5,542 matches
-
o mașină de poliție și vorbea la stație. Auzindu-se chemat, strigă: — Da, Russ! — Harry, când ajung băieții de la laborator, trimite-i și la clădirea aia verde din colț, să vadă dacă nu găsesc urme de sânge sau amprente în garaj. Apoi vreau să se interzică accesul pe strada asta... Millard se opri când văzu niște mașini care virau pe Norton, îndreptându-se direct spre locul crimei. M-am uitat în jos, la cadavru. Fotografii continuau să facă poze din toate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
în altă parte, iar apoi aruncată acolo. În zona respectivă sunt multe terenuri virane, unde se caută acum arma crimei și urme de sânge. Suspectul într-un caz de jaf cu omucidere, Raymond Douglas Nash, stă cu chirie într-un garaj din apropiere, unde s-au căutat amprente și urme de sânge. Băieții de la laborator n-au găsit nimic, iar Nash nu mai este suspect în cazul fetei. Victima nu a fost încă identificată și nu s-a găsit nici o asemănare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
Bill toți mărturisesc, replică Dick Cavanaugh. — Grandoman căcăcios și nenorocit, concluzionă Russ Millard. • • • Ne-am îndreptat spre districtul Wilshire în mașini separate și am ajuns pe South Kingsley, la numărul 1020 bis, pe înserat. Era un apartament amenajat într-un garaj de mărimea unei barăci, în spatele unei clădiri imense, în stil victorian. Înăuntru luminile erau aprinse. — Facem chestia cu polițistul de treabă și cel nasol, îmi propuse Lee, căscând, după care sună la ușă. Ne deschise un bărbat sfrijit, de vreo
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
sfârșit, m-am încumetat și am ejaculat, gâfâind, Kay m-a mângâiat matern și am simțit ca și-a dat seama că mi-am călcat legămintele matrimoniale - chiar atunci, și acolo, cu ea. 1948 lăsă locul lui 1949. Am transformat garajul în sală de antrenament cu pară de box, sac de antrenament, corzi și haltere. Am revenit la forma fizică de altădată și am decorat pereții garajului cu afișe ale tânărului Bucky Bleichert din perioada ’40-’41. Propria imagine întrezărită prin
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
matrimoniale - chiar atunci, și acolo, cu ea. 1948 lăsă locul lui 1949. Am transformat garajul în sală de antrenament cu pară de box, sac de antrenament, corzi și haltere. Am revenit la forma fizică de altădată și am decorat pereții garajului cu afișe ale tânărului Bucky Bleichert din perioada ’40-’41. Propria imagine întrezărită prin ochii împăienjeniți de sudoare m-a adus mai aproape de ea și m-am apucat să răscolesc anticariatele, în căutare de suplimente duminicale și reviste cu știri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
ea și m-am apucat să răscolesc anticariatele, în căutare de suplimente duminicale și reviste cu știri. Am găsit instantanee sepia în Colliers și portrete de grup în niște numere mai vechi din Boston Globe. Le-am ținut ascunse în garaj și teancul continuă să crească până într-o după-amiază, când a dispărut. În seara aia am auzit-o pe Kay umflându-se de plâns în casă, dar când m-am dus să stau de vorbă cu ea, am găsit ușa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
ca lumea să creadă că am comis incest. Am căutat-o pe Betty, dar n-am putut să dau de ea. Ulterior am aflat că pe atunci era în San Diego. Tati l-a lăsat pe Georgie să stea în garaj, fiindcă tipul îi cerea din ce în ce mai multe chestii. I-a dat bani ca să-i închidă gura, dar el a rămas tot obraznic și îngrozitor. Apoi, în duminica aia Betty ne-a sunat așa, din senin. Băuse și-mi spunea Mary sau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
grangur în devenire în domeniul afacerilor imobiliare, pe care, încetul cu încetul, a ajuns să-l urască și cu care a început să se războiască pasiv, adunând informații. În primii ani ai căsniciei lor Georgie locuia în apartamentul de deasupra garajului. Ramona a aflat că îi plăcea să pipăie mortăciuni și că Emmett îl urăște pentru asta. Așa că s-a apucat să otrăvească pisicile vagaboande care îi culcau grădina la pământ, după care le-a lăsat la ușa lui Georgie. Când
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
ia reportofonul și îmi spune îmbrățișându-mă (Eram într-un loc public). Dacă mai faci așa ceva, o să ne distrăm cum îmi place mie. Și pleacă. Eu renunț la toată povestea și plec în călătorie. Tocmai când coboram cu liftul la garaj, înainte de a se închide ușile, intră și el: Salut. Deci, renunți. Nu! Sigur că nu. Mă crezi tâmpit? Mă întrebă, lipindu-mă de peretele liftului. Nu. Se întoarce cu spatele, eu încerc să scot din geantă cuțitul. M-am lămurit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1508_a_2806]
-
de reclamații sau procese verbale, mâzgălite de mânuța, de-acum putrezită, a gazdei sale roșcovane. Și în care propriul lui nume îi sări în ochi de două ori. Ce-i trebuia ei, la paceură, să-l reclame pe el, la garaj, c-ar fura benzină. Ori, că-n timp ce-o regula (enervîndu-l totodată că ea se tot pupa c-o arătare, strunjită parcă doar din fum de la eșapament), el, Genel, se trăsese afară din fermecătoare și încercase să-și vâre
Cei șapte regi ai orașului București by Daniel Bănulescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295562_a_296891]
-
să..." Dar mintosului Genel, în afară că nu înțelese nimic, nu-i fu dat nici să-și amintească gestul cu care luase maul clarvăzătoarei. (Devenindu-i totuși foarte clar că, pentru o vreme, boarfa n-o să-l reclame la nici un garaj.) Pentru că, ușa crăpîndu-se ușurel, în fața lui se ivi creatura din fum de eșapament de alaltăieri. La fel de străvezie, dar parcă mai fercheșă. Cu ochelarii cu rama impozantă schimbați pe unii din sârmă argintie, subțire (conferindu-i Profesorului un discret aer de
Cei șapte regi ai orașului București by Daniel Bănulescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295562_a_296891]
-
dumiri că n-are de-a face cu credinciosul său Țaca. Ci că morfolea, între palmele sale cu degete subțiratece, dar ferme, hoitul unei alte podoabe de derbedeu: Papașa Ion, coleg de taximetru și de anvelopă cu Genel. La același garaj. Numărul 4. Din Crîngași. Leiți și cocliți la infracțiune aidoma, de, uneori, bete, nu-i deosebeau nici muierile lor. D-ăștia de te dezbrăcau și te lăsau îmbrăcat doar cu leucoplastul. Te furau, te încoțopeneau și se băligau în viața
Cei șapte regi ai orașului București by Daniel Bănulescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295562_a_296891]
-
s-a Întâmplat cu părul lui? Rich se uită atent de sub plapumă la fiul lui, care va Împlini un an În ianuarie, de parcă l-ar vedea pentru prima dată În viață. —A, Paula l-a dus la frizeria aia de lângă garaj. Spunea că-i intră părul În ochi. Arată ca unul dintre Tinerii Hitleriști. —Ei, o să-i crească la loc, evident. Și Paula a considerat, și eu am considerat la fel, evident, că toată chestia aia cu tunsoarea castron - În fine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2090_a_3415]
-
știu, draga mea. —Milo e cel mai mare. — A. Și ce-ai făcut azi la școală, iubita? —Nimic. —O, sunt sigură că ai făcut ceva. Ce ai făcut, Em? — Mă gândesc la un cuvânt care Începe cu G. —Grădină. Nu. —Garaj. — Nu. — Atunci ce-ar putea să fie... Gasetofon? —Daaaaa! Ești deșteaptă, mami. Mă străduiesc, draga mea. Zău mă străduiesc. Să nu uit Scrisori de mulțumire. Dezmembrat bradul de Crăciun și ascuns În saci de gunoi de gunoierii care nu vor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2090_a_3415]
-
meu, cu un aer destul de jenat: Îmi aduce două buchete de flori de Ziua Îndrăgostiților. Unul: gardenii, crini, trandafiri albi cât pumnul, parcă ar fi buchetul de nuntă al lui Grace Kelly, iar celălalt: lalele culese parcă din parcarea unui garaj, decorat cu ferigi demne de o agenție de pompe funebre. Deschid felicitările. Lalelele sunt de la soțul meu. De la: Debra Richardson Către: Kate Reddy Am vrut să-ți spun să nu te sperii de treaba cu lindinile. Lindinile sunt acum foarte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2090_a_3415]
-
forțeze ușa de sticlă, dar că fusese nevoit să se retragă din cauza țiglelor acoperișului care explodau și săreau În toate părțile. Colin Dewhurst, directorul unei librării din Plaza Iglesias, Îl ajutase pe șoferul familiei Hollinger să care o scară din garaj, doar ca să apuce să-i vadă treptele din partea de sus molipsindu-se de la vîlvătaia intensă. Niciunul dintre ei nu-l văzuse pe Frank strecurîndu-se În casă cu sticlele sale mortale pline cu eter sau benzină, așa cum niciunul nu putea concepe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1875_a_3200]
-
dorea de mult să mă vadă Întors la Londra. — Acuma... Cabrera se Întoarse cu spatele la ușile masive din stejar, Încă sigilate cu panglica poliției, și arătă spre cărarea de prundiș care ocolea colțul de sud-vest al conacului, ducînd către bucătărie și garaje. — În sala și camerele de la parter e prea periculos de intrat. Prin urmare, vă sugerez să mergem pe unde a luat-o asasinul. Așa vom vedea evenimentele În ordinea În care s-au desfășurat. O să ne ajute să Înțelegem ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1875_a_3200]
-
Înțelegem ce s-a Întîmplat În seara aceea și poate să descifrăm psihologia victimelor și a ucigașului lor. Bucurîndu-se de noul său rol de ghid imobiliar, Cabrera ne conduse În jurul casei. Bentley-ul albastru de epocă al soților Hollinger, parcat În fața garajului, era singurul lucru curat și șlefuit de pe toată proprietatea. Miguel spălase limuzina și o frecase cu parafină, lustruind uriașele aripi, ca niște flăcări deasupra roților. Ne urmase pînă aici și acum stătea răbdător lîngă mașină. Tot cu ochii pe mine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1875_a_3200]
-
să-i zîmbească șoferului.) Crezi că se descurcă aici? — Sper. Arată de parcă tot așteaptă să se-ntoarcă soții Hollinger. Domnule inspector, ce știți despre psihologia șoferilor...? Dar Cabrera arăta cu degetul către treptele care duceau la apartamentul menajerei, aflat deasupra garajului. O poartă de fier forjat de lîngă intrare se deschise către panta dealului secat, unde cîndva prospera livada de lămîi. Cabrera urcă În fugă treptele și se opri În dreptul porții. — Doamnă Hamilton, domnule Prentice... observați poarta livezii. Vă puteți imagina
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1875_a_3200]
-
paranoice și un monstru agresiv, asemenea unei armuri medievale teutone, iar vilele din apropiere lăsau aceeași impresie de nervozitate. Cioburi de sticlă presărate pe partea de sus Împiedicau accesul peste ziduri, iar camerele video de securitate vegheau fără Încetare asupra garajelor și ușilor principale, de parcă o Întreagă armată de spărgători de locuințe ar fi bîntuit pe străzi după căderea nopții. M-am Întors la Clubul Nautico, Încercînd să mă hotărăsc care avea să fie următoarea mea mișcare. Era de presupus că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1875_a_3200]
-
scurtcircuit...? — Eu nu fumez, domnule inspector. Nici nu era nevoie să vă cheme domnul Hennessy, e doar o mașină Închiriată. Nu mă afectează financiar. — Firește. O să vă trimită alta de la firmă. Sau puteți să folosiți mașina fratelui dumneavoastră, e În garajul de la subsol. Echipa de criminaliști a terminat cu ea. — Mai vedem. (Fluierînd, l-am Însoțit pe Cabrera pînă la Seatul lui.) Directorul de la biroul de Închirieri din Fuengirola mi-a zis că incendiile spontane sînt lucru obișnuit pe Costa del
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1875_a_3200]
-
bună zi Estrella de Mar. După masa de prînz mi-a sosit la Clubul Nautico mașina de schimb, un Citroën, iar rămășițele celeilalte fură urcate În camionul de depanare. Am semnat actele și apoi, din pură curiozitate, am coborît În garajul de la subsol. Jaguarul lui Frank era acolo, În lumina firavă, sub un așternut de praf și Înconjurat de benzile de excludere ale poliției. Portarul avea un set de chei de rezervă, dar gîndul de-a sta la volanul acela mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1875_a_3200]
-
soarelui care cobora, așteptînd să Înceapă proiectarea spectacolului vesperal de sunet și lumină pe ecranele gigantice reprezentate de fațadele lor placate cu sticlă. De la platforma de piatră, povîrnișul cobora către rariștea lămîilor Înnegriți, apoi spre poarta din spate și spre garajul de lîngă casa năruită de incendiu. Am părăsit platforma și am pornit către livadă, cercetînd terenul pietros În căutarea vreunei posibile urme lăsate de incendiator. Chiar deasupra capului meu se auzi la un moment dat fîlfîitul prelatei. Curios să vadă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1875_a_3200]
-
vorbă cu tine. Lăsă privirea În jos și se uită Îndelung la groapă, apoi se răsuci pe un călcîi și se Întoarse la poartă. O Închise În urma lui și coborî iute treptele de piatră, dispărînd apoi, adus de spate, În garaj. — Miguel...? Iritat de prezența continuă a deltaplanului, mi-am coborît privirea. Pe solul acoperit de cărbune erau două monede de argint, probabil modul șoferului de a-și exprima disprețul la adresa familiei celui care Îi măcelărise angajatorii. Am Îngenuncheat și am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1875_a_3200]
-
După New York, aici e cea mai impresionantă colecție de graffiti pe care am văzut-o vreodată. — Să fim milostivi și s-o numim artă stradală. Dar mi-e teamă că are alte scopuri. Sanger ieși din mașină și studie porțile garajului. Fiecare centimetru de panou din oțel era acoperit cu graffiti, o expoziție pulverizată sub formă de spire și meandre, zvastici și sloganuri amenințătoare care se continuau peste obloanele ferestrelor și peste ușa principală. Curățările succesive atenuaseră culorile, iar acum tripticul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1875_a_3200]