9,442 matches
-
Rinhuber, J. G. Sparwenfeld, Foy de la Neuville, Witsen și Leibniz, Philippe Avril, n. n). 3. Elvira Sorohan, Introducere în Istoria literaturii române, Editura Universității "Al. I. Cuza", Iași, pp. 94-95. 4. Un studiu centrat pe natura diarismului, la Eugen Simion, Ficțiunea jurnalului intim, III, Diarismul românesc, Editura Univers Enciclopedic, București, 2001, pp. 87-93: "Spătarul Milescu lărgește mult cadrele unui discurs administrativ, cum i se comandase, și, în fapt, îi substituie un alt discurs, de tip romanesc, în care găsim exoticul, descriptivul
[Corola-publishinghouse/Science/1472_a_2770]
-
a dispoziției creatoare, în actul interpretării, reprezintă datul fericit sau mai puțin fericit al vocației, promisiunea pentru opera vie, rezistentă la proba timpului. Pentru G. Ibrăileanu, creația critică se leagă de o dominantă a sensibilității de cititor, antrenat în lumea ficțiunii cu o disponibilitate absolută, deschidere ce marchează, de altfel, natura interpretărilor. ("Nu sînt un cititor de romane", va replica modelului Nicolae Manolescu cu seninătate duplicitar, într-o sofistică transparentă chiar la începutul eseului său despre roman, Arca lui Noe). Atent
[Corola-publishinghouse/Science/1472_a_2770]
-
de dificultatea genului, a se citi "cel mai pretențios". Primii pași par însă ghidați de o voluptate nedisimulată, mărturisită de autor în subtila țesătură de confesiune și "explicație" critică: "Ai uitat că ai în mînă o carte, o operă de ficțiune, că-ți vorbește un scriitor. Ai plecat de acasă de la tine și ești aiurea. (...) Cele șapte zile cît stai cu cartea asta în mînă, rudele tale nu mai au destulă realitate, prietenii parcă sînt în trecut. Toți sînt șterși de
[Corola-publishinghouse/Science/1472_a_2770]
-
una motivată de propria concepție estetică. Adept al realismului, pentru care a avut mare prețuire, Ibrăileanu privește romanul, specia avînd cele mai strînse legături cu lumea reală, din această perspectivă (printre altele). Literatura epicului romanesc îi întărește criticului convingerea că ficțiunea este limitată de logica realului, că închipuirea pură nu este posibilă, toți scriitorii trebuind a pune la temelia creației lor observația. Ideile se găsesc încă din prefața la o traducere din 1896 a romanului Bel Ami, de Maupassant. Desigur că
[Corola-publishinghouse/Science/1472_a_2770]
-
care privilegiază o tendință în opera literară, motivul vorbește și despre această ideologie. Altminteri, tema reprezentării are actualitate teoretică: "Lumea din opera de artă este reprezentarea (și chiar "voința și reprezentarea") foarte individuală a fiecărui creator." Două direcții ale construcției ficțiunii romanești sînt decelate de critic în amintitul eseu. Este vorba, în fapt, despre două categorii, două moduri de existență a discursului ficțional. Cu justețe, criticul distinge între componenta reprezentabilă a lumii personajelor (în primul rînd), avansînd precaut termenul provizoriu de
[Corola-publishinghouse/Science/1472_a_2770]
-
sau ionic etc. Concluzia este cunoscută: "Creația e superioară analizei. Artă literară fără analiză poate să existe. Fără creație, nu." Ibrăileanu e cîștigat de romancierul care, creator și nu eseist (fiindcă "romanul actual este mai mult eseu decît operă de ficțiune și de creație"), exprimă "viața cu adevăr și cu poezie, în feluritele ei forme." (La moartea lui Thomas Hardy) Artistul trebuie să aibă "talent epic, dramatic, liric și descriptiv, să fie psiholog și sociolog". Fundamental, romanul e narațiune: "povestire bogată
[Corola-publishinghouse/Science/1472_a_2770]
-
romanul e narațiune: "povestire bogată, cu intrigă, cu peripeții, care provoacă în cetitor emoție, indignare, iubire, ură satisfacție sau decepție, ca în fața vieții reale". Cînd direcția tinde spre scriitura modern-eseistică, Ibrăileanu concede: "Stilul artist ("în raport invers cu cantitatea de ficțiune și de creație") are menirea compensatorie de a înlocui substanța vie a creației." (s. n.) La un mare artist, creația vine și din acestă natură: "Facultatea de a crea stări de suflet, de a le da drumul în lume (cum alții
[Corola-publishinghouse/Science/1472_a_2770]
-
imaginarul relief lumii reprezentate în operă. Amănuntul inutil umple, cu propria "mărturie" (aici, simpla existență) imaginea unei lumi închipuite. Paradoxul nu este decît aparent: mulțimea detaliilor "inutile"conferă cvasimaterialitate fantasmei scriitorului, "definește" vizual, "corporalizează" o lume a lucrurilor imaginare, lumea ficțiunii. Nu doar acest detaliu ne întîmpină în excursul călinescian. Reprezentată, mai curînd, este accepția cuvîntului regăsibil în limbajul specializat al criticii de artă, în comentariul artelor plastice. Detaliul ca decupaj, parte a tabloului trecut sub o lupă măritoare (cum altfel
[Corola-publishinghouse/Science/1472_a_2770]
-
sfera observației cu forța unei curiozități răbdătoare și inalterabile. Insațiabile. Roman "fără subiect", după declarația autorului însuși, "static" potrivit chiar taxinomiilor lui Anton Holban, Ioana se compune aglutinant, pe traseele digresiunii și ale parantezelor de discurs narativ, care dispersează materia ficțiunii. Mod camilpetrescian, împrumutat de la modernii vremii, în fruntea cărora strălucește Proust. Ca sumă a secvențelor detașabile, povestirea apare fără țintă și fără energie epică. Seamănă cu o înlănțuire de reflecții și "momente" (scene "de viață privată"), a căror relatare împreună
[Corola-publishinghouse/Science/1472_a_2770]
-
după cum îi place să spună eroului din Dosarele X... Concluzie Harry Potter, Buffy și vampirii, Farmece, Dosarele X și altele sunt serialele (mai ales cele americane) ce dovedesc fascinația atemporală exercitată de puterile misterioase. Dar aceste capacități sunt de domeniul ficțiunii, la fel ca puterile lui Superman sau Spiderman, și nu se mai încadrează în psihologia științifică. Parapsihologia, actualul nume dat spiritismului, nu are nimic în comun cu psihologia, cu excepția situațiilor în care este vorba despre psihopatologie sau psihiatrie (halucinații). Pentru
[Corola-publishinghouse/Science/1974_a_3299]
-
în rând cu protipendada europeană” (Marian Popa). Dincolo de indicațiile directoare și de unele clișee inerente, cărțile se citesc ușor, cu plăcere. Romanele despre cavalerii lui Mihai Viteazul și ai lui Mircea cel Bătrân sunt un amestec insolit de adevăr și ficțiune, pe lângă chipurile simbolice ale domnitorilor apărând și o serie de bărbați puternici, luptători „legendari”, supradimensionați, un fel de Hercule, Ulise sau Ahile spadasini, dar și oameni de lume, adică niște prototipuri eroice născute de imaginația autorului, pentru a deveni arhetipuri
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286672_a_288001]
-
asumpții obișnuite. Teoriile sunt combinații de afirmații descriptive și teoretice. Expunerile teoretice constituie elementele nonfactuale ale unei teorii. Ele nu sunt introduse în mod gratuit sau la întâmplare. Ele nu sunt încorporate în teorie în manier) antic) sau medieval), ca ficțiuni inventate s) o salveze. Ele intervin doar atunci când fac posibil) explicația. Valoarea unei noțiuni teoretice este judecat) în funcție de utilitatea teoriei din care face parte. Noțiunile teoretice ne dau posibilitatea s) acord)m semnificație datelor; acestea limiteaz) libertatea cu care sunt
[Corola-publishinghouse/Science/2255_a_3580]
-
revoltă”, la „apariții donquijotești”. Tudor Arghezi e apreciat superlativ, dar în afara modernismului. Un întreg volum a consacrat S. în 1939 corespondenței lui Proust, pe care o comentează minuțios și subtil, emițând observații de natură a lumina și opera proustiană de ficțiune. În exercițiul funcției de cronicar, comentatorul de la „Cuvântul”, „Vremea”, „Rampa” a urmărit fenomenul literar curent cu un profesionalism de același nivel cu al confraților consacrați în exclusivitate criticii și, totodată, cu o exemplară probitate. În cronicile dramatice a practicat o
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289592_a_290921]
-
133-138; Ghițulescu, Istoria, 119-121; Micu, Ist. lit., 298-300; Sebastian sub vremi. Singurătatea și vulnerabilitatea martorului, coordonator Geo Șerban, pref. Dorel Dorian, București, 2000; Dosar Sebastian, APF, 2001, 5; Dosar Mihail Sebastian, coordonator Iordan Chimet, București, 2001; Pop, Viață, 83-88; Simion, Ficțiunea, III, 252-264; Tatiana Vișescu, Portret imperfect, Pitești, 2001; Alexandru George, [Mihail Sebastian], ALA, 2002, 639, 640; Marin Diaconu, Cum am redevenit huligan, „Universul cărții”, 2003, 3-4; Cornelia Ștefănescu, Mihail Sebastian - ecouri franceze, RL, 2003, 41; Adina Ștefania Ciurea, Mihail Sebastian
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289592_a_290921]
-
relație a omului cu lumea, ceea ce, în mod evident, implică prezența valorilor, atitudinilor și a unui model reprezentațional după care are loc procesul imaginar. Pentru a sublinia funcția simbolică a imaginarului, autorul delimitează noțiunea de imaginar de mentalitate, mitologie și ficțiune, susținând că "a imagina înseamnă să treci dincolo de marginile lumii și ale istoriei printr-un joc pluriform și univoc de simboluri, înseamnă să redescoperi plasticitatea și profunzimea lumilor visate, care ne vindecă de istorie, fără să abolească în mod magic
by CORINA DABA-BUZOIANU [Corola-publishinghouse/Science/1013_a_2521]
-
două abordări constă în înrădăcinarea mitului în credințele grupului. Deși un creștin nu va crede niciodată faptul că Osiris a procreat după moartea sa fizică, iar pentru un egiptean nașterea lui Iisus din Fecioara Maria și învierea sa reprezintă o ficțiune, cele două evenimente par să fie legate printr-o temă comună, universală. Din acest punct de vedere, miturile țin de identitatea culturală a umanității, în acest sens veridicitatea lor devenind puțin importantă, după cum subliniează David Leeming: "Poveștile mitice sunt elemente
by CORINA DABA-BUZOIANU [Corola-publishinghouse/Science/1013_a_2521]
-
omului. În termenii lui Durand, mitul este înțelegerea simbolică a lumii cu zeii și demonii ei. Lumea mitică apare ca pretext pentru altceva, ca o lume imaginară, însă, așa cum arată Ernst Cassirer 249, deși mitul este inventat, el este o ficțiune inconștientă deoarece spiritul primitiv nu era conștient de semnificația propriilor creații. În urma unei analize a miturilor Greciei Antice, Anton Dumitriu 250 observă rolurile acestora în transmiterea unui adevăr, considerând că acestea au două semnificații majore, fiind o metodă de prezentare
by CORINA DABA-BUZOIANU [Corola-publishinghouse/Science/1013_a_2521]
-
se consideră că acesta este o creație a imaginației și nu este ancorat în istorie, întrucât descrie un eveniment care nu s-a întâmplat niciodată. Într-o analiză a miturilor emblematice, Willem Frijhoff definește mitul istoric drept o narațiune sau ficțiune intenționată și care exprimă percepția pe care indivizii o au despre semnificația istorică a unor evenimente și întâmplări și care are drept scop afirmarea sensului identității comunității respective 256. Din acest punct de vedere, miturile nu sunt ficțiuni întâmplătoare și
by CORINA DABA-BUZOIANU [Corola-publishinghouse/Science/1013_a_2521]
-
narațiune sau ficțiune intenționată și care exprimă percepția pe care indivizii o au despre semnificația istorică a unor evenimente și întâmplări și care are drept scop afirmarea sensului identității comunității respective 256. Din acest punct de vedere, miturile nu sunt ficțiuni întâmplătoare și trebuie privite ca un obiect aparte de studiu al istoriei și culturii. Laura Cruz și Willem Frijhoff evidențiază în volumul Myth in History, History in Myth257 transformările care au avut loc din 1975 și până astăzi în ceea ce privește definirea
by CORINA DABA-BUZOIANU [Corola-publishinghouse/Science/1013_a_2521]
-
caracteristici asemănătoare și îndeplinesc funcții similare cu ale miturilor. În acest sens, abordările contemporane ale miturilor pleacă de la felul în care este construită și imaginată lumea modernă, Marc Augé considerând că aceasta devine din ce în ce mai ficțională, întrucât mitul se transformă în ficțiune 275. În lumea modernă, metamorfoza mitului este generată de mass-media, în special de televiziune și media digitală. În opinia lui Marc Augé, televiziunea transformă realul în ficțiune, acesta ajungând la un moment dat să o și imite 276. Nu este
by CORINA DABA-BUZOIANU [Corola-publishinghouse/Science/1013_a_2521]
-
Marc Augé considerând că aceasta devine din ce în ce mai ficțională, întrucât mitul se transformă în ficțiune 275. În lumea modernă, metamorfoza mitului este generată de mass-media, în special de televiziune și media digitală. În opinia lui Marc Augé, televiziunea transformă realul în ficțiune, acesta ajungând la un moment dat să o și imite 276. Nu este de loc surprinzător faptul că o societate de consum, cum este cea actuală, folosește ficțiunea, imaginația și mitul în prezentarea și promovarea produselor către publicul larg. Fenomenul
by CORINA DABA-BUZOIANU [Corola-publishinghouse/Science/1013_a_2521]
-
și media digitală. În opinia lui Marc Augé, televiziunea transformă realul în ficțiune, acesta ajungând la un moment dat să o și imite 276. Nu este de loc surprinzător faptul că o societate de consum, cum este cea actuală, folosește ficțiunea, imaginația și mitul în prezentarea și promovarea produselor către publicul larg. Fenomenul este întâlnit în aproape toate industriile moderne de la producătorii de mașini, echipamente electronice, îmbrăcăminte și până la toate tipurile de jocuri -, acestea făcând apel la mituri și simboluri, cu ajutorul
by CORINA DABA-BUZOIANU [Corola-publishinghouse/Science/1013_a_2521]
-
neîntemeiată pe date precise, dar care devine adevărată pentru membrii unei comunități 541. Acest lucru este posibil deoarece prin repetiție sunt inoculate stereotipuri care se interpun între oameni și realitate, construind ceea ce Walter Lippmann denumea pseudorealitatea, un anumit mediu de ficțiuni care are rolul de intermediar între realitate și mintea indivizilor. Pentru Lippmann stereotipurile au o funcție de economie prin care individul evită reflecția și o funcție de justificare cu ajutorul căreia individul atribuie trăsături negative unui grup, astfel explicându-și caracteristicile pozitive ale
by CORINA DABA-BUZOIANU [Corola-publishinghouse/Science/1013_a_2521]
-
de expresie și materiale de gândire sau cum se desfășoară discursul mental având mereu în vedere că literatura este o mărturie mentală, dar cu legi proprii de organizare. În discurs va căuta să vadă cum este elaborată metafora, cum apare ficțiunea și cum se sprijină ea pe utilajul mental al autorului: atenție prioritară va fi acordată conceptelor și imaginilor dominante. Acestea ne conduc spre construcții mai ample structurile mentale care și-au lăsat amprenta asupra operei (...) Apoi vom ajunge la repertoriul
by CORINA DABA-BUZOIANU [Corola-publishinghouse/Science/1013_a_2521]
-
S. Bromley and E. H. Kossmann (eds.), Some Political Mythologies: Papers Delivered to the Fifth Anglo-Dutch Historical Conference (The Hague: Hijhoff, 1975); Van Dale, Groot woordenboek van de Nederlandse taal (Utrecht/Antrewp: Van Dale Lexicografie, 2008), 2234; Mitul este o ficțiune narativă care implică de cele mai multe ori personaje, acțiuni și evenimente supranaturale și folosește idei general acceptate despre fenomene naturale și istorice":The Oxford English Dictionary, 2nd ed., vol. X, (Oxford: Clarendon Press, 1989), 177 apud Ibidem, p. 1. 259 Abordarea
by CORINA DABA-BUZOIANU [Corola-publishinghouse/Science/1013_a_2521]