1,158 matches
-
Mulțimea deja fremăta. „Tre-trei ci-co-cole și do-doi lei tre-treizeci de-de vafe.“ „Cum?“ Din spate, muncitorii începuseră să se revolte: „Bagă mare!“, „Haidi, bă, că n-avem toată ziua!“, „Behăie, bă, odată, zi ce vrei!“ Cezar a lăsat-o pe vânzătoare și s-a întors spre ei: „Ce pula mea vrei, băi?“ Înjurătura fusese fluentă, inteligibilă. Cezar râdea, cu fața spre noi, mândru de ispravă. Primii muncitori au sărit din rând, să-l chelfănească. Unul scosese un pantof fără șiret, cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
cu amabilitate că putem comanda orice CD dorim, "băieții" fac comenzi lunare din România. Cel mai mult mi-a plăcut felinarul suspendat undeva sus, deasupra casei de marcat "în caz de ni se ia lumina", a sosit răspunsul prompt al vânzătoarei. L-am întrebat pe Alexandru dacă i s-a întâmplat să nu aibă curent electric. Mi-a spus că nu, niciodată. Și un ultim detaliu sublim din această "Little Romania". Șirul de produse propuse cumpărătorilor, de la zacuscă la apă minerală
Fals jurnal de căpşunar by Mirel Bănică [Corola-publishinghouse/Memoirs/1440_a_2682]
-
meniuri indiene clasice pentru toate buzunarele; un meniu de prânz "complet" începe de la 5 euro. Pasajul miroase a curry și a bețișoare parfumate. Legume cu forme și nume exotice încântă privirea trecătorului. Puținii turiști rătăciți pe acolo fotografiază cu plăcere vânzătoarele în sarry-uri strălucitoare. Cartierul a adăpostit în anii 70 și o puternică comunitate turcă, urmele ei fiind încă vizibile. In primul este vorba de numeroasele resturante, diferite de vulgarele bombe unde se vinde un așa-zis "kebab" prin diferitele locuri
Fals jurnal de căpşunar by Mirel Bănică [Corola-publishinghouse/Memoirs/1440_a_2682]
-
Tanacu scrise de Tatiana Niculescu Bran, Editura Humanitas 2006, a sporit înțelegerea faptelor, dar a adâncit și misterul lor.) Am vizionat filmul din 2003 al québécois-ului Denys Arcand, doctor în filosofie convertit la cinema, Les Invasions Barbares. Scenă: o tânără vânzătoare de artă face o vizită în pivnițele catedralei din Montréal, unde bănuia că ar exista comori de artă religioasă ce ar fi putut fi vândute și valorificate ca obiecte decorative. Dar la pomul lăudat să nu te duci cu sacul
Fals jurnal de căpşunar by Mirel Bănică [Corola-publishinghouse/Memoirs/1440_a_2682]
-
azi trebuie să dăm flori profesoarelor. Și nici nu l-am cumpărat. L-am luat dintr-o grădină, pe drum. Frumos aranjat. Cînd ai avut timp să-l culegi și să-l aranjezi așa? Te pricepi mai bine ca o vînzătoare de flori. Așa l-am găsit. Cred că cineva l-a aruncat acolo. Uite, cîteva flori sînt ofilite. Cred că de asta. Dar noi am stabilit să cumpărăm împreună flori. Punem mînă de la mînă. N-am știut. Îmi pare rău
[Corola-publishinghouse/Science/1529_a_2827]
-
ziua următoare, dacă se putea să fii cât mai matinal. După terminarea programului de lucru, ne așezam la cozi pentru hrana de bază. De regulă, tensiunea și teama că nu vei mai apuca să cumperi, creștea odată cu apropierea de raftul vânzătoarei când aceasta anunța că marfa s-a epuizat, iar cel din fața ta cumpăra ultimul pachet de carne. În astfel de situații plecai din magazin cu un nod mare în gât și parcă nici nu-ți venea să mai mergi acasă
BIETUL OM SUB VREMI by DORINA STOICA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/531_a_938]
-
ieșeai de la rând cu ceva în sacoșă. CU ROCHIA SFÂȘIATĂ PENTRU O CÂTEVA TACÂMURI Înaintea unei astfel de sărbători, prin anul 1983, am stat cu schimbul la rând, câteva zile și nopți pentru a cumpăra carne: eu, soțul și mama. Vânzătoarea mă cunoștea și mi-a dat pentru trei persoane. Am luat prețioasele pungi cu gheare, gâturi și aripi de pui și am încercat să ies din rând. Erau atât de mulți oameni și erau atât de furioși pe mine că
BIETUL OM SUB VREMI by DORINA STOICA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/531_a_938]
-
exista nimeni care să fie de calibrul lui cel nou sau din aceeași clasă cu el; locul era destul de primitiv și de dur, tinerii de acolo erau băieți de cartier și tipele erau la rândul lor bătăioase, lucrătoare la fabrică, vânzătoare, ba chiar târfulițe de pe Clark Street sau dansatoare de cabaret. Așa că Simon vorbea și făcea propuneri fără să stea prea mult să-și aleagă cuvintele: „Arăți bine. Te tentează să vii cu mine?“ Direct, fără vrăjeli, fără cele mai mărunte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
dar Lucy nu avea cap pentru bani ca Charlotte. Și trebuia să plătesc intrarea, să dau bacșiș, să acopăr costul taxei de parcare, și să mă duc repede la magazin să cumpăr pachete de Camel în loc să le iau direct de la vânzătoarea din local. M-am lăsat examinat de anturajul lui Lucy, închizând ochii la remarcile pe care nu doream să le aud, obligându-i pe alții să dea înapoi, și chiar dacă acest lucru reușise să îmi întărească mușchii ipocriziei de pe obraz
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
coada ochiului, cînd trece pe lîngă vreo femeie frumoasă. E calm, cu un mare echilibru în vorbă așa și-l amintește din întîlnirile dese cu el în alimentara, la raionul de salamuri. Nu știe ce sfîntu' spun ochi lui, dar vînzătoarele, cînd îl văd, se umplu din senin de zîmbet, servindu-l preferențial. A, feblețea vînzătoarelor de la alimentara; am stat de cîteva ori la coadă după el... Și pe mine mă servește preferențial măcelarul rîde Paula, atentă la pahare. Mîna lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
în vorbă așa și-l amintește din întîlnirile dese cu el în alimentara, la raionul de salamuri. Nu știe ce sfîntu' spun ochi lui, dar vînzătoarele, cînd îl văd, se umplu din senin de zîmbet, servindu-l preferențial. A, feblețea vînzătoarelor de la alimentara; am stat de cîteva ori la coadă după el... Și pe mine mă servește preferențial măcelarul rîde Paula, atentă la pahare. Mîna lui Radu se întinde violent spre femeie, prinzînd-o de capot, obligînd-o să se răstoarne, cu spatele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
am îndrăznit să te întreb; mi-nchipuiam că că ești ori prea încrezut, ori prea închis în tine. Văd că m-am înșelat. Bună cafea! De unde naiba o ai, că eu nici amestec nu găsesc și-am făcut curte tuturor vînzătoarelor de la dulciuri. Mihai privește lung spre Vlad, gustîndu-i gluma spusă pe un ton senin, însoțită de un zîmbet larg, nu lipsit de acea clipire a ochilor ce trădează complicitatea bărbaților cînd abordează astfel de subiecte. Dacă le faci numai curte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
aur, apoi, cu o mișcare bruscă, semn al unei hotărîri de moment, întinde mîna să-l oprească pe Mihai, să-i spună ceva, dar el dispare deja după colțul stivei cu lăzi de ulei. Cînd îl ajunge, prezența celor două vînzătoare în apropiere, venite cu un coș de nuiele să transporte pungi cu făină, o împiedică să mai spună ceva. Douăsprezece sticle cu vodcă rusească confirmă ea femeii de la casă, cînd Mihai scoate din portmoneu trei sute de lei. Ne pare rău
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
dialogului, dar pînă-și dă seama că vorbește cu o femeie și vrea să-i ceară scuze, se și trezește că mîna Mariei Săteanu îi prinde pieptul cămășii: Ascultă, puștan obraznic ce ești! Drept cine mă iei?! Mă confunzi cumva cu vînzătoarea de la autoservire?... Căreia, ca un obsedat ce ești, îi sorbeai cu privirea sînii, prin deschizătura halatului! Cu privirea n-am putut decît să-i admir, ca pe tot ce-i frumos, dealtfel spune Mihai pe un ton jos, dar sigur
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
vulgar, ba dimpotrivă! exclamă Mihai furios. Vă rog, să vă dau haina adaugă pe un ton calm, întinzînd mîna spre blană. Nu! hotărăște Maria. Nici măcar nu ți-am spus pentru ce am venit. M-ai văzut făcînd ochi dulci unei vînzătoare și... ca orice mamă... Te rog, te rog! Nu te înfuria face Mihai un gest de liniștire. Îți înțeleg neliniștea și furia, născute din grija ce o porți Doinei. Te asigur că... N-am venit să mă asiguri! îi retează
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
asta-i tot. Bine... oftează ea, îmbrăcîndu-și atît de repede blana, că Mihai nici n-a mai apucat să se ofere să i-o țină. Păcat! zice Maria, aranjîndu-se la oglindă. Am venit încoace înfuriată că te-am văzut cu vînzătoarea aceea. Celelalte au apărut pe parcurs. Cît despre femeia de la hotel... Se oprește cu mîna în aer, deasupra părului, peste care și-a legat broboada de cașmir. Se uită lung în ochii ei, în oglindă, amintindu-și ceva, apoi, surîzînd
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
ușa în grabă, pornind spre scări cu pași mari, continuînd să se îmbrace din mers. Afară nu mai ninge, dar vîntul continuă să sufle cu înverșunare. Pe străzile curățate deja de zăpadă circulă autobuzele transportului local. În centru, în fața magazinelor, vînzătoarele au terminat de curățat zăpada. Numai în curtea teatrului stau neatinse cîteva suluri mari de zăpadă, printre care o urmă îngustă, șerpuind, duce spre intrarea actorilor. Încet, că-i vizionare spune portarul cînd îl vede pe Mihai. În sala de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
de lift, derutat de comportarea acelei femei "frumoasă, știe să fie delicată chiar și-n ironie, dar nu-i de nasul meu; la prima încercare de-a o curta, mă repede că nu mă văd. E bine să rămîn la vînzătoarele mele... Cred că-s măgar! Cristina nu merită să mă gîndesc ironic la ea. Trebuie să o revăd în dimineața asta!" În birou, găsește telefonul sunînd pe intern încet, prelung, monoton. Da, vă rog! Vlădeanu la telefon răspunde Mihai, grăbindu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
s-a Întipărit În minte mai cu seamă ca momentul În care am aflat că Marks and Spencer Încetase să mai aprovizioneze cu Margarita linia lor de cocktailuri la conservă. Am fost tare necăjită. — De ce? am miorlăit eu jalnic la vânzătoare. — Nu mai aducem așa ceva. — Dar era foarte căutată! Deseori, se vindeau până la ultima. S-a Întâmplat să vin ca să cumpăr una, dar se dăduseră deja toate. Nesimțitoare la durerea mea, femeia Își scărpină nasul. — Uneori, zise ea, ca și când mi-ar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2136_a_3461]
-
pe maică-sa, care plecase apoi cu un alt bărbat. Diane dusese o existență nefericită alături de niște vagi „mătuși“, a căror rudenie cu ea sau între ele avea un caracter circumstanțial. După ce a părăsit școala, fusese chelneriță, apoi angajată ca vânzătoare la Bowcock, după care a intrat ca funcționară într-un birou de pariuri. Într-o zi, i-a pozat șefului ei dezbrăcată pentru niște fotografii. Să fi fost acesta începutul, să fi fost o predestinare, ar fi putut oare să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
Victoria Park și era socotită ca una dintre „părțile frumoase“ ale orașului. Drumul cel mai scurt din Druidsdale la Burkestown pornește de pe marginea islazului, până la pasajul de nivel. Totuși George evita islazul de când avusese o ciocnire arțăgoasă cu o țigancă, vânzătoare de buruieni de leac. În capătul mai îndepărtat al islazului se află - și s-a aflat dintotdeauna - o așezare de țigani, stăruitor persecutați de ennistonieni). Mergând prin oraș, puteai ajunge în Burkestown fie traversând râul Enn pe Podul Roman și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
dădea pe dinafară. Turiștii te omoară. Nu-i văd pe romanii pe care-i calcă În picioare, pe care Îi Împing, pe care-i lovesc, nu stabilesc un raport Între ei și Roma, decât atunci când li se pare că vreo vânzătoare seamănă cu cine știe ce madonă. Picioarele lor, aparatele de fotografiat, umbrelele și șezuturile Îi ascunseră dezamăgirea Valentinei. Țiganul cu acordeonul Îi puse sub nas un pahar de carton. Câteva monede străluceau pe fundul lui. Emma nu-l văzu, iar țiganul trecu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
trafic, Roma se trezește târziu. Camilla, care de obicei e tăcută, astăzi e atât de gălăgioasă. Veselia contagioasă a fetiței Îi alunga gustul grețos al unei nopți amare, chinuite de gânduri negre și tulburătoare. Trecură de chioșcul de ziare - Înăuntru vânzătoarea răsfoia curioasă Chi. Atente, se opriră la trecerea de pietoni, oglindindu-se În parbrizul unei mașini În trecere: o fetiță cu codițe, Într-un paltonaș albastru, și o femeie tânără cu o pelerină gri și un fular de mătase, unduind
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
luă cecul și-l făcu să dispară În buzunarul hanoracului. a treisprezecea oră — Nu, nu, nu, nu vreau nimic! protestă Kevin, privind cu disperare ușa de la Paradisul Copiilor - unde, ca pentru a-i tăia orice posibilitate de fugă, se așezase vânzătoarea. De ce Îl arestaseră din nou? Ce vină avea? Maja Îi adresă un surâs degajat patroanei, care, deosebit de serviabilă, Înșirase pe tejghea toate noile achiziții de la Pitti Bimbo: tricouașe marinărești cu dungi orizontale, pantalonași de in și haine cu coadă. Apoi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
un mare scriitor. Îl făceau să se simtă apreciat. Iar lui Îi plăcea să-i aibă În casă. Dar nu pentru mai mult de șaptezeci și două de ore. — Chiar vii? spuse Emma, Întinzându-i pachetul cu ceasul. Tratativele cu vânzătoarea fuseseră extenuante. Înșirând cifre cu șase zerouri, cu o nepăsare profesională și un dispreț vădit față de valoarea banului, le propusese o mulțime de ceasuri. Un Calatrava Travel Time de Patek Philippe din Geneva, care arăta simultan ora pe două fuse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]