7,087 matches
-
ai,/ Dar frâu n-ai;/ Na-ți brâul meu/ Și fă frâu calului tău»”. Invocarea lunii pentru formarea cuplului constituie, după Silvia Ciubotaru, un „rudiment al cultului lunar”, astrului oferindu-i-se „brâul fetei descântate, baticul sau pletele ei pentru imaginarul bidiviu selenar: «Lunî, lunî, doamnî Bunî,/ Na bgiciuțu di la mini,/ Mânî murgu di sub tini» (Botuș - Suceava); «- Lună, lunișoară,/ Dragă surioară,/ Tu ai cal bun,/ Dar n-ai la dânsu frâu,/ Îți dau brâul meu,/ Pune-l [frâu] la
Președinți cu nume terminat în ”escu” ai României by Nicolae Mavrodin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91585_a_92806]
-
care oamenii, obiectele și întâmplările lor povestesc despre lucruri din cele mai nebănuite. Un discurs despre felul în care omul ca pictor, grafician, ilustrator sau gravor, caricaturist, sculptor, muzician, coregraf, actor sau balerin deschide, prin creația lui, porți spre lumi imaginare arhaice sau cotidiene, moderne sau mondene, publice sau personale, urbane sau rurale, arhitecturale, vestimentare, ornamentale, de anumite dimensiuni, cu anumite forme, cu o anumită durată și transformând o anume materie. Se valorifică ideea că orice materialitate este potrivită pentru poveștile
ÎNTRE NARATOLOGII by JANA GAVRILIU () [Corola-publishinghouse/Science/1208_a_2197]
-
care nu rareori i-a uimit pe contemporani de pe nu importă ce latitudine, nu putea „apărea”, nu era „posibil” să apară decât pe acel sol, din acei părinți, În acel moment calendaristic și istoric! Sigur - pentru a continua acest joc imaginar! -, el, Cioran mi-ar fi putut replica, În sensul riguros al scepticismului său, moștenit de la papa Schopenhauer, dar dus de el până la limite dureroase și paradoxale - „tragică este nașterea noastră, nu moartea” etc. -, că, oricum, nepunând preț pe ivirea sa
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2232_a_3557]
-
infinite de care are o acută nevoie, dar pe care o și sprijină, de care nu se poate desprinde, temându-se că s-ar pierde pe sine, acel sine În care se Închide, ca un ultim refugiu, tandrețea și nesfârșita imaginare a invizibilului... Eugen Ionesco Un spirit persiflator, negator - ca o joacă teribilistă, juvenilă, critică! - s-a arătat a fi Eugen Ionescu Înainte de a emigra, autor al celebrului Nu, În care demola poeți și prozatori de primă mână ai momentului și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2232_a_3557]
-
am dat exemplul repatriaților sau remigranților în lumea politică, l-aș da și pe acela al remigranților din lumea culturală, primiți în general prost chiar și cei care s-au întors fără să afișeze superiorități mai mult sau mai puțin imaginare. Au fost și expatriați care așteptau un adevărat cult al personalității. (Cultul personalității fiind acceptat de unii, cu o condiție: să fie personalitatea lor...). De ambele părți au fost excese, dar nu despre asta vorbim. Vorbim despre o tendință generală
by Vasile Boari, Natalia Vlas, Radu Murea [Corola-publishinghouse/Science/1043_a_2551]
-
studiu serios pe tema asta, fiindcă bugetele sunt publice, iar studiile de impact obiective se pot iniția. (Evaluările făcute publice de fundații și alți finanțatori sunt desigur inutilizabile: personalul unei agenții filantropice are tot interesul să se felicite pentru succese imaginare, trecând cu vederea multe abuzuri. Cunosc exemple spectaculoase.) Eu cunosc doar cifrele exacte de la Fundația Soros, pentru că am fost o vreme în conducerea ei globală. E vorba de sume considerabile! Se adaugă ajutoarele, așa-zisele "împrumuturi nerambursabile", acordate de state
by Vasile Boari, Natalia Vlas, Radu Murea [Corola-publishinghouse/Science/1043_a_2551]
-
după distopie nu se putea face decât prin anacronism, prin aceste tendințe regresive. Oricum, în mintea celor mai mulți, aceasta era singura alternativă, singurul "trecut utilizabil". Treptat, au apărut și voci care încercau să rememoreze canonul complementar sau un eventual, în parte imaginar, canon diametral opus. Acesta din urmă părea mult mai sărac și mai puțin persuasiv, astfel că au fost mobilizați toți adversarii din epocă ai Generației '27, ai Grupului Criterion. Așa au apărut în prim-plan figuri ca E. Lovinescu, de
by Vasile Boari, Natalia Vlas, Radu Murea [Corola-publishinghouse/Science/1043_a_2551]
-
filmului sunt individualiști înguști. N-avem nevoie de asemenea oameni ! în modul de gândire al dictaturii, a nu avea nevoie echivala cu a nu exista. Tot ceea ce era decretat a fi în afara necesității căpăta automat dreptul la inexistență. în lumea imaginară proiectată de dictatură în realitatea înconjurătoare, un caz precum cel din film nu putea să-și găsească locul ergo nici în societate. Trebuie știut că, în situația trăirii într-o realitate paralelă (cum era aceea a plenarelor de partid) și
4 decenii, 3 ani și 2 luni cu filmul românesc by Alex. Leo Șerban () [Corola-publishinghouse/Memoirs/806_a_1825]
-
sfârșitul pământesc, atenuându-și obsesia paralizantă a morții. Pe aceste coordonate, extrem de ambițioase, evoluează poetul, care se prezintă de la bun început ca fiind logodit cu „vestala elegiei”, ca „mirele unei solitudini înalte”. Trăind la interferența dintre lumea reală și cea imaginară, eul liric aspiră să găsească antidotul antinomiilor trup-spirit, individ-univers, viață-moarte, efemer-veșnic, aproape-departe etc., într-o a patra dimensiune, spiritual-onirică, izbăvitoare. Mag și salvator, „poetul adună lumea-n manuscris” pentru a o feri de nonsens și dispariție. De la poezia ca plâns
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286764_a_288093]
-
o direcție literară, nu-și pune problema „opțiunii sau adeziunii la una sau alta din școlile, tendințele și curentele existente” și nu refuză nici o experiență „în afara dogmatismului ultrasimplificator”. Dincolo de refugiul artistic - „întâlnire în parte întâmplătoare de tineri cărunți cu preocupări imaginar artistice, aparținând la diferite familii spirituale” -, A. caută să împlinească imperative culturale majore, cărora intelectualii români din exil nu au încetat niciodată să le răspundă. „Căci - declară autorul articolului - astăzi cinstirea patriei prin cultură nu mai poate fi numai o
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285409_a_286738]
-
premii, B. va fi laureată a Premiului Uniunii Scriitorilor (1972), a Premiului „Mihai Eminescu” al Academiei Române (1974) și a Premiului Național de Poezie „Mihai Eminescu” (2001). A fost căsătorită cu poetul Adrian Păunescu. Între atâția poeți care-și locuiesc spațiul imaginar ca pe o certitudine, populându-l dezinvolt, luxuriant sau aspru, cu obiecte sau aduceri aminte, cu melancolii ori cu sarcasme, B. face parte dintre acei autori, niciodată mulți, „instaurați” în propriul eu ca într-o enigmă. Nu atât textul, cât
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285973_a_287302]
-
și simplu de acea iluminare și energie pe care ți-o împrumută un vis. Vis insistent, tiranic, așa cum sunt unele vise ale unor adolescenți care iau în serios, împotriva sfaturilor înțelepților casei sau ai cetății, cărțile, cetățeni instinctivi ai orașului imaginar ce-și are prinții săi - un Cervantes, un Borges... Cărțile, lumea și ideile cuprinse în ele, preferându-le realității mediocre din jur, ideile eroilor lor care fac să pălească, care ridiculizează chiar ideile adulților din jur, chiar și încărcați de
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2354_a_3679]
-
se naște din „veșnica întoarcere a Aceluiași”. Am terminat micul roman al lui E.B. (Femeiă, în care tânăra mea eroină se sinucide de două ori, prima oară afectiv și sentimental și a doua oară fizic, reproșând iubiților ei vini aproape imaginare, posedată de un anume demon, cel al perfecțiunii, al absolutului iubirii, și am început a treia parte, Oglinzile carnivore, care trebuia să încheie tripticul răsturnat - Bătrâni, femei, copii, o epopee a copilăriei și a copilului universal ce trebuia, în socoteala
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2354_a_3679]
-
ne-a împins această confruntare inegală, cele mai hilare și umane păcate ale artei noastre sau ale unor fraze binișor și iute contrafăcute de inimi vesele și răutăcioase! Sterile, în esența lor, dar bucuroase de a vâna greșeli reale sau imaginare, aruncând săgeți de la distanță sau folosind pe „unii” în rol de berbece - precum un Goma, care a fost apoi îndepărtat (nu am zis aruncat!Ă după folosință, pe unii tineri sau mai puțin tineri veleitari din țară, propagând „ideologia vinei
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2354_a_3679]
-
întâlni decât cu tine însuți, în forma ta cea mai proastă. Iei fiecare lucru drept altceva decât este, și anume drept ceea ce fac din el aprehensiunile, spaimele și reveriile tale. Bucuria reală, palpabilă, e adumbrită de o legiune de impurități imaginare. La fel, nefericirea reală e camuflată de nenumărate anestezii conjuncturale. Cu alte cuvinte, nu suntem capabili să recunoaștem, ca atare, nici fericirile, nici nefericirile curente. Luăm drept fericiri satisfacții de mâna a doua și drept nefericiri mici crize de indispoziție
Despre frumuseţea uitată a vieţii by Andrei Pleşu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/578_a_1239]
-
Prima plachetă personală, Patinoar (1979), este urmată de altele, între care Un domeniu al meu (1982) și Sonete din Nord (1990). Mai colaborează la „România literară”, „Amfiteatru”, „Cronica”, „Viața românească”, „Tribuna”, „Steaua”, „Echinox” ș.a. Poeziile lui U. definesc un cadru imaginar, caracterizat printr-o concepție clară a articulării, un rol semnificativ în structura de ansamblu avându-l recurența metaforelor și a simbolurilor. Întreg parcursul liricii sale este jalonat de predilecția pentru contraste vizuale puternice în proiecția scenelor de haos apocaliptic, însoțite
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290330_a_291659]
-
un circumstanțial concesiv în următoarele situații: a) dacă circumstanțialul concesiv este realizat prin participii, adjective sau adverbe (cf. GALR II: 598) Căutarea aceasta e mai mult sau mai puțin irelevantă, deoarece un personaj, chiar univoc inspirat din realitate, e totuși imaginar dacă e creație autentică (Al. Paleologu, Despre lucrurile cu adevărat importante) Neînțeles astăzi, artistul își va căpăta, totuși, mai târziu, locul care i se cuvine pe piedestalul istoriei literaturii (M. Cărtărescu, Postmodernismul românesc) Totuși, boala − chiar vindecată − afectează sever, în
[Corola-publishinghouse/Science/85016_a_85802]
-
În articolul-program se afirmă că paginile revistei „sunt larg deschise tuturor adevăratelor talente basarabene”, punându-se accentul pe faptul că I. „vrea să fie o revistă militantă, proaspătă, curățată de orice pasiuni personale, liberă de orice presiuni laterale și de imaginară sau sforțată emoție artistică și mândră de durerile și bucuriile ei.” Publicația este structurată în rubrici care încearcă să acorde fiecărui domeniu gradul cuvenit de importanță, printre cele reprezentative fiind „Profiluri literare”, „Eșarfe”, „Sub semnul spiritului”, „Portrete în cărbune”, „Opinii
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287639_a_288968]
-
pentru persoanele care lucrează în aceste condiții. Ostilitatea constă în: agresiunea verbală împotriva oricărei persoane, indiferent de motiv; replicile mânioase dintre indivizi cu privire la granițe teritoriale sau politice; grandomania și competiția excesivă; demonstrațiile de putere și provocările pe marginea unor amenințări imaginare la adresa autorității cuiva; încercările de a limita capacitățile unei persoane de a fi creativă și de a-și face cât mai bine treaba în cel mai adecvat mod; impunerea unor reguli ineficiente sau absurde, având ca singur scop extinderea puterii
[Corola-publishinghouse/Science/1992_a_3317]
-
Voi sunteți noi. Vă mulțumesc ! Scrisoarea mea va sosi, probabil, atunci când trebuie, pentru a te putea săruta și îmbrățișa de Sfânta Maria, ziua și a Coanei Maria, a lui Mia. Primește, așadar, și pentru ea, sentimentele noaste adunate într-un imaginar buchet de margarete adunate din lumea noastră, din locul în care dragul nostru conu Alecu s-a logodit cu frumoasa și buna coana Mia. Strânge-l la piept, ca pe un lucru scump și păstrează-l acolo, la inimă. Atât
Alexandru Mănăstireanu : corespondenţă by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Memoirs/629_a_1301]
-
când frica venea peste tine. Nu eram mai fricoasă ca alții, pesemne însă că, la fel ca și ei, aveam numeroase motive neîntemeiate de a mă teme - toate construite, imaginate de mintea mea. Dar această frică imaginată nu este doar imaginară, ci perfect valabilă atunci când ești silit să lupți cu ea, fiind la fel de reală ca și frica ce se justifică din afară. și tocmai pentru că e construită în creier, i s-ar mai putea spune și frică descreierată. Descreierată fiindcă nu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2149_a_3474]
-
fiindcă le-am uitat pe cele de-atunci. Dar ar fi putut săfie și astea. șpagatul dintre spaima de moarte și setea de viață provoca regele. Exercițiile de poezie ne făceau să devenim ahtiați de viață. Bancuri brutale ca demontare imaginară a regimului. Autoîncurajare - fiindcă cei de care râdeam ne puteau curma viața în orice zi. Poveștile hilare pe care le construiam împreună erau de o voioșie dobândită onest, prin bună dispoziție, dar încă mai mult furată. Ploșnițele care ne făceau
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2149_a_3474]
-
la sonetele lui Michelangelo. Ei cercetează „folete”. Messerul vrea să construiască pe Dâmbovița cetăți ideale după tratatele astrologice și prevăzute cu orgi acvatice. Pe teren, treaba iese prost. Lucrarea nu trece de săparea fundațiilor. Deținuții racolați cu sutele pe vini imaginare (aluzie la Canalul lui Gheorghiu-Dej) crapă de sete în stepă și paznicii, cuprinși de milă, le dau un sfat ineficace: „Beți-vă pișatul.” Șantierul e oprit și Princepele se cufundă în alte lecturi. La G. Călinescu, în Bietul Ioanide personajele
[Corola-publishinghouse/Science/2115_a_3440]
-
în general opera lor. Petrini scrie un eseu filosofic de sertar care e găsit de securitate. Din fericire scapă, cu ajutorul unor referenți care închid ochii la conținutul manuscrisului și fac referate favorabile. Dar e condamnat trei ani pentru altă culpă imaginară. Un profesor, Ion Mincu, forțat să predea I. PăunPincio în locul lui Eminescu, acceptă și ajunge chiar să scrie o lucrare despre opera lui Ion Amăicălițului. Acesta e un scriitor troglodit și politruc care visează să își ucidă confrații cu ciomagul
[Corola-publishinghouse/Science/2115_a_3440]
-
Din fericire, un cioban aflat pe acolo, care știa că, în viziunea comisiilor, artileria trebuie trimisă pe dealul din stânga, îi dă informația tactică prețioasă. Căpitanul revocă ordinul, devine maior și povestește la popotă inspirația sa genială, luată sub focul inamicului imaginar, trecând sub tăcere rolul ciobanului. Ca atare, la mutarea prin avansare camarazii îi dăruiesc ca amintire, cu apropos, bustul imens al lui Napoleon. Armata în timp de pace și în formă obligatorie e, hotărât, absurdă. Literatura o atestă ca atare
[Corola-publishinghouse/Science/2115_a_3440]