5,121 matches
-
potențialități de ființare și intră astfel în posesia propriei sale dumnezeiri. Karl Jaspers recunoaște dificultatea minții de a cuprinde nemărginirea într-o sinteză totalizatoare. Iluminarea poetică este capabilă să ne introducă fulgurant în "momente trăite ca totalitate", cum le numește gânditorul german, în acel "tot complet cuprins în opere momentane" de care vorbește M. Brisson. Transa poetică ne îngăduie să atingem "unitatea infinită", nemărginirea făcută prezentă, momentul divin auto creator, conform viziunii lui Hölderlin; ea este "experiența unificatoare a veșniciei", scrie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1515_a_2813]
-
neștiutoare de ea însăși !... Și tot din gândirea hindusă, ochiul din Bhagavad-Gîta vede cea mai înaltă etică a faptei în a o dărui, dar apoi să te desprinzi de ea. "Desparte-te de jertfa ta". Cu un al treilea ochi gânditorii presocratici au instituit primele deschideri filozofice, au întemeiat adevărurile fundamentale ale gândirii reluate apoi de întreaga istorie a filozofiei europene, începând cu Platon, care efectuează prima lor sinteză. Câteva exemple. Heraclit afirmă că viața este o moarte vie, repetată de la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1515_a_2813]
-
punerea în paranteză a nesemnificativului, a comunului, a zilnicului. * Gândirea poetică vorbește despre metafizică în vibrații și iradieri cu ajutorul intelectului "eroic". Poezia gânditoare nu vorbește despre metafizică, ea creează spații, universuri metafizice care sunt deschideri totodată sensice și melodice înaripate. Gânditorul rostește Ființa, poetul întemeiază Ființa, așa cum recunoștea Heidegger: "esența poematică a gândirii salvează domnia adevărului Ființei". O scoate din vremuire și o transformă în prezent etern nunc stans, al lui Boethius. La Eminescu adevărurile poetico-metafizice reprezintă intuiții, acele "fulgurații intelectuale
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1515_a_2813]
-
a Divinității, care suie mereu către absoluitatea sa. Așa cum am mai relevat, Eminescu intenționa să modifice Luceafărul și mai ales "să-i înalțe cu mult sfârșitul", în viziunea zborului neîncetat al intelectului "eroic" din lirica filozofică a lui Giordano Bruno. * Gânditorii presocraticii, precum și Platon, și-au creat viziunea metafizică în elan poetic exprimând însăși viața lor. În versuri presocraticii mai ales Empedocle și Parmenide au fundamentat toate adevărurile primordiale, toate conceptele care urmau să fie ale întregii filozofii occidentale, după ce acele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1515_a_2813]
-
radicală datorită liricii lui Hölderlin, căreia i-a și dedicat o inspirată carte, în care adevărul cel mai tulburător constă în afirmația potrivit căreia poporul german nu este încă pregătit pentru a-l înțelege pe autorul Imnurilor. Preferința îndreptată către gânditori precum cei sus amintiți se datorește faptului că adevărul uman este poetic, este creația imaginarului nostru grecescul poiein însemnează a face, a crea pe când silogismele filozofice pot păcătui prin uscăciunea lor, alături de vana pretenție de absoluitate. Or, mintea noastră știe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1515_a_2813]
-
Dichter!" Numai nebun ! Numai poet ! Căci Zarathustra poartă în sângele său pe Orfeu. El ne oferă o "carte orfică explicația orfică a Pământului". Nietzsche adoptă elanul poetic, așa cum au făcut și presocraticii, pe care îi consideră cei mai profunzi dintre gânditorii europeni, din ale căror idei s-au născut sistemele filozofice ulterioare, începând cu Platon și Aristotel. În versuri au scris, între alții, Empedocle despre originea eterică a lumii (5.000 de versuri din care ne-au parvenit doar 450), în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1515_a_2813]
-
Or, aceasta este poezia: treci dincolo de tine arzând, te ruinezi în inefabil. Această ambiguitate stă de veghe poetului, "păstrân du-l" în orizontul sacrului. Aflăm aici o semnificativă ilustrare a triadei dialectice teză, antiteză, sinteză miezul fenomenologic al filozofiei hegeliene, gânditorul născut în același an și prieten cu Hölderlin: teza, este făptura fizică a poetului, antiteza sufletul, flacără pură, iar sinteza transfigurarea, inefabilul. De aici a derivat teoria "terțului inclus" formulată de fizicianul Ștefan Lupașcu, și reluată de Șerban Nicolescu. Acesta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1515_a_2813]
-
Precum și exegetul luminat cel care vede, se bucură și, pentru el, a transmite această bucurie constituie un comandament sacru, împărtășind altora, iluminați, cel mai elevat adevăr omenesc adevărul poetic. Suferința stare filozofică Suferința este stare filozofică. O filozofie orfică. Este Gânditorul lui Rodin, meditând asupra dramaticului destin uman, este Gândirea (model, Camille Claudel) a aceluiași sculptor, meditând la transcenderea suferinței prin impulsionarea la crearea unei ființări superioare prin artă. Creația lumii de către Demiurg a fost consecința unei suferințe: singurătatea. Lumea a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1515_a_2813]
-
îmi atrage atenția în timp ce ne așezèm la masè, Cred cè te-ai dat cu prea mult parfum! strâmbè el din nas Nu e parfum! încercând eu sè-i explic cum stau lucrurile, E un miros cam ciudat, admițând el în timp ce consultè gânditor lista cu meniuri, îmi place, doar cè e prea tare pentru un bèrbat! Un bèrbat nu trebuie sè fie o grèdinè de flori în mișcare! E dezgustètor! face el o grimasè, rèsfoind cele câteva pagini ale meniului, Îi explic cè
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2309_a_3634]
-
atras unul spre celèlalt și prin împreunare cei doi ar fi redevenit o singurè și unicè ființè, puternicè și capabilè sè submineze autoritatea divinè, putând sè aspire chiar și la tronul ceresc! De aceea, Dumnezeu, ca un mare leader și gânditor politic, a trecut peste sentimentele sale paterne și a alungat bèrbatul și femeia din rai, trimițându-i pe pèmânt și impunându-le niște pedepse cumplite, sperând că aceștia, preocupați cu supraviețuirea, sè uite de sex și de politicè! Dar, omul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2309_a_3634]
-
drumurile întrezărite spre inefabil de cugetătorul Nilă Hagiu. Ba chiar fără inimă, atunci când îl obligau pe maestru să pună mâna pe cărțile de Istorie, pe cea de Geografie și pe cea de Muzică, motivându-și modalitatea tiranică a deranjului adus gânditorului, prin natura funcției prozaice, de eliminare a gărgăunilor. Fapt ce frână creația lui Nilă Hagiu timp de jumătate de secol, atât de mare a fost trauma, încât și acum se resimt sechelele acelor timpuri. Chiar dacă scrie un gând pe zi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
plimbă de la un capăt la altul al scenei, e nervos, ochii îi sclipesc. Dragule, vine Regele, apoi Osric, să sărim fragmentul, dar fii mai static, mai reflexiv, te miști prea mult, altfel îl văd eu pe tânărul prinț, e un gânditor, dar... Intră de la Hai, sir. Hamlet: Hai, sir. Laertes: Hai, prințe... — Buuun. Dar să te văd cum lupți, ți-am zis să te duelezi, fandează măcar o dată, fă câteva mișcări pentru mine, vreau să te văd, ești un actor cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1975_a_3300]
-
crescândă printre studenți și tineri intelectuali, ele s-au transformat repede într o muniție mereu reîncărcată de neprietenii săi. Încetul cu încetul, au crescut la dimensiunile unui folclor universitar și gazetăresc care i-i punea în cârcă pe aproape toți gânditorii mai interesanți ai vremii. Nicolae Bagdasar observă că, în primul său curs de logică, Nae Ionescu expunea idei din Die Gleichförmigkeit in der Welt (1916-1919) a lui Karl Marbe, fără să-i pomenească numele. Dimitrie Gusti insinuează la un seminar
Apaşul metafizic şi paznicii filozofiei by Liviu Bordaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1356_a_2716]
-
pretindă vreo recunoaștere pentru aceasta. Băncilă observă că spusele lui Zevedei Barbu au fost exagerate și folosite tendențios de comuniști, dar și de către „cei de dincolo“. De asemenea, el compară disproporția dintre cazul lui Nae Ionescu și cel al altor gânditori contemporani. C-tin Rădulescu-Motru, P.P. Negulescu, Tudor Vianu, Lucian Blaga, D.D. Roșca, Mihai Ralea, Nicolae Bagdasar și alții au împrumutat, la rândul lor, din diverși filozofi occidentali (Schlegel, Spengler, Frobenius, H. Høffding, P. Lasserre, C. Bouglé, Berdiaev), nu numai în
Apaşul metafizic şi paznicii filozofiei by Liviu Bordaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1356_a_2716]
-
ci și în pagini tipărite, fără ca cineva să-i acuze de plagiat sau să-i facă escroci. Într-adevăr, marea majoritate a celor care căutau plagiate și împrumuturi la Nae Ionescu au închis ochii la situațiile similare detectabile în operele gânditorilor „progresiști“ sau ale celor care au pactizat cu regimul comunist. Învinuirile aduse Profesorului sunt, așadar, întreținute și alimentate de motivații politice, nu de exigențe academice. În perioada comunistă, când critica era subordonată ideologiei, nu s-a simțit nevoia de a
Apaşul metafizic şi paznicii filozofiei by Liviu Bordaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1356_a_2716]
-
instanțe în care Nae Ionescu l-a preluat textual pe filozoful german. El refuză însă acuza de „plagiat“ și insistă că e vorba de o „parafrază“, originalitatea filozofului român părându-i-se indiscutabilă. Ulterior a mai indicat „adaptări“ din alți gânditori germani: Oswald Spengler 67. Alexandru George, „Nae Ionescu și Max Scheler“, România literară, XXV, nr. 36, 11-17 noiembrie 1992, p. 10; republicat în: idem, Întâlniri, Cartea Românească, București, 1997, pp. 90-94. (ideea „organicului“ și a pseudomorfozei), Max Weber (ideea nașterii
Apaşul metafizic şi paznicii filozofiei by Liviu Bordaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1356_a_2716]
-
dovedesc însă existența unei inspirații, necum pe aceea a unui plagiat. Nici nu avea cum să fie altfel. În scrisorile trimise de Nae Ionescu din Germania logodnicei sale - scrisori întru totul private -, Bergson apare numai ca o referință negativă: un gânditor ale cărui „scamatorii filozofice“ le respinge și de ale cărui „greșeli“ ține să se ferească. Trimiterile pe care le face la el în articole sunt scurte, tangențiale și nu relevă vreo simpatie, ci dimpotrivă, ascund cel mai adesea ironie sau
Apaşul metafizic şi paznicii filozofiei by Liviu Bordaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1356_a_2716]
-
a constituit un impuls de a regândi problemele fundamentale ale misticii și de a-și configura propria viziune asupra ei. Pe lângă o mulțime de lucruri pe care le știa deja - în calitatea sa de profesor de filozofia religiei și de gânditor preocupat de problema religioasă -, Nae Ionescu a aflat în paginile acestei cărți și câteva lucruri noi. Împrumutul se limitează la opt exemple și trei idei preluate creativ. Două dintre aceste idei sunt recunoscute ca fiind mai vechi. În cazul celei
Apaşul metafizic şi paznicii filozofiei by Liviu Bordaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1356_a_2716]
-
războiului, Henri Bergson luase o poziție agresivă față de însuși spiritul germanic, pe care l-a învinuit, printre altele, de „barbarie cinică“. În replică, dincolo de Rin au fost reactualizate mai vechi acuzații, după care celebrul filozof francez ar fi plagiat câțiva gânditori germani. Această prelungire intelectuală a războiului a avut ecou și în România, pe atunci încă neutră. Cu ocazia apariției broșurii lui Hermann Bönke, Plagiator Bergson. Membre de l ’Institut (1915) și a amplei recenzii pe care i-a consacrat-o
Apaşul metafizic şi paznicii filozofiei by Liviu Bordaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1356_a_2716]
-
Über die vierfache Wurzel des Satzes vom zureichenden Grunde. Totuși această dragoste filozofică de tinerețe arată că sursa asemănărilor - atât de generale, de altfel - care s-au găsit între Bergson și Nae Ionescu se cuvine căutată mai degrabă în opera gânditorului de la Frankfurt. După război atitudinea sa față de originalitate în filozofie e în schimbare. Într-un articol din 1921 el susține că „împrumuturile“ în filozofie sunt o imposibilitate: „Cine poate împrumuta n-a fost niciodată filozof; și nici nu va fi
Apaşul metafizic şi paznicii filozofiei by Liviu Bordaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1356_a_2716]
-
construcția metafizică naeionesciană prin prisma propriei lui viziuni asupra creației filozofice, chestiunea originalității și a plagiatului nu se mai pune. Sau se pune, dar în cu totul alt fel de cum au făcut-o până acum acuzatorii săi. Ca oricare alt gânditor, și Nae Ionescu și-a avut izvoarele sale. Influențe, idei ale altor autori sau exemple luate din cărți se vor mai fi aflând, fără îndoială, în opera sa. Ele se situează însă la acest nivel, al materialului refolosit din alte
Apaşul metafizic şi paznicii filozofiei by Liviu Bordaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1356_a_2716]
-
mărturia lui Vasile Băncilă că, prin anii ’20-’30, cumpăra cărți de 20.000 de lei lunar, acestea sosindu-i acasă „cu lăzile“. Însă ceea ce este tratat în mod obișnuit ca influențe și izvoare în formarea și în opera unui gânditor a devenit la acuzatorii lui Nae Ionescu plagiat sau, în cel mai bun caz, împrumut. Și nu numai în virtutea unei „teorii“ extremiste a plagiatului, ci, așa cum am arătat, prin „demonstrații“ abuzive sau de-a dreptul măsluite. Chiar și atunci când se
Apaşul metafizic şi paznicii filozofiei by Liviu Bordaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1356_a_2716]
-
ideilor, caracterizărilor și faptelor admise. Acesta e unul din marile mobile de creație ale lui. [...] Lui Nae Ionescu îi place grozav să răstoarne lucrurile. Să arate vițiul sau neexactitatea pozițiilor admise. În mare parte, el și a făcut cariera de gânditor pe această cale. Un curs, un articol de Nae Ionescu sunt în primul rând o operă de revizuire. Nae Ionescu e un foarte nobil subversiv. Așa e în filozofie, în gândire, și așa a și debutat în viață; vezi cum
Apaşul metafizic şi paznicii filozofiei by Liviu Bordaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1356_a_2716]
-
putut fi demonstrat pentru că nu poate fi. Singurul lucru pe care îl pot face cei interesați de anularea lui Nae Ionescu este să îl condamne în registru politic. Dar și aici, așa cum ne-a arătat deja istoria în cazul altor gânditori de mare impact, veto-ul politic nu face decât să pregătească întoarcerea filozofului. Privind lucrurile sub unghiul duratei lungi, nu știm ca valoarea lui Voltaire, spre pildă, să fie judecată după plagiatele care i-au fost imputate și nici ca
Apaşul metafizic şi paznicii filozofiei by Liviu Bordaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1356_a_2716]
-
Germanistul, latinistul, idișistul, stăpânul limbii lui Dumas, melomanul, inginerul, gânditorul de mamuți industriali, omul de lume, îndrăgostit de frumos, călătorul de jur împrejurul planetei Pământ și îndureratul ce asistă astăzi la spulberarea visurilor mărețe de îmbelșugare a României, în care se investise atâtea speranțe (vândute astăzi la fier vechi), dorohoianul din Țara
Constantin Huşanu by Reflecţii la reflecţii. Pe portativul anilor () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91645_a_93031]