subite, îmbinate cu senzația că fusesem victima unei ticăloșii datorate hazardului. Unicul balsam pentru moartea lui Titus îl constituia ura și convertirea nemijlocită a suferinței în furie răzbunătoare, deliberată. Ca într-un război civil, singura consolare era să continuu lanțul omorurilor; și după cum mi se părea atunci, pentru a
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
scrisul lui... Și atunci la proces îmi ridic ochelarii, că noi eram toți cu ochelari, îl văd că era a patra persoană din fața mea, fac patru pași până la el și cu voce puternică zic: Aurel, totu-i o minciună, o ticăloșie! E o înscenare acest proces! Tare, să audă. Și mă duc înapoi. Milițienii erau probabil mai departe, poate erau și cu mai puțină școală, și nu știau despre ce-i vorba, da’ i-am spus repede și răspicat... Mi-or
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1972_a_3297]
-
regim fără opoziție ideală ori personală e o dictatură". E un verdict lucid, care și-a demonstrat, câțiva ani mai târziu, valabilitatea. Și totuși, Călinescu adoptă noțiunile propagandei comuniste, punând temei pe diferențierea de clasă, pe exploatarea celor mulți, pe ticăloșia moșierimii etc. El preia, de fapt, un limbaj de lemn, pe care nu își dă silința să-l umple de viață. E limpede că o minte ca a lui nu putea gândi în acești termeni, de oricâtă inocență am suspecta
[Corola-publishinghouse/Science/84944_a_85729]
-
dintre ei. Or, avem în aceste pagini dovezi că domni lustruiți de cărți, în aparență eleganți, (ba și doamne fine), care fac gargară cu fraze moralizatoare, n-au cea mai elementară cinste sufletească, iar vanitatea și ura le inspiră impardonabile ticăloșii. Stresat și scîrbit de acțiunile lor josnice, cu nervii dezlănțuiți, într-un moment de paroxism, Mihai Drăgan îi/ le numește „javre didactice”, „scîrnăvii didactice”. Oricît de grele, de neacademice, asemenea invective sînt ușoare prin comparație cu răul concertat pe care
Scrisori către un redactor vol. I by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/859_a_1713]
-
recuperări sociale sau naționale, ci și-au dorit averi și poziții sociale. Socialismul românesc este unul dintre experimentele teribile ale secolului XX. Numai noi puteam fi atât de ticăloși și atât de porniți în a ne distruge valorile în 1945. Ticăloșia de a te pune în slujba Rusiei Sovietice și a distruge sistematic naționalul românesc nu a fost egalată decât de ticăloșia din Decembrie 1989, când foștii spioni ruși, cu școli la Moscova și soții rusoaice, au pus mâna pe putere
Feţele monedei: o dezbatere despre universalitatea banului by Dorel Dumitru Chiriţescu [Corola-publishinghouse/Administrative/1442_a_2684]
-
XX. Numai noi puteam fi atât de ticăloși și atât de porniți în a ne distruge valorile în 1945. Ticăloșia de a te pune în slujba Rusiei Sovietice și a distruge sistematic naționalul românesc nu a fost egalată decât de ticăloșia din Decembrie 1989, când foștii spioni ruși, cu școli la Moscova și soții rusoaice, au pus mâna pe putere. Ce șanse să ai cu acești oameni? Societatea românească de azi le seamănă, pentru că ei au creat-o, după chipul și
Feţele monedei: o dezbatere despre universalitatea banului by Dorel Dumitru Chiriţescu [Corola-publishinghouse/Administrative/1442_a_2684]
-
nimeni. Fără reguli, fără scrupule, fără milă. De aceea, a vorbi despre România este o întreprindere extrem de dureroasă. Este ca și cum ai iubi o femeie foarte mult și ea te-ar înșela în permanență. Este un sentiment dureros al umilinței și ticăloșiei pe care trebuie să le trăiești știind că nu le meriți, pentru că până la urmă tu, individul, oferi tot ce este mai bun în tine1222. Nu cred să existe o țară în lume în care sentimentul de destrămare să fie atât
Feţele monedei: o dezbatere despre universalitatea banului by Dorel Dumitru Chiriţescu [Corola-publishinghouse/Administrative/1442_a_2684]
-
p. 23. 40 Dar nici nu ne aflăm în capcana criticii permanente și cu orice chip a lumii occidentale. Pascal Bruckner arată: "De la existențialism la deconstructivism, toată gândirea modernă se epuizează în denunțarea mecanică a occidentului, subliniindu-i ipocrizia, violența, ticăloșia", Tirania penitenței. Eseu despre masochismul occidental, Editura Trei, București, 2007, p. 12. 41 Charles Darwin, Originea speciilor, Editura Beladi, Craiova, 2007, p. 152. 42 Ibidem, p. 240. 43 Ibidem, p. 288. 44 Francis Fukuiama, Marea ruptură. Natura umană și refacerea
Feţele monedei: o dezbatere despre universalitatea banului by Dorel Dumitru Chiriţescu [Corola-publishinghouse/Administrative/1442_a_2684]
-
încărcătoare de rezervă, arma automată și ranița. Apoi, cu aceeași maximă prudență și hotărâre, au purces la cercetarea "obiectivului" din fața lor. În conformitate cu lecțiile de "strategie militară" pe care le primiseră în cadrul ședințelor de instrucție și al îndoctrinării politice privind inimaginabila ticăloșie a acestor "dușmani ai poporului", bogătași și chiaburi, caporalul și-a împărțit "efectivul" în două: unul dintre ei a luat-o în partea stângă, celălalt în partea dreaptă, pentru a depista și a trage cu tot armamentul din dotare împotriva
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1481_a_2779]
-
uitam să-l mut în ritm cu ea. Ce faci, Titi? La ce te uiți? E frumos afară? Cum să uit așa ceva? Eu sunt creștin-ortodox. Pentru păcatele făcute de mine de-a lungul a peste șapte decenii de existență, pentru ticăloșiile înfăptuite cu gândul, cu vorba ori cu fapta știu că n-am nicio șansă de intrare în Rai. Însă, dacă, prin absurd, aș ajunge vreodată să pot arunca o privire în grădina Edenului, n-aș dori să găsesc acolo altceva
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1481_a_2779]
-
fi declanșat un zâmbet, bună dispoziție sau poate chiar un hohot de râs. Dar, în circumstanțele date, crearea unei atari atmosfere era, practic, imposibilă. Cu excepția, pe deplin îndreptățită, a sentimentului uman de compătimire, orice altă reacție ar fi fost o ticăloșie. Moș Butu se lovise rău de tot. N-a scos nimeni niciun cuvânt: nici militarul, nici milițianul. S-a ridicat cu anevoie, ținându-se cu mâna de șoldul drept. A făcut un pas spre mașină, ridicând ambele brațe, sprijinindu-și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1481_a_2779]
-
pe Moisi al lor” (George Bariț, „Românii și maghiarismul”, 1842) ; „Mâne sau poimâne, [noi, românii] vom fi siliți [...] a pelerina cu bățul În mână și cu copiii În spate, ca odinioară evreii din frumoasa Palestină ; vom deveni la starea adevăratei ticăloșii, a nu avea unde să ne plecăm capetele, vom umple prinsorile [= Închisorile] sau ne vom stinge de foame și de ale ei urmări Înfiorătoare” (Andrei Mureșanu, 1844) ; „De ce nu faci, o, Doamne, minuni ca și-n pustie/ Cu populul Iudeii
Imaginea evreului În cultura română. Studiu de imagologie În context est-central-european by Andrei Oişteanu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/835_a_1546]
-
am mai revăzut sutele de cruci din curtea Mănăstirii Predeal, aliniate ca pentru a da ultima dată „onorul” Legiunii și Căpitanului, străjuind mormintele camarazilor uciși pe diferite plaiuri ale țării - și mă întreb dacă n-au fost smulse [219] de ticăloșia acelor ce s-au ridicat pe prestigiul morților noștri și cu sprijinul acelor rămași, pentru ca apoi să-și îndrepte armele împotriva noastră. Numele camarazilor eroi au răsunat încă odată în aerul tare al munților: Gh. Clime, Vasile Christescu, Alecu Cantacuzino
Mărturisirile unui „criminal politic” by Vladimir Dumitrescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/828_a_1741]
-
adevăratul conducător al neamului și al statului, dovedeau însă că poporul român privește altfel lucrurile. Și cred că nu e nimeni din țara aceasta să-i plângă de milă acum lui Antonescu, afară bine înțeles de proprii lui tovarăși de ticăloșie. La 1 Decembrie s-a ținut la Alba Iulia o măreață adunare legionară, în aceeași câmpie pe care, în 1918, sutele de mii de glasuri românești își strigaseră hotărârea de unire cu România. Discursurile ținute în 1940, pe un ton
Mărturisirile unui „criminal politic” by Vladimir Dumitrescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/828_a_1741]
-
pentru a fi trimis pe front. Dacă ar fi fost vorba de o mobilizare [284] obișnuită, m-aș fi dus așa de bucuros ca și în vara anului 1941, dar am socotit că nu pot primi fără să protestez, această ticăloșie politico-polițienească. M-am dus deci la prietenul Bădăuță - secretar-general la Ministerul Propagandei și prieten cu Ică - și, împreună cu el, am reușit să pătrund până la Directorul de cabinet al Vice-Președintelui Consiliului de Miniștri, Ministru de Externe, Ministru al Propagandei Naționale și
Mărturisirile unui „criminal politic” by Vladimir Dumitrescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/828_a_1741]
-
că nu voia [287] să fie convins. Nici chiar stăruința profesorului Lapedatu, secretar general al Academiei, n-a schimbat situația, deși Petrovici spusese fiului său că a primit memoriile mele și a făcut anumite modificări. La apariția legii, constatând că ticăloșia fusese totuși săvârșită, l-am rugat pe prietenul Bădăuță să mă introducă din nou la Ică Antonescu, spre a-l ruga să dispună modificarea legii. Când a dat cu ochii de mine în elegantul birou al Directorului său de cabinet
Mărturisirile unui „criminal politic” by Vladimir Dumitrescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/828_a_1741]
-
să le mai amintesc! Cinci luni încheiate a durat acest calvar, până ce, în urma unui ordin al Marelui Stat Major, acei ce mai fuseseră pe front cel puțin trei luni și se „purtaseră bine” au fost lăsați la vatră. Dintre toate ticăloșiile antilegionare ale regimurilor de prigoană, această condamnare la front și la încadrarea noastră în plutoanele delicvenților de drept comun a fost desigur cea mai josnică, dar și cea mai caracteristică pentru mentalitatea ofițerilor superiori români de carieră, convinși că frontul
Mărturisirile unui „criminal politic” by Vladimir Dumitrescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/828_a_1741]
-
predominat în ultimele alegeri... a fost votată prin aclamație, prin chiar acei care, fiind miniștri ai Domnului în cursul celor de pe urmă șapte ani, sau judecătorii și prefecții lui, astăzi nu pot decât să ia asupra lor o parte din ticăloșiile de care se învinovățește guvernul lui. Consulul Rusiei voia această demonstrație și ea a fost făcută; totuși, el va avea poate să dea odată seama de perturbările gratuite ce le aduce în această țară, în chiar momentul când recentele scene
Acţiunea politicii ruse în Ţările Române povestită de organele oficiale franceze by Radu ROSETTI () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101003_a_102295]
-
îndoială, un „moralist”, dar nu unul convențional, plicticos, rebarbativ. A pledat, prin cărțile lui, pentru valori ca binele, dreptatea, autenticitatea și frumusețea existenței umane, dar nu a făcut-o la modul discursiv și explicit, ci implicit, înfățișând pregnant opusul lor: ticăloșia, absurdul, suferința îndurată pe nedrept, duplicitatea și disimularea, josnicia. De aceea, deseori, în scrierile lui anecdotica e cruntă, dar mesajul e luminos. Abjecția umană, în diferitele-i manifestări, este fără îndoială condamnată, dar nu înainte de a fi studiată în amănunțime
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287249_a_288578]
-
intuiție psihologică și totodată cu o anumită compasiune față de cei care o întruchipează, ei înșiși niște nefericiți. Astfel, scriitorul ajunge, în unele cărți (Piticii își puneau țărână-n cap, 1995) să compună, după cum declara într-un interviu, „...o odă închinată ticăloșiei”, dat fiind că „ticăloșia are extraordinare potențe de frumusețe, de sublim chiar [...]. E o nebunie să încerci să desființezi ticăloșia.” Constant, obsesiv aproape, e cultivată însă și ideea sacrificiului total pentru împlinirea sentimentelor „pozitive”. Problema centrală investigată ar fi aceea
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287249_a_288578]
-
cu o anumită compasiune față de cei care o întruchipează, ei înșiși niște nefericiți. Astfel, scriitorul ajunge, în unele cărți (Piticii își puneau țărână-n cap, 1995) să compună, după cum declara într-un interviu, „...o odă închinată ticăloșiei”, dat fiind că „ticăloșia are extraordinare potențe de frumusețe, de sublim chiar [...]. E o nebunie să încerci să desființezi ticăloșia.” Constant, obsesiv aproape, e cultivată însă și ideea sacrificiului total pentru împlinirea sentimentelor „pozitive”. Problema centrală investigată ar fi aceea a libertății umane, a
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287249_a_288578]
-
în unele cărți (Piticii își puneau țărână-n cap, 1995) să compună, după cum declara într-un interviu, „...o odă închinată ticăloșiei”, dat fiind că „ticăloșia are extraordinare potențe de frumusețe, de sublim chiar [...]. E o nebunie să încerci să desființezi ticăloșia.” Constant, obsesiv aproape, e cultivată însă și ideea sacrificiului total pentru împlinirea sentimentelor „pozitive”. Problema centrală investigată ar fi aceea a libertății umane, a (im)posibilității atingerii fericirii. Evident încadrabilă în estetica modernismului, comună generației căreia îi aparține autorul, proza
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287249_a_288578]